Vísir - 10.07.1964, Blaðsíða 8

(Jtgefandi: Blaðaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Björgvin Guðmundsson
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 krónur á mánuði
I lausasölu 5 kr eint. — Sími 11660 (5 línur)
Prentsmiðja Vfsis - Edda h.f
Verðbólguhvöt Þjóðviljans
f>jóðviljinn í gær fullyrðir að viðreisnin eigi heimsmet
í verðbólgu. Sjaldan hefir blaðið fallið eins kirfilega
á eigin bragði, og þegar það ætlar að renna rökum und-
ir þá skrýtnu staðhæfingu. Því tekst nefnilega ekki
að sanna að viðreisnin hafi aukið verðbólguna um eitt
einasta stig!
JJITT er alkunna að verðbólgan hefir ávallt átt hið
mesta gósenland á íslandi og hún hefir mjög vaxið
hin síðustu ár. En allir sem nokkra nasasjón hafa af
hagfræði vita að vöxtur hennar er vegna verkfalla og
tugprósenta kauphækkana á hverju ári, sem á sér enga
líka í nokkru landi Vestur Evrópu. Verðbólgan er
þess vegna fyrst og fremst að kenna ábyrgðarlausri
verkalýðsstefnu, þar sem íslenzkir sósíalistar hafa
kynt undir kötlunum. Gengislækkunin 1960 var jafn-
vægis- og stöðvunarráðstöfun, og einnig lækkunin
1961. En þessum lækningaaðgerðum var svarað með
ofbeldis og hefndarráðstöfunum af ábyrgðarlausari
hluta verklýðshreyfingarinnar. Þeir sem kynna sér
þessa sögu munu ekki vera undrandi yfir verðbólgunni
á íslandi. Þjóðviljinn ætti að þekkja hana of vel til
þess áð skrifa jafn barnalega um hana og raun ber
vitni.
Veiöar innan 12 mílna
TOGARAÚTGERÐARMENN óska nú þess, að tog-
urunum verði heimiluð veiði á takmörkuðum svæðum
innan'landhelginnar. Við þeim tilmælum er sjálfsagt að
verða, nema fiskifræðilegar rannsóknir leiði í ljós að
ofveiðihætta sé fyrir hendi. Erfiðleikar togaraútgerðar-
innar eru alkunnir. Aðeins hluti togaranna er nú gerður
út, m. a. vegna aflaleysis utan 12 mílnanna, og meðal-
tap togara er á fjórðu millj. kr. árlega. Ef þessi atvinnu-
vegur á ekki að deyja út með öllu í landinu verður að
skapa honum betri skilyrði en hingað til. Veiðar innan
12 mílnanna eru spor í rétta átt, enda séu þá hvorki
hrygningar né uppeldisstöðvar fiskistofnanna í hættu
af þeim veiðum.
Barnalexía Tímans
TÍMINN fann það út í gær að viðreisnin hefði runnið
út í sandinn! Dapurlegt er fyrir stjórnmálablað að vera
;vo glámskyggnt í þjóðmálunum. Veit Tíminn ekki, að
aldrei hefir ríkt jafn mikil velmegun á landinu og nú?
Údrei hefir atvinnan verið meiri. Aldrei hafa meðal-
ekjur launamanna verið jafn háar. Aldrei hefir eins
mikið af atvinnutækjum flykkzt inn í landið. Aldrei
hafa gjaldeyrissjóðirnir verið jafn digrir. Aldrei hafa
jafn margar íbúðir og verksmiðjur verið byggðar.
Aldrei hafa ræktunarsjóðir bænda verið jafn stórir né
'■amfarir í landbúnaði meiri. Miklu fleira mætti telja.
'n hér verður fyrstu barnalexíu Tímans í þjóðmálum
látið lokið.
Það er erfitt að vera trú-
lofaður dóttur forsetans
JJópur skemmtiferðafólks skoð
ar sig um f Washington höf-
uðborg Bandaríkjanna með hjálp,.
leiðsögumanna. Þeir skoða allar.
helztu byggingar borgarinnar,
minnismerki Washingtons og
Lincolns, fara í Hvíta húsið og
þinghöllina. En þeir fá lítið ann-
að að sjá en húsin og húsgögnin
Þeir horfa á hin gömlu sögulegu
húsgögn Hvíta hússins og hið
fræga bláa herbergi, en þeir fá
ekki að sjá það, sem þætti
merkilegast, sjálfan forseta
Bandaríkjanna. Og þegar þeir
koma í sjálfa þinghöllina, Capi-
tol, er vfsast að engir þingfund-
ir standi yfir, svo þeir fá ekki
augum litið neina fræga stjórn-
málamenn.
Ferðafólkið kemur inn í nýja
hluta þinghallarinnar, þar sem
fulltrúadeildin er til húsa. Það
er leitt að lyftu. Þegar hún
opnast stendur ungur, myndar-
legur piltur í dyrunum og býð-
ur því kurteislega inn. Svo
stjórnar hann Iyftunni upp á
þriðju eða fjórðu hæð.
p'erðafólkið hverfur úr lyft-
unni og það hefur ekki hug-
mynd um, að hér hefur það kom
izt næst bandarísku forsetafjöl-
skyldurini.
Lyftuþjónninn kurteisi heitir
nefnilega Jack Olson og hann
er unnusti Lucy Baines John-
son, hinnar 16 ára yngri dóttur
Johnsons forseta. Það er sagt,
að hann hafi kynnzt henni fyrst.
þegar hann flutti hana með lyft-
unni milli hæða í þinghúsinu.
Svo þegar hann trúlofaðist inn
f forsetafjölskylduna sögðu ýms
ir við hann. að nú yrði hann
að hætta þessu starfi, sem gæti
nú ekki lengur samrýmzt vænt-
anlegum tengdum hans. En Jack
Olson svaraði: — Mér dettur
ekki í hug að hætta, einhvers
staðar.verð ég^að fá peninga til
að geta boðið unnustu minni á
bíó og dansleiki. Haldið þið að
ég ætli að fara að lifa eins og
sníkjudýr á forsetafjölskyld-
unni?
Tack Olson er átján ára og
" kemur frá smál5ænum
Maiden Rock í Wisconsin. Ætt-
hans er að uppruna frá Norður-
löndum. Hann trúlofaðist Lucy
áður en faðir hennar tók við for
setaembættinu. Ekki er hann sér
lega hrifinn af þeim breytingum,
sem urðu á högum kærustunn-
ar við það að faðir hennar flutt-
ist i Hvíta húsið. Meðan John-
son var aðeins varaforseti fékk
kærustuparið að vera nokkurn
veginn í friði, en síðan breyt-
ingin varð finnst þeim þau aldrei
fá frið fyrir öryggislögreglu
mönnum og blaðamönnum.
Fyrir nokkru var sýndur sjón-
leikur í Bandaríkjunum, sem
kallaðist „Mr. President". Þar
var því lýst, hve dóttir forseta
Bandaríkjanna væri óhamingju-
söm í ástamálum. Eitt atriðið
fjallaði um það, að hana langaði
til að kyssa kærasta sinn góða
nótt, en fékk engan frið til þess
fyrir öryggislögreglumönnum,
sem vöktuðu hana stöðugt og
héldu jrfnvel, að kærastinn væri
launmorðingi. Jack Olson hefur
látið þau orð falla, að því miður
sé þessi sjónleikur ekki svo
fjarri veruleikanum. Hann og
unnusta hans fái sjaldan eða al
drei tækifæri til að vera ein út
af fyrir sig.
Tack ber sig illa upp undan
" hinum ströngu varúðarráð-
stöfunum. — Áður fyrr, segir
hann, þegar pabbi hennar var
aðeins varaforseti, þá fengum
við að vera í friði, nú er eins
og það sé farið að líta á það
sem þýðingarmikla stjórnarráð-
stöfun ef ég kyssi Lucy. Ef við
förum saman á bíó, þá þurfa
einir tíu öryggislögreglumenn
að kaupa bíómiða og setjast
fyrir aftan okkur. Við erum
næstum því að gefast upp á að
fara á bíó, við verðum víst að
láta okkur nægja að horfa á
kvikmyndir í einkabíói Hvíta
hússins, eða þá að horfa á sjón-
varpið. Ef lögreglumennirnir
treysta því að við förum ekkert
út, þá láta þeir okkur í friði.
jþrátt fyrir alla þessa erfiðleika
finnst Jack Olson ekki við-
eigandi að sitja alltaf á hverju
kvöldi heima í Hvíta húsinu með
kærustu sinni. Hann < reynir
stundum að bjóða henni út á
dansleik. Áður fyrr var það
mjög skemmtilegt, en nú hefur
nokkuð dregið úr ánægjunni því
að það er sama hvert þau fara,
þau hafa vart dvalizt meir en
fimm mínútur á sama staðnum.
þá hefur fólkið komið auga á
dóttur forsetans og lætur hana
ekki í friði. Fæstir þekkja að
vísu unnustu hennar, Jack Ol-
son, eða láta eins og þeir sjái
hann ekki. Það er að vísu eðli-
legt, að fólkið vilji skoða for-
setadótturina, en þrátt fyrir
það getur verið leiðinlegt fyrir
unnustann, að falla svo í skugg-
ann af henni, að það sé líkast
því sem hann sé ekki til.
Jack Olson vinnur sem Iyftu-
þjónn fimm daga í viku á tím-
anum frá kl. 1.30 e. h. til kl. 7
að kvöldi. Fyrir þetta starf fær
Framh. á bls. 10.