Vísir - 06.09.1965, Qupperneq 15

VlSIR . Mánudagur 6. september 1965.
EDWARD S. ARDNS:
»5
■■■ ll| 1 'lWTipiininTr
wmmKmmmnmammtBmmai
pæjarar
= Saga um njósnir og qstir á Italíu
— Það er eins og þér séuð alveg
úti á þekju. Ef þér snertið mig fær
sameiginlegur vinur okkar Pacek
allar upplýsingar um leikfélaga yð
ar handan járntjaldsins. Þér hafið
sjálfsagt tekið þetta allt með í reikn
inginn?
— Það var óþarft fyrir yður að
drepa hana.
—Ellen?
Talbot yppti öxlum.
— Hún var þrá og heimsk eins
■ og þér. Látið mig fá tveggja daga
frest. Ég sendi yður Fremont-gögn
in, en þér hafizt ekkert að á meðan.
Talbot leit út fyrir að hafa sofið
í fötunum. Augu hans voru rauð
og þrútinn. Durell hugleiddi hvort
hann ætti að reyna að grípa til
skammbyssu sinnar og hvaða brögð
um hann ætti að beita eins og á-
statt var, en hann hreyfði sig ekki.
mig.
— Ég geri ráð fyrir, að þér hafið
gert ráðstafanir til þess að Pacek
fái gögnin f pósti, en svo getið þér
líka vel verið að reyna að gabba
mig. Jæja svo þyr eruð ekki enn
alveg viss. Þér þorið ekki að
taka á yður áhættuna, ef
Pacek skyldi fá upplýsingarnar.
Reynið ekki að skírskota til þess að
ég sé Bandaríkjamaður. Ég hefi
aldrei fagnað neinu eins og þegar
ég var kominn úr því landi. Það
hefur aldrei gert neitt fyrir mig.
Það hefur reyndar enginn gert.
Þess vegna reyni ég að gera eitt-
hvað fyrir sjálfan mig. Það er
leiðinlegt fyrir yður, að áformin
varðandi samninga við Túvanafan
fara út um þúfur. f staðinn
hef ég dálítið upp úr þessu og fæ
eins konar uppbót fyrir það, að
merin lék á mig.
— Það hefur aldrei verið nein
skynsamleg meining í þessu, sagði
Durell.
— Skynsamleg meining, hvern
fjandann eigið þér við?
— Að „smart“ náungi eins og
þér skyldi fara að stela málverk-
unum. Þér máttuð vita, að grun-
ur mundi falla á yður. Þetta hefði
verið auðskildara ef þér blátt á-
fram hefðuð selt Pacek upplýsing-
ar, en það var konan, sem fékk
yður til þess, hún þurfti á yður
að halda, og notaði yður sem
verkfæri.
— Haldið kjafti, urraði Talbot.
— Ætlið þér ekki að elta Franc-
escu nú?
— Ég næ henni, efizt ekki um
það. Hún hefur leikið á mig, en
það hentaði áformum minum, að
láta hana sleppa nú. Snúið yður
við!
Durell reyndi að láta það líta
út eins og hann hefði beðið ósigur
og gefizt upp, en það var það eina,
sem hann gat gert til þess að
komast hjá að fá kúlu gegnum
! höfuðið. Þessi framkoma hans
varð til þess að Talbot var ekki
j eins vökull og áður, og þegar hann
! færði sig skrefi nær með skamm-
byssuna á lofti velti Durell sér
um eina umferð enn og beygði
samtímis hægra kné. Svo r«ik hann
hnefa sinn af öllu afli í magann á
Talbot, en það var eins og að
berja á steinvegg. En það varð til
þess, að Talbot rotaði hann ekki
með skammbyssuskeftinu, en hæfði
hann fyrir neðan eyrað. Durell sló
til Talbots á ný, og heyrði hann
reka upp hlátur. Næst hæfði Tal-
bot betur. — Durell lá meðvitund-
arlaus á flísalögðu gólfinu.
10. kapítuli.
— Signor, signor, heyrði hann
kallað og einhver var að reyna að
hrista hann til. Hann ýtti frá sér
hönd þess ,sem mælti, og reyndi
að ná taki á rúminu til þess að
staulast á fætur, en það var eins
og rúmið rynni frá honum. Hann
sárverkjaði í höfuðið. Hann fann,
að storkið blóð var um allt vinstra
megin á höfðinu. Hann bölvaði og
reyndi að líta á úrið sitt, en sá á
skífuna eins og gegnum þoku.
— Klukkan er 10,15. Hvað gerð-
ist hér?
Hann lyfti höfðinu, en honum
fannst það vera tvær lestir. Hann
kom auga á vikadrenginn.
— Hvað heitir þú, vinur minn?
— Pierre, signor. Á ég að hringja
eftir lækni?
— Nei, Pierre, annars þökk. —
Þetta var óheppni.
Hann staulaðist á fætur með erf-
iðismunum.
— Þú hefur vonandi ekki hringt
á lögregluna?
— Fyrirtak. Þú skalt fá 1000
lírur.
— Þúsund þakkir. Ég ætla að
væta handklæði i volgu vatni og
koma með það.
Durell gat ekki um annað hugs-
að en heljarmennið Talbot. Hann
var þá á lífi og þetta var aðeins
fyrsta lota. Þeir mundu brátt hitt-
ast aftur. Og hann mundi ekki
verða „trygging" hans að eilífu.
Ef þeir i París og Washington
hefðu tvo daga til umrfiða, myndi
Fremontflokkurinn verða úr allri
hættu.
Vikadrengurinn kom með hand-
klæðið og Durell þvoði af sér blóð-
ið. Hann hafði verið svo heppinn
að sleppa með nokkrar skrámur,
en ef hann hefði ekki beitt því
bragði sem hann gerði væri hann
nú með brotna höfuðskel.
— Ég náði í litlu ferðatöskuna,
signor. Og rakvél.
— Ferðatöskuna, sagði Durell og
horfði á Pierre.
— Og ég var búinn að senda
upp tvær skyrtur, signor.
— Það er alveg satt, þakka þér
fyrir. Mig vanhagar ekki um neitt
nú. Meðal annarre orða hefurðu
komið auga á konu gistihússeig-
andans hér upp á síðkastið?
— Greifafrúna? Það taka nú all-
ir eftir henni hvar sem hún sést.
Það er ekki nema stundarfjórðung-
ur síðan hún sótti pakka niðri.
Hann hefur sjálfsagt verið handa
manninum hennar. Það var áður
en ég var sendur upp á þessa hæð.
Ég leit bara inn hér af því að
ég sá að dyrnar voru ekki alveg
lokaðar.
— Hvernig leit pakkinn út?
Pierre lýsti pakkanum og Dur-
ell sá af lýsingunni, að þar gat vel
hafa verið um Dwanmálverkin að
ræða.
— Það kom upp öfund í mér...
— Öfund?
— Já, hún þrýsti pakkanum að
sér þú skilur —
— Ja, hérna, Pierre. Þú ert meiri
karlinn ...
— Nei, en ég dáist að fögrum
konum.
— Megi þú lifa lengi og njóta
lífsins með þeim, drengur minn.
Hann stakk nokkrum seðlum að
honum og fór niður. Það var til-
gangslaust að spyrja afgreiðslu-
manninn 1 forsalnum. Francesca og
Cesare voru vafalaust komin langt
i burt.
Liðin var meira en klukku-
stund síðan hann sagði við Deirdre
að hann mundi verða kominn til
hennar innan 10 mínútna. Þegar
hann spurðist fyrir um hana, var
honum sagt, að hún væri ekki í
herbergi sínu, en mundi vera í
Santa Lucia úti á ströndinni. Hann
fór þangað. Þar var margt manna
j til þess að glápa á alla lcvikmynda-
leikarana. Og Durell svipaðist
þarna um eftir Deirdre.
Hann kom auga á hana, þar sem
hún sat við Iítið borð með skrif-
blokkina sína. Hjarta hans sló hrað
ar undir eins og hann sá hana.
Hann hafði þekkt margar konur,
en enga slílca sem Deirdre.
Einhver tízkusýningarstjóri var
að gefa fyrirsætum skipanir þarna
milli rústanna. Deirdre leit upp og
sá Durell ganga i áttina til sín
eftir svörtum sandinum.
Það koma fyrir stundir, er tvær
manneskjur horfast í augu, að allt
gleymist nema gleðin yfir að hitt-
ast.
Hann virti hana fyrir sér, hið
dökka hár hennar, .greitt aftur og
vafið í hnút í hnakkann. Og hann
horfði á glitrandi steinana í eyrna-
hringunum hennar.
— Sam, ó, Sam, ó það er eins
og það sé heil eilífð síðan við
hittumst, og nú er ég sá þig, var
eins og hjartað í mér ætlaði að
taka sér hvíld og hætta að slá.
Slík gleði greip mig.
— Og hjá mér er um sömu til-
finningar að ræða. Það er alveg
dásamlegt að sjá þig. Þú lltur
svo vel út.
— Það gerir þú ekki. Ósköp er
að sjá þig. Hvað er að sjá eyrað
á þér?
— Blæðir enn úr því?
— Það er eins og köttur hafi
nagað það. Var það litla vinkonan
okkar, — hún Fran?
— Það er ekki beinlínis við
hana að sakast um það hvernig
ég lít út, en óneitanlega kom hún
við sögu.
— Þú vildir þannig fara fyrst
til hennar. Ég beið eins lengi og
ég gat, en . . .
— Elskarðu mig, Dee?
— Alltaf. Ég er svo heimsk. Og
Heilbrigðir fætur
b*Mltlgl BtrVansiodfc
FUSSBETT,
eru undirstaða vellíðunar. Látið þýzku Birke-
stocks skóinnleggin lækna fætur yðar.
SKÓINNLEGGSSTOFAN Vifilsgötu 2, slmi
16434. Opið virka daga kl. 2—5, nema laugard.
Veggfesting
Lofftfesting

Mælum upp
Setjum upp
Lindorgötu 25
síms 13743
T
Jfc
R
Z
A
N
Þú góði maður og góði Vinur okkar, Tarz
an_ — þú berst gegn vondum mönnum. Þú
mut ávallt hjálpa hinum góðu. Við erum
hræddir um að heyra einhvern tíma að
vondir menn hafi drepið þig.
WUR'GOOf W0R<, PRIEN7(iOMBAI, IS HER.E-
WITH YCXJ&.GREATr ICN0WLE7GE A.N7
WEPICINES FOR THE SICH AN7 INJURE7
WHO COWE TO YOU! X CAN HELP MEN ONLY
IP I GO TO THEW... AN7 TO THEIR ENEMIES!,
WE WILL SE BETTER A5LE TO
CAKE POR THE SICK- N0W THAT l
WE WILL HAVE MORE 'MATIMT/' j
TREES... WE ARE FOREVER <
IN7E5TE7 TOYOU FOR SHOWING
US HOW TO PLANT NEW TREES! >
Hin góðu störf þín vinnur þú hér, Momb
ai vinur minn, af þ'inni miklu kunnáttu, Þú
læknar þá sjúku og særðu sem hingað leita.
Ég get hins vegar aðeins hjálpað hinum
góðu með því að fara til þeirra og hjálpa
þeim að berjast gegn hinu illa.
Tú er okkur borgið. Við höfum í framtíð-
inni nægilega mörg „Matimati“ tré sem
gefa okkur meðul. Við stöndum í mikilli
þakkarskuld við þig vegna þess að þú sýnd-
r okkur hvernig við ættum að rækta þau.
svo kann ég ekki að skammast
mín, sagði hún og roðnaði dá-
litið.
Durell fannst, að hún væri feg-
ursta kona heims. Hann tók hönd
hennar og hún reis á fætur.
— Hvert ætlarðu með mig, Sam?
— Á einhvem stað, þar sem við
getum talað saman yfir glasi. Get-
urðu sloppið héðan?
— Vitanlega, hefurðu not fyrir
mig I starfi þínu? Er það um það,
sem við komum til með að tala
um?
VISIR
ÁSKRIFENDAÞJÓNUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
simmn er
11660
virka daga kl. 9 — 19 nema
laugardaga kl. 9—13.
'I
VISIR
er
i
VÍSIR
k Oytur dagiega m. a.:
nýjustu fréttir f máll og
myndum
sérstakc efnf fyrir unga
fólkit
íþróttafréttir
myndsjð
rabb uut mannlífið, séð
i spegilbroti
bréf fr* lesendum
stjöruuspð
myndasögut
framhaldssögu
þjóðmðiafréttir
dagbók
og greinar
VÍSIR
er ódýrasta dagblaðið
til fastra kaupenda.
— áskriftarsiml I
Reykjavík er:
11661
auglýsing
r
I
VÍSI j
kemur }
víðu i
við !
S
auglýsingubluð 1
ulmennings }
1
AFGREIÐSLA
AUGLÝSINGA- \
SKRIFSTOFUNNAR \
, *,
E R I
INGÓLFSSTRÆTI 3 \
Simi 11663. 1
mu3mmz>&&s6sas&

smtaMmnmm