Vísir - 16.04.1966, Blaðsíða 15

Vísir - 16.04.1966, Blaðsíða 15
VISIR . Laugardagur 16, apríl 1966. 15 HARVEI FERGUSSON: >f Don Pedro — Saga úr Rio - Grande - dalnum — i<S^<S<i<S<^!KÍ<5<faKi<S<?S<íaíi<S<i<SS<S<ÍKS<S*3^S^S<S^S^S^S<S>a<í<S<í<S<3<S^5 sá hafa kostað hundrað dali eða meira. Maðurinn var með klyfja- hest í taumi, var sá blágrár og auðsæilega góður gripur gizkaði Leo á, að maðurinn mvndi nota hestana til skiptis til reiðar. Leo horfði ávallt á komumenn og allt sem þeir höfðu meðferðis at- hugandi augum, eins og gistihúsa- stjórar á farangur gesta sinna. Þegar maðurinn gekk til hans sá hann, að hann var mjög þreyttur, eftir að hafa riðið langan veg í þurr viðri og hita, Göngulagið leiddi í ljós þreytuna og rykug klæði hans hitt. Maðurinn var hár vexti, yfir sex fet á hæð, dökkhærður, blá- eygur og veöurbitinn. Hann heilsaði kumpánlega, dró tóbakspung upp úr vasa sínum, hristi seinustu tóbakskomin úr honum í gulnað bréf og vafði sér vindling, og kveikti í, og notaði aöeins aðra höndina. Hann var meö tóma tösku sem hann kastaöi á búðarborðið. — Orðinn tóbakslaus, sagði hann og blés bláum reyk út um nasir sér, já, fari I helvíti ef ég er uppi skroppa af öllu. Leo veitti því athygli, að hann hlffði annarri hendinni, um úlnlið hennar var vafiö tusku, sem var óhrein og blóðug. Það lagðist í Leo, að maðurinn væri hjálpar þurfi, en j hefði ekki skap tii þess að biðja um hana. — Þú hefir meitt þig?, spurði hann. — Já, — það kom dálítið fyrir mig. — Bezt, að þú látir mig líta á það, sagði Leo, eða réttara sagt konu sem vinnur hjá mér og hefir nokkra reynslu sem ljósmóðir. Hún gerir það sem gera þarf, þegar um! meiðsli eða sár er að ræða, og gerir það vel. Coppinger var enn þögull um stund og blés frá sér reyk. — Gott og vel, sagði hann, beztu þakkir fyrir gott boð. Leo fór meö manninn í íbúð sína, kallaði á Avanderu og skoð- uðu þau sárið, sem var ljótt, og sennilega eftir byssukúlu. Avand- era þvoði þaö upp úr volgu vatni, eftir að hafa hellt á það spritti og bar þar næst á það joð. Coppinger gnísti tönnum af sársauka meðan á þessari aðgerð stóð eða þar til Avandera var byrjuð að vefja léreftsræmu um úlnliðinn. < Aðgerðin var framkvæmd í litlu herbergi, sem fjalagólf var I. Þama var gríðar stór trébali, spegill, burstar, sápa og rakhnífar. Var þetta baðherbergi Leo — lang bezt búna baðherbergiö í bænum, ef ekki í dalnum öllum. Þótti Leo sérvizkulegur í sumum háttum og 46. einkum að hann baöaði sig dag- lega og hversu kalt sem var 1 veð^i. — Þú getur rakaö þig og fengið þér bað ef þú vilt, sagði hann við gest sinn. Avandra sér fyrir heitu vatni. Komdu svo aftur klukkan sex og neyttu miðdegisveröa meö mér. — Þakka þér fyrir, sagði Copp- inger, af hverju gerir þú allt þetta fyrir mig? — Ég lít á yður sem væntanleg- an, góöan viðskiptavin, sagði Leo. — Það skal ég rena að vera, sagði Coppinger, eins og stendur hef ég engin fjárráð, en ég á tvo góða hesta, og þú getur haldið öðrum sem tryggingu fyrir, að ég mun greiða það sem mér ber. — Á það get ég fúslega fallist, svaraði Leo. Yfir glasi áöur en þeir settust að borðum fann Coppinger sig knúð an til þess að gera nokkra grein fyrir sér. Hann kvaðst vera hrossa braskari og tamningamaður, og starfaði ýmist norðan eða sunnan landamæranna. Hann kvaðst kaupa hesta í Chihuahua, oft ótamda, reka þá norður yfir fljótið, temja þá til reiöar og oftast selja þá með góðum hagnaði. Margir stunduðu þetta á þessum tíma. Mikið af gripum var rekið yfir fljótiö, bæði hross og naut, og höfðu menn eign azt sumt af þessu meö heiðarlegu móti, en mörgum gripnum hefði líka verið stolið, jafnvel heilum hópum. — Ég var að koma með sex tveggja vetra trippi, sagði Copp- inger, þau voru erfið i rekstri, en ég kom þeim yfir fljótið, og sló upp tjaldi hérna megin fljótsins, og ætlaði að hvílast þar unz birti en ég varð fyrir árás um nóttina. Ég veit ekki hvort ég átti við einn eða fleiri, því að skipzt var á skot- um í kolamyrkri. Og ég varð fyrir skoti. Reiðhestunum náðu þeir ekki, því að þeir voru í hafti, en þeir komust undan með trippin. — Þetta var meiri óheppnin, sagði Leo. — Þegar birti rakti ég slóð þeirra upp með fljótinu þar til að staön um kom, sem þeir höfðu farið yfir það. Ég hafði ekki gert mér von um að ná þeim, en taldi ekki von- laust, að þeir hefðu misst eitthvað af trippunum úr höndum sér, en ég varð að snúa við vegna þess að hestamir mínir voru dauðþreyttir og það var ég líka. Ég hefi vana- lega bækistöð í E1 Paso en ég kom hingað, því að hingað var stytzt og ég varð að komast sem fyrst þangað, er ég gat vænzt aðstoðar — Mér þykir vænt um, að þú komst, sagði Leo og reyndi að gera sér grein fyrir hvort Coppinger væri heiðarlegur maður eða hrossa þjófur og lygari, og var honum dá- lítið órótt, því að hann fann ekki svar við spumingunni meðan þeir neyttu máltíðarinnar. Seinna hafn- aði Coppinger boði hans að fá rúm til að sofa f, og bjó um sig f hest húsinu, og breiddi yfir sig værðar- voð sína. Næsta morgun kom hann f búðina og keypti sér sitt af hverju fyrir nokkra dollara, sem Leo skrif aði hjá honum. Um hádegi fór Coppinger án þess að kveðja, en hann hafði skilið eftir þann blá- gráa. Leo sannfærðist þá um, að maðurinn væri heiðarlegur. Honum fannst allmikið til um hann, hann kom þannig fram ,að honum var veitt athygli, án þess aö hann reyndi neitt til þess, og þannig, að sjálfsagt var, að láta hann fá það, sem hann haföi þörf fyrir. n. Misseri sfðar gerði Coppinger sér bækistöð í Don Pedro og varð þann ig annar gringóinn er settist þar að Hann hafði greinilega komizt að raun um, að honum var hagkvæm- ast að skipta við Leo, þvf aö í Tenda Mendes fengi hann bezta fyrirgreiðslu, og einnig stofnaði hann til eins konar bandalags viö Jack Gibbs f virkinu. Með aðstoð Jack Gibbs seldi hann talsvert af reiðhestum í virkinu og vom þaö liðsforingjar, sem keyptu, ogj greiddu þeir gott verð fyrir. Heföi hann tíma aflögu, rétti hann Gibbs hjálparhönd viö störf hans. Copp- inger settist að í Don Pedro með svipuðum hætti og Leo hafði gert. Hann leigði sér hússkrifli fyrir einn dal á mánuði og kom sér þar upp rétt, sem hann hafði mikla þörf fyrir.atvinnu sinnar vegna. Coppinger var oft að heiman, en þegar hann var þar vakti hann mikla athygli. Hrossarækt hans vakti eigi siöur athygli en rétt Leo Mendes. í hvert skipti, sem hann kom var hann með nokkra ó- tamda hesta, sem hann gerði band- vana, og tamdi, svo til reiðar, og menn komust fljótt á þá skoðun, aö hann ætti ekki sinn líka sem hesta maður og tamningamaður. Stund- um réði hann til sfn 'mann sér til aðstoðar, en vanalega var hann einn. Hann fór sér hægt við tamn ingu hesta, sem hann hafði keypt dýru verði, tamning hans einkennd- ist af frábærri þolinmæli, hand- lagni og róandi raddbeitingu. Væri um hest að ræða, sem aldrei haföi verið lagður við kaðalmúll eða leð urbeizli var hann rekinn í réttina og felldur að jörðu með slöngvi- vaöi, sem Coppinger brá svo um stólpa, sem rekinn var í jörðu mið svæðis f réttinni, spymandi fæti í stólpann og herti að vaðlykkjunni á hálsi hestsins, til þess að koma honum í skilning um þaö í eitt skipti fyrir öll, að með vað að vopni hefði maðurinn hann á sínu valdi. Hesturinn gat verið að köfn- un kominn og augun ætluðu út úr höfðinu á honum viö þessa hörku- I legu meðferð, blásandi af áreynslu í og mæði og með korrhljóð f kverk- i um. Hann gafst upp að lokum fyrir \ þessari hörkulegu meðferð, en ! þetta var það eina ofbeldi, sem Coppinger beitti við villihesta. Að henni lokinni gát hann bundið fyrir augu hans og Iagt hnakk á hann. ; Hesturinn var því næst vaninn við j hnakkinn með því aö vera teymdur i um með hnakkinn tóman á baki T A R Z A C3 CMJ IT THM TVE WEITHEK THAT-ÖKl SEEN WKONG- AM7 M THE WOK.P HA6 j THAT LUMJ7A IS AS %GOTTEH OUT TO / rtlKE AMFCLEAN AS yiAY OFF US... THE OCEAH'S SREEZEí! J ALTHOUGH 1 PON'T SOiáiifiifanimid^ím see how!r—' tarzau awp tetek ceisr maice it as OSVIOUS AS TOSSISLE THAT THEY HAvE SQMETHIKIS 10 SELL... 5UT HO OUE IS' HAVIWG ANY I v » r-4 rM . d MHi V*l<f< »•*•»*• Iiy. Tarzan og Peter Crisp gera öllum það skilj En enginn gefur sig fram. Getur það veriö að ég hafi haft rangt fyr- anlegt að þeir séu meö eitthvaö til sölu. ir mér og Luanda sé hrein og fersk eins og andvari frá hafinu? Annaö hvort þaö eða þá að orðrómur hefur breiðzt út um það að láta okkur vera, en ég sé ekki hvemig. sér þar til bundnir voru saman tveir sandpokar og lagðir á hnakk- inn þannig að þeir hengu niður með síðunum, og vandist hestur- inn þannig þunga á við manns- þunga á baki sér. Fyrst var hafð- ur við hann múll og hann þar næst beizlaður. Hann var fóðraður á hest höfrum og jafnvel eplum og ávallt talað við hann rólega, lágt og hlý- lega, því að góður hestamaöur tal- ar við hest sinn eins og þegar móðir gælir við bam sitt. Ef til vill titraði villihestur í tamningu hjá Coppinger, er hann settist á glans hárlagningar- vökva Fermingar- gjofHH i ar Gefiö menntandi og prosk- andi fermingargjöf: NYSTROM Upphleyptu landakortin og hnett- imir leysa vandann við landafræði- námið. — Kortin innrömmuð með festingum. Fæst í næstu bókabúð. Heildsölubirgðir: Árni Ölafsson & Co. Suðurlandsbraut 12. Simi 37960. Ia< cjningin betur meö Blanz- nrlesilt 'J* nochiiol •d.,r, HmeJðLuiiKaotit ÍSLENZK ERLENDAVERZLUNARFÉIAGIÐ HF VIAMLIIDSLURlTTINei AMANTI H»

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.