Vísir - 16.04.1966, Síða 15

VISIR . Laugardagur 16, apríl 1966.
15

HARVEI FERGUSSON:
>f
Don Pedro
— Saga úr Rio - Grande - dalnum —
i<S^<S<i<S<^!KÍ<5<faKi<S<?S<íaíi<S<i<SS<S<ÍKS<S*3^S^S<S^S^S^S<S>a<í<S<í<S<3<S^5
sá hafa kostað hundrað dali eða
meira. Maðurinn var með klyfja-
hest í taumi, var sá blágrár og
auðsæilega góður gripur
gizkaði Leo á, að maðurinn mvndi
nota hestana til skiptis til reiðar.
Leo horfði ávallt á komumenn og
allt sem þeir höfðu meðferðis at-
hugandi augum, eins og gistihúsa-
stjórar á farangur gesta sinna.
Þegar maðurinn gekk til hans sá
hann, að hann var mjög þreyttur,
eftir að hafa riðið langan veg í þurr
viðri og hita, Göngulagið leiddi í
ljós þreytuna og rykug klæði hans
hitt. Maðurinn var hár vexti, yfir
sex fet á hæð, dökkhærður, blá-
eygur og veöurbitinn. Hann heilsaði
kumpánlega, dró tóbakspung upp
úr vasa sínum, hristi seinustu
tóbakskomin úr honum í gulnað
bréf og vafði sér vindling, og
kveikti í, og notaði aöeins aðra
höndina. Hann var meö tóma tösku
sem hann kastaöi á búðarborðið.
— Orðinn tóbakslaus, sagði hann
og blés bláum reyk út um nasir
sér, já, fari I helvíti ef ég er uppi
skroppa af öllu.
Leo veitti því athygli, að hann
hlffði annarri hendinni, um úlnlið
hennar var vafiö tusku, sem var
óhrein og blóðug. Það lagðist í Leo,
að maðurinn væri hjálpar þurfi, en j
hefði ekki skap tii þess að biðja
um hana.
— Þú hefir meitt þig?, spurði
hann.
— Já, — það kom dálítið fyrir
mig.
— Bezt, að þú látir mig líta á
það, sagði Leo, eða réttara sagt
konu sem vinnur hjá mér og hefir
nokkra reynslu sem ljósmóðir. Hún
gerir það sem gera þarf, þegar um!
meiðsli eða sár er að ræða, og gerir
það vel.
Coppinger var enn þögull um
stund og blés frá sér reyk.
— Gott og vel, sagði hann, beztu
þakkir fyrir gott boð.
Leo fór meö manninn í íbúð
sína, kallaði á Avanderu og skoð-
uðu þau sárið, sem var ljótt, og
sennilega eftir byssukúlu. Avand-
era þvoði þaö upp úr volgu vatni,
eftir að hafa hellt á það spritti og
bar þar næst á það joð. Coppinger
gnísti tönnum af sársauka meðan á
þessari aðgerð stóð eða þar til
Avandera var byrjuð að vefja
léreftsræmu um úlnliðinn. <
Aðgerðin var framkvæmd í litlu
herbergi, sem fjalagólf var I. Þama
var gríðar stór trébali, spegill,
burstar, sápa og rakhnífar. Var
þetta baðherbergi Leo — lang bezt
búna baðherbergiö í bænum, ef
ekki í dalnum öllum. Þótti Leo
sérvizkulegur í sumum háttum og
46.
einkum að hann baöaði sig dag-
lega og hversu kalt sem var 1 veð^i.
— Þú getur rakaö þig og fengið
þér bað ef þú vilt, sagði hann við
gest sinn. Avandra sér fyrir heitu
vatni. Komdu svo aftur klukkan
sex og neyttu miðdegisveröa meö
mér.
— Þakka þér fyrir, sagði Copp-
inger, af hverju gerir þú allt þetta
fyrir mig?
— Ég lít á yður sem væntanleg-
an, góöan viðskiptavin, sagði Leo.
— Það skal ég rena að vera, sagði
Coppinger, eins og stendur hef ég
engin fjárráð, en ég á tvo góða
hesta, og þú getur haldið öðrum
sem tryggingu fyrir, að ég mun
greiða það sem mér ber.
— Á það get ég fúslega fallist,
svaraði Leo.
Yfir glasi áöur en þeir settust
að borðum fann Coppinger sig knúð
an til þess að gera nokkra grein
fyrir sér. Hann kvaðst vera hrossa
braskari og tamningamaður, og
starfaði ýmist norðan eða sunnan
landamæranna. Hann kvaðst kaupa
hesta í Chihuahua, oft ótamda,
reka þá norður yfir fljótið, temja
þá til reiöar og oftast selja þá með
góðum hagnaði. Margir stunduðu
þetta á þessum tíma. Mikið af
gripum var rekið yfir fljótiö, bæði
hross og naut, og höfðu menn eign
azt sumt af þessu meö heiðarlegu
móti, en mörgum gripnum hefði
líka verið stolið, jafnvel heilum
hópum.
— Ég var að koma með sex
tveggja vetra trippi, sagði Copp-
inger, þau voru erfið i rekstri, en
ég kom þeim yfir fljótið, og sló
upp tjaldi hérna megin fljótsins,
og ætlaði að hvílast þar unz birti
en ég varð fyrir árás um nóttina.
Ég veit ekki hvort ég átti við einn
eða fleiri, því að skipzt var á skot-
um í kolamyrkri. Og ég varð fyrir
skoti. Reiðhestunum náðu þeir
ekki, því að þeir voru í hafti, en
þeir komust undan með trippin.
— Þetta var meiri óheppnin,
sagði Leo.
— Þegar birti rakti ég slóð þeirra
upp með fljótinu þar til að staön
um kom, sem þeir höfðu farið yfir
það. Ég hafði ekki gert mér von
um að ná þeim, en taldi ekki von-
laust, að þeir hefðu misst eitthvað
af trippunum úr höndum sér, en
ég varð að snúa við vegna þess að
hestamir mínir voru dauðþreyttir
og það var ég líka. Ég hefi vana-
lega bækistöð í E1 Paso en ég kom
hingað, því að hingað var stytzt
og ég varð að komast sem fyrst
þangað, er ég gat vænzt aðstoðar
— Mér þykir vænt um, að þú
komst, sagði Leo og reyndi að gera
sér grein fyrir hvort Coppinger
væri heiðarlegur maður eða hrossa
þjófur og lygari, og var honum dá-
lítið órótt, því að hann fann ekki
svar við spumingunni meðan þeir
neyttu máltíðarinnar. Seinna hafn-
aði Coppinger boði hans að fá rúm
til að sofa f, og bjó um sig f hest
húsinu, og breiddi yfir sig værðar-
voð sína. Næsta morgun kom hann
f búðina og keypti sér sitt af hverju
fyrir nokkra dollara, sem Leo skrif
aði hjá honum. Um hádegi fór
Coppinger án þess að kveðja, en
hann hafði skilið eftir þann blá-
gráa. Leo sannfærðist þá um, að
maðurinn væri heiðarlegur. Honum
fannst allmikið til um hann, hann
kom þannig fram ,að honum var
veitt athygli, án þess aö hann
reyndi neitt til þess, og þannig,
að sjálfsagt var, að láta hann fá
það, sem hann haföi þörf fyrir.
n.
Misseri sfðar gerði Coppinger sér
bækistöð í Don Pedro og varð þann
ig annar gringóinn er settist þar að
Hann hafði greinilega komizt að
raun um, að honum var hagkvæm-
ast að skipta við Leo, þvf aö í
Tenda Mendes fengi hann bezta
fyrirgreiðslu, og einnig stofnaði
hann til eins konar bandalags viö
Jack Gibbs f virkinu. Með aðstoð
Jack Gibbs seldi hann talsvert af
reiðhestum í virkinu og vom þaö
liðsforingjar, sem keyptu, ogj
greiddu þeir gott verð fyrir. Heföi
hann tíma aflögu, rétti hann Gibbs
hjálparhönd viö störf hans. Copp-
inger settist að í Don Pedro með
svipuðum hætti og Leo hafði gert.
Hann leigði sér hússkrifli fyrir einn
dal á mánuði og kom sér þar upp
rétt, sem hann hafði mikla þörf
fyrir.atvinnu sinnar vegna.
Coppinger var oft að heiman, en
þegar hann var þar vakti hann
mikla athygli. Hrossarækt hans
vakti eigi siöur athygli en rétt
Leo Mendes. í hvert skipti, sem
hann kom var hann með nokkra ó-
tamda hesta, sem hann gerði band-
vana, og tamdi, svo til reiðar, og
menn komust fljótt á þá skoðun, aö
hann ætti ekki sinn líka sem hesta
maður og tamningamaður. Stund-
um réði hann til sfn 'mann sér til
aðstoðar, en vanalega var hann
einn. Hann fór sér hægt við tamn
ingu hesta, sem hann hafði keypt
dýru verði, tamning hans einkennd-
ist af frábærri þolinmæli, hand-
lagni og róandi raddbeitingu. Væri
um hest að ræða, sem aldrei haföi
verið lagður við kaðalmúll eða leð
urbeizli var hann rekinn í réttina
og felldur að jörðu með slöngvi-
vaöi, sem Coppinger brá svo um
stólpa, sem rekinn var í jörðu mið
svæðis f réttinni, spymandi fæti í
stólpann og herti að vaðlykkjunni
á hálsi hestsins, til þess að koma
honum í skilning um þaö í eitt
skipti fyrir öll, að með vað að
vopni hefði maðurinn hann á sínu
valdi. Hesturinn gat verið að köfn-
un kominn og augun ætluðu út úr
höfðinu á honum viö þessa hörku-
I legu meðferð, blásandi af áreynslu
í og mæði og með korrhljóð f kverk-
i um. Hann gafst upp að lokum fyrir
\ þessari hörkulegu meðferð, en
! þetta var það eina ofbeldi, sem
Coppinger beitti við villihesta. Að
henni lokinni gát hann bundið fyrir
augu hans og Iagt hnakk á hann.
; Hesturinn var því næst vaninn við
j hnakkinn með því aö vera teymdur
i um með hnakkinn tóman á baki
T
A
R
Z
A
C3
CMJ IT THM TVE WEITHEK THAT-ÖKl
SEEN WKONG- AM7 M THE WOK.P HA6 j
THAT LUMJ7A IS AS %GOTTEH OUT TO /
rtlKE AMFCLEAN AS yiAY OFF US...
THE OCEAH'S SREEZEí! J ALTHOUGH 1 PON'T
SOiáiifiifanimid^ím see how!r—'
tarzau awp tetek ceisr maice it as
OSVIOUS AS TOSSISLE THAT THEY
HAvE SQMETHIKIS 10 SELL...
5UT HO OUE IS' HAVIWG ANY
I v » r-4 rM . d
MHi V*l<f< »•*•»*• Iiy.
Tarzan og Peter Crisp gera öllum það skilj En enginn gefur sig fram.
Getur það veriö að ég hafi haft rangt fyr-
anlegt að þeir séu meö eitthvaö til sölu.
ir mér og Luanda sé hrein og fersk eins og
andvari frá hafinu? Annaö hvort þaö eða
þá að orðrómur hefur breiðzt út um það
að láta okkur vera, en ég sé ekki hvemig.
sér þar til bundnir voru saman
tveir sandpokar og lagðir á hnakk-
inn þannig að þeir hengu niður
með síðunum, og vandist hestur-
inn þannig þunga á við manns-
þunga á baki sér. Fyrst var hafð-
ur við hann múll og hann þar næst
beizlaður. Hann var fóðraður á hest
höfrum og jafnvel eplum og ávallt
talað við hann rólega, lágt og hlý-
lega, því að góður hestamaöur tal-
ar við hest sinn eins og þegar
móðir gælir við bam sitt. Ef til
vill titraði villihestur í tamningu
hjá Coppinger, er hann settist á
glans
hárlagningar-
vökva
Fermingar-
gjofHH i ar
Gefiö menntandi og prosk-
andi fermingargjöf:
NYSTROM
Upphleyptu landakortin og hnett-
imir leysa vandann við landafræði-
námið. — Kortin innrömmuð með
festingum. Fæst í næstu bókabúð.
Heildsölubirgðir:
Árni Ölafsson & Co.
Suðurlandsbraut 12. Simi 37960.
Ia<
cjningin
betur
meö
Blanz-
nrlesilt
'J* nochiiol
•d.,r,
HmeJðLuiiKaotit
ÍSLENZK ERLENDAVERZLUNARFÉIAGIÐ HF
VIAMLIIDSLURlTTINei AMANTI H»