Vísir - 22.06.1966, Blaðsíða 8

8
VÍSIR
Utgefandi: BlaOaðtgðfaa VISIR
Ritstjðri: Gunnar G. Schram
Aðsteðarritstjóri: Axel Tborsteinson
Fréttastjöran Jönas Kristjðnsson
Þorsteinn ö. Thorarensen
Auglýsingastj.: Halldör Jönsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1
Afgreiðsla: Túngötu 7
Rltstjóm: Laugavegi 178. Siml 11660 (S linur)
Áskriftargjald kn 100.00 á mánuði innanlands.
I lausasölu kr. 7,00 eintakið
Prentsmiðja VIsis — Edda h.f.
„Stöðugt niður á við" j
jVfikið er Þjóðviljinn búinn að gorta af „sigri“ Alþýðu
bandalagsins í borgarstjórnarkosningunum. Aðrir V
hafa þó sýnt fram á það með tölum, sem ekki verða i
vefengdar, að kommúnistar unnu ekkert á, þegar á /
heildarúrslitin um land allt er litið. Þeir bættu að J
vísu við sig nokkru atkvæðamagni í Reykjavík, mið- )
að við síðustu kosningar, en það breytir ekki þeirri ]
staðreynd, að flokkurinn er í afturför og hefur verið 1 (
það síðari árin, þrátt fyrir allar nafnbreytingar og til- (
raunir í þá átt, að hylja hina réttu ásýnd hans. /
Frjáls þjóð hefur það eftir Einari Olgeirssyni á )
fundi í Lídó 13. þ.m. að „síðustu árin hefði leið vinstri (
samtakanna legið stöðugt niður á við“. Nefndi hann (
því til sönnunar, að í borgarstjómarkosningunum I
1949 hefðu vinstri samtökin fengið 39% atkvæða. Ár- )
ið 1956 — þegar hið svonefnda Alþýðubandalag var )
stofnað 24% atkvæði; og nú 1966 aðeins 20% atkvæða j
„og mætti kallast vel sloppið“, bætti Einar við. Ekki \
virðist hann vera bjartsýnn á framtíð flokksins, enda (
sagði hann líka, að halda þyrfti vel á spöðunum, ef /
fylgið ætti ekki enn að minnka stórlega. ii
Annar maður, Þorvaldur Þórarinsson, bar fram til- (
lögu um að fundurinn lýsti áhyggjum sínum yfir (
„óförum Alþýðubandalagsins í síðustu bæjar og borg- /
arstjórnarkosningum“. Ekki hefur hann séð neinn )
„stórsigur“ í útkomunni. Skoðanir eru því ærið skipt )
ar innan flokksins um þettá eins og flest annað, þó að \
þeir sem ráða yfir Þjóðviljanum, segi að allt sé í sátt ((
og samlyndi. Allir, sem málum eru vel kunnugir, segj- i(
ast eins geta átt von á að allt springi, jafnvel fyrir /(
haustið. )
Svo er helzt að skilja á Frjálsri þjóð, að kommún- (
istar eigi það Þjóðvarnarmönnum að þakka að flokkn (
um var forðað frá fylgishruni. Er raunar harla undar- /
legt, að það blað skuli enn koma út og telja sig mál- )
gagn flokks, sem löngu er úr sögunni. Leifar hans eru )
horfnar til kommúnista og Framsóknar, eða heim til )
föðurhúsanna aftur, því þaðan var þetta fylgi, sem
flokksnefnan hafði. V
En það er eflaust rétt, að kommúnista munaði tals- (
vert um þessi atkvæði og hefðu þeir ekki fengið þau •
mundi útkoman hafa orðið fylgistap. Þjóðviljinn hef ]
ur því sannarlega ekki af miklu að státa. Engin skyn
samleg rök mæla með því, að kommúnistar eigi vax-
andi fylgi að fagna með íslenzku þjóðinni. Þvert á (
móti bendir allt í þá átt, að þeir haldi áfram að tapa,
„að leiðin liggji stöðugt niður á við“, eins og Einar h
Olgeirsson segir. ))
V1 s IR. Miövikudagur 22. júní 1966
KRISTJÁNSSON: Á MIÐVIKUDAGSKVOLDI
I stað sólarstreitu
gultur veldur ofáti í sóldýrkun
eins og ööru. Dýrkun sólar
innar er oröin ein helzta sumar
iöja íslendinga, lfklega vegna
þess að sumarið er svalt hér
og tækifærin eru fá til sóldýrk-
unar. Oft verður hún aö æði,
sem getur fengið á sig brosleg
ar myndir, eins og í dæminu
um fslenzka ferðamannahópinn,
sem varði Rómarvist sinni ein-
göngu til sólbaða.
Nú er sóldýrkun saklaus og
næsta meinlaus iðja, ef hún er
stunduð í nægu hófi til að forö
ast húðkrabba og sólsting, og ó-
þarfi að Iasta hana sem slíka.
En hitt er atriði til ábendingar,
að næsta algengt er oröið, aö
fólk hafi ekki aðra hugsun um
sumarleyfi en að verja þeim í
sólböð.
Vissulega eru sólböð slak-
andi og því gagnleg fyrir borg-
arbúa nútfmans, sem margir eru
haldnir ólæknandi streitu í bar-
áttu hins daglega lífs. En, þaö
bætist aðeins ein streitan við
allar hinar, þegar menn vakna
á hverjum morgni í ofvæni um
sól eða ekki sól. Mönnum hætt-
ir til að gleyma því, að surpar-
leyfi gefur margvíslegá' aðra
möguleika til aö lækna streitu.
Sókn í sól og hita á mikinn
þátt í kapphlaupi Islendinga i
sumarleyfi til suörænna staða
eins og Mallorka og Kanaríeyja
sem bjóða sól og hita og góða
hótelþjónustu, en ekkert f ram
yfir það. Full ástæöa er að vor-
kenna þeim, sem aldrei hafa
ferðazt lengra innanlands en til
Akureyrar, en þekkja hvem
krók og kima í hótelum hinna
suðrænu eyja. Þeir hafa leitaö
langt yfir skammt of oft.
JJve margir Islendingar hafa
komið á stáði eins og Homa
fjörð, Hallormsstað, Hólma-
tungur viö Jökulsá, Álftavatn,
eða í Bæjarstaðaskóg, f rfki hinn
ar Ijóðrænu feguröar? Margir
hafa farið þangað, en fáir hafa
stanzaö. Þessir staöir og marg-
ir fleiri eru hver um sig þess
virði, að menn verji þar heilu
sumarleyfi. Þar má eyða streitu
á skömmum tíma með því að
stunda gönguferðir, — eða
liggja bara í leti.
En þessir rómantísku gróður-
staðir em ekki hið eina, sem
náttúran á íslandi hefur upp á
að bjóða. Útlendingar hafa opn-
að augu manna hér fyrir hinni
sérstæðu fegurð, sem felst í
auönum, fjöllum og jöklum
þessa lands. Þeir sem vilja
kynnast henni heima í hæginda
stólnum til að byrja með, ættu
að ná sér í eintak af bók Frakk
ans Samivel, „Gull íslands." Sú
bók er einkar vel fallinn til að
opna augu okkar fyrir hrjóstr-
um landsins, sem fella útlend-
inga í stafi.
í náttúm íslands er fjölskrúð
ugt fuglalíf. Ég minnist greinar
í einu dagblaöanna fyrir
skömmu, þar sem sagt var frá
ferð fuglaskoðunarmanna til
landsins. Þeir fengu rigningu
mestallan tímann, en samt áttu
þeir ekki orð til að lýsa gleði
sinni. Áhrifamest var þó mynd
in af öldruðum brezkum fugla-
skoðara. Hann stóð þar blautur
og hrakinn I rigningunni, en
andlit hans Ijómaði af alsælu.
Þar var maður, sem ekki var
haldinn streitu. •
Það er fleira en náttúra lands-
ins, sem gefur mönnum kost á
ógleymanlegum sumarleyfum.
Á landinu eru tugir kaupstaða
og kauptúna, sem öll hafa sín
forvitnilegu sérkenni. Hve marg
ir skyldu hafa látið sér detta
svo skynsamlegt í hug að dvelj-
ast um tíma i einum slíkum
bæ, skoða mannlífið, og hitta
fólk í þeim mæli, sem ekki er
hægt að gera í borgum á stærð
við Reykjavík, þar sem enginn
þekkir annan.
JJvort sem menn vilja kynn-
ast gróðrinum, hrjóstrun-
um; fuglunum eða mannlífinu,
geta menn gert það á einfaldan
og ódýran hátt. Við vandaðan
tjaldbúnað geta menn haft það
verulega þægilegt, hvar sem er
á landinu, þótt sól skfni ekki
alltaf í heiði. Það þarf aðeins
að kunna að láta fara vel um
sig í tjaldmennskunni.
Margir kjósa þó frekar að búa
á hótelum og þar er einn stærsti
vandinn f ferðamálum landsins.
Það er einmitt von, að það
freisti manna að geta Iifað á 2
flokks hótelum á Mallorka fyrir
sama verð og á 10. flokks hót-
elum á fslenzku landsbyggðinni.
En það eru líka til sæmileg hót
el úti á landi, eins og t.d. sumar-
hótel Ferðaskrifstofunnar. Þeir,
sem hafa efni á þriggja vikna
dvöl á Kanarfeyjum, hafa áreið
anlega eins efni á þriggja vikna
dvöl á sæmilegu íslenzku sumar
hóteli. Og þeir fá miklu meiri
gleði og slökun í sumarleyfinu,
ef nauðungarhugsunin um sól og
hita spillir ekki fyrir.
Hér er hluti af einni myndinni í bók Samivels: „Gull íslands". Hún er tekln úr lofti niður í Þjórsá,
þar sem hún renur til sjávar. Botn árinnar er allur í hryggjum og sést greinilega gegnum grunnt
vatniö. Þetta er eitt af mörgum sérkennilegum „mótívum“ í bók Samivels.