Vísir - 25.08.1966, Blaðsíða 15

VI SI R. Fimmtudagur 25. ágúst 1966.
15
Hún er ung. Hún nær sér í annan.
— Ég var ekki að hugsa um það,
sagði Leonie í angistarrðm. Hef-
urðu gert þér grein fyrir hvemig
Claire muni bregðast við, ef þú
útskúfar henni?
— Hún verður auðvitað hræði-
lega æst, sagði Philip stutt. — En
ég hef ekki svo mikið sjálfsálit að
ég haldi að ég sé henni svo mikiis
virði að hún yfirbugist af ástar-
harmi. Hún er svo skynsöm að hún
sér og skilur að hjónaband er ekki
hægt að byggja á heigulskap ann-
ars aðilans. Heigulskapurinn er það
eina sem hefur hindrað mig í aö
segja henni sannleikann, þó að ég
hafi reynt að telja mér trú um, að
eitthvað göfugra lægi á bak við —
meðaumkun eða nærgætni...
Leonie sagði hægt: Hún leggur
hatur á þig, Philip. Skilurðu það?
Hún ofsækir þig.
— Jæja, á ég það kaiinski skilið’
— En ekki í þeirri mynd sem
hún hefnir sín, sagði Leonie.
— Hvað áttu við?
Leonie hristi höfuðið.
Phiiip skálmaöi fram og aftur um
gólfið. — Ég hef hugsað um þetta
allt saman þangað til ég gat ekki
hugsað meira. Ég hef spurt sjálfan
mig: Hvað gerir maður undir þess-
um kringumstEeðum? Giftist mað-
ur stúlkunni, þegar hann yeit að
hann ber engar tilfinningar til
hennar nema meðaumkun, og f
þeirri von að hann gleymi með tím-
anum stúlkunni, sem hann elskar?
Er það nægilegur grundvöllur fyrir
hjónabandi? Mundi stúlkan ekki,
þegar tímar liðu fram, verða van-
sælli í slíku hjónabandi, en ef hann
ryfi tryggðir við hana þegar f stað?
— Hann nam staðar fyrir framan
Leonie. — Hvað á ég að gera?
Hvað rnundir þú gera?
— Ég mundi segja henni frá öllu
Philip tók utan um hana og
þrýsti henni að sér. — Já, það
er það, sem ég verð að gera. Elsku
Leonie, ó, Leonie .. Hann kyssti
hana ákaft. — Þetta er satt og rétt.
Þetta. Hann sleppti henni og lyfti
andlitinu á henni. — Bannar þú
mér enn að tala við Claire?
Hreinskilni og mildi skein úr
gráu augunum. Hann mundi eiga
erfiða daga í vændum ... Leonie
gekk út að glugganum og stóð þar
og sneri bakinu að honum.
Segðu honum hvað Claire sagði.
Segðu honum það.
— Ég verð að segja þér dálítið
Philip. Hún starði út í garðinn, á
svolítinn svartan lubbahund, sem
var að leika sér í grasinu.
Philip tók utan um hana. Hún
fann að andlitið á honum snerti
hárið á henni. — Já, segðu mér það
Henni var auðveldara að segja
það þegar hún horfði ekki á hann.
Hún sleppti engu.
Claire hafði sagt: „Ég get eyði-
lagt Philip — ef hann svíkur mig
þegar ég er laus við Johnny — ég
get spillt fyrir honum... Ég er
ekki. lögfræðingsdóttir fyrir ekki
neitt. Ég veit hvaða brögðum ég á
að beita til að skaða Philip.“ Le-
onie sagði honum hvert orð, sem
Claire hafði sagt.
Hún fann að Philip þrýsti henni
að sér. Var hann reiöur? Hræddur?
Hún þorði ekki að líta framan i
hann. Þegar hún hafði lokið frá-
sögninni sleppti hann henni og
gekk frá henni. Dauöaþögn var í
stofunni.
Bara að hann vildi segja eitthvað
Bara að ég þyrði að líta á hann
og lesa svarið úr andiiti hans. Get
ur hann framkvæmt þetta? Getur
hann enn sagt: „Ég vil giftast þér
samt“. Eða er of mikið f húfi?
Biðin ætlaði aldrei að énda. Loks
ins sagði hann: — Mundir þú
veröa hissa ef þú heyrðir, að ég
væri ekkert hissa?
Leonie leit við. Philip stóð við
borðið og kveikti sér í vindlingi.
Hann var ekkert skjálfhentur.
— Það fylgir mínu starfi að ég
verð að vera talsverður mannþekkj-
ari, sagði hann. Ég hef verið með
Claire f nærri því heilt ár, og mað-
ur þekkir ekki neina manneskju
svo lengi án þess að sjá hvað býr
undir yfirborðinu. Hann tók lang-
an teyg úr vindlingnum. — Ég var
að segja núna áðan að það væri
heigulskapur, sem olli því að ég
hikaði við að segja henni frá okk-
ur. Hún hefur alltaf verið ljúf og
ástúðleg við mig, en ég hef séð
hana með öðru fólki, séð að hún
getur verið hörð og einbeitt, þegar
starf hennar er annars vegar —
eöa Johnny. Ég held að ég hafi gert
mér ljóst frá upphafi að hún
mundi verða hörð og hefnigjörn f
þessu máli. og það var þess vegna
sem éjp var hræddur. Ekki mín held
ur þín vegna. Ég vil ekki að þú líð
ir fyrir mig.
— En starfsemi mín mundi ekki
bfða tjón af þessu, sagði Leonie. —
Það mundi hins vegar þitt starf
— Ef til vill. Þess vegna ert það
þú, sem átt að taka ákvörðunina
um þetta. Philip talaði hægt og
rólega. — Claire erfði talsvert fé
eftir frænku sína. Hún hefur efni
á að heyja langt og biturt strfð.
Það er ómögulegt að vita hvemig
ég færi út úr þvf stríði. Svona mál
geta orðið svo flókin, sérðu. Ég
þekki það, sem málaflutningsmað-
ur. Undir eins og hún er laus allra
mála við Johnny getur hún sagt
að við séum trúlofuð. Hún hefur
sannanir fyrir því að ég hef beðið
eftir að fá að giftast henni.
Nú varð hliótt f stofunni aftur.
Einhvers staðar sló klukka tíma-
slagið. Það minnti Leonie á, að
fleira var til en þetta net tilfinn-
inganna, sem hún og Philip voru
flækt í. Hún rétti upp hendumar
og strauk hárið frá andlitinu.
— Ég verð að fara, Philip. —
Nokkrir leikendumir eiga að vera
á fundi í kvöld, til þess að ráðg-
ast um breytingar á síðasta þætt-
inum í leikritinu.
— Ég skal aka þér þangaö sem
þú átt aö fara. En fyrst.. Hann
fleygði vindlingnum á arininn og
kom nær henni. Augun voru spyrj-
andi. — Fyrst verð ég að fá að
vita það. Viltu giftast mér, Leonie,
jafnvel þó....
— Já, já! hvislaði hún með önd-
ina f hálsinum og fann arma hans
lykjast um sig og ástríðuna í koss-
um hans.
— En hvað mundir þú gera ef
Claire tækist að spilla starfinu
þfnu? muldraði hún uþp að öxl-
inni á honum.
Hann hló. — Þá mundum við
setjast að sem flækingar á ein-
hverri Kyrrahafseyju. og þú ganga
um f bast-pilsi. En flýttu þér nú
að ferðbúa þig.
Þau sögðu fátt á leiðinni til húss-
ins f Covent Gardens, þar sem
fundurinn átti að vera. Þegar hann
hleypti henni út úr bílnum f mann-
lausri götunni, sagði hann: — Þetta >
er á mína ábyrgð, Leonie, en ekki!
þína. Láttu skeika að sköpuðu og
mundu aðeins eitt: Ég élska þig.
Hann kinkaði kolli til hennar og
ók áfram.
En hún gat ekki látið skeika að
sköpuðu — gat ekki stöðvað hug-
myndarásina. Hún sá f anda tauga-
hrellandi dagana, sem Claire mundi
knýja fram; yfirheyrslur fyrir rétti
... Hún sá Claire leika hlutverk
hinnar útskúfuðu og saklausu konu
— sá hana segja frá því er Philip
hjálpaði henni til að múta Johnny
— sá kviðdóminn hrærðan af með-
aumkun...
Hún vissi ekki, hvort Philip var
með Claire um kvöldið eða ekki.
Hún fréttí ekkert af honum dag-
inn eftir.
UNDARLEG STAÐHÆFING
Leikritið „Síðustu tö.frarnir" var
talsvert umtalað í blöðunum fyrir
frumsýninguna, því að hin fræga
gamla leikkona Juliet Pope lék að-
alhlutverkið. Oft hafði slegið f hart
á síöustu æfingunum og allt farið
í handaskolum, en samkvæmt gam-
alli hjátrú vissi það á, aö allt mundi
ganga vel á frumsýningunni.
Nú voru liðnir þrfr dagar síðan
Leonie talaði við Philip, og hann
hafði ekki gert neina tilraun til að
ná tali af henni. Hún neyddist til
að treysta honum, og hún treysti
honum lfka, þvf að hún þekkti hann
svo vel. Eða gerði hún það?
Ef lífsstarf manns — sem hann
hafði búið sig undir og kostað
kapps um að rækja — var í hættu
vegna samsæris, gat maður þá ver-
ið viss um hvemig hann mundi
snúast við hættunni?
En það var ekki hugsanlegt aö
starf Philips yrði fyrir alvarlegu
tjóni þó Claire höfðaði mál gegn
honum! Hann var enginn afbrota-
maður, og dómstólar voru réttlátir
— en svo gerði Leonie sér ljóst
aftur, að Claire talaði ekki út f
bláinn. Ég er ekki lögfræðingsdótt-
ir fsTÍr ekki neitt. Ég veit hvaða
brögðum ég á að beita til að skaða
Phillp. Og allt f einu blossaði upp
í henni hatur og hræðsla við lögin.
Hún . hélt dauðahaldi f trúna á
það, að Philip elskaði hana. Hann
hafði sagt að' þau' skyldu komast
klakklaust. gegnum þetta. En hvers
vegna hafði hann ekki tal af henni?
Við því var aðeins eitt svar Hann
hafði ekki ennþá haft djörfung til
að tala við Claire um málið.
Frumsýningin var haldin og á-
horfendur hrifust með frá fyrstu
stundu. Þegar sýningunni lauk ætl-
aði fögnuðinum aldrei að linna.
Framkallanir hvað eftir annað og
fólk klappaði og hrópaöi bravó til
leikendanna.
Þetta var fullt endurgjald fyrir
margra ára strit, hugsaði Leonie,
er hún stóð á sviðinu og áhorf-
endur hylltu hana sérstaklega.
Nýir blómvendir bættust sí og
æ við inni f fataherberginu hennar.
Meðal þeirra gular rósir. Hún
þekkti rithönd Philips á litla um-
slaginu, sem fylgdi með. Hún opn-
aði umslagið og leit á spjaldið. Þar
stóð:
„Beztu óskir. Philip.
Og það var eins og Leonie —
bak við þessi orð — sæi önnur
orð með eldletri: „Það er búið. Ég
þori það eklci. Philip“.
Hún settist við snyrtiborðiö og
tárin runnu niður kinnamar.
— Þetta eru bara taugarnar,
væna mfn, sagði móðurleg fata-
konan. — Þér skuluð bara gráta!
Hún hengdi upp rauða kjólinn, sem
gera.
T
A
R
Z
A
N
Með fyrstu geislum morgunsólarinnar
heyrir Tarzan kunnuglegt hljóð.
Þyrlan hlýtur að vera frá Mombuzzi. Það er mikið um að vera, aðeins til þess
... getur það verið Yeats hershöfðingi? að fylgjast með Ito.
Leonie hafði notað í síðasta þætti.
— Hvað á ég að gera við öll þessi
yndislegu blóm? Það verður ekkert
rúm fyrir þau héma inni.
Leonie bandaði með hendinni. —
Hún kom ekki upp nokkm orði.
Leonie sat eins og stytta f leik-
arasamkvæminu um kvöldið. Allir
voru glaðir og reifir nema hún.
Þeir voru svo reyndir að þeir vissu,
að þessi leikur mundi ganga lengi.
Þeir borðuðu og dmkku og hlógu,
og enginn tók eftir að Leonie var
þögul og döpur.
Kvöldið eftir ætlaði Venetia að
halda samkvæmið sitt. Hún kom
inn í fataklefa Leonie og faömaði
hana. Hún lék á als oddi og var
nærri því falleg, eins og hún hefði
upplifað eigin sigur á sviðinu.
Julian og Hilda vom ekki alveg
eins hrifin, en þeim féll leikurinn
vel og hrósuðu Leonie fyrir frammi
stöðu hennar.
CEVAFOTO
LÆKJARTORCI
FRAMKÖLLUN
KOPIERING
STÆKKUN
METZELER hjólbcrðcmír,
em sterkir og mjúkir, enda
vestur-þýzk gæðavara.
Barölnn hf.,
Ármúla 7 — Simi 30501
Hjólharöa- og benzínsalan
v/Vitatorg — Sími 23900
Almenna verzlunarfélagið h.f.
Skipholti 15 — Sími 10199
T