Vísir - 17.07.1967, Síða 3

V1SIR. Mánudagur 17, júlí 1967.
J
Þessa sólheitu sumardaga
sprangar fólk um brennheitt
malbikið, fáklætt og frá sér num
ið í blíðunni. Það gengur leti-
lega um bæinn, leggst niður,
hvar sem það finnur grasblett,
eða tyllir sér að minnsta kosti
rétt sem snöggvast niður á garð
bekkina, sem eru tandurhreinir
eftir rigningarhretið á dögun-
um. — Það er loksins komið,
segja menn — sumarið — og
sumir skrópa í vinnunni til þess
að sleikja sólskiniö.
að eiga frí svona um lengstan
daginn, láta sólskinið stytta sér
stundir, verða útitekinn og
hraustlegur, sýna sig og sjá aðra
eins og gengur.
Það hlýtur iíka að vera skárra
en endranær að vera túristi á
íslandi þessa alltof fáu sólskins-
daga. Ósköp vorkennir maður
þessu fólki, sem leggur á sig
rándýrt ferðalag um hásumarið
til þess að njóta náttúrufegurð-
arinnar og allra dásemdanna,
sem lýst er í ferðapistlunum og
rigningu og roki, eins og inn-
lendir mega una við lengst af.
Það mátti svo sem búast við
þessu hérna noröur á hjara ver-
aldar. Ferðamenn verða því
kannski ekki minna gáttaðir á
svona dýrðardögum en við inn-
fæddir.
Myndsjáin var eins og fleiri
á mesta eirðarlevsisrápi um bæ-
inn fyrir helgina og beindi ljós-
opinu að saklausum ferðamönn-
um, sem áttu sér einskis ills
og þess vegna leitar Myndsjáin
út í sólskinið aftur og þurfti
ekki langt að fara til þess að
finna nokkra furðufugla, sýni-
lega erlenda, sitjandi í brekk-
unni framan við Ferðaskrifstof-
una í Lækjargötu. — Þeir kváð-
ust búa í nágrenni Lundúna-
borgar, hingað komnir í þeim
ærlega tilgangi að skoða ís-
lenzka náttúru. Raunar fóru þar
náttúrufræðistúdentar og einn
þeirra meira að segja fullmekt-
ugur í sinni grein. Kváðust þeir
ætla á geimfaraslóðir austur að
öskju og Mývatni. — Þeir fé-
lagar virtust við öllu búnir af
íslenzkri veðráttu, girtir þykk-
um peysum um mitti og einn
þeirra dró upp svellþykka
prjónahúfu úr pússi sinu, þegar
ljósmyndarinn mundaði vélina.
4. MYND
Þar í brekkunni, við eitt fjöl-
farnasta stræti borgarinnar
flatmagaði fólk í makindum og
skeyttu engu nema sólinni. Þó
tókst Myndsjánni aö vekja at-
Framh á bls 13
1. MYND
Fyrst lagði Myndsjáin leið
sína niður í Hafnarstræti, sem
er orðið eins koriar ferða-
mannakaupangur, hvar gæru-
skinn, marglit, hanga í gluggum
og brosmildar ljóskur standa
innan við búðarborð og gegna
fólki flestum tungum, ensku,
þýzku, skandinavísku..
2. MYND
Þarna er helzt von heims-
hornaflakkara, sem koma þar á
höttum eftir minjagripum: Lopa
peysur renna út eins og heitar
lummur, skinn, bleik, rauð og
blá, hrosshúðir jafnvel. Þar er
margt ágætra hannyrða, útskurð
ur hvers konar, dúkar, hekluð
heröasjöl — mestu gersemar —
— Og Ijósmyndarinn festir á
filmuna baksvipinn á æruverð-
ugri frú, sem mælir á ensku,
hvar hún stendur og velur sér
póstkort.
3. MYND
En túrisminn grasserar ekki
f Hafnarstræti þennan daginn