Vísir - 25.07.1967, Qupperneq 12

12
V1SIR . Þriðjudagur 25. júlí 1967.
4 Astarsaga MARY BURCHELL:
úr i II ‘
sjóferð lim aldur og ævi
— Já, það er nú eitthvað sérstakt
við það starf, sagði Dora. — Að
vísu koma aldrei jafndramatisk og
lærdómsrík tilfelli fyrir héma og
þau gerast í sjúkrahúsunum, því að
flók leggur ekki upp í sjóferð ef
það hefur grun um, að eitthvað al-
varlegt gangi að því. En það kemur
þó stundum fyrir eitthvaö, sem til-
breyting er í. Þannig leit Dora á t.
d. botnlangabólgu eða að kona
tæki jóðsóttina fyrir tímann.
— Og svo höfum við héma beztu
og viöfelldnustu læknana, sem
hægt er að hugsa sér, skaut Mary
fram í.
— Ummm ... Doktor Carr er
nú eiginlega ekki eftir mínum
smekk, svaraði Dora, sem hafði
gengið í strangan skóla og hafði
gaman af að láta fólk vita af því.
— En það gerir hvorki til né frá.
Það er Pembridge yfirlæknir, sem
ræður héma. En kannski verður
hann ofurlítið eftirgefanlegri við
yður, bætti hún við.
— Það efast ég mikiö um,
enda kæri ég mig ekkert um það
heldur, sagði Jenny og óx I áliti
hjá báðum við þau ummæli.
Þær utveguðu henni mjög sæmi-
leg hjúkrunarföt, og eftir að hafa
hjálpað til við fimm-sex hitaslags-
tilfelli einu sjúklinganna, sem voru
í sjúkrastofunni þann daginn, fór
Jenny snemma að hátta til þess eð
vera óþreytt og upplögð morguninn
eftir.
I Hún var ekki sofnuð, þegar Cla
i ire kom inn í klefann hennar til þess
að bjóða góöa nótt og tala um á-
kvörðun Jenny.
— Öllum finnst þetta fallegt dreng
skaparbragð, enda er það orð að
sönnu, en við vonum, > aö við verð-
um ekki án þín öll danskvöldin, eða
tþegar eitthvað ér um að vera,
sagði Claire.
— Ætli ég komi ekki þangað
stundum? sagði Jenny og brosti.
— Kingsley Carr finnst þetta
mjög skemmtilegt.
— Er það satt? Ég get ekki séð,
að það sé skemmtilegt. þegar svona
kemur fyrir, sagði Jenny fremur
kuldalega.
— Honum finnst svo broslegt,
að þú eigir að vera undirtylla hjá
sér...
— Ég er að vinna hjá dr. Pem-
bridge.
— Jú að vísu. En hjá Kingsley
lika.
— Þaö er hugsanlegt.
— Auðvitað áttu að gera það.
Og af því að hann ímyndar sér, að
þú sért... hvað á maður að segja
— tigin stúlka, þá finnst honum
þetta anzi forvitnilegt, sagði Claire.
— Þetta verður ekki annaö en
það, að ég vinn starf, sem ég hef
unnið áður, sagði Jenny, eins og
satt var.
— En hann veit ekkert um það,
Jenny.
— —Nei, það er satt.
— Og þú mátt ekki segja honum
frá því, Jenny? Þetta er of flökið
til þess að segja honum frá því
núna.
— Já, sagöi Jenny hugsandi. -
Það er líklega svo. Hvað sem ööru
líöur skal ég ekki segja honum
neitt.
Hún fór aö velta því fyrir sér
hvort hún ætti ekki að reyna aö
opna augu Claire núna, en þegar
ihenni varð litiö á Claire og sá
glampann í augunum og brosiö um
muninn, þóttist hún vita, að allar
hennar fortölur mundu reynast
jafnfánýtar og að skvetta vatni á
gæs.
Hún varð að beita hinu ráðinu
— hrossalækningunni. Og hún von
aði í einlægni, að það kostaði ekki
vinátturof.
— Þú mátt ekki bregöast mér
algerlega vegna sjúklinganna, sagði
Claire og hló, um leiö og hún
hvarf inn í klefann sinn.
Morguninn eftir fannst Jenny lík
ast og hún væri komin í St. Cath-
erine-spítalann aftur. Aö visu þurfti
hún ekki aö fara alveg eins snemma
á fætur — en hún var samt vökn-
uð og komin á kreik löngu á undan
hinum farþegunum.
Þegar hún hafði borðað árbít
með Mary, fór hún inn í læknis-
stofuna til þess að vera til taks,
þegar Pembridge kæmi.
Hann var stundvís og heilsaöi
vingjarnlega en þó með húsbónda-
svip, og svo byrjaöi annaríkur
klukkutími, því aö á skipi með
stórri áhöfn eru alltaf smámeiðsli
og ýmis krankleikur líka.
Jenny varð fegin, þegar hún
fann, að hún hafði ekki gleymt, ^
hvemig átti aö binda um skeinur,
og hún var jafnviðbragösfljót og
áður, þegar læknirinn skipaði
henni fyrir verkum.
Nokkrum sinnum varö Pem-
bridge að gefa henni nánari skýr-
ingar á ýmsu, en hann gerði það
með þolinmæði og hlýlega, eins og
hann vildi sýna, að hann mundi.
fyrirgefa henni mistök fyrst í stað. j
Jföiny var fariö að Kka lífið
þama, þegar hún frétti aö Pem-
bridge ætlaði ekki að taka á móti
farþega-sjúklingum þann daginn,
heldur ætti aðstoðarlæknirinn að
gera það.
— Viö skiptumst á um þetta,
sagði Pembridge, — alveg eins og
þið Mary skiptist á. Og eins er i
viðtalstímanum siðdegis. Ef þér
þurfið að tala við mig, er ég inni
í einkaskrifstofunni minni lengst
af, nema þegar ég þarf að vitja
sjúklinga í klefunum.
— Já, einmitt, læknir. Þökk fyr-
ir.
— Þakka yður sjálfri, sagði hann
og brosti til hennar. Svo stóð hann
upp, og rétt í því kom Kingsley
Carr inn.
— Nýja hjúkrunarsystirin okkar
er þá komin svona snemma i vinn-
una? Hvemig hagar hún sér? spurði
aðstoðarlæknirinn glottandi, eins og
það væri einhver fyndni að hafa
ráðið Jenny til bráðabirgða.
— Mjög vel, annars hefði mér
ekki dottið í hug að ráða þana,
svaraöi Pembridge þurrlega. — Ég
hef séð systur Jenny vinna áður
og vissi, að ég gat treyst henni.
— Ágætt! Nú varð Carr dálítið
alvarlegri. — Við vomm svei mér
heppnir að fá hana til að hjálpa
okkur.
— Mjög heppnir, svaraði skips-
læknirinn í sama þyrrkingstón og
áður. Svo fór hann, og Jenny varð
ein eftir með hinum lækninum.
— Fáið þér yður sæti og hvilið
yöur. Nú hló Kingsley Carr og
benti á einn góða stólinn í stofunni.
En Jenny kaus að setjast á einn
harða stólinn og láta á sér «i'é. að
hún væri tilbúin i vinnuna.
— Þér þurfið alls ekki að sitja
svona, eins og á nálum, sagði að-
stoðarlæknirinn gleiðgosalega. —
Dr. Pembridge kann kannski bezt
við það, — en ekki ég.
— Ég geri ráð fyrir, að fyrstu
sjúklingamir komi þá og þegar,
sagði Jenny stutt í spuna. — Ég
vil heldur láta fólk halda, að ég sé
héma til að vinna en ekki gest-
komandi.
— Það dettur engum í hug, að
þér séuð gestkomandi, úr því að þér
emð með þessa hettu á höfðinu,
sem fer yður svo vel.
— Það er nákvæmlega sama teg-
undin og hinar hjúkrunarkonumar
nota, sagði Jenny.
— Getur það verið? Hún litur
allt öðra visi út á yður, sagði Kings
ley Carr, og kveneðliö í Jenny var
svo rikt, að henni þótti vænt um
skjallið.
Svo varð þögn um stund. En nú
leit hann beint á hana og sagði:
— Hvað kom yður eiginlega til að
taka þetta að yður?
— Þér hljótið að vita það! Dr.
Pembridge var í vandræðum, þeg-
ar systir Dora forfallaðist, og hann
stakk upp á, að ...
— Já, ég veit um það, sagði Kings
ley Carr. — En þér hefðuð getað
sagt nei, fallega og vinsamlega. —
Flestir hefðu gert það.
— En mig langaði ekkert til að
segja nei. Það mun dr. Pembridge
hafa grunað, og þess vegna spurði
hann mig.
— Og þá komum við aítur að
spumingunni. Hvers vegna langaði
yður að koma hingað og Ieika
hjúkranarkonu, úr því að þér gátuð
átt náðuga daga og notið lífsins?
VÍSIR
HÚSNÆÐI ÓSKAST
Viljum taka á leigu rúmgott húsnæði fyrir
afgreiðslu blaðsins á góðum stað í miðborg-
inni, Tilboð óskast send Auglýsmgadeild Vísis
sem fyrst.
VÍSIR
Hræðslnöskur bergmálar í fmmskóginum og
berst fljótlega til apamannsins ,sem bíöur
ekki boðanna og kemur strax til hjálpar.
RóSið
hiianum
sjálf
með ...

*<>//,
"S,
Með BRAUKMAMN hitasHlii á
hverjwn ofni gefiS þér sjálf ákveð-
i8 hitastig hvers hcrbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli
er hægf að setja beint á ofninn
eSa hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægS frá ofni
SpariS hitakoslnað og aukið vel-
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveitusvæði
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKtPHOtT 15
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Sími 24940.
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
augíýsingar yíSIS}
lesa allir J
Plötuspilari
til sölu
Til sölu sjálfskiptur Garrard
plötuspilari með hátalara. Uppl. i
sfma 33715 eftir kl 7 á kvölrfin. —
P