Vísir - 19.09.1967, Blaðsíða 3

V1 SIR , Þriðjudagur 19. september 1967,
3
SJÍÍÍSiH-;

Það er líf og fjör í gömlu laugunum og látlaus troðningur á lúnum bökkunum.

Þar sem Reykvíkingar
hafa buslað á aðra öld
Virðulegir borgarar sækja þang-
að morgunhressingu ...
Sundiðkun Reykvíkinga mun
brátt segja skiliö við vöggu sína
í gömlu laugununi inni í Laugar
nesi. Henni hefur verið reist mik
iö steinhýsi og veglegt þar i
Laugardal, eins og kunnugt er,
sem opna á einhvem tíma upp
úr sláturstíöinni^ — að því er
heyrzt hefur.
Þeir Reyvíkingar, sem nú eru
fyrir löngu vaxnir upp úr stutt-
buxunum minnast þess áreiðan-
lega, þegar þeir fálmuðu eftir
fyrstu sundtökunum endur fyrir
löngu inni í laugum. Þeir' elztu
lærðu að fleyta sér í torflaug-
inni, sem Sundfélagið í Reykja-
vík hefur sennilega látið reisa
þar á níunda tug seinustu aldar
og síðan var hlaðin úr grjóti
fyrir tilstilli Björns ráðherra
1886. — Ekki er fyllilega vitað
hvort þarna hafi verið sund-
laug í einhverri mynd áður, en
Ólafur Pálsson, sundkennari hef
ur tjáð okkur að líklega hafi Jón
Kærnested, sem fyrstur hóf
sundkennslu í Reykjavík 1824
valið staðinn og má vera að
hann hafi komiö upp einhverri
aöstöðu til sundiðkunar á þess-
um stað, en Ólafur hefur það
eftir föður sínum að þarna hafi
veriö góð aðstaða frá náttúrunn-
ar hendi til sliks.
Þessir timburskúrar, sem nú
þykja armir kofar og ljótir, hafa
sennilega þroskað meira sund-
mennt með þjóðinni en annað
mannvirki á landi hér. Það heí-
ur nú staðið þarna i 31 ár og
þjónað vel sínum tilgangi, en
laugarnar sjálfar hafa staöið í
þeirri niynd sem þær eru nú
síðan 1908.
Margir Reykvíkingar hafa
fest tryggö viö gömlu laugam-
ar, þó aö aðrar risu nýrri og
jafna leitað þangað á vit hinnar
æruverðugu og hollu íþróttar,
en ekki annað. Meðal laugagesta
hafa allt fram á þennan dag ver-
ið jafnan margir þekktir borgar-
ar og fyrirmenn. Ekki er ósenni-
legt að einmitt þarna á fúnum
trégólfum lauganna, í heita ker-
inu, eða við máða laugabakk-
ana hafi einhvern tíma þau orð
fallið, sem urðu undirrót mik-
illa athafna á þessum tímum
byltinganna, sem laugarnar
hafa staöið af sér.
Þar sem mosinn fær nú að
gróa í friði, gengu fyrrum mæð-
ur okkar á tilhaldsárum sínum
á „bikini“ þeirra tíma, og karlar
skeggræddu um allt og ekkert
uppi við bárujárnsþilin.
Þó að allur glansinn sé nú
farinn af iaugunum busla þar
ennþá strákar úr Austurbænum
og viröulegir borgarar sækja
þangað morgunhressingu.
Það liðist sennilega fáum
mannviikjum í Reykjavík því-
líkur hrumleiki og þessu. Það
hefur fengiö að renna sitt skeið
á enda án þess nokkur hreyfði
legg né lið til þess að líkna því.
Laugamar hafa fengið að
grotna niður í ró og spekt og
mást undan mannanna fótum,
og ætli öflug jarðýta verði ekki
látin sjá um hinztu kveðju
beirra einn góöan veðurdag.
Þó að það sé í algjöru trássi
við skipulag borgarinnar og „6-
praktísk" ráðstöfun í hæsta
máta, er þeirri tillögu hér með
varpað fram, að laugamar verði
friölýstar og dubbaðar upp, svo
að framtíðin fái aö sjá þróun
kynslóðanna hvað sundiökun
snertir.
Það er ágætt að gera sér grein
fyrir því, að fátækt þessara kofa
voru öll auöæfi þessarar ágætu
íþróttar í höfuðborginni um ára-
raöir.
... og ennþá ærslast þar stráklingar líkt og afar þeirra fyrir 60 árum. Starfsfólk lauganna í gamla liúsinu. Það flytur brátt í nýju höliina hinum megin við Sundlaugaveginn.