Vísir - 28.02.1968, Blaðsíða 12

12
V í S IR . Miðvikudagur 28. febrúar 1968.
SENDI
FÖR
&
Kvikmyndasaga eftir Jack Pearl
Wartell spratt á fætur og gekk
á railli þeirra, Mackones og Greni
ers. „Hættið þessu drengir", mælti
hann rólega en ákveðiö. Bætti svo
við, hörkulegri röddu. „Sparið
kraftana og skapið, þangað til þið
komizt í tusk við þá japönsku."
Mackone þagði og tók að axla
byrðar sínar. En Grenier var ekki
runnin reiðin og kunni illa þeirri
auðmýkingu, sem hann hafði oröið
að þola af hálfu félaga sinna.
„Ekki sóttist ég efti^ því að vera
sendur í þennan leiðangur," hreytti
hann út úr sér. Ég var sóttur um
borð f flugvélina og rekinn af stað.
Enginn hefur talið þaö ómaksins
vert að segja mér frá því hver sé
tilgangurinn með þessari ferð, og'
yfirleitt hafið þið komið þannig
fram við mig, að halda mætti að
þið álituð mig holdsveikan. En eitt
veit ég samt,“ sagöi hann og benti
á senditækiö. „Hver svo sem til-
gangurinn er, þá er ég og þetta
tæki þarna, mikilvægt atriði í því
sambandi. Það mættuð þiö líka
gera ykkur grein fyrir...“
Þeir fjórmenningarnir voru dálít-
ið vandræðalegir, þegar þær ö.xl-
uðu byrðar sínar; það var eins og
þeim kæmi það á óvart að þetta
skap skyldi þó ieynast í græningj-
anum. Grenier fór svo í sokkana
og reimaði að því búnu á sig skóna,
en fór hægt og rólega að öllu eins
og ekkert lægi á. Corey gat varla
leynt óþolinmæði sinni á meðan.
Þegar þeir höfðu gengið fram aö
hádégi tók skógurinn að gresjast
og tók nú við ásótt hálendi. Þeir
Reynolds og Manuel gengu alllangt
á undan. Þegar kom að háum kietta
hrygg, leit Reynolds um öxl til
þeirra hinna og gáf þeim merki um
að leggjast í var í nálægum runn-
um, þar sem þeir urðu vart greind-
ir frá umhverfinu, vegna búnings-
ins. Manuel stóð með byssuna f
miði á meðan Reynolds skreið upp
á klettahrygginn til að aðgæta hvað
væri fyrir handan. Hann bölvaði
lagt, þégar hann kom þar auga á
tröllaukinn japanskan skriðdreka.
í kringum drekann gat að líta hóp
japanskra hermanna, sem sátu þar
að snæöingi. Skammt frá stóð' hríð- ,
skotabyssa á þrífæti.
Reynolds skreið hægt og hljóð-
lega niður klettahrygginn aftur og
hraðáði sér til félaga sinna. „Jap-
anskur skriðdreki handan viö ás-
inn, liðsforiligi," tilkynnti hann.
„Fótgöngulið?“ spurði Corey.
„Að minnsta kosti fimm, sem
sátu að snæöingi, og vélbyssa á
þrífæti skammt frá.“
„Það þýðir ekki að leggja ti^ orr-
ustu við slíkt ofurefli. Við reynum
að laumast fram hjá þeim. Þú gerir
hinum viðvart, WartPll. Við göng-
urn eins hljóðlega og unnt er, í
einni röð. Áríðandi að enginn mæli
orð af vörum."
„Skal gert, liðsforingi,-' svaraðí
Wartell.
Corey gekk nú sjálfur fyrstur.
Tók stóran krók til vinstri, með-
fram ásnum, ef unnt yrði að kom-
ast þar yfir hann, svo þeir jap-
önsku hvorki heyrðu það né sæju.
Þegar kom upp á áshrygginn, gaf
hann mönnum sínum merki um að
leggjast niður og skríða yfir, en
fyrir handan tók við skógi vaxinn
gilskomingur, sem þræða mætti
niður, japönsku hermennimir yrðu
þess varir. Þetta virtist ætla aö
ganga eins og bezt varð á kosið.
Þegar Corey kom niður f gilið,
heyrði hann nið í rennandi vatni
skammt fyrir neðan. Hann brá
tungubroddinum um þurrar varir
sér og hlakkaði til að géta slökkt
þorstann. Hann var kominn lang-
leiðina niöur þegar hópur allsnak-
inna japanskra hermanna með band
klæði um öxl og riffla í höndum
hugðist leggja upp í gilið; þeir
höfðu bersýnilega verið að baða sig
í ánni. Andartak stóðu þeir þarna
eins og steini lostnir og gláptu á
Bandaríkjamennina, sem gláptu á
móti. i
Spennan rofnaði um leiö og
Mackone hleypti af fyrsta skotinu
og einn af þeim japönsku féll dauð-
ur niður. Þeir japönsku æptu og
þustu á bak yið steina, en land-
göngúliðarnir földu sig í nálægum
runnum. Og skothríðin hófst.
Gegnum skotsmelli rifflanna
heyrði Corey annað hljóð og ugg-
vænlegra — hreyflar skriðdrekans
voru settir í gang. Andaríaki síðar
birtist skriðdrekinn uppi við ás-
brúnina, til hægri viö landgömgu-
liðana, og fóru fótgönguliðsmenn
með honum, meö vélbyssuna að
vopni. Þeir Ross og Manuel urðu
að forða sér í annað var á bak
við kletta niðri í gilinu. Japönsku
hermennirnir, þeir sem komið
höfðu naktir úr baðinu, bjuggust
fyrir neöst í gilinu, svo leiðang-
ursmennirnir bandarísku voru þar
innikróaðir.
Corey öskraði fyrirskipanir sínar
um leið og hann beindi hríðskota-
byssu sinni aö japönsku fótgöngu-
liðunum, sem fylgdu skriðdrekan-
um. „Wartell... þið Maccone og
Parrish einbeitið ykkur að strípal-
ingunum."
Corey og þeir, sem honum fylgdu,
skriðu meðfram klettum og runn-
um upp gilið. Jörðin nötraði við,
þegar skriðdrekafallbyssan lét til
sín heyra og sprengikúlunum rigndi
ofan í gilið, þar sem Wartell og
hans menn voru í feluleik við
„strípalingana".
Corey liösforingja hafði tekizt að
komast svo hátt upp f gilið, að
ekki var nema steinsnar að skrið-
drekanum. Hann leysti reyk-
sprengju frá belti sér og varpaði
að honum. Skriðdrekinn og fót-
gönguliðsmennimir huldust myrk-
um reykjarmekki.
„1 var... í var!“ hrópaði Corey,
og leiðangursmenn notuðu tækifær-
ið á meðan fjendumir voru blind-
aðir af reyknum. Corey komst á
bak við stóran stein fyrir ofan gil-
ið, næst um því undir fallbyssu-
hlaupinu. en svo illa tókut til að
Grenier kom að í sömu svifum, og
varð af svo heiftarlegur árekstur,
að loftskeytamaðurinn hneig niður
meðvitundarlaus. Cojjey varð hálf-
ringlaður við höggið, en áttaði sig
brátt. í sömu svifum dreifðist reyk-
mökkurinn, fallbyssuskyttan í skrið
drekanum kom auga^á Grenier við
steininn og sneri hlaupinu að hon-
um.
George var spölkom neðar 1 gil-
inu og sá hvað verða vildi. Hann
gerði sér þegar grein fyrir því, hve
afdrifaríkt það yrði fyrir leiðang-
urinn, ef hann missti bæði loft-
skeytamann sinn og senditæki. Og
hann vissi hvað honum bar að gera.
Hann stökk fram úr fylgsni sínu og
hljóp upp gilið, um leið og hann
lét skotin úr hríðskotabyssu sinni
dynja á þeim við skriðdrekann.
Japanska fallbyssuskyttan hikaði
við. Vissi ekki hvort heldur hann
átti að hafa Grenier eða George
að skotmarki. Hann ályktaði rök-
rétt að meiri hætta stafaði af Ge-
orge og beindi nú hlaupinu um-
svifalaust að honum.
Grenier var nú raknaður úr rot-
inu. Hann skildi þegar hvaö Ge-
orge vildi. „Guð minn góður ...“
hrópaði hann upp yfir sig. ,,Ge-
orge, fleygöu þér niöur, maður ...
fleygðu þér niður!“ æpti hann.
Þegar George sá að bragð hans
hafði borið tilætlaöan árangur, tók
hann á rás til vinstri í stefnu á
stóran stein, á að gizka tuttugu
skrefa fjarlægö. Fallbyssuskyttan
elti hann með hlaupinu eins og
fugl á flugi, og þegar hanri átti
eins og tvö skref eftir í varið, reiö
skotið af. Eins og að líkum lætur,
þurfti George ekki um sár að binda.
ÞVOIÐ OG BÖNIÐ
BlLINN YÐAR
SJÁLFIR.
ÞVOTTAÞJÖNUSTA
BIFREIÐAEIGENDA
I REYKJAVlK
SlM,I: 36529
RYÐVÖRN Á BiFREIÐINA
4
4 J
4 '
J Þér veljið efnin, vönduð vinna.
» J
4
J Gufuþvottur á mótor kostar kr. 250.00 4
* Gufuþvottur, albotnþvottur.undirvagn kr. 600.00 \
4 Ryðvörr, undirvagn og botn. Dinetrol kr. 900.00 [
J Ryðvöm undirvagn og botn, Tectyl kr. 900.00 4
J Ryðvörn undirvagn og botn Encis fluid kr. 600.00 J
4 Ryðvöm undirvagn og botn Olíukvoðun kr. 450.00 J
J Alryðvöm. Tectyl utan og innan kr 3500.00 *
4 J
J Ryðvamarstöðin Spitalastig 6 j
J FLJÓT OG GÓÐ ÞJÓNUSTA. 5
4
- ÓDÝR 0G GÓÐ ÞJÓNUSTA
Hugur Tarzans er allur viö heimilið, er hann fer í gegnum grassléttuna á leið Þarna er Akasíutréð, þar sem við Jane
heim... fundum ungana. Héðan er skammt heim.
„Skepnur .. .“ öskraði Grenier. í
reiði sinni stökk hann á rætur og
hóf skothríö á skriðdrekann með
hríðskotabyssu sinni.
Corey kippti í öixl honum og
kippti honum aftur bak við stein-
inn. ,,Heimskingi,“ öskraði hann.
„Þú kallar George eldri til lífsnis
aftur, þótt þú látir drepa þig..."
Svo reiður var Grenier, að hann
hefði hæglega getað myrt Corey
liösforingja þá stundina.
/ 1
r
Þér getið
sparað
Með bví að gera við bílinn sjálf
ur. Rúmgóður og bjartur salur.
Verkfæri á staðnum. Aðstaða til
að þvo, bóna og ryksuga bilinn.
Nýja bílabjónustan
Hafnarbraut 17 — Kópavogi.
Sími 42530.
Frá Jfeklu
frá Tfeklu