Vísir - 13.08.1968, Blaðsíða 4

Manfred Mann nefnist hljómsveit
sem er íslenzkum að gððu kunn.
Hto hefur nýlega sent frá sér lag-
ið „My name is Jack“ og sló það
strax í gegn. — Eitt er það, sem
angrar söngvara hljómsveitarinn-
ar, Michael d‘Abo; það er alltaf
verið að spyrja hann hvemig hann
kunni við að hlaupa í skarðið fyrir
Paul Jones, sem áður var söngvari
hljómsveitarinnar. — Hann segir:
Það eru tvö ár sfðan ég byrjaði
með Manfred Mann og við flytjum
allt öðru vísi tónlist nú, en þeir
fluttu áður. 1 hinum fjölbreytilegu
lögum okkar reynir á kunnáttu og
getu hvers og eins, en ekki að
hljómsveitin lifi á fomri frægð.
>••••••••••••••••••••••••
Seremet lætur sig svífa í fall-
hlífinni eftir að hún hafði opn-
að sig sjálf.
23 ára óþekktur leikari á að leika
aðalhlutverkið á móti Helle Virkner
Ebbe Langberg, sem mörgum
Islendingum er kunnur fyrir leik
sinn í dönskum kvikmyndum er
nú orðinn stjómandi leikhússins
í Álaborg. Hann er ófeiminn við
að iáta óþekkta leikara fara meö
aöalhlutverkin og hefur þaö
gengiö ágætlega hingað til .
Nú hefur hann fengið óþekkt-
um leikara að nafni Niels Vigild
stóra tækifærið í leikriti sem
nefnist „40 karat“ og verður
þetta fyrsta verk leikhússins nú
í haust. Hann leikur aðalhlutverk-
ið ásamt Helle Virkner og Holger
Hansen og leikur hann elskanda
Helle.
Ég er alveg himinlifandi yfir
þessu tilboði, segir þessi 23 ára
gamli leikari, sem verið hefur hjá
Det danske Teater síðan hann yf-
irgaf leikskólann hjá Odense
Teater, án þess að Ijúka þar prófi.
Ebbe Langberg hefur það mikið
álit á honum að hann greiddi
stóra fjárupphæð til þess að fá
hann lausan frá Det danske Teat-
er. Ennfremur hefur Ebbe útveg-
að honum aðstoðarmann. Niels
Vigild hefur að undanförnu haft
móg með að taka saman dótið
sitt, því til Álaborgar heldur hann
á morgun. Það var fyrir hálfum
mánuði að Ebbe Langberg kom
fyrst auga á hann og telur að
hann eigi eftir að setja stórt
strik í leikhúslíf í Danmörku á
komandi árum.
Helle Virkner Krag, sem fær 23 ára óþekktan leikara fyrir elsk-
anda f nýju Ieikriti í Danmörku.
Hann tekur átján
hundruð krónur
fyrir að bjarga
mannslífi
Er fallhlífastökki.,aður ekki
dauðans matur, ef hann missir
meðvitund eftir að hann hefur
yfirgefið flugvélina? Nei, ekki ef
hann vildi borga fyrir að sleppa
lifandi. Verðið er átján hundruö
krónur og það er danskur upp-
finningamaður sem býður upp á
þessi kjör. Uppfinningamaðurinn
heitir Vincent Seremet og er sjálf
ur fallhlífarstökksmaður. Hann
hefur útbúið öryggisútbúnað sem
kostaði tólf hundruð krónur
danskar að framleiða. Er hér um
að ræða útbúnað sem líkja má
við eldhúsklukku. Þú stillir tækið
á sama hátt og ef maður missir
meðvitund eftir að hafa yfirgef-
ið flugvélina eða fallhlífin opn-
ast ekki er þetta alveg óbrigðult
tæki, sem opnar fallhlífina. Ser-
emet hefur sjálfur reynt þetta
þrívegis og sagöi hann að full-
komnara gæti þetta ekki oröiö.
Ég hef stokkið í mörg ár og allt-
af verið dálítið taugaóstyrkur, en
nú get ég með öllu verið óttalaus.
Hann er mjög ánægður yfir þess-
um árangri sínum, og segir að
nú geti hver sem er stokkið án
þess að þurfa að óttast. Fallhlífa-
stökk er mjög vinsæl íþrótt í
Danmörku og því mikið gleðiefni
fyrir þá, þessi merkilega uppfinn-
ing Vincents Seremet.
Hvað er þetta?
Fyrir skömmu var sýnd f Frakk
landi nýjasta tízka á brúðarkjól-
um. Hér er sá nýjasti og verð
ur hann örugglega mjög vinsæll
hjá kvenþjóðinni. Sá sem fram-
leiðir þessa kjóla er Michelle
Tellin og segist hann loksins hafa
fundið skemmtilegustu brúðar-
kjólana. Það munu allir horfa á
þenan 1 ''' og þann sem í honum
er og það er einmitt það sem
ungar brúðir eiga skilið.
Ferðazt í dag —
en borgað seinna
Möguleikamlr á glæsilegum
ferðalögum erlendis eru ótal
margir eins og bezt sérs á gyll-
andi auglýsingum ferðaskrifstof
anna. Boöln eru ferðalög til sól-
arlanda og unaðslegra baö-
stranda fyrlr kostakjör, og svo
er venjulega í auglýsingunum
nefnt aö kostnaðurinn sé frá á-
kveðinni upphæð, en auðvitaö
er ekki auðvelt aö áætla heild-
arkostnaöinn.
Þaö er gott og blessað að
ferðast til útlanda, því f þvf er
góS hvíld og það víkkar sjón-
deildarhringinn aö kynnast öör-
um þjóöum og hvernig þær lifa.
En getur það staöizt að 25.000
Istendingar fari út árlega, sem
svari 8. hver íslendingur. Hef-
ur þjóðin efni á þvf aö fara
slík feröalög?
Okkur er sagt að sffellt gangi
á gjaldeyrisforöa þjóðarinnar og
einnig er þaö staöreynd að spari
fé hefur stórlega dregizt saman.
Sú staðreynd að þessar utan-
ferðir eru svona almennar, er
þvf að miklu leyti vegna þess,
aö möguleikar eru á, að fá ferða
lög til útlanda meö gjaidfresti,
og það nota sér alltof margir.
Greiðsluvandræðin eru svo al-
menn í landinu, aö þaö getur
alls ekki staöizt, að 25.000
manns hafi raunveruleg efni á
því aö fara á lúxusflakk til út-
ianda, og þjóðarbúið í heild hef-
ur ekki efni á aö sjá aö baki
þeim gjaideyri, sem f súginn
fer vegna þessara sumarleyfis-
ferða.
Þjóðin er nánast eins og ein
fjölskylda, sem lætur sig skipta
hag allra fjölskyldumeðlimanna,
og ef kiör eins eða fleiri úr
fjölskyldunni raskast mjög varö
ar þaö alla hina, svo að heldur
munu þeir sem betur mega sfn,
reyna að miöla af sínu til sam-
eiginlegra þarfa, heidur en aö
fjölskylduböndin bresti. Þeir
fjölskyldumeðlimir sem eru svo
heppnir að halda sínu þó verr
ári, þeir te’ja sig svo sam-
ábyrga fyrir sameiginlegum hag
fjölskyldunnar, að þeir telja sér
ekki fært aö sóa fjármunum
til lystiferða, á sama tfma, sem
aðrir meölimir fjölskyldunnar
hafa orðiö fyrir afhroðum og
berjast í bökkum. Sameiginlegar
eigur varða alla jafnt.
Ef fjárhagsástand þjóöarlnnar
er eins bágstatt og gefið hefur
verið í skyn, geta hinar al-
mennu utanlandsferöir alls ekki
staðizt hvemig sem á málin er
litið. Á sama tfma og margt
fer úrskeiöis vegna þess að far-
ið er að bera á gjaldeyrisskorti,
þá nær þaö ekki nokkurr! átt,
að hægt sé að fá fargjöld lán-
uö svo hægt sé aö sóa síþverr-
andi gjaldeyrisforða enn frekar.
Þetta virðist stangast hvað á
annaö, og á þessu sviöi virðist
svo sannarlega vera hagræðing-
ar þörf.
Þrándur f Götm.