Vísir - 21.11.1968, Blaðsíða 9

VISIR • Fimmtudagur 21. nóvember 1968.
m\
9
• Lopi — selected mountain sheep,s wool. — Lopi, sérstak-
Iega valin ull af fjaliafé. Þannig auglýsir Álafossverk-
smiðjan nýja (slenzka útflutningsvöru, íslenzka iopann, eða
réttara sagt nýtt afbrigði af lopa, hespulopa, sem þeir á Ála-
fossi hafa nú framleitt um nokkurn tíma. Og það virðist ekki
ætla að standa á undirtektunum. 6 — 7 tonn af hespulopanum
er þegar farið á Bandarikjamarkað og hefur verið tekið af-
bragðsvel. Og hespulopinn hefur þegar faric víðar. Sendingar
eru farnar frá verksmiðjunum til Spánar, Irlands, Bretlands,
Frakklands, Þýzkalands, Kanada og Norðuriandanna og undir-
tektirnar alls staðar þær sömu. — Já, það má kannski segja
að hespulopinn sé glansnúmerið hjá okkur, sagði Pétur Pét-
ursson, forstjóri Álafoss, í fyrri viku, þegar Vísismenn heim-
sóttu verksmiðjurnar í Mosfellssveit. — Við bindum miklar
vonir við hann, enda er hann svo einstæð vörutegund, að þar
er engan samanburð að finna.
varningur ekk; aö baki þeim er-
lenda og jafnvel framar. Þessi
staðreynd kemur t.d. fram í því
að íslenzk gólfteppi hafa selzt
mjög vel undanfarið, þó aö inn-
flutningur hafi verið frjáls á
teppum hvaðanæva að úr
heiminum, sagði Pétur, þegar
hann vár spurður um ástæðuna
fyrir þessari geysilegu sölu-
aukningu.
Ef þessi tilraun þeirra í
Álafossi fer út um þúfur, sem
má teljast í meira lagi ósenni-
legt, verður ekki hægt að kenna
því um að ekki hafi verið lögð
stund á sölumennsku. Mörg ís-
lenzk iönfyrirtæki virðast ekki
hafa skilið orðið sölumennska
hingað til, en er nú vonandi að
breytast. Álafoss hefur haft
auglýsingaherferöir í blöðum,
sjónvarpi og útvarpi. Þannig
hefur nafnið síazt inn í vitund
almennings, sem er að sjálf-
sögðu undirstaðan undir sölu-
aukningunni hérlendis.
Snjallasta sölumennskan hef-
ur þó sjálfsagt verið, þegar þeir
fengu hóp bandarískra blaða-
manna til landsins. Útkoman úr
því varð, að mynd birtist af
Maríu Guömundsdóttur á for-
síðu hins útbreidda vikublaös
„This Week“, sem kemur fyrir
augu milljóna lesenda. María
var íklædd peysu úr íslenzka
hespulopanum í sauöalitunum.
Innj í blaðinu var grein um
þessa framleiðslu, þar sem
henni var hælt á hvert reipi.
I janúar næstkomandi er von
á kynningu á fslenzka lopanum
í útbreiddu frönsku tízkublaði,
þar sem hespulopinn verður
notaður í tízkufatnað kvenna.
Það er umboðsmaður verk-
smiðjanna í Frakklandi, sem
stendur að þessari kynningu,
en það þarf varla að orðlengja
hvaða áhrif slík kynning getur
haft.
Auk þessa hafa þeir Pétur
og Ásbjöm fariö í fjölda sölu-
ferða til landa fyrir austan og
vestan haf til að koma vörunum
inn á markað.
Hespulopinn í sauðalitunum
er það, sem slegið hefur í gegn.
— Það skapar mikið vandamál
hjá okkur, því það er mjög tak-
markað hvaö mikið er til af
réttum ullarlitum í landinu, þ.
e. mórauöri ull, sagði Pétur.
Það er ekki fyrirsjáanlegt ann-
að en að við verðum að greiða
meira fyrir þessa ull en aðra til
að hvetja bændur til aukinnar
framleiðslu á henni. Við getum
tekið á móti nær ótakmörkuðu
magni af þessari ull.
Annað vandamál, sem við er
aö etja er hin slæma meðferð
ullarinnar hjá bændum. Ekki er
annað fyrirsjáanlegt en verk-
smiðjan verði að kaupa ullina
eftir gæðaflokkum til þess að
hvetja bændur ti! meiri vand-
virkni í meðferð ullarinnar.
Meö þessari framleiðsluaukn-
ingu í Álafossj verður um 70%
nýting á vélakosti spunaverk-
smiðjunnar, sem er yngsti hluti
verksmiöjunnar, byggð 1963.
Ef eftirspurnin eftir vörum
verksmiðjunnar eykst umfram
framleiðsluaukninguna á næsta
ári, kemur til álita hvort ráð-
legt er að starfrækja spunaverk-
smiðjuna allan sólarhringinn eöa
auka við vélakostinn.
— Ég er bjartsýnn á, aö
framleiðslan geti gengið vel á
næstunni og sömuleiðis að salan
verðj þolanleg, sagði Pétur. —
Þetta fyrirtæki hefur átt í mikl-
um erfiðleikum, hefur átt í mik-
illi fjárþröng. Þessi tilraun er
nú gerð til þess að kanna hvort
ekki megi lyfta fyrirtækinu úr
þeirrj lægð, sem þaö hefur ver-
ið í. Hvort það tekst verður
framtföin að skera úr, en við,
sem störfu.u viö fyrirtækið erum
bjartsýnir á að þetta géti orðið
hagstætt fyrirtæki. dafnað og
gefið arö framtíöinni.
— Það eru ekki aöeins þeir,
sem starfa við fyrirtækið, sem
vona að það muni dafna og
rétta úr kútnum. Það eru ekki
hagsmunir Álafossmanna einna,
hvernig framtíð þess verður,
heldur skiptir það landsmenn
alla miklu máli. Á iðnaðinum
mun framtíð landsins byggjast
og vonanc' fær þetta fyrirtæki
að sýna arð í framtíðinni.
Orðið gróði hefur alltaf verið
talið ljótt orð á Istan.di, en
meira að segja í Rússlar.di eru
þeir famir að viðurkenna gróð-
ann sem hagstjómartæki.
- v. j. —
17n þeir í Álafossi binda mikl-
ar vonir viö fleira. Þeir
eru aö hefja útflutning á Ála-
fossteppunum frægu (væröar-
voðunum), efni í sportfatnað
og karlmannajakka og ekki er
grunlaust um að þeir hafi ýmis-
legt annað í undirbúningi, þó að
þeir séu ekki fáanlegir til að
ræða um það að svo komnu
máli.
Þaö hefur ekki farið fram
hjá mörgum, að það er eitthvað
að gerast í Álafossverksmiðjun-
um. Nafnið Álafoss hefur borið
oft á góma í fréttum og annars
staðar undanfarna mánuöi. Það
Virðist hafa verið eitthvert líf og
drift í kringum nafnið, sem
hefur stungið svo skemmtilega
í stúf við ástandið almennt í
ráöinn forstjóri Álafoss í sum-
ar og starfar nú ásamt Ásbimi
Sigurjónssyni við aö endur-
skipuleggja fyrirtækið. — Þessi
tilraun er útflutningur í stórum
stíl. Til þess að verksmiðjan
geti borið sig verður að stór-
auka afköstin frá því sem verið
hefur. Innanlandsmarkaðurinn
þolir ekki alla framleiðsluaukn-
inguna og þvi gerum við ráð
fyrir að flytja út þriðjung allrar
framleiðslunnar eða því sem
landinu og andrúmsloftið, sem
lék um verksmiðjurnar fyrir
skömmu. Vonleysið, sem hefur
því miður gripiö allt of mörg
islenzk iðnfyrirtæki, jafnvel á
uppgangstímum, virtist hafa
gripiö fyrirtækið og það var
farið að tala um það manna á
meðal, að nú færi þetta gamla
og gróna íslenzka iönfyrirtæki
líklega að syngja sitt síðasta
vers.
Þessu undanhaldi hefur nú
verið snúið í sókn, að því er
bezt varð séð í fyrri viku, þeg-
ar Vísismenn lögðu leið sína í
verksmiðjuna til að kanna hvað
væri þama í raun og vera að
gerast.
— Við erum aö gera tilraun,
sagði Pétur Pétursson, sem var
Verksmiðjurnar heimsóttar i fylgd með
Pétri Péturssyni, forstjóra. — Útflutningur
að hefjast i stórum stil
nemur allri framleiðsluaukning-
unni.
Pétur Pétursson og verk-
smiðjustjórinn, Guðjón Hjartar-
son, voru svo vingjamlegir að
fylgja okkur um verksmiðjuna
til að skýra fyrir okkur fram-
leiðsluna, reksturinn og fram-
tíðaráætlanir. — Undirritaður,
sem hefur þrammað í gegnum
tugi verksmiðja í einu glæsi-
legasta iðnaðarsvæði í Banda-
ríkjunum, norðurhluta Ohio,
fékk ekki séð að íslenzkur iðn-
aður þyrfti neitt að skammast
sín fyrir samanburðinn, ef
Álafoss-Verksmiðjumar eru
teknar til samanburöar. Þar er
drift í hlutunum og ódrepandi
bjartsýni.
Það er ekki grunlaust um,
að ein meginforsendan fyrir
þeirri stórsókn, sem hafin er aö
Álafossi, sé runnin undan rifj-
um eins manns, Péturs Péturs-
sonar, og aðstoöar við fjáröflun,
sem fyrirtækið hefur notiö. Þar
kom maður inn í fyrirtækið
með ferskar hugmyndir, sem
jafnframt var fús til að vinna
með fyrrverandi forstjóra á
jafnréttisgrundvelli og nýta
kunnáttu hans og reynslu til
hins ýtrasta, t. d. I sölumennsku,
sem fyrirtækið leggur nú mikið
kapp á.
Það er komin miklu betri og
fastari stjóm á fyrirtækið, eftir
að Pétur tók við, sagði Guöjón,
þegar Pétur þurfti að bregða
sér frá um smástund.
Hespulopinn er nákvæmlega yfirfarinn eins og öll framleiðsla
verksmiðjunnar, sem leggur höfuðáherzlu á gæðin. Það er auð-
veldara að missa markaði vegna gallaðrar vöru, sem sleppur
út, en afla þeirra.
Jþaö hefur ekki farið hjá þvi
að þessi vítamfnsprauta
hafi boriö nokkum árangur. Á
innanlandsmarkað; hefur salan
aukizt um allmargar milljónir
á fyrstu 10 már. 'ðum þessa árs
miðað við árið áður á sama
tíma og okkur er sagt að neyzl-
an sé að dragast saman. Þetta
er 50% aukning.
Á næsta árj er ráðgert að
unnið verð^ úr 5—600 tonnum
af óhreinni ull í verksmiðjun-
um, en 1967 var unnið úr 350
tonnum. Mesta ársframleiðsla
verksmiðjunnar hingaö til var
úr 420 tonnum árU 1966, en
þá voru flutt út 90 tonn af
gólfteppagarni til Danmerkur.
Þetta er eini útflutningur verk-
smiðjunnar þar til nú undan-
farna mánuöi, en þessi útflutn-
ingur gaf slæma raun. Gólf-
teppagarnið stóðst ekki sam-
keppni í verði, þö að gæðin hafi
reynzt míkil.
Almenningur á íslandi er
raunar farinn að skilja að
stundum stendur íslenzkur iðn-
Pétur Pétursson ræðir við einn starfsmanninn í spunaverksmiðjunni. Margir sérhæfðir starfs-
menn verksmiðjunnar eru af erlendum uppruna, því að erfitt hefur reynzt að þjálfa upp sér
hæfða menn í verksmiðjunni. Þessu verður nú reynt að breyta.
/ ÁlAfOSSI
í
S
)
I
I
;• T.-X7ra~-ac!aBgj