Alþýðublaðið - 07.09.1966, Blaðsíða 16

Skálholtsannáll hinn nýi
í aldaraðir hafa íslendingar litið
upp til Skálholtsstaðar; þar blómg
aðist bezt íslenzk mennt. Þar voru
helztu höfðingjar landsins saman
komnir. Þeir voru virtir og dáð
ir og kotungarnir röktu ættir sín
>ar til þeirra. Skálholt var vagga
landsins. Þar var lærður skóli og
anælt á latínusproki. Þar hófst
íslenzk ieiklist.
Öldum saman var vegur staðar
ins mikill og fagur, unz í upphafi
19. aldar, þegar draugur róman
tikurinnar tók að ríða hér hús
um, þá -breyttist allt. Þjóðin fór
>að vakna til vitundar um að hún
væri þjóð. Skálholtsstaður grotn
aði niður, varð annexía. Skálholt
var ekki framar í hugum manna
Skálaholt.
Svo leið og beið; velgengni mör
landans ókst. Menn hættu að eta
hrossakjöt í Þykkvabænum og Hún
vetningar létu af sauðaþjófnaði.
Biskupinn blessaði ekki lengur yf
ir dönskum lýð í Reykjavík. Menn
fluttust ekki lengur til Ameríku,
«n fólk lifði á trosi eftir sem áð-
ur.
Samt var trúuðum mönnum það
álryggjuefni, strax að lokinni
kreppu, >að guð átti ekki lengur
fastan sess í hjörtum landsins
'barna. Þeir vildu endurreisa veldi
guðs. Þeim var það Ijóst, að lands
menn viidu heldur rétta sig af á
sunnudagsmorgnum en ganga til
Nú eru blessuð börnin
byrjuð að læra á ný
og kennararnir að kenna
og kvíða fyrir því.
Hver tekur fram sína tösku
og töltir skólann í.
En þó það sé leikur að læra,
er langt í skólafrí.
/
tíða. Menn óttuðust ekki guð.
Þeim trúuðu og hjartahreinu sýnd
ist svo að guð væri dauður; fólk
leggði nafn hans við hégóma og
segði þegar það fékk ekki útborg
að: „Gvöð. Þeir hófust því handa
um að endurreisa með þjóðinni
veldi guðs. Kirkjur voru reistar
himnaföðurnum til dýrðar, og
margar með samskotafé eins og
Péturskirkjan í Róm forðum. En
fólk daufheyrðist við bænum og
beiðnum frómra. Kirkjurnar kom
ust ekki undir þak. Fé skorfi, enda
sannaðist þar hið fornkveðna, að
seint fyllast sálir prestanna,
Landsmenn létu þá enn skíra
börn sín og ferma upp 'á grín.
Þar sem kirkjunnar menn eru
manna vitrastir. þá sáu þeir, að
ekki dugðu nýjar kirkjur til þess
að kristna lýðinn. íslenzk messa,
íslenzkir og lútherskir kirkjusið
ir voru of fábreyttir. Ekkert vit í
&

því að hafa bara einn biskup;
þeir urðu að vera fleiri. Kenni-
menn tóku nú einnig að klæða
sig betur fyrir altarinu og þóttust
ekki hafa hugmynd um að maður
inn er nakinn fyrir guði. í kjöjl-
urum kirkna eða viðhangandi
félagsheimilum steig svo söfnuð
urinn dans, með guðs náð og við
skemmtun skrattans. Kjerkar urðu
allt í einu smart og lekkerir. Þeir
urðu veraldarmenn um leið og
þeir þjónuðu sínum herra.
Og á sunnudag var einn biskup
inn til vígður, auðvitað með pompi
og pragt í Skálholti. Þess var vita
skuld vænzt, að almúgi allur líti
þangað í hæfilegri lotning, því
að klerkar landsins eru orðnir
smart og penir. Kaþólskur bisk
up var og þarna til að hressa upp
á selskapinn. Skálholt er endur
I reist. Þar er vagga landsins í dag
' Og leiklistin blómstrar þar á ný.
Hver vill leigja ungum hjóa
um með öskrandi ungbaru, sem
g-etur haldið heilli blokk vak
andi vikum saman? — Líkleg*
enginn. — Ef einhver skyldi
hafa 2ja herb. íbúð á manneskán
legu verði, sendist tilboð til Vís
is, merkt „Hjálp“.
Augl. í Vísi. i
Bróðir minn ætlar að stofHa
kynningarmiðstöð vegna þess að
hann ehfur svo gott startkapí
tal; hann á sex ógefnar dætur.
Kallinn er merkilega góður i
málinu. Um daginn þegar hann
sá kellinguna upp í bæli sagði
hann.: Þú liggur þarna eins og
naut á nývirki.
Ég hefði nú gjarnan óskað
þess að Margrét krónprinsessa
hefðl átt prins. En sjálfsagt
eignast hún hann síðar.