Alþýðublaðið - 01.12.1966, Page 11

JólablalS ALÞÝÐUBLAÐSINS 1966
11
Myndin
Framhald af 7. síðu. "1.
tvöhundruð kall fyrir hana, sagði Ási.
Jæjia, ég slæ ttil. Tvæi' flös/kur og
hundrað kall, bauð Óli.
Óli minn, ég trúi því ekki að þú ætlir
að svívirða ungan listamann með því að
bjóða upp á þessa hungurlús, bað Ási.
Óli horfði þegjandi á myndina, glettn-
tn hvarf úr augunum og hann varð al-
varlegur á svipinn.
Auðvitað veit ég þú ert að narra mig
en vegna vísunnar býð ég þér þrjár flösk-
Ur og hundrað kallinn en ekki eyrir meir,
eagði Óli og það var auðséð á honum
að hann sá undir eins eftir tilboðinu.
Allt í lagi, sagði Ási og gat naumast
leynt sigurgleðinni.
Óli var lengi að paufast inn í eldhús-
ekáp og kom að lokum með þrjár flösk-
«r og tvo fimmtíukalla.
Þetta eru áreiðanleiga verstu viðskipt-
in, sem ég hef gert til þessa, sagði Óli
og mér kæmi svo sem ekki iá óvart þótt
þú yrðir einhvem tíma loðinn um lófann
löœtti hann við og horfði kímileitur upp
I andlitið á Ása.
1 skotinu á bakvið tugthúsið dró Ási
Itappann úr einni flöskunni og afmeyjaði
hana.
Það hýrnaði yfir félögunum, þegar Ási
vatt sér inn til þeirra með slagsíðu báð-
Hm megin og mikill um magann. í>að
rauk úr tekönnunni á borðinu og Ási
dró flöskurnar upp úr haldinu með sveiflu.
Stebbi rak upp öskur og það hýrnaði
yfir litla skáldinu, kreppan var enn mál-
uð á andlitið á Eyfa.
Ási gleymdi fimmtíuköllunum í vasa
sínum.
Selskapurinn var fljótur að taka stakka
skiptum eftir að Ási kom með vínið.
Skáldið las upp dálítið vísukorn og Stebbi
sagði hann væri vont skáld, Eyfi harm-
aði myndina og Ási -hældi sér af yfir-
burðasölumannshæfileikum.
Það skal hundur heita í hausinn á mér,
ef ég verð' ekki orðinn ríkasti maður
landsins eftir fimm ár, sfgði Ási oig
re.vndi að gera sem mest úr ystrunni.
Þá heldurðu stórar veizlur með steik-
um og brennivíni; þrumaði Stebbi og hóf
svo upp raustina og söng svo undir tók:
,.The way to Mandalay". Hinir tóku
undir.
Eiginkonan kom í g'áttina og reyndi að
þagga niður í þeim.
Svei mér ég kalla bara í lögregluna, ef
þið hættið ekki þessum djöfulgangi, sagði
hún og hvarf svo aftur inn í eldhúsið.
Það var gott að sofa hjá módelinu,
tautaði Eyfi, þegar búið var að syngja.
Vertu ekki að þessu voli Eyfi minn,
þú verður hvort eð er aldrei annað en
annars flokks málari, sagði Ási mildum
rómi.
Þjóðin skilur mig ekki og ég verð alltaf
fátækt skáld, sagði litla skáldið hnuggið.
Hættið þessum barlómi strákar mínir,
nú skulum við drekka og drekka baki
brotnu meðan nokkur dreitill er eftir.
sagði Stebbi.
Nóttin hafði lagzt yfir mannlausa göt-
una. Flækingsköttur skauzt á milli húsa
og ljósið á símastaurnum deplaði. Köld
vetrarnótt í kreppunni.
☆
Kreppan hafði horfið og í útlandinu var
stríð. Her í landinu og peningaflóð. Alls
staðar vinna og varla tími til að eyða
öllum peningunum.
Ási var ekki lengur sölumaður, heldur
lét hann aðra selja fyrir sig og græddi
á tá og fingri. Eyfi málari var að vísu
ekki orðinn heimsfrægur en málaði
portret af nýríku grósserunum, litla skáld
ið -hafði gefið út bók og Stebbi ataðist
í Bretanum.
Óli sprúttsali var hættur að selja
brennivín en safnaði fasteignum og lán-
aði út peninga. Honum hafði græðst mik-
ið fé á alls kyns braski en, þó var það
eitt, sem stundum truflaði sálarfriðinn,
en það var bannsett konumyndin, sem
hafði legið óhreyfð uppi á hanabjálka,
því hann hafði ekki einu sinni þorað að
sýna konunni sinni hana, hvað þá að
hengja hana upp.
Það var í bankanum við Lækjartorg
sem þeir hittust Ási heildsali og Óli.
Það var sumar úti og sólargeisli hafði
laumað sér inn á milli gluggarimlanna
og alla leið inn á gólf í bankanum. Ys
og þys. Allir að leggja inn peninga. Eng-
in sála við diskinn hjá víxlaranum. Óli
stóð liti í horni og handlék blaðsnifsi.
Það var asi á Ása, og bankafólkið snér-
ist í kring um hann. Óli haltraði í átt-
ina til -hans.
Sæll vertu, drengurinn minn, sagði
hann við Ása, sem hafði ekki tekið eftir
honum.
Nei sæll og blessaður Óli minn. Hvern-
ig hefurðu það góði? spurði Ási og ætl-
aði að halda áfram leið sinni.
Vildurðu heyra mig ofurlítið héma
undir vegg? sagði Óli.
Manstu nokkuð eftir myndinni frá þvi
forðum? hélt Óli áfram, hann er ekki
enn orðinn heimsfrægur hann Eyfi, eða
er það? spurði hann og lyigndi augunura
upp á Ása.
J'á, heyrðu áttu hana enn? spurði Ási.
Já og það er víst útséð um það, að
ég geti losnað við hana, svaraði Óli.
Óli, reyndu að hafa upp á því, hvcr
módelið er, ég held hún hafi verið is-
lenzk, og gott ef hún er ekki gift ein-
hvers staðar út á landsbyggðinni, svar-
aði Ási og flýtti sér í burt.
Óli stóð lengi í horninu sínu í bank-
anum og hugsaði. Sólargeislinn á gólf-
inu var horfinn og fólkinu hafði fækkað
í afgreiðslusalnum.
Nokkrir mánuðir liðu áður en Óli haíð!
upp á, hvar módelið var niður komið.
Eftir krókaleiðum komst hann að því, að
það var gift sæmilegum kaupmanni vest-
ur á landi.
Það var kvöld og Óli sat við skrifborð-
ið sitt. „. . . og nú hef ég fengið tív#]
þúsund krónu tilboð í myndina, en vildi
gjaman gefa yður færi á að fá hana á
sama verði. Ef yður kæmi það betur gæti
ég tekið ársvíxil upp í helminginn". . -
stóð í bréfinu til kaupmannsins.
Vikan var varla liðin þegar Óli fékk
skeytið að vestan.
„Tek tilboði yðar—stop— þarf ekki
víxil“.
Sementsverksmiðja ríkisins
Sementssala og afgreiðsla fer fram á Akra-
nesi virka daga kl. 9 f.h. til kl. 5 e. h. nema
laugardaga kl. 8 — 12 f.h.
í Reykjavík virka daga kl. 8 f.h. til kl. 5 e.h.
og til kl. 6 e. h. á föstudögum. Á laugardögum
kl. 8 til kl. 11,20 f.h.
Verksmiöja Akranesi
Sími 1555.
Sementsafgreiðsla í R.vík
Við Kalkofnsveg, sími 22203.
s
*
S
N
N
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
\
s
s
K
\
s
\