Dagur - 09.12.1997, Page 2
2 — ÞRIÐJUDAGUR 2. DESEMBER 1997
rD^r
AKUREYRI NORÐURLAND
Ljóöabók með
krístna trú og siðgæði
að gruimtóni
Út er komin ljóðabók-
in „Úr sálarspegli“
eftir Jón Hilmar
Magnússon á Akur-
eyri, og er það fyrsta
ljóðabók höfundar.
] bókinni eru 52 ljóð, ort undir
nánast jafnmörgum háttum en
grunntónn bókarinnar er kristin
trú og siðgæði. Orlög lands og
þjóðar eru höfundi mjög hug-
leikin en alvara bókarinnar víkur
stundum fyrir notalegri glettni.
Höfundur segir í eftirmála bók-
arinnar að tilefni eins ljóðanna
„Atómklárar og atómljóð" hafi
verið útvarpsþáttur um ljóðhefð
Islendinga. Undir lok þáttarins
hafi einn þátttakenda
tekið svo til orða að
tími væri til kominn að
steypa hinum svoköll-
uðu þjóðskáldum af
stalli og nefndi m.a.
Matthías Jochumsson
og Jónas Hallgrímsson.
Þjóðin hefði til þessa
nánast tilbeðið þá sem
guði en á Islandi væru
nú uppi skáld sem
kynnu að yrkja eins vel
og jafnvel betur. í lok
þáttarins fór þátttak-
andinn með ljóð eftir
sjálfan sig sem var heil- —
ar fjórar línur og eftir
atómhætti. Jón Hilmar segir að
þá hafi sér verið öllum lokið
vegna þeirrar lítilsvirðingar sem
höfuðskáldum þjóðarinnar hafi
Kápumynd „Úr sálarspegli" er sólsetur viö Eyjafjörð,
málað afhöfundi.
verið sýnd. Hann hafi reynt að fá
ljóðið birt, en ekki tekist.
- GG
Farveijar í Deighinni
HAIJKUR
ÁGÚSTSSON
SKRIFAR
Fimmtudaginn 4. desember var
efnt til tónleika í Deiglunni í
Grófargili á Akureyri. Fram
komu jazzistarnir Oskar Guð-
jónsson, saxafónleikari, Hilmar
Jensson, rafgítarleikari, og
Matthías M. D. Hemstock,
trommuleikari.
Þeir félagar hafa nýverið gefið
út eigulega geislaplötu, sem ber
heitið Far. A henni eru ein-
göngu verk eftir Óskar Guðjóns-
son og voru þau meginefni tón-
leikanna í Deiglunni.
Óskar Guðjónsson hefur fal-
legan tón, hvort heldur hann
leikur á „beinan tenórsaxafón"
eða á sópran saxafón. Tónninn
er vel mótaður og blæbrigðaríkur
hvort heldur í veikum eða sterk-
um leik. Ekki skortir heldur
tæknilega getu. Það skemmti-
legasta við leik Óskars er þó það,
að tæknileg færni verður honum
aldrei sýningaratriði, heldur nýt-
ir hann hana til áhrifa og tján-
ingar.
Þau verk Óskars, sem flutt
voru á tónleikunum í Deiglunni
spanna mikið svið. Nokkur fela
í sér frumstæðan og eggjandi
þrótt, svo sem verkið Þverhaus.
Önnur eru rekin áfram í ákveðn-
um og sem næst vélrænum takti,
svo sem hið magnaða verk Lend-
ing, þar sem Hilmar Jensson fór
á kostum. Enn önnur eru kyrr-
lát og sem næst dreymin, svo
sem hið Ijúfa verk Föðurland í
fjarska, sem byggir á fallegu stefi
þrungnu þrá, og Kurrey, sem er
fullt angurværðar.
Geta Hilmars Jenssonar í því
að laða hljóð og lit fram af
strengjum hljóðfæris síns er
mikil og var veigamikill þáttur í
þeim hrifum, sem náðust í flutn-
ingi þeirra félaga. Sérlega falleg-
ur var yfirvegaður innleikur
Hilmars í verkinu Baun, þar sem
hann náði áleitnum, leitandi
blæ.
Matthías M. D. Hemstock átti
ekki síður stóran hlut. Trommu-
leikur hans var fjölbreyttur og
gefandi. Hann var ætíð samgró-
inn hluti flutnings annarra;
aldrei yfirgnæfandi, heldur
tempraður við hæfi og næmur.
Tónlist Farverjanna þriggja,
sem fram komu í Deiglunni er
framúrstefnuleg á ýmsan veg.
Hún ber þó öll merki jazzins.
Hún sveiflast og gerir það víða
fagurlega. Þar má nefna sem
dæmi lokalag tónleikanna, Sól-
skarð, sem kom fótum á klass-
íska jazzhreyfingu og var gott
veganesti út í svala kvöldsins.
Góð tónlistar-
gjöffráKór
AkureyrarMrkju
Geisladiskur Kórs Ak-
ureyrarkirkju er gott
innlegg í kirkjulega
tónlist á íslandi en
útgáfa á þess háttar
tónlist utan jólatón-
listar og sálma hefur
verið af skomum
skammti undanfarin
misseri.
Það dregur síst
úr ágæti geisla-
disksins sem
inniheldur mjög
fjölbreytt efn
enda tónlistin
eftir ýmsa höf-
unda, bæði inn-
lenda og er-
lenda, og frá
ýmsum tímum.
Söngur kórsins
er mjög áheyri-
legur og faglegur
þótt á stöku stað „hangi hann
neðan í“. Einstaka sinnum skera
bassaraddirnar hjá körlunum sig
óþægilega mikið úr, eru ójafnar
og vantar einhvern samhljóm. í
„Vér páskahátíð höldum" bregð-
ur þó svo við að þar heyrast
karlaraddirnar lítið, þó ekki til
vansa, kannski vegna þess að
karlarnir eru mun færri. Þar
hljómar einnig orgel nokkuð
sterkt á kostnað radda.
í „Bæn“ er söngur kórsins ein-
staklega Ijúfur, sem er töluvert
vandmeðfarið þegar sungið er
svo veikt. Kvennaröddunum
tekst einnig vel upp í „Ó undur
lífsins". Sálmaforleikur og út-
setning Jóns Hlöðvers Askels-
sonar á Dýrð, vald, virðing er
fýrst og fremst falleg og virðuleg,
fær hlustendur vafalaust oft til
að hlusta á þetta síðasta lag
geisladisksins.
Einsöngvarar með kórnum eru
þrír; Sigrún
Hjálmtýsdóttir
sópran, sem
fer með sinn
hlut af hreinni
snilld svo varla
verður gert
betur, Óskar
Pétursson ten-
ór sem er einn
okkar besti
tenór og Sig-
rún Arngríms-
dóttir mezzó-
sópran, sem hefur mjög áheyri-
lega rödd og frá henni á örugg-
lega eftir að heyrast meira í
framtíðinni. Kannski helst að
túlkun hefði mátt vera meiri.
Það er hins vegar galli við gerð
geisladisksins og prentun að þar
er hvergi getið í hvaða lögum
einsöngvararnir syngja. — GG
SKOÐANIR BRYNJOLFS
Kvenfrelsis-
barátta
Ef ég skil fréttir af þessari har-
áttu rétt þá eru einhversstaðar
ófrjálsar konur en hvar? Ekki er
átt við þær sem eru að gera upp
sakir sínar við réttvísina það þyk-
ist ég vita en hvar eru þær þá. Eg
þekki enga ófrjálsa konu og því
þætti mér mikils um vert ef ein-
hver góður einstaklingur vildi
upplýsa mig og hugsanlega aðra
lesendur sem eins er ástatt með
um þetta athyglisverða atriði. Ég
tel mér skylt að vita ef verið er
að níðast á einhverjum með
frelsissviptingu. Slíkt varðar alla
menn því það er brot á lögum
um mannréttindi. Til er stjórn-
málaflokkur og meira að segja
þingflokkur sem virðist eiga til-
veru sína undir því að berjast
þessari kvenfrelsisbaráttu fyrir
konur sem eru þegar frjálsar.
Eitthvað ætlar
málstaðurinn að
reynast illa til að
halda lífinu í
þessurn samtökum því þau virð-
ast vera að gufa upp. Hafa með-
limir þeirra helst þann starfa
núna að deila um hvað þær ætla
að gera og hvað ekki. Mér sýnist
þessar konur sem hafa ánetjast
þessum samtökum þær einu sem
eru í raun ófrjálsar í okkar ágæta
landi.
I LANDNAMI HELGA MAGRA
GlerárMrkja orðin „lifandi hús
66
GEIRA.
GUÐSTEINS-
SON
SKRIFAR
A aðventunni verður fleirum
hugsað til kirkjunnar sinnar en
oft áður. Sl. sunnudag, þegar
kveikt var á Betlehemskertinu,
var í hátíðarmessu í Glerárkirkju
þess minnst að 5 ár voru liðin frá
vígslu kirkjunnar og 10 ár frá
vígslu fyrsta áfanga hennar en
fyrsta skóflustungan var tekið
1984. Fimm ár eru ekki mikill
aldur kirkju og ungrar sóknar, en
aðeins eru liðin tæp 20 ár síðan
Glerársöfnuður var stofnaður.
Jónas Karlesson, formaður sókn-
arnefndar, segir að ung kirkja
búi ekki í fyrstu við sama hag
og eldri sóknir, hvorki verald-
lega né andiega. Unga sóknin
hafi ekki hefðir og eldra fólk
sæki í fyrstu áfram í sína
gömlu kirkju, en nú fyrst er að
verða þar breyting á, fólk er
farið að tala um Glerárkirkju
sem kirkjuna sína en hlutfall
ungs fólks í söfnuðinum er
eðilega mjög hátt, enda hefur
vöxtur Akureyrar verið fyrst og
fremst norðan Glerár undan-
farin ár. Glerárkirkja er því í
dag orðin það sem vonir og
væntingar stóðu til, þ.e. lifandi
hús. Þar eiga mörg félagasam-
tök athvarf, þar er rekið barna-
heimili og yngstu bekkjadeildir
Síðuskóla eru þar til húsa
meðan skólinn býr við mikinn
húsnæðisskort. Sóknarprest-
urinn, sr. Gunnlaugur Garð-
arsson, telur hlutverk kirkj-
/ Glerárkirkju sl. sunnudag. Sr. Bolli Gústavsson, vígslubiskup, Jónas Karlesson, formaður
sóknarnefndar, og sóknarpresturinn, sr. Gunnlaugur Garðarsson. mynd: gg
unnar síst minna en áður og
ýmsar breytingar beinlínis
kalli á að hún haldi vöku sinni.
Sr. Bolli Gústavsson, vígslu-
biskup, sagði í prédikun sinni í
kirkjunni sl. sunnudag að það
væri í tísku að véra „töff',
kannast ekki við neinn veik-
leika eða vanmátt, þannig
settu blekkingar sinn svip á líf
fólks í dag. Ymislegt böl í sam-
félaginu færi einnig vaxandi,
ekki síst eiturlyfjaógnin sem
e.t.v. mætti rekja að sumu leyti
til vægðarlausrar samkeppni
þjóðfélagsins. Þannig færir
upplýsingatæknin heimsvið-
burðina í beinni útsendingu
heim á stofugólf og gegnum
tölvuheiminn færist fólk
einnig nær hvort öðru, auk
þess að njóta þar ýmislegs
efnis, bæði til góðs og ills.