Dagur - 20.12.1997, Qupperneq 7

I.AUGARDAGVR 20. DESEMBER 19 9 7 - 23
Ðgfur.
að slappast eða fer að leiðast
þetta. Þá get ■ hreinlega farið
heim og farið að huga að nýjum
hlutum. Þetta er orðið langt út-
hald. Eg hef verið heppinn, ver-
ið þokkalega laus við meiðsl.
Það var fyrr á ferlinum sem ég
varð mest fyrir barðinu á slíku.“
Uppaliim meðal atvinnu-
manna
Er Eiöur Smári sonur þinn
hetri en þú Arnór?
„Þetta er nú erfið spurning.
Hann á auðvitað eftir að sanna
sig og það gerir hann áreiðan-
lega þegar hann er laus úr
meiðslunum, sem ég vona að
verði innan tíðar. En ég vona að
hann njóti góðs af því að hafa
alist upp á heimili atvinnuknatt-
spyrnumanns. Eiður Smári er
betur undir þetta búinn en ég
var og á ekki í neinum erfiðleik-
um með tungumálin í Belgíu og
Hollandi. Eg renndi blint í sjó-
inn með alla hluti þegar ég byrj-
aði. Eiður var með mér þegar
við vorum að spila leiki, og hann
hitti leikmennina í búningsklef-
anum. Fótboltinn var umræðu-
efnið á heimilinu, allt snerist
um boltann."
Var Eiðitr Stnári snemma
holtastrákur?
„Blessaður vertu, hann var
byijaður að heimta bolta áður
en hann fór að labba. Eg keypti
handa honum Lokerenbúning,
og í honum gekk hann allan
liðlangan daginn, það mátti ekki
klæða hann úr honum, það var
ekki gert fyrr en hann sofnaði.
Fljótlega þurfti svo að taka allt
niður af veggjum, búið að brjóta
ýmislegt. Maður sá svo sem
hvert stefndi með strákinn, og
það er ekki spurning að hann er
hörkuefni. Hann á áreiðanlega
eftir að sýna okkur sitt af
hverju," segir Arnór og hlær við
þegar hann minnist brotinna
mynda sem áttu að prýða veggi í
Belgíu forðum.
Erfiður tími í lífmu
En meiðsli Eiðs hafa sett strik í
reikninginn. Þií þekkir þetta
meiðslaferli atvinnuknatispyrnu-
manns?
„Þetta leit alveg rosalega vel
út hjá Eiði og sorglegt hvernig
fór hjá honum í þessum ung-
lingalandsleik í Irlandi. Hann
var kominn í aðallið Eindhoven
svona kornungur. Nú þarf hann
að ná sér upp úr meiðslunum,
hann var skorinn fyrir þrem vik-
um og vonandi fer allt að ganga
í haginn. Hann er búinn að vera
burtu á annað ár. Það er rétt,
sjálfur lenti ég í langvarandi
meiðslum á sínum tíma. Eg var
einmitt á hrikalega góðri braut,
áður en meiðslin komu til og
þau voru langvarandi. Þetta var
mjög erfiður tími í lífi mínu og
mér fannst allt breytast. Ég tel
að ég hafi aldrei síðan náð sama
hraða og áður, þó ég sé sagður
hafa góðan hraða enn í dag.
Meiðslin breyttu mörgu hjá mér.
Ég var víst 22 ára þá og nýkom-
inn til Anderlecht," segir Arnór.
Einmitt það félag setti mest mót
á Arnór, þar lærði hann mest á
ferlinum.
Arnór Guðjohnsen hélt utan
til Belgíu aðeins 16 ára að aldri
ásamt Eiði föður sínum. Hann
gerði þar samning daginn íyrir
17. afmælisdaginn árið 1978, og
var yngsti atvinnuknattspyrnu-
maður Islendinga, þangað til
Eiður Smári sonur hans sló það
met. Lokeren reyndist honum
góður skóli, - og stórliðið Ander-
lecht enn betri, sá besti fullyrðir
Arnór núna. Hjá því liði var
aldrei talað um annað en meist-
aratitil á hverju ári. Frá Belgíu
fór hann til Bordeaux í Frakk-
landi. Það lið var og er stórlið,
en fjármál félagsins voru í rugli,
og félagið varð gjaldþrota og
dæmt niður um deild. Síðara
árið lék Arnór því með þessu
góða liði í 2. deild og hætti hjá
félaginu eftir að það var komið á
sinn stað í 1. deildinni.
Arnór Guðjohnsen er fæddur
á Húsavík 1961. Líkt og sonur
hans, Eiður Smári, var Arnór
snemma gefinn fyrir þessa kúlu-
laga hluti úr leðri, fótboltana.
Það mátti ljóst vera að sveinn-
inn stefndi í fótboltann. Hann
spilaði fyrst í 6. flokki Völsungs
og þá Ieyndi sér ekki hvað var á
ferðinni. Fjölskyldan flutti suður
fljótlega og settist að í Breið-
holtshverfum sem voru að byggj-
ast. Þar var lítið um skipulagt
knattspyrnustarf. IR var rétt að
setjast að í þessu mikla borgar-
hverfi. Arnór sótti því til Víkinga
við Hæðargarðinn, strætó gekk
nánast upp að dyrum þar.
„Þetta var góður félagsskapur.
Minn árgangur í Víkingi náði
góðum árangri. Þarna voru Lár-
us Guðmundsson, Heimir Karls-
son og fleiri og fleiri, sterkur
þriðji flokkur. Síðan átti ég eina
tólf leiki með meistaraflokki
Víkings sem var sterkur þá, en
ég stoppaði ekki lengi hjá Vík-
ingum.“
Ertu ekki orðinn algjört tungu-
málaséní, Arnór, húinn að starfa
í þremur löndum sem knatt-
spyrnumaður?
„Ég get nú ekki hælt mér nein
ósköp af því. Mér gekk vel með
flæmskuna í Belgíu, fannst það
ekkert erfitt að læra það mál.
Það var allt annað með frönsk-
una sem var miklu erfiðari, ég
komst aldrei inn í tungumálið
og stoppaði þar stutt, enda var
félagið í basli. Hins vegar var
Frakkland skemmtilegt land og
miklu menningarlegra en
Belgía, þótt þar hafi verið gott
að lifa. I Svíþjóð hefur gengið
ágætlega að ná tökum á málinu.
En tungumálaséní er ég ekki. Ég
hef lært málin mest í búnings-
klefunum og með því að vera í
góðu sambandi við innfædda,
ekkert sótt í skólanám," sagði
Arnór.
Ekkert langskólauám
Og talandi um skólanám, þá
segir það sig sjálft að Arnór, sem
hóf svo ungur að vinna fulla
vinnu við knattspyrnuna, gekk
ekki menntaveginn sem kallað
er. Að loknum vel heppnuðum
ferli á knattspyrnuvellinum, hef-
ur hann ekki aflað sér starfsrétt-
inda. Hann hyggst starfa áfram
við knattspyrnuna eins og fyrr
segir, - en þá starfar hann ef svo
má segja, handan við borðið sem
þjálfari og skipuleggjandi leiks-
ins. Undir það starf hefur Arnór
búið sig og mun gera það áfram.
Hvemig tilfinning heldurðu að
verði að kveðja ferilinn sem er
orðinn þetta langur. Verður það
ekki nokkuð erfitt?
„Það verður eflaust erfitt að
slíta sig svona frá þessu allt í
einu. En eins og ég segi, þá mun
ég reyna fyrir mér á nýjum vett-
vangi í knattspyrnunni og vona
að ég geti unnið fyrir mér í fót-
boltanum á komandi árum,“
sagði Arnór Guðjohnsen að lok-
um. -JBP.
Sumar sögurfara
hljótt þegar holskeflan
ríðuryfirjyrirjólm, en
eiga þófyllilega erindi
viðgóða lesendur.
„Þetta hefur verið mjög ævin-
týralegur tími enda er það alger-
lega nýtt fyrir mér að vera höf-
undur á jóiabókamarkaði," segir
Elín Ebba Gunnarsdóttir, höf-
undur smásagnasafnsins Sumar
sögur, sem vann til bókmennta-
verðlauna Tómasar Guðmunds-
sonar, en bókin kom út hjá
Vöku Helgafelli nú fyrir jólin.
Varla búin að ná þessu.
„Jólabókaerillinn ríður á eins og
holskefla og ég veit mest Iítið
um hvernig ég á að bera mig að
í þessu öllu saman. Þetta er
hálfgerður frumskógur og það
er auðvelt að týnast. Umfjöllun-
in á það líka til að vera ómál-
efnaleg þegar hún verður of
mikil og það er kannski ekki
eftirsóknarvert heldur. Þetta
eru oft og tíðum hálfgerðar
endursagnir.
Ég átti ekki von á því að
vinna keppnina og úrslitin
komu mér þvi algerlega í opna
skjöldu. Ég er varla búin að ná
mér ennþá. Ég fékk að vita um
þau tíu dögum fyrir afhendingu
verðlaunanna en þurfti að
halda því fyrir sjálfa mig. Börn-
in mín urðu því alveg ofboðs-
lega hissa. Sú yngsta sagði þó
við mig fyrir nokkrum dögum.
„Ertu nokkuð hætt að vera
mamma fyrst þú ert orðin rit-
höfundur"."
Elín Ebba er fædd árið 1953,
stúdent úr MR og hjúkrunar-
fræðingur frá Hjúkrunarskóla
íslands. „Þegar ég átti mitt
þriðja barn kom í Ijós að hún
var mjög veikbyggð og hefur síð-
an átt í miklum veikindum. Ég
hef því verið mest heimavinn-
andi en bömin eru alls fjögur."
Hefurðu verið að skrifa öll
þessi ár?
„Ég hef eitthvað verið að fást
við það. Ég fór á námskeið hjá
Ingólfi Margeirssyni og hef ég
tekið kúrsa í bókmenntafræði
við Háskólann, þar fór ég Ifka í
tfma í frásagnartækni hjá Nirði
P. Njarðvfk."
Hvaða höfundar eru í uppá-
haldi hjá þér?
,Af íslenskum höfundum er
það helst Guðrún Helgadóttir,
bækurnar hennar eru svo blátt
áfram og hlýjar. Þar er ákaflega
mikil dýpt, sérstaklega, trflógí-
unni, Sitji guðs englar saman í
hring, sænginni yfir minni. Mér
finnst Gyrðir Eh'asson Ifka of-
boðslega góður, sérstaklega
smásögurnar hans. Ég held líka
upp á Oscar Wilde, Raymond
Carver og Flannery O’Connor.
Ég les nú eiginlega allt sem ég
kem höndum yfir.“
Eitt leiddi af öðru
Hvemig fæddist þessi bók?
„Ég veit það eiginlega ekki. Það
má kannski segja að eitt hafi
leitt af öðru. Ég set mig ekki í
neinar sérstakar stellingar við
skriftir. Ég er lengi að hugsa
um hvað ég ætla að gera, spái í
persónurnar og andrúmsloftið.
Söguefnið leiðir mig. Sögurnar
spinna sig mest sjálfar.”
Fannst þér þá að skriftirnar
toguðu sterkt í þig eða finnst þér
það vera tilviljun að þi't fórst að
skrifa?
„Ég geldk með þann draum í
maganum fyrir tíu, tólf árum
síðan að verða rithöfundur en
það varð ekki neitt af því. Það
er kannski tilviljun hvenær
þetta fór af stað.“
Hefur þetta þá skapað ein-
hverja togstreitu hið innra?
„Nei, það hefur ekki gert það.
Þetta bara lognaðist út af. Ég
hef haft svo mikið að gera í
móðurhlutverkinu og ég nýt
þess virkilega að vera með
börnunum mínum.“
Sviðsskrekkur
Hvaða inðbrögð finnst þér vænst
ttnt?
„Þegar fólk þakkar mér fyrir
bókina en það hefur gerst
nokkrum sinnum. Ég hef lesið
upp einum fimm sinnum enn
sem komið er. Ég þjáist af svið-
skrekk en er svo heppin að það
kemur ekki fram í röddinni en
mér finnst stundum sem hnén
séu að gefa sig. Ætli mér finnist
ekki skemmtilegra að hlusta á
aðra lesa,“ sagði Elín Ebba að
lokum en hún trúði blaða-
manni einnig fjrir því að hún
væri komin með nokkrar hug-
myndir að næstu bók.
ÞKÁ
Hálfgerður
fnunskógur
Elín Ebba Gunnarsdóttir, höfundur bókarinnar Sumar sögur.