Dagur - 20.12.1997, Side 8

24 - I.AUGA RDAGUR 20. DESEMBF. R 19 9 7

LÍFIÐ í LANDINU
Séra Birgir Snæbjörnsson prófastur iAkureyrarkirkju með Þorgeir Ljósvetningagoða í baksýn. „Þegar ég fór að starfa íþessu stóra prestakalli sá ég að það hafði verið óðs
manns æði að sækja um það 24 ára gamaii eins og ég hafði gert. Siðan þá hef ég alltaf þakkað Guði fyrir að hafa fallið I fyrra skiptið. Ég er viss um það að hann sagði við mig:
„Biddu.“ myndir: gs
Ánægjuleg ár
en oft mj ög erflð
Séra Birgir Snæbjömsson
prófasturhefurverid prestur
í 44 ár, þaraf37 árviðAk-
ureyrarkirkju. íspjalli um
jólahátíðina og prestskapinn
segirhann... „þessiárhafa
veríð ákaflega ánægjulegur
tími en oft mjög eifiður. Það
eifiðurað stundum hefég
haldið ég að ég gæti ekki
gengið ígegnum það sem ég
þarfaðganga ígegnum. “
Eru ein jól þér minnisstæðari en önnur?
„Það eru sérstaklega ein bernskujól
sem eru mér mjög eftirminniíeg. Þó 'átti
ég í fyrsta skipti að fá sfðar buxur og al-
mennileg jólaföt. Eg var látinn máta hjá
klæðskera og þegar pakkinn kom heim á
Þorláksmessu þá varð heldur betur sorg
því ég fékk rangan pakka. Treyjan náði
rétt niður fyrir olnboga og buxurnar niður
fyrir hné. Eg var þarna átta eða níu ára
snáði, alveg sannfærður um að ég myndi
ekki eiga nein jól. Eg grét og grét og var
kominn aftur í gömlu stuttbuxurnar og
ullarsokkana því það voru einu fötin sem
ég gat farið f. Þegar afi minn kom, tók í
hönd mína og leiddi mig í kirkjuna var ég
alls ekld fús til að fara því að mér þótti
það fráleitast af öllu að vera innan um
fólk svona klæddur. En þegar við komum
í kirkjuna og fórum að syngja sálmana þá
gleymdust fötin og ég fann að jólin voru
komin. Þarna átti ég ekkert síður gleðileg
jól en endranær. Þetta sýnir hins vegar að
jólin eru ekki það ytra heldur fyrst og
fremst trúarleg hátíð. Gleðin yfir því að
eignast Guðs son.“
Boðskapur hiinnaima nær til fólks
umjólin
Þykir þér trúarlegt gildi jólanna gleymast í
allri þeirri ös sem fylgir jólahátíðinni?
„Ég' er hræddur um'það. jólin í dag eru
miklu margbreyttari en áður fyrr. Ég man
aldrei eftir bænum svona upplýstum eins
og hann er fyrir þessa jólahátíð. Tilhaldið
er líka mjög mikið þannig að engu er
„Leiðir okkarPéturs lágu
náttúmlega mikið saman og
okkar samstarfvarmeð ein-
dæmum gott. Það stóð yfir í
rúm tuttugu ár. Við vomm
sem einn maður. “
saman að jafna. Ég var að spyrja Iitla
krakka að því til hvers þau hlökkuðu mest
um jólin. Svörin voru gjafirnar og góður
matur. En auðvitað vita þau af hverju við
höldum hina fögru hátíð."
Nú er mikil kirkjusókn yfir jóladagana.
„Jú, og við prestarnir erum alsælir með
það. Hjá okkur í Akureyrarkirkju eru tvær
messur á aðfangadag, önnur ldukkan sex
en hin klukkan hálftólf .og það hefur ver-
ið alveg troðfullt í báðum messúnum.
Um átta eða níu hundruð manns sem
koma í kirkjuna."
Hver heldurðu að sé skýringin á því?
„Að boðskapur himnanna nær best til
fólks á þessari hátíð. Gleðin yfir því að
eignast frelsarann er tilefni þess að fólk
kemur og fagnar í kirkjunni."
Hungraður á jóladag og sldm um
miðnætti
Ntí er þessi tími ársins mikill annatími hjá
prestum. Hvemig eru jóladagamir hjá
þér?
„Ég get lýst fyrir þér einum jóladegi,
líklega 1966 eða 1967. Þá var ég nefni-
lega hér um bil dauður úr hungri. Ég
byrjaði á því að fara niður í kirkju til að
gifta og skíra. Þá þurfti ég út í Möðruvelli
í Hörgárdal að messa. Þar fékk ég að vísu
molasopa. Þá lá leiðin inn i Garðshorn í
Krældingahlíðinni, þar þurfti ég að skfra.
Eftir það fór ég í Lögmannshlíð til að
messa, svo aftur niður í Akureyrarkirkju
að embætta og síðan upp á sjúkrahús að
messa þar. Þá átti ég eftir að gifta tvenn
hjón og þarna var ég orðinn svo máttlaus
úr hungri að mig Iangaði til að fá leyfi hjá
seinni hjónunum til að sitja meðan ég
gifti þau. Ég ihafði ekkert bragðað um