Dagur - 16.01.1999, Blaðsíða 15

LAUGAUDAGUR 16. JANÚAR 1999 - 31
Tkgur.
Föðurlandið dugarbest
í Fj alliuu
Heibnikla tískumenningu
má sjá í skíðabrekkunum í
Hlíðarjjalli. Fólk eríallavega
litumgöllum, kappklætt
enda er oft kalt íjjallinu.
DagurfóríFjallið og kannaði
þarhelstu tískustraumana.
„Mér er náttúrlega ekki sama hvernig ég
er til fara þegar ég er á skíðum,“ segir
Guðfinna
jumviðekkiaðsegjaaðokkarsMsesa
hreint er og tiltækt í fataska^Zsteinn
ðgarninrwgviGuntprssonogÞorsteirm
Gunn-
arsdóttir, sem sækir gjarnan skíðabrekk-
urnar í Hlíðarfjalli Akureyringa. Tíðinda-
menn Dags taka hana tali og
stíl hennar í skíðafatnaði. Lþm er klí
bleikum skíðagalla og er ineö/li\ íta
og jafnlitf'yettiinga. Það w^£tnn|rs|
\ið stuttaiog snöggsoðna
aði þess l'ólks' sem sæk
Fjallinu ao heijmikil tískúmef
þessu tórtsUir^dagamni
eru í
öllu
önnur tilb
fatnaði fól
gði
ms
iar. í
un
ekk
m
íyi
larn
ess
dún og mjög hlý, en hinsvegar er ég bara
með ennisband þegar ég fer á skíði á vor-
in þegar fer að hlýna í veðri,“ segir Guð-
finna. „Eg ráðlegg fólki að vera í hlýjum
og þægilegum fatnaði. Reyndar held ég
að svo sé yfirleitt; skíðafólk klæðir sig al-
mennt skynsamlega og í samræmi við að-
stæður. Mér finnst skíðafólk líka yfirleitt
vera fallega klætt; fólk er ekki á skíðum
nema hafa ánægju af því og það er líka
viss ánægja fólgin í því að vera vel til
fara.“
Það sem hreint er og tiltækt
„Eigum við ekki að segja að okkar stíll sé
sá að taka það sem hreint er og tiltækt í
fataskápnum hveiju sinni,“
sögðu feðgarnir Tryggyi Gunn-
arsson og Þorsteinn Orn, son-
ur hans. „Eg hef í einhver
þrjú ár átt þennan skíðagalla
sem ég er í núna en síðan
þykir mér Iíka gott að vera
innanundir í flísgalla, bæði
buxum og peysu. Þetta er al-
veg skotheldur fatnaður; það
besta sem hægt er að fá kosti
maður kapps um að vera vel
hlýtt. En annars legg ég ekki
mikið upp úr skíðagallanum,
maður verður ekkert betri í
brekkunum þó maður sé í
fínum fötum,“ segir Tryggvi.
Tryggvi segir að sér þykir
einnig afar gott að vera í
ullarnærbuxum þegar hann
fer í Hlíðarfjall, fer í föður-
landið einsog sá fatnaður
er yfirleitt kallaður. „Slíkt
er það besta og ég finn
ekkert fyrir kláða af þeim.
Best er að svitna nóg, þá
leggjast buxurnar fast að
skrokknum og þá hverfur
öll tilfinning um kláða.
En annars var ég alltaf í
gallabuxum þegar ég var
á skíðum í gamla daga,
þó þær séu reyndar af-
, Mm leitar til þess að vera í
aðtakaþað em ^ ^ . snj,
sinm, s°9ðu En þá var maður að vísu
Órn, sonur innanundir í prjónabux-
um sem amma gamla
lét mig fá.“
Læt skynsemina ráða
Tryggvúvar mikið á Akureyn sem strákur
og var þá á skíðum í Hliðarfjallij hvenær
sem tækifæri gafst, en þegar D|gsmenn
hittu hann í fjallinu var það hans önnuy
„Mér finrist goá og þægilegt vera í svona samfestingi og þennan bleika galla er ég búin að eiga í
1 1 / nokkur ár,“ segir Guðfinna Gunnarsdóttir. myndir: brink
„Það var jstrákurinn sem dregur mig með
sór í tjalljð. Ég er búinn að segja honum
sýo margar hetjusögur frá því ég var á
skíðum (gamla daga þannig að ég varð að
aftjjr hingað og sýna honum þetta.“
Þorsteinn Örn Tryggvason, sem
einmg
Er ekkerWð elta tiskuna
„Mér finnst gott og þægilegt að vera í
svona samfestingi og þennan bleika galla
er ég búinn að eiga í nokkur ár. Mér
finnst mikilsvert að eiga galla í lit sem
mér fellur \nð og sama segi ég líka um
húfuna og vettlingana, en þeir verða að
passa við gallann. En annars er ég ekkert
að elta tískuna f þessum efnum, aðalmál-
ið er að þetta sé fatnaður sem mér fellur
sjálfri við,“ segir Guðfinna Gunnarsdóttir.
Hún segir það ekki síður skipta máli að
vera í góðum undirfötum við skíðagall-
ann. Þannig kvaðst hún, þegar Dags-
menn töluðu við hana, vera í fatnaði úr
góðum og hlýjum öndunarefnum
„Það eru föt sem ég hef átt í tuttugu
og tvö ár og hafa dugað mér vel. Þá er
húfan sem ég er með núna fóðruð úr
^^E^LíWinuHreinn Birkisson
er tólf ára, fer á skíði í góðum kuldagalla,
en er innanundir í bómullargalla; jogg-
ingbuxum og peysu. A höndum er hann
með lúffur og á höfðinu með hnausþykka
prjónahúfu. „En í dag gleymdi ég hins-
vegar treflinum mínum og er því kalt á
hökunni. Krakkar hugsa örugglega meira
um að vera flott klædd þegar þau fara á
skíði í fjallinu. Ég læt hinsvegar skynsem-
ina ráða - eða bara mömmu og pabba og
einmitt þessvegna hef ég aldrei lent í
vandræðum vegna þess að ég sé illa
klæddur," segir Þorsteinn Örn.
Lúffui á hönduin og með
þykkar hiifur
Hjá yngstu kynslóðinni sem sækir brekk-
urnar i Hlíðarfjalli er toppurinn að leika
sér á skíðabrettum, fremur en á skíðum.
Brettagæjarnir sem við hittum í Ijallinu
voru þeir Hreinn Birkisson, 9 ára gamall,
og Heiðmar Guðmundsson, 12 ára. Þeir
voru klæddir buxum og úlpu úr polyester-
efni. Með lúffur á höndum og á höfði
með þykkar húfur. Innanundir var
Hreinn í flíspeysu en Heiðmar í íþrótt-
galla, merktum KA.
„Skemmtilegra á brettum en skíðum,
skemmtilegra að vera með eitt skíði undir
sér en tvö,“ segja þeir félagar og ferðbú-
ast upp í hininháar brekkur Hlíðarfjalls,
kappklæddir - rétt einsog vera ber. -SBS.