Dagur - 23.02.1999, Blaðsíða 1

Tveir hafnfirskir unglingar
skrifuðu „dópleikrit“, sem
verið erað sýna íHafnar-
fjarðarleikhúsinu.
Unglingadeild Leikfélags Hafnarfjarðar
frumsýndi um helgina nýtt leikrit I raun
og veru eftir Garðar Borgþórsson í 9. bekk
Lækjarskóla og Hildi Kristjánsdóttur í 8.
bekk Víðistaðaskóla. Leikstjórinn, Þor-
steinn Bachmann, er atvinnumaður í fag-
inu en að öðru leyti hafa unglingarnir séð
alfarið um uppsetninguna og að þessu
sinni voru það einnig unglingar sem
sömdu sjálft leikritið. Við skruppum niður
í Hafnarfjarðarleikhúsið og hittum Garðar
og Hildi til að fá svör við einhverjum af
þeim spurningum sem velt er upp £ kynn-
ingu á verkinu. Þar segir að leikritið sé
óvægin sýn á heim fullorðinna og ungl-
inga, en leikritið segir frá 6 eiturlyfjafíkn-
um unglingum, og spurt hvort þeir sem
Qalli um vandamál unglinga og langanir
viti nokkuð hvað unglingar eru að hugsa í
dag...
Þekkja dópheiminn úr bíó
Garðar hefur reyndar gert talsvert af því
að skrifa leikrit en fyrsta tillaga hans hlaut
ekki náð fyrir augum Hildar: „Mér fannst
það hundleiðinlegt, það var um einhvern
svona mömmustrák." Það var svo Hildur
sem lagði til að þau skrifuðu „dópleikrit"
eins og þau tegundargreina leikritið. Hild-
ur bjó til persónurnar, skrifaði orðin og því
næst tók Garðar við. Hann var ekki sáttur
við að eiturlyljabölið og ffklarnir litu út
fyrir að vera „kúl“ eins og þeir gerðu í
frumdrögum verksins og kom meiri for-
varnahyggju inn í leikritið, setti inn eintöl
og bjó til söguþráð. Persónurnar eru 13-
16 ára eiturlyljafíklar, allar nema ein sem
reynir hvað hún getur að fá hina ofan af
vitleysunni - og gengur illa.
Aðspurð hvort þeim finnist foreldrar
hafa lítið vit á því hvað er að gerast í lífi
unglinga, segjast þau bæði ná ágætu sam-
bandi við sína foreldra en að þeir krakkar
Hildur og Garðar leika eiturlyfjafíkla í leikritinu og hafa bæði mikinn áhuga á leiklist. Aðspurður
um ástæður leiklistaráhugans sagðist Garðar sennilega vera athyglissjúkur, það væri gaman að fá
að fara inní aðra persónu, vera á sviði „og svo er líka bara gaman að vera tiL“
sem prófi eiturlyf leyni þvf fyrir foreldrum
sfnum. Þau vita hins vegar ekki til þess að
eiturlyfjaneysla sé nokkurt vandamál hjá
unglingum í þeirra eigin skólum.
- Hafið þið þd einhverja innsýn inn í
þennan eiturlyfjaheim?
„Ja, aðallega úr bíómyndum,“ viður-
kennir Garðar. „Við horfðum á Trainspott-
ing til að fá þessa dóp-ímynd og Kids.“
- Hvers vegna langaði ykkur þú að skrifa
um dóp en ekki eitthvað sem stendur ykkur
nær?
„Aðallega af því að það er búið að fjalla
svo mikið um þetta...“
Garðar sískrifandi
Þrátt fyrir að eiga aðeins 14 ár að baki hef-
ur Garðar skrifað 5 leikrit og er að vinna í
tveimur öðrum. Sískrifandi svo ungur að
árum hlýtur að vekja grunsemdir um að
hann sé af leiklistar- ellegar rithöfunda-
fjölskyldu. Hann segir svo alls ekki vera.
„Eg er eiginlega sá eini í ættinni sem er í
einhverju svona.“ Og hann var heldur eng-
inn bókaormur. „Eg hataði eiginlega bæk-
ur þar til fyrir stuttu, ég les svolítið af leik-
ritum núna,“ sagði Garðar og Hildur tók
undir: „Oj bara, bækur suck.“
Fyrir utan að Iesa talsvert af Ieikritum
segist Garðar fara mikið í leikhús, eigin-
lega meira en í bíó. „Mér finnst skemmti-
legra í leikhúsi," segir hann og finnst Búa
saga besta leikritið sem hann hefur séð
nýlega. „Mér fannst það ógeðslega
skemmtilegt. Það hefur allt.“ Garðar deil-
ir ekki leikhúsáhuganum með mörgum
jafnöldrum sínum, segist yfirleitt fara með
ömmu sinni. „Amma mín býður mér alltaf
í Ieikhús, hún er yndisleg." Hildur fer hins
vegar afar sjaldan í leikhús, finnst leiðin-
legt að sitja á rassinum í tvo tíma í leikhúsi
og þau þrátta í dálitla stund um það hvort
það er eðlismunur á tveggja tíma setu í
leikhúsi eða bíóhúsi. Sennilega vonast
Hildur og Garðar þó bæði til að einhverjir
séu svo vel bólstraðir á afturendanum að
þeir hafi úthald til að fylgjast með sýning-
um þeirra. Næsta sýning verður á fimmtu-
daginn kl. 20. — LÓA