Dagur - 27.02.1999, Side 7

+
XWkt-
MINNINGARGREINAR
L.
LAUGARDAGUR 2 7. FEBRÚAR 1999 - VII
Olafnr Þorsteinn Stefánsson
Ólafur Þorsteinn Stefánsson
var fæddur að Sauðanesi á
Langanesi, Norður-Þingeyjar-
sýslu 30. janúar 1917. Hann
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
13. janúar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Stefán Tóm-
asson f. 4.3. 1891, d. 19.2.
1969 bóndi á Arnarstöðum í
Núpasveit og Oktavía Stefanía
Ólafsdóttir, f. 30.9. 1891, d.
4.1. 1934. Ólafur var næstelst-
ur ellefu systldna, en þau eru:
Gunnþórunn Inibjörg Ragn-
heiður f. 1915, látin, Valgerður
Ólafs, f. 1919, látin, Þóra
Steinunn, f. 1920, Þórunn Em-
elía f. 1922, Petra Guðrún f.
1922, Halldór Gunnar f. 1923,
Jón Gunnlaugur f. 1925, Hall-
dór Ólafs, f. 1927, Ingibjörg
Sigríður f. 1929 og Bragi f.
1931. Hálfsystir Ólafs er
Oktavía Erla f. 1938. Móðir
hennar og stjúpmóðir Ólafs er
Sigríður Björnsdóttir.
Arið 1946 giftist Ólafur
Kristínu Gunnlaugsdóttur
Oddsen frá Möðrudal f. 22.12.
1922 en hún Iést í september
síðastliðnum. Foreldrar hennar
voru Gunnlaugur Gunnlaugs-
son Oddsen og Guðbjörg Árna-
dóttir frá Heiðarseli í Hróars-
tungu en stjúpforeldrar hennar
voru Jón A. Stefánsson og Þór-
unn Vilhjálmsdóttir Oddsen í
Möðrudal. Fyrsu sex sambýlis-
ár sín bjuggu Ólafur og Kristín
í Möðrudal en árið 1951 hófu
þau búskap á Víðihóli á Fjöll-
um þar sem þau bjuggu til árs-
ins 1965 er þau fluttu til Akur-
eyrar. Þar bjó Ólafur og starf-
aði til ársins 1989 þegar þau
hjónin fluttu í fyrstu íbúðir
aldraðra á Egilsstöðum. A Eg-
ilsstöðum bjó Ólafur til ævi-
loka. Börn Ólafs og Kristínar
eru: 1) Þórunn Guðlaug, skrif-
stofumaður á Egilsstöðum. 2)
Gunnlaugur Oddsen bóndi á
Hallgilsstöðum í Þistilfirði. 3)
Oktavía Halldóra, forstöðu-
maður á Egilsstöðum. 4) Mar-
grét Pála, leikskólastjóri í
Hafnarfirði. 5) Stefán Sigurð-
ur, sjúkraþjálfari á Akureyri.
Fyrir hjónaband átti Ólafur tvö
börn með Helgu Pálsdóttur.
Þau eru: Jónína Gunnlaug bú-
sett í Reykjavík og Kristján sem
er látinn. Barnabörn Ólafs eru
þegar orðin fjórtán og barna-
barnabörnin þrettán að tölu.
Ólafur varð búfræðingur frá
Hvanneyri árið 1938 og bóndi
þar til hann fluttist til Akureyr-
ar. Þar starfaði hann lengst af
hjá Verksmiðjum Sambandsins
auk ýmissa annarra starfa.
Hann var virkur í félagsstarfi
og kórum þar sem hann bjó og
sat í ýmsum nefndum fyrir
Fjallahrepp og var formaður
sóknarnefndar auk þess að
vera lengi formaður Ung-
mennafélagsins á staðnum. A
Akureyri var Ólafur stofiifélagi
og í stjórn Geðverndarfélags
Akureyrar og var þar heiðursfé-
lagi ásamt konu sinni. Hann
var formaður félags eldri borg-
ara á Fljótsdalshéraði í fjögur
ár.
Útför Ólafs hefur farið fram
frá Egilsstaðakirkju.
Hjónamiiming
Ólafux Stefánsson og
Kristín Gunnlaugsdóttir.
Öllu er afmörkuð stund og sér-
hver hlutur undir himninum hef-
ur sinn tíma. Að fæðast hefur
sinn tíma og að deyja hefur sinn
tíma. (Pd 3.1,2)
Þegar við hjónin fórum að
jarðaför Kristínar Gunnlaugs-
dóttur á liðnum haustdögum,
datt okkur ekki í hug að svo stutt
yrði á milli þeirra hjóna. En öllu
er markaður tími.
Það er ekki ætlunin hér að
rekja æviferil þessara ágætu
hjóna, það gera aðrir betur, held-
ur að kveðja og þakka fyrir góða
kynningu og samveru nokkurra
ára.
Okkar kynni hófust með sam-
búð barna okkar Stefáns og
Hrafnhildar. Þar hafa barnabörn-
in komið sterkt inn, þau skapa
sameiginlegar gleðistundir og eru
uppspretta auðs.
Við höfum í mörg ár átt því Iáni
að fagna að vera saman á Fjöll-
um, ásamt börnum okkar og
barnabörnum, eina helgi á ári við
veiðar og útiveru og höfum við
þar notið þess að fræðast og upp-
lifa að nokkru búskaparsögu
þessara síðustu ábúenda á Víði-
hóli.
Þegar komið er í þetta um-
hverfi sem Fjöllin eru fer ekki hjá
því að um hugann fari blendnar
hugsanir, hugsanir um þá baráttu
sem íbúar þessa svæðis hafa háð
á þeim tíma er ekki var til far-
sími, snjósleði eða önnur öryggis-
tæki nútímans.
Þegar verið er í þessari víðáttu
á sumardegi kallar það fram
vellíðan og það að mega njóta
víðáttunnar og frelsisins sem
lengst. Stunda silungsveiðar í
vötnum til skemmtunar, ekki af
þörf til matar. Þó lá sú hugsun
undir að ekki hafi alltaf verið
áhyggjuleysi í búskap Víðihóls-
bænda er vetur settist að. Ólafur
ræddi oft um, sem sjálfsagðan
hlut, að hann hefði farið gang-
andi um langan veg í þessari óra-
vídd, í misjöfnum veðrum að
vetri til. Slíkar stundir og ijarvera
Ólafs af bæ hljóta að hafa verið
Kristínu erfiðar og sett mark sitt
á hana.
Þeim sem hafa alið stóran
hluta af ævi sinni í þéttbýli, við
upplýstar götur, þar sem birtan er
stöðug, þar sem stjörnur himins-
ins sjást ekki, er ekki Ijós sú feg-
urð sem allt umhverfi á Fjöllum
skapar á góðum síðsumars- og
vetrarkvöldum.
En kyrrðin er ekki alltaf ráð-
andi. Það tekur á þann sem bíð-
ur heima með börn sín, að hlus-
ta á storma og hríð í svartasta
skammdegi, vitandi það eitt að
úti í víðáttunni sé bóndinn á leið
heim, treystandi á eigin mátt og
glöggskyggni.
Við nútímafólk sem mælum
vegalengdir í fj'arlægð milli húsa
gerum okkur ekki ljósa þá
áreynslu sem bið eftir ást\ini,
hefur á þann sem heima situr,
vitandi af víðáttu fjallanna í kring
og hve lítið frávik frá réttri stefnu
má muna til að rata heim í mis-
jöfnu veðri.
Slíkt reynir á þrek manna bæði
þess sem úti er og hins sem bíð-
ur. Er það tilviljun hvern þú hitt-
ir á ferð um „Fjöllin". Það er eitt-
hvað sem vonandi seint verður
svarað. Hitt er ljóst að við hjónin
værum fátækari hefðum við ekki
kynnst þessum sæmdarhjónum.
Þau voru ólík að eðlisfari, hann
maður náttúrunnar, víðáttunnar,
barn náttúrunnar, hún vildi ör-
yggið, nálægð við samferða-
mennina, börn og barnabörn, og
þörf hennar á „hvað get eg gert
fyrir þig“. En þau áttu heila sam-
leið, farsæld á ferðalagi.
Hér verður ekki rakinn starfs-
ferill þeirra hjóna. Öll gerum við
eitthvað, verk okkar metin mis-
jafnlega. Það sem stendur þó eft-
ir í minningu þeirra eru þeir
þættir sem höfða til mannlegra
samskipta, eiginleikinn tii að láta
mönnum líða vel í návist sinni,
hafa eitthvað að gefa, miðla af-
komendum af reynslu sinni, hafa
mann að geyma.
Við hjónin þökkum allar góðar
stundir á liðnum árum á Fjöllum.
Oft kemur kveðjustundin óvænt,
en er það ekki eitt af því sem
Fjöllin kalla fram, margbreyti-
leika ljóss og skugga, stillu og
storma, það óvænta.
Lokaorð okkar í þessum fátæk-
legu kveðjuorðum verða orð
Steins Steinars.
„Mold
Þú milda, trygglynda móðir.
Þú, sem breiðir faðm þinn
móti ferðlúnu bami þinu,
þú, sem leggur hönd þina hlýja og
mjúka
á höfuð þreyttra og sjúkra
og veitir þeim frið og hvild
ífriðsælu skauti þínu."
Við sendum aðstandendum öll-
um, okkar bestu samúðarkveðjur.
Ævarr og Freydís
Sigurður V. Jónsson
Sigurður V. Jónsson fæddist á
Húsavík 25. ágúst 1927. Hann
lést að kvöldi jóladags 1998.
Sigurður var sonur Ólafar
Valdimarsdóttur, en ungur var
hann tekinn í fóstur af Guð-
nýju Helgadóttur og Jóni FIó-
ventssyni í Haganesi á Húsavík
og ólu þau hann upp að átta
ára aldri, en síðan ólst hann
upp hjá Sigríði Pálínu Jóns-
dóttur, f. 24.3. 1913, d. 20.1.
1993 og Haraldi Sigurgeirs-
syni, f. 6.10. 1015.
Arið 1949 kvæntist Sigurður
Maríu S. Sigurðardóttur, s.
3.11. 1931, d. 19.7. 1994 og
varð þeim fjögurra barna auð-
ið. Þau eru: 1) Haraldur Páll,
f. 22.12. 1949. 2) Hulda S., f.
30.9. 1952, makijón Friðjóns-
son. 3) Inga Rut, f. 20.2. 1958,
maki Böðvar Bjarki Pétursson,
börn þeirra: Ragnhildur f.
26.11. 1979, og Katrín, f.
13.9. 1988. 4) Ólöf Helga, f.
23.8. 1967, maki Guðjón
Krisljánsson, börn þeirra: Hug-
rún, f. 22.8. 1989, Edda, f.
9.4. 1992, og María, f. 4.10.
1993.
Útför Sigurðar fór fram frá
Fossvogskapellu 29. desember.
Elsku pabbi. Síðustu daga hafa
streymt um huga mér margar in-
dælar minningar um þig alveg frá
því ég var lítil stelpa og til dags-
ins í dag, en þær ætla ég að
geyma hjá mér til að ylja mér við,
þegar fram Iíða stundir. En þar
sem þú fórst frá okkur mjög
snögglega á jóiadagskvöldi, náði
ég ekki að þakka þér fyrir þessi
yndislegu jól sem við áttum sam-
an hér í Borgarnesi og á jóladag í
jólaboði í Kópavoginum þar sem
þú eyddir þínum síðasta degi
með öllum barnabörnunum þín-
um fimm sem þú varst svo stolt-
ur af að eiga.
Þess vegna veit ég að þú hefur
dáið sæll og glaður. Margar
skemmtilegar sögur og vísur hafa
nú komið upp í huga mér, síð-
ustu daga, en þú varst svo dug-
Iegur að segja okkur sögur um
þig, allt frá því að þú varst lítill
strákur á Húsavík og til spilaára
þinna, þegar þú spilaðir á
trommur og harmoniku í mörg-
um hljómsveitum í gamla daga
fyrir norðan. Harmonikan var
stór hluti af þínu lífi svo og áhugi
þinn á mótorhjólum og ekki má
gleyma þínum mikla áhuga á ör-
lögum farþegaskipsins Titanic
sem þú vissir nánast allt um.
Um þig voru gerðar tvær stutt-
myndir af tengdasyni þínum,
Böðvari Bjarka, en þar varst þú
alveg í essinu þfnu, þú þurftir
ekkert að leika, þetta varst bara
þú, sú fyrsta hét Siggi Valli trom-
mari og seinni myndin hét Siggi
Valli á mótorhjóli, þetta þótti þér
alveg rosalega gaman og varst
mjög stoltur af.
Mér er nú hugsað til þess þeg-
ar verið var að taka upp eitt atriði
í seinni myndinni, þegar þú
komst labbandi leðurklæddur frá
toppi til táar og settist galvaskur
á mótorhjólið aftaná hjá einum
sniglinum og þeyttist af stað. Við
systurnar vorum svo hræddar um
þig að við gátum ekki horft á þig
fara af stað og Bjarki var búinn
að bjóða þér staðgengil, en þú
tókst það alls ekki í mál, þú ætl-
aðir að sitja á hjólinu sjálfur. En
þessi ótti hjá okkur var nú alveg
óþarfur, því þegar þú komst til
baka ljómaði allt andlitið og þú
brostir út að eyrum, ánægður yfir
því að fá að upplifa þetta aftur. Já
pabbi, það eru nú ekki margir á
sjötugsaldri sem hafa þorað
þessu.
Jæja pabbi minn, ég gæti skrif-
að um þig heila bók og myndi
hún þá örugglega heita grín og
glens því þannig varst þú, alltaf
prakkarast og stríðni var þín sér-
grein. T.d þegar ég bauð þér út
að borða skötu á veitingastað hér
í Borgarnesi og þú pantaðir hana
sterka með hömsum og á rneðan
þú varst að borða lékstu þér að
því að blása framan í andlitið á
mér yfir borðið, því þú vissir að
ég þoldi ekki skötulykt. Þetta
fannst þér voðalega skemmtilegt,
en ég á eftir að hefna mín á þér
fyrir þetta, þegar við hittumst aft-
ur. En þangað til vona ég að þú
hvílir í friði við hliðina á henni
mömmu og saman getið þið horft
að flugeldana á gamlárskvöld, því
það ætlaðir þú svo sannarlega að
gera.
Takk fyrir allt, pabbi minn, og
Guð blessi þig.
Þín dóttir,
Ólöf Helga.
* * *
Elsku pabbi. Það er sól og við
búum á Sólvöllum, ég er fimm
ára, þú ert að koma gangandi
heim í hádeginu úr vinnunni, ég
hleyp á móti þér, ég sé álengdar
útbreiddan faðm, þú strýkur mér
um hárið og segir: A pabbi þessa
lokka? Núna á jóladag varst þú
búinn að eiga yndislega dag með
okkur öllum og þegar þú fórst þá
kvaddir þú okkur öll svo vel.
Við ákváðum að þú myndir
borða með mér á gamlárskvöld
en þú sagðist \ilja fara heim f)TÍr
klukkan tólf til að sjá flugeldana,
en á leiðinni heim í bílnum sofn-
aðir þú útaf, þú varst búinn að
kveðja, þú varst að fara lengra en
við vissum. Þetta er sárt en ég á
svo margar fallegar og góðar
minningar um þig, sem hjálpa
mér að sættast við þetta ferðalag
þitt.
Góða nótt, sofðu rótt í alla
nótt, dreymi þig vel.
Þín dóttir,
luga Rut.
***
Elsku afi. Við eigum svo erfitt
með að trúa því að þú sért dáinn,
þú varst hjá okkur á jóladag að
segja brandara, stríða okkur og
hlægja með okkur. Þú varst alltaf
svo góður og okkur þykir svo
vænt um þig, en núna ertu kom-
inn til ömmu Sissu og þið eruð
örugglega bæði glöð að hittast
aftur. Við eigum eftir að sakna
þín mikið.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman og við kveðjum þig á
sama hátt og við kvöddum ömmu
Sissu.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld-Rósa)
Góða nótt elsku afi.
Þínar afastelpur,
Katrin, Hugrún, Edda og
Maria.