Dagur - 07.05.1999, Blaðsíða 9

FÖSTVDAGVR 7. MAÍ 1999 - 25
X^ur
LÍFIÐ t LANDINU
GingerRogers erí hópi
frægustu dansara ald-
arinnarog áttiglæstan
feril íHollywood.
Ginger Rogers fæddist árið
1911 í Missouri. Foreldrar
hennar skildu fljótlega og faðir
hennar lést tíu árum síðar. Móð-
irin Leila, sem var blaðakona og
handritahöfundur, bjó yfir
óslökkvandi metnaði fyrir hönd
dóttur sinnar og notaði áhrif sín
til að útvega henni hlutverk í
revíum og danssýningum. Ging-
er giftist í fyrsta sinn 17 ára
gömul en hjónabandið stóð ein-
ungis í ár. Leiðin lá loks á
Broadway þar sem hinni ungu
Ginger buðust smáhlutverk.
Ginger komst einnig á samning í
Hollywood en vakti ekki veru-
lega athygli fyrr en hún lék
lausláta stúlku í söngvamynd-
inni 42nd Street. Hlutverkin í
söngvamyndunum urðu æ fleiri
en hún varð ekki sú stórstjarna
sem hana dreymdi um að verða.
Um það leyti sem henni var
boðið aukahlutverk í myndinni
Flying Down to Rio ásamt Fred
Astaire hafði hún ákveðið að
hætta að leika í söng\'amyndum.
Þótt Fred og Ginger væru ekki
í aðalhlutverkum stálu þau
myndinni um leið og þau stigu á
dansgólfið og gagnrýnendur
kepptust um að hæla þeim. A
næstu sex árum léku þau saman
og dönsuðu í níu kvikmyndum
og samstarf þeirra kom af stað
dansæði í Bandaríkjunum.
Venjulega æfðu þau dansatriði
sín átta tíma á dag í sex vikur
áður en kvikmyndatökur hófust.
Söguþráðurinn í myndum Ging-
ers og Freds var yfirleitt ekki
upp á marga fiska en það skipti
ekki máli meðan þeim gafst
tækifæri til að dansa. I stuttu
máli má Iýsa söguþræðinum svo:
Fred sér Ginger og verður sam-
stundis ástfanginn af henni.
Hún lætur eins og hún hafi ekki
áhuga meðan hann eltir hana
um allar trissur. Undir Iok
myndarinnar viðurkennir hún
ást sína í löngum dansi þeirra.
Fred Astaire var mun betri
dansari en Ginger. Sjálf sagði
hún: „Allt sem hann gerði gerði
ég afturábak á háum hælum.“
Einn kvikmyndagagnrýnandi
skilgreindi dans hennar á eftir-
farandi hátt: „Hún fylgdi Astaire
eftir, dansaði eins og hún væri
skugginn hans. Þegar hún dans-
aði með Astaire horfði maður á
andlit hennar til að sjá svip-
brigðin fremur en að fylgjast
með dansi hennar."
Um samstarf þeirra Fred
Astaire sagði Ginger: „Þegar
maður vinnur með einhverjum
allan daginn í tíu kvikmyndum á
tíu árum verða menn vinir, en
ég var jafnánægð og hann með
að við skyldum ekki líka þurfa
að hittast yfir kvöldmatnum."
Skrautlegt einkalíf
I einkalífinu áttu Ginger og
Fred fátt sameiginlegt. Hann var
hlédrægur fullkomnunarsinni og
forðaðist sviðsljósið. Hún naut
þess að vera kvikmyndastjarna
og sóttist eftir athygli. Fred var
hamingjusamlega giftur og
horfði aldrei áhugasamur á aðr-
ar konur en sína eigin. Ginger
var nokkúð gefin fyrir endurnýj-
Ginger ásamt Fred Astaire en þau eru frægasta danspar kvikmyndasögunnar.
segja f einni kvikmynd: „Að
skipta og skipta jafnt - það er
lýðræði". Þennan kommúnistaá-
róður neitaði Ginger að taka sér
í munn. Leila sagðist hafa kom-
ið í veg fyrir að dóttir sín Iéki f
myndum sem brygðu upp nei-
kvæðri mynd af Bandaríkjunum
vegna þess að slíkar myndir
þjónuðu einungis hagsmunum
kommúnista.
Stjðraustælar
Baráttan við að halda sér á
toppnum var hörð og stundum
þurfti að grípa til ráða sem telj-
ast ekki geðsleg en þykja þó
nauðsynleg í hörðum heimi
samkeppninnar. Ginger vissi að
ungar leikkonur biðu við dyrnar,
tilbúnar að stela frá henni sen-
unni. Þegar hæfileikakonan
Phyllis Brooks virtist ætla að
sýna mikil tilþrif í myndinni
Lady in the Dark þar sem Ging-
er lék aðalhlutverkið krafðist
Ginger þess að meginhluti at-
riða leikkonunnar yrðu klippt úr
myndinni og Brooks fengi litla
„Ég hélt bara að allir hefðu
alltaf vitað af því,“ svaraði
Hermes.
Þegar Ginger var ekki að leika
undi hún sér á íburðarmiklu
heimili sínu í Palm Springs
ásamt móðurinni sem mun hafa
orðið allra kerlinga elst, dóttur-
inni til mikillar gleði. A efri
árum varð Ginger skrípamynd af
sjálfri sér. Hún fór ferða sinna í
hjólastól, með stríðsmálningu,
klædd vfðum bleikum kjólum
sem minntu á segl. Hún móðg-
aðist ógurlega þegar Fellini gerði
myndina Ginger og Fred, hélt að
leikstjórinn væri að hæðast að
sér og íhugaði að stefna leik-
stjóranum. Hún lifði á fornri
frægð og sagði stolt: „Það mikil-
vægasta í lífinu er að geta gefíð
af sér. Ég hafði hæfíleika til að
færa fólki skemmtun, gleði og
hamingju." Hún lést 83 ára
gömul og fréttir af dauða henn-
ar komst á forsíður heimsblaða
sem birtu flennistórar myndir af
þeim Fred Astaire í dansi.
Með móður sinni sem var eitt samvinnufúsasta vitni óamerísku nefndarinnar.
Ginger Rogers á hátindi frægðar sinnar.
un og giftist alls fimm sinnum
að hætti sannra Hollywood-
stjarna. Ekkert hjónabanda
hennar stóð lengur en fimm ár
og hún eignaðist ekki börn.
Árið 1941 hlaut Ginger Ósk-
arsverðlaunin mjög óvænt fyrir
Ieik sinn í grátmyndinni Kitty
Foyle, en víst hafði verið talið að
Joan Fontaine fengi verðlaunin
fyrir stórleik sinn í myndinni
Rebeccu. Þegar Ginger tók við
verðlaununum sagði hún kvöld-
ið vera það gleðilegasta í lífí
sínu.
í stríðslok lá leiðin niður á við,
hlutverkin urðu flest tilþrifalítil
og eins og einhver orðaði það þá
var meiri breidd í hárgreiðslu
Ieikkonunnar en í leik hennar.
Aldurinn færðist yfir, tilboðum
fækkaði og eiginmenn komu og
fóru. Skilnaðirnir fengu kannski
ekki svo mikið á leikkonuna því
hún hafði uppgötvað að besti og
tryggasti lífsförunauturinn væri
mamma. Þær sögur sem fóru af
mömmu Ginger Rogers benda
ekki til að hún hafi verið sæmi-
lega þolanleg í sambúð þótt
Ginger hafí elskað hana umfram
aðrar mannverur og haft hana í
heiðurssæti á heimili sínu ára-
tugum saman, eiginmönnunum
fimm til verulegs ama.
Móðirin stjórnsama, Leila, var
eitt samvinnufúsasta vitni óam-
erísku nefndarinnar á McCarthy
tímanum. Hún átti ekki í vand-
ræðum með að nefna dæmi um
lævíslegan áróður kommúnista
við handritagerð í kvikmynda-
borginni. Hún tilkynnti nefnd-
inni að dóttir sín hefði átt að
auglýsingu. Framleiðendur
gengu að þessum kröfum. Fram-
leiðandi sem vann með henni í
einni mynd sagði: „Ginger
Rogers er ein af ástæðunum fyr-
ir því að ég hætti í skemmtana-
iðnaðinum. Einu leikararnir sem
ég hef kynnst sem var jafn öm-
urlegt að vinna með voru
Claudette Colbert, Charles
Laughton og Raymond Massey.
Ginger Rogers er verksmiðju-
framleiðsla. Hún kunni ekki
hlutverkið sitt, gat ekki sungið
og gat ekki dansað þegar taka
átti dansatriði upp í einni töku.
I gegnum allan hryllinginn var
hún brosandi, glottandi og
óraunveruleg."
Eftir 'ertugsaldur fór kvik-
myndahlutverkunum fækkandi
og Ginger sneri sér þá í auknum
mæli að sjónvarpsleik og s\dðs-
leik. Þegar hún lék í Hello Dolly
í New York voru stjörnustælar
hennar svo óþolandi að leikstjór-
inn Gower Champion flúði af
einni æfingunni og þegar hann
var kominn út á götu rakst hann
á vin sinn Hermes Pan sem var
dansahöfundur Fred Astaire og
hafði haft mikil kynni af Ginger
Rogers. „En Hermes,“ sagði
leikstjórinn, „af hverju léstu mig
ekki vita hvernig Ginger væri?“
\