Dagur - 15.05.1999, Qupperneq 17

LAUGARDAGUR 15. MAÍ 1999 - 33
í Hafnarfirðinum býr maður
sem smíðar bardagasenur úr
íslendingasögunum, er félagi í
Rimmugýg og er almennur
áhugamaður um nýsköpun en
fullsaddur af skrifræðisbákn-
inu...
Fyrir tólf árum, árið 1987, lenti Gunnar
Eyjólfsson í alvarlegu umferðarslysi
ásamt konu sinni og tveimur börnum á
Reykjanesbrautinni. Þau slösuðust öll og
er Gunnar nú metinn með 45% örorku
en eiginkona hans og sonur með 25% ör-
orku. Þetta var erfiður tími, sérstaklega
þótti honum tíminn á sjúkrahúsinu erfið-
ur þar sem honum voru ekki færðar nein-
ar fregnir af fjölskyldu sinni fyrstu sólar-
hringana. Annar fótleggur Gunnars er nú
styttri og snúinn en auk þess er hann
meiddur j baki. Slysið olli því að Gunnar
varð að hætta að vinna fyrir sér með því
sem hann kunni en hann hafði starfað
sem blikksmiður til sjós í 15 ár. „Fólk
gerir sér ekki grein fyrir þessu. Maður
lendir í slysi, er svo tjaslað saman og svo
heldur fólk að úr verði sami maður. Það
er mesti misskilningur," segir Gunnar en
hann er nú í 75% starfi í íþróttahúsinu
við Lækjarskóla.
Þvottavéla- og
Daihatsu mótor
- En hvernig stóð á þvt' að hann fór að
setja saman karla frá víkingaöld og svið-
setja bardagasenur?
„Ég var frá vinnu í tvö ár og þá hafði
maður ekkert annað við tímann að gera
en að hugsa og spekúlera og spá.“ A þess-
um tíma hugsaði hann ýmislegt og smám
saman þróaði hann þessa hugmynd að
útbúa fornmenn og sviðsetningar frá vík-
ingaöld til sölu í minjagripaverslunum.
Nú er svo komið að vinnuskúrinn hans, í
bakgarðinum við gamla bárujárnklædda
timburhús Ijölskyldunnar á Strandgöt-
unni í Hafnarfirði, er orðinn fullur af alls
kyns tækjum og tólum sem hann hefur
smíðað sjálfur fyrir þetta verkefni sitt og
býst hann við að geta framleitt um 2-300
karla á viku í sumar þegar túristavertíðin
gengur í garð. I dag heldur hann hins
vegar sýningu á mununum á handverks-
markaði sem verslanamiðstöðin Fjörður-
inn stendur fyrir í dag frá kl.l 1-16.
Gunnar hefur einkum einbeitt sér að
smíði stakra fornmanna en hefur þó gert
nokkrar sviðsetningar, sér í lagi úr Njáls-
sögu en þar tók hann alveg fyrir einn
kaflann sem er um erjurnar milli Hall-
gerðarslektið og Njálsfjölskylduna. Hann
er reyndar sannfærður um að Gunnar á
Hlíðarenda hafi verið óttalegur heigull og
rökstyður mál sitt með því að þegar
Gunnar fer til Njáls að ræða um bætur
fyrir vegna menn, í kjölfar upphlaupsins
sem sýnt er hér á mynd, þá hafi hann
ekki þorað að minnast á erindið heldur
beðið eftir að Njáll nefndi málið að fyrra
bragði. „En af því að ég er ekki kona þá
fæ ég ekki styrki í þetta, „ segir hann svo
mæðulega en hann hefur verið að sækja
víða um stuðning til að halda úti fram-
Ieiðslunni.
- Þú hefur ekki beðið konuna um að
skrifa undir þessar styrkumsóknir?
„Ja, þá er ég að svindla og ég er svo
heiðarlegur, alltof heiðarlegur segja sum-
ir. Get ekki gert flugu mein eða svindlað
á nokkurn hátt. Ef það er ekki hægt að
gera svona lagað af heilindum þá verður
maður að halda sínu striki.“
En Gunnar hefur svo sannarlega gert
það og hefur sjálfur smíðað flest tækin
sem hann notar við framleiðslu á körlun-
um. M.a. skjaldarskurðarvél úr tveimur
mótorum, annar úr þvottavél og hinn er
þurrkumótor úr Daihatsu!
Bardagasena sem Gunnar útbjó úr Njálssögu en á þessu augnabliki er hápunktur upphlaups milli Haii-
gerðarmanna og Njálsmanna. Grímur hjó fótinn afSkildi, svo hann tók af í ristarliðnum, og nú hefur
Helgi iagt sverði ígegnum hann. Skjöldur er sem sagt dauður. Aðrir sem tóku þátt í þessum bardaga
eru Skarphéðinn, Sigmundur og ónefndur smali. (Fyrirþá sem eru forvitnir um framvindu bardagans má
geta þess að skömmu síðar tekur Skarphéðinn eftir því að smalamaður Hallgerðar hafði hálshöggvið
Sigmund. Skarphéðinn tekur hausinn og biður smalann um að færa Hallgerði höfuðið „og kvað hana
kenna mundu, hvort það höfuð hefði kveðið níð um þá.“ Þetta upphlaup kom til afþvíað Hallgerðarfa-
milían hafði verið með níð um Njálssonu. myndir: gva.
Brautryðjandi
að vatnsgufunni
„Ég hef nú verið í alls kyns nýsköpun, ef
svo má að orði komast. Ég er svona ný-
sköpunarsjúklingur. Ég er m.a. brautryðj-
andi að vatnsgufubaðinu," segir Gunnar
en árið 1983 setti hann vatnsgufubað,
sem er mun hagkvæmari og ódýrari kost-
ur en hið hefðbundna finnska gufubað, á
allar helstu likamsræktarstöðvar á Stór-
Reykjavíkursvæðinu. Gunnar og vinur
hans Einar Guðjónsson, athafnamaður
úr Njarðvíkunum, gerðu ýmsar tilraunir
með vatnsgufuna en slíkt vatnsgufubað
er tengt beint við hitaveitulagnir og
kostnaðurinn við rekstur þess er einungis
um þriðjungur af rekstrarkostnaði sauna-
baðsins. Gunnar og Einar kynntu hug-
myndina víða fyrir ráðamönnum opin-
berra styrktaraðila en allt kom fyrir ekki.
Hugmyndin fékk hljómgrunn, segir
Gunnar, og þeir fengu hvatningu til að
halda áfram en enga fjárstyrki. Fljótlega
mettuðu þeir vatnsgufubaðsmarkaðinn,
fóru þá út í að hanna vatnsgufuútbúnað
lyrir sturtuklefa en það gekk ekki upp.
„En svo var þetta bara orðið svo dýrt
markaðsbatterí að við gátum þetta ekki.
Það er nefnilega svo einkennilegt að þeg-
ar maður kemur með svona hugmyndir til
hins opinbera, þá er maður orðinn öreigi
þegar þeir eru farnir að skilja um hvað
málið snýst. Því þetta þarf að fara í gegn-
um alls kyns sérfræðinga í bak og fyrir og
áður en maður kemst á leiðarenda með
þetta er þetta orðið of dýrt.“
ímyndaðar tjaldbúðir frá víkingaöld. Það er mjög
vandasamt að smiða skildina því þeir eru svo
þunnir að upp úr þeim kvarnast efsögunin er gróf.
Gunnar sá við þessu, bjó til skjaldarskurðarvél,
m.a. með mótor úrgamalli þvottavél, sem sker
skildina niður án þess að nokkuð kvarnist. Þá útbjó
hann einnig tæki til að brenna mynstrin á skildina.
Gúanólyktinni að þakka
Þannig að þegar Gunnar smíðaði beitn-
ingavél fyrir Iitla trillubáta sem gerði það
að verkum að einn maður getur lagt
1500-2000 króka á klukkutíma þá ákvað
hann að gera ekkert í málinu vegna fyrri
reynslu sinni af kerfinu og skrifstofu-
bákninu. Nú horfir hins vegar upp á váð
fyrir Gunnari og verður sumarið próf-
steinn á nýjustu framleiðslu hans en þá
hyggst hann setja karlana sína á markað í
minjagripaverslunum. „Ég veit að þetta
selst en það er spurning hversu mikið.
Það eina sem ég er hræddur við er að
hafa ekki undan.“
Gunnar er alveg ómenntaður í vélum
og tækjum en verið að grufla í vélum frá
því hann var smápatti. „Sko, ég er úr
Njarðvíkunum. Maggi Kjartans sagði
einu sinni að tónlistarmenn væru svona
margir í Keflavík út af gúanólyktinni í
norðanáttinni. Þá urðu þeir að hanga
heima. En þeir sem höfðu ekki hljóðfæri
urðu að gera eitthvað annað...“ LÓA
Gunnar með Eirík rauða i lófanum en Eiríkur er að benda syni sínum, Leifi heppna, í vesturátt. Gunnar er félagi í Rimmugýg, félagi áhugamanna um
menningu og listir víkinga, sem kemur saman vikulega til að æfa bardagalistir víkinga og handverk.