Dagur - 10.07.1999, Qupperneq 6

VI-LAUGARDAGUIi 10. JÚLÍ 1999
MINNINGARGREINAR
Egill Stefánsson
Kelduhverfið hefur ekki farið
varhluta af þeirri þróun, fremur
en aðrar sveitir, sem orðið hefur í
fækkun fólks. Nú þegar síðasti
bóndinn í Sandi er horfinn úr
þessum heimi kemur ýmislegt
upp í hugann. Sandbæimir, 6 að
tölu, eins og þeir eru kallaðir
voru heimur út af fyrir sig. Milli
Amaness, þar sem ég er fæddur
og uppalinn og Syðri-Bakka voru
alltaf mikil og góð samskipti. A
mínum uppvaxtarárum var þar
búið á hveijum bæ og á flestum
þeirra voru margir í heimili. Jök-
ulsáin með sinn kynngikraft átti
það til að ógna íbúum þessa sam-
félags og einangra þá alveg. I þá
daga var tæknin ekki konim á
það stig að geta hamlað á móti
yfirgangi Jöklu. Kom þá fyrir að
aðeins væri fært á bát til annarra
hluta sveitarinnar. Þetta og það
að enginn var síminn skapaði
nánari tengsl milli fólksins og
enginn kvartaði. Þá var erindum
komið milli bæja með sendiboða.
Við systkinin í Arnanesi stöndum
í mikilli þakkarskuld við Syðri -
Bakka heimilið þar sem allir voru
boðnir og búnir til hjálpar þegar
erfiðleikar steðjuðu að á okkar
æskuárum. Egill sem var
nokkrum árum eldri en ég var
þar engin undantekning.
Egill fæddist á Syðri-Bakka og
ól þar allan sinn aldur að undan-
teknu því að hann fór sem ungur
maður smávegis í atvinnu utan
sinna átthaga. En hann unni
sinni heimaslóð og vildi hvergi
annars staðar vera. Hann tók við
búi ásamt bróður sínum Þóroddi
og Kristínu konu hans af foreldr-
um þeirra bræðra. Ingibjörg Jó-
hannesdóttir (Lilla), lífsföru-
nautur hans, fluttist svo til hans
og eignuðust þau þijú börn. Egill
og Lilla héldu áfram búskap á
Syðri-Bakka þegar Þóroddur og
Kristín fluttu þaðan í burtu árið
1982.
011 störf Egils einkenndust af
stakri snyrtimennsku. AHt var í
röð og reglu og hvergi rusl að sjá.
Egill gerði ekki miklar kröfur til
lífsins en átti gott bú og fór vel
með sínar skepnur. Að lifa á því
sem landið gefur átti vel við
hann. Eftir að barnabömin komu
til sögunnar sagði hann „þau eru
mér allt“.
Egill átti alltaf nokkra hesta og
hafði af þeim gang og gaman. A
góðum hesti var hann kóngur í
ríki sínu og auðséð var að samspil
beggja var gott. Hann hafði
næma tilfinningu fyrir hestinum
og notaði sinn eigin stíl í þeim
efnum sem fór honum vel. Þar
var engin hvítbuxnareið.
Egill var tilfinningaríkur maður
en dulur að eðlisfari og ekki var
allra að kynnast honum. Hann
var vinur vina sinna, traustur og
heiðarlegur en lítt fyrir að vera
áberandi. Gestrisni þeirra Lillu
var einstök enda lögðu margir
leið sína í Syðri-Bakka. A engan
bæ hef ég oftar komið. Það stað-
festir gestabókin á þeim bæ.
Á sínum yngri árum spilaði Eg-
ill töluvert á harmóniku á
skemmtunum í sveitinni og ann-
ars staðar. Hafði hann yndi af
slíkri tónlist og átti töluvert safn
af plötum þess efnis. Bækur voru
í kiklum metum hjá honum, eink-
um fræði- og frásagnarbækur. Þá
hafði hann næmt eyra fyrir góð-
um vísum og kunni mikið af þeim
og safnaði. Skopskyn hafði hann
gott og sá hann gjarnan spaugi-
legu híiðamar á tilverunni.
Ekki gekk Egill alltaf heill heil-
su. Sorgin knúði og dyra hjá þeim
Lillu er þau misstu ungan dreng
eftir mikið veikindastríð. Harm
sinn bar hann ekki á torg, en
þungur hefur hann verið þeim
báðum. Nú síðustu ár hrakaði
heilsu hans mjög og krafturinn
þvarr.
Genginn er góður drengur og
vinur. Ég kveð þig með þökk fyr-
ir allt. Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég Lillu og allri fjölskyld-
unni. Blessuð sé minning Egils.
Jóhann Gunnarsson
Jóhann Karl Sigurðsson
Með Jóhanni Karli Sigurðssyni í
Neskaupstað er fallin frá ein
styrkasta stoð samfélagsins á
Norðfirði um marga áratugi. Frá
1960 að telja hafði Jóhann á
hendi framkvæmdastjórn fyrir að-
alútgerð í kaupstaðnum, fyrst
Nesútgerðinni 1960-64 og síðan
útgerð Síldarvinnslunnar um 30
ára skeið. Jóhann átti ásamt fram-
kvæmdastjórum Síldvarvinnsl-
unnar hf. drýgstan þátt í að byggja
upp þetta öfluga fyrirtæki sem frá
upphafi hefur verið burðarásinn í
atvinnulífí staðarins. Þegar á ung-
um aldri hafði Jóhann stundað
sjómennsku og aflaði sér réttinda
sem stýrimaður og skipstjóri. Með
honum byggðist upp hin öfluga
útgerð Síldarvinnslunnar, fyrst
með síðutogurum og frá 1970
með kaupum á fyrsta skuttogar-
anum, Barða, og mörgum
happafleytum sem á eftir fylgdu.
Ohætt er að fullyrða að Jóhann
lagði sig allan fram sem útgerðar-
stjóri og afraksturinn talar sínu
máli. Hann bar hag allra sem í
hlut áttu fyrir bijósti, áhafna skip-
anna og ekki síður landverkafólks
°g byggðarlagsins í heild. Þar fór
saman stefna stjórnar Síldar-
vinnslunnar og útgerðarstjórans
sem var jafnframt bæjarfulltrúi
samfellt frá 1958 til ársins 1982.
Jóhann hafði einnig gegnt trúnað-
arstörfum fyrir Verkalýðsfélag
Norðfjarðar á sjötta áratugnum
og sem slíkur kynnst baráttunni
fyrir að tryggja fulla atvinnu í
bænum. Samþætting veiða og
vinnslu var honum mikið hjartans
mál en til að það tækist þurfti oft
flóknar málamiðlanir sem gengið
gátu gegn skammtíma rekstrar-
hagsmunum útgerðarinnar.
Jóhann hafði ótrúlega góða yfír-
sýn yfír allt er laut að hag fyrir-
tækisins og útgerðar þess sérstak-
lega. Hann lá ekki á upplýsingum
og heimsókn til hans á skrifstof-
una skildi mann eftir með kynstur
af fróðleik og hugmyndum um
það sem betur mætti fara. Þar var
ekki aðeins horft til byggðarlags-
ins heldur stöðu sjávarútvegsins f
heild. Um sjávarútvegsmál hafði
Jóhann fastmótaðar skoðanir og
hagur Norðfjarðar og nágranna-
byggða var þar mælikvarðinn sem
gilti. Á fjölmörgum Fiskiþingum
sem hann sat og á vettvangi LIÚ
lét hann til sín taka og naut virð-
ingar fyrir þekkingu og árangur í
starfí. Hann setti mál sitt fram
skorinort og kryddaði það með
frumlegum orðum og orðatiltækj-
um sem orðið höfðu til í smiðju
hans eða í samtölum við sjómenn.
Ég kynntist Jóhanni vel í félags-
starfí í Alþýðubandalaginu í Nes-
kaupstað í ein 15 ár áður en ég
var kosinn á Alþingi. Hann hafði
setið 5 ár í bæjarstjórn þegar við
Kristín fluttumst til Neskaupstað-
ar 1963, kjörinn af lista Alþýðu-
bandalagsins 1958 eftir að sam-
starf tókst með sósíalistum og
hluta félagsmanna úr Alþýðu-
flokknum. Hafði Jóhann verið
starfandi í Alþýðuflokknum og
varabæjarfulltrúi af hans lista frá
1954. Samstarf hans við forystu-
menn sósíalista varð strax heil-
steypt. Jóhann gerðist stofnfélagi
í ABN 1965 og átti um tíma sæti
í stjórn þess. I bæjarmálum lét
hann atvinnumál og hafnarmál
sérstaklega til sín taka og var for-
maður hafnarnefndar Neskaup-
staðar um langt skeið. Sem þing-
maður átti ég margháttuð sam-
skipti við Jóhann og á góðar
minningar af öllum okkar sam-
skiptum.
Þrátt fyrir erilsamt starf
gleymdi Jóhann ekki íjölskyldu
sinni og niðjum. Ég hygg að leit-
un hafí verið að jafn nærfærnum
fjölskylduföður. Eftir að hann lét
af starfi útgerðarstjóra fyrir
nokkrum árum fjölgaði þeim
stundum sem hann átti með
Stínu sinni og mannvænlegum og
stækkandi hópi afkomenda. Oll
eiga þau um sárt að binda nú er
hann er fallinn frá. Neskaupstað-
ur kveður mikinn atorkumann
sem lengi mun minnst fyrir verk
sín og framlag í almannaþágu. Við
Kristín sendum eiginkonu, böm-
um þeirra og öðrum í fjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur.
Hjörleifur Guttormsson
Markmið Útfararstofu Islands er að veita trausta og persónulega
þjónustu. Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings
sem er. Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla
þá þætti er hafa ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar
Útfararstofu íslands búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við
útfararþjónustu um árabil.
Utfararstofa Islands sér um:
Utfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í
samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í likhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning kistu til landsins eða frá landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlið 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allann sólarhringinn.
ORÐDAGSINS 462 1840
fif 1
Ingibiorg Einarsdóttir
Ingibjörg Einarsdóttir var fædd
á Eyrarlandi í Eyjafjarðarsveit
þann 5. nóvember 1918. Yngsta
dóttir hjónanna Margrétar Ei-
n'ksdóttur, húsfreyju og Einars
Árnasonar, alþingismanns, sem
þar bjuggu.
Systkini hennar voru Sigríð-
ur, Aðalsteinn og Laufey sem
öll eru látin og Hulda sem býr á
Eyrarlandi.
Þann 3. Júní 1945 giftist hún
Jóhanni Benediktssyni og
bjuggu þau allan sinn búskap á
Eyrarlandi.
Þau eignuðust tvö börn, Sól-
veigu f. 25.05.1947 og Einar
Grétar f. 18.01.1955. Þau eru
bæði búsett á Eyrarlandi,
bamabörnineru fjögur og eitt
langömmubam.
Utför hennar verður gerð frá
Kaupangskirkju, föstudaginn
25. júní kl. 13:30.
Það var að morgni 16. júní sem
Lára hringdi og sagði mér að Ingi-
björg væri dáin.
Það kom í sjálfu sér ekki á
óvart, þar sem hún hafði um
langt árabil barist við heilsuleysi.
Að vissu leyti er þetta því góð ráð-
stöfun hjá almættinu og við sem
þekktum hana og vorum henni
samferða um áratuga skeið erum
ekki ósátt við þessa ráðstöfun. En
við minnumst áranna með henni
sem voru mjög góð og gefandi því
hún var alltaf að gefa okkur eitt-
hvað gott, ekki endilega innpökk-
^uðif’í þáþpír, heldur' flieð" síhli'"
hlýja og góða viðmóti.
Hver minnist ekki Ingibjargar
þegar setið var við eldhúsborðið á
Eyrarlandi, skrafað og notið gest-
risni hennar, þegar hún allt í einu
stóð við hliðina á einhveiju okkar,
því hún hafði svo lítinn raddstyrk,
Iagði sína nettu hönd á öxl og
spurðist fyrir um heilsu og hvísl-
aði einhveiju góðu í eyra.
Skapið var gott og hún hafði
góðan húmor fyrir gamanmálum.
Ég furðaði mig oft á því að hún
virtist aldrei skipta skapi, hún var
í mesta lagi alvörugefin ef illa
gekk.
Þessi kona, sem farið hafði á
mis við svo margt vegna fötlunar
og heilsuleysis, var svo ótrúlega
veraldarvön og vitur. Margir Ieit-
uðu hjáhenni skjóls og ráða ef
eitthvað bjátaði á og fengu alltaf
sömu móttökurnar hlýju, kyrrð og
ró sem er það besta meðal sem fá-
anlegt er við erfiðleikum lífsins.
Hún var alltaf á sínum stað, á
Eyrarlandi, það vissum við öll.
Ingibjörg hafði skoðanir á öllu
bæði i mannlífi og þjóðlífi og lét
þær í ljós á jákvæðan hátt því hún
vildi ekki særa sitt fólk ef málið
skipti það.
Vilja og venjur hafði hún. Eng-
um datt í hug að gera þvert á vilja
hennar, ef hún vildi þá var tekið
fullt tillit til þess. Mömmu langar
til, Ingibjörg bað um, sagði fólkið
hennar og þá var sjálfsagt að það
yrði þannig, ekki af ótta við óá-
nægju með annað, heldur af virð-
ingu1 týrir héhni og héhhar Ósk-
um, þær voru heldur ekki svo
margar. Oft gat maður ekki annað
en brosað þegar Jói, þessi hávaða-
sami ákafamaður, sem er þó um-
fram allt hjartahlýr og góður við
okkur öll, lét móðan mása, svo
henni þótti nóg um, þá þurfti ekki
annað en hún kæmi við öxlina á
honum og segði jafnvel ekki neitt
þá var eins og hann hefði fengið
róandi, slík áhrif koma ekki frá
öllum, svona var Ingibjörg.
Síðustu tvö árin var hún mikið
á sjúkrahúsinu, því miður Iítið
ánægð og síðasta mánuðinn f
Kristnesi enn minna ánægð.
Hugurinn var heima og þar var
fólkið hennar og allt það sem hún
unni og hafði alltaf verið við. Eft-
ir að hún er farin þaðan, alfarin,
verður hennar sárt saknað af okk-
ur öllum sem þangað koma hér
eftir sem hingað til. Hún var að
vfsu sjaldan heima í seinni tíð en
kom þegar hún gat, svo það gat
verið að við hittum hana þegar við
komum í Eyrarland, en hér eftir
verður hún okkur ekki sýnileg við
borðið né annars staðar á sínu
kæra heimili.
Þakklæti okkar til hennar að
lokinni samveru er óendanlegt
fyrir allar góðu stundirnar og ást-
ríkið í okkar garð, þegar við kom-
um og þegar við fórum aftur.
Megi góður Guð vera með
henni og hennar fólki.
Blessuð sé minning hennar.
Sólveig Adamsdóttir