Dagur - 18.12.1999, Page 8

8- LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 1999
D^ur
LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 1999 - 9
FRÉTTASKÝRING

FRÉTTIR
Bamáhúsið gegnir lyldlhlutverki
IIARALDUK
INGÓLFSSON
SKRIFAR
Óvissa um framtíð
Bamahúss. Lög um
meðferð opinberra
mála og vilji dómara
draga úr vægi hússins.
Utandagskrárumræða
á Alþingi í dag.
I nýafgreiddum fjárlögum er gert
ráð fyrir þriggja milljóna króna
fjárveitingu til Héraðsdóms
Reykjaness og Héraðsdóms Norð-
urlands eystra til að útbúa að-
stöðu til skýrslutöku af börnum
sem grunur leikur á að hafi verið
beitt kynferðislegu ofbeldi. Fram-
tíð Barnahúss í hættu eftir aðeins
fjórtán mánaða starfstíma. Laga-
breyting frá því í vor afdrifarík,
sem og viðhorf dómara, segir for-
stjóri Barnaverndarstofu.
„Eg lít þannig á að ég sé í því
hlutverki sem forstjóri Barna-
verndarstofu að standa vörð um
réttindi barnanna. Tilvist Barna-
hússins er lykilatriði í því. Eg h't
ekki á þetta sem pólitískt mál.
Þetta er yfir öll stjórnmál hafið og
þetta lýtur fyrst og fremst að því
hvort við viljum vernda börnin
okkar með sómasamlegum hætti
og gera okkar besta í því,“ segir
Bragi Guðbrandsson forstjóri
Barnaverndarstofu um yfirvof-
andi lokun Barnahússins.
Þjánmgar lágmaxkaðar
Til fróðleiks er rétt að tæpa aðeins
á þeirri hugsun sem liggur að baki
starfsemi eins og í Barnahúsinu.
Þegar grunur leikur á að bam hafi
orðið fyrir kynferðisofbeldi þurfa
margir að koma að málinu, marg-
ar stofnanir sem hafa skyldum að
gegna. Barnaverndarnefndir og
félagsmálayfirvöld, lögregla,
ákæruvaldið, læknar og svo dóm-
stólar. Fyrir tilkomu Barnahúss
þurfti barn að ganga á milli allra
þessara og í raun endurupplifa
það ofbeldi sem það hafði orðið
fyrir. Slík endurtekin áföll eru oft
jafnvel þungbærari barninu en
upphaflegi atburðurinn að sögn
Braga Guðbrandssonar.
Markmiðið með Barnahúsi, þar
sem saman koma á einn stað allir
sem skyldum hafa að gegna við
barnið, er að lágmarka óþægindi
barnsins af öllu ferlinu sem fylgir
því að kynferðislegt ofbeldi er
kært til lögreglu, rannsakað og
tekið til dómsmeðferðar.
Lagabreyting og viöhorf
dómara
Bragi segir of snemmt að segja til
um það hvort dagar Barnahúss
séu nú taldir en vissulega séu
blikur á Jofti. Lagabreytingin sem
tók gildi I. maí breytti starfsum-
hverfi Barnahúss að því leyti að
skýrslutaka af börnum sem grun-
ur leikur á að hafi sætt kynferðis-
ofbeldi er nú á ábyrgð dómara en
var áður á ábyrgð lögreglu og
ákæruvalds. Bragi segir þessa
breytingu eina og sér eldd hafa átt
að hafa í för með sér uppstokkun
á starfsemi Barnahúss. Viðhorf
dómara spili þar inn í einnig.
„Það sem gerist við gildistöku
lagabreytinga 1. maf er.að dórnat:-
arnir komu upp aðstöðu f Héraðs-
dómi Reykjavíkur," segir Bragi og
játar því að sú þróun hafi orðið
vegna andstöðu dómara við að
vinna þessa vinnu „úti í bæ“. „Ég
hef ekld fengið ennþá neinar skýr-
ingar frá dómurunum um það,“
segir Bragi. „Það er einhvers kon-
ar hugmyndárm það að dómstóll-
inn sé hinn eini sanni vettvangur
fyrir dómsrannsókn. Einhver
dómari sagði mér að barnahúsið
væri í hans huga ekki hlutlaus
vettvangur heldur í þágu barnsins
og þessvegna væri ekki hægt að
nota það. Þetta eru rök sem mað-
ur kaupir ekki. I fyrsta lagi þá spyr
maður afhverju Barnahúsið er
hliðhollt barninu. Allar rannsókn-
ir sýna að ef barnið er ekki í að-
stæðum sem eru því hagstæðar þá
er afskaplega ólíklegt að það geti
tjáð sig. Tjáning barnsins ræðst af
kvíðastiginu." Bregi segir Barna-
húsið vera hannað með þetta í
huga, í þágu rannsóknar málsins
og sannleikans. Slíkar aðstæður
séu alls ekki andstæðar hagsmun-
um sakbornings, því mikilvægt sé
fyrir saklausa sakborninga a sann-
leikurinn komi í ljós.
Gegn allri fræöiþekkmgu
Bragi segir tilkomu skýrslutöku-
aðstöðu í Héraðsdómi ekki í
reynd lágmarka þann fjölda staða
sem barnið þarf að fara á. „Það
sem þetta felur raunverulega í sér
er að börnin hætta að koma í
Barnahúsið og þá er ekki hægt að
reka það áfram. Þar með tapast
gríðarlega mikið. Aður en ég kem
að því vil ég aðeins draga upp þá
mynd sem þá verður. Nú þegar
erum við farin að sjá það að lög-
reglan er farin að tala við börnin
áður en beðið er um skýrslutöku
fyrir dómi. Það þykir lögreglunni
nauðsynlegt til að vita hvort það
sé yfirhöfuð eitthvað í málinu.
Þarna er tekið frumviðtal og síðan
er málinu vísað til dómstólsins og
það er þá annar staðurinn sem
barnið þarf að fara á. Svo mikið er
víst að ekki er aðstaða til læknis-
rannsóknar í dómhúsinu þannig
að barnið þarf að minnsta kosti að
fara á Barnaspítala Hringsins,
sem hefur mjög sérhæfða rann-
sóknaraðstöðu, þá einu á landinu,
þannig að barnið þarf í öllum til-
vikum að fara þangað ef á annað
borð er óskað læknisskoðunar.
Þarna eru komnir þrír staðir. Síð-
an þarf barnaverndarnefndin
væntanlega að meta þarfir barns-
ins fyrir meðferð og það getur
hún tæpast gert á grundvelli
skýrslu sem dómari hefur tekið og
þá þarf starfsmaður barnavernd-
arnefndar að tala við barnið og
síðan þarf barnið að fara á fimmta
staðinn til meðferðar. Við erum í
raun og veru að tala um alveg nýja
mynd í þessu, þar sem alveg er
augljóst að barnið þarf að fara á
fjölmarga staði. Það er það sem
öll fræðimennska og þekking okk-
ar í dag segir okkur að sé gjörsam-
lega óviðunandi ástand."
Nýtist öllu landinu
Vandi Barnahúss nú felst annars
vegar í lagabreytingunni frá 1.
maí og hins vegar í þeirri ákvörð-
un dómara að nota ekld húsið að
sögn Braga. „Það væri hægt að
hugsa sér það að iifa við óbreytt
lög ef sá skilningur ríkti af dómar-
anna hálfu að mikilvægt væri að
vinna þessi mál á grundvelli þess
sem byggt hefur verið upp, með
því að færa sér í nyt þá sérþekk-
ingu og aðstöðu sem er að finna í
Barnahúsinu. En þeir hafa valið
,að, fera aðraTeið." , „us, ,. ,6i .., i .
Það umhverfi sem börnin hafa við skýrsiutöku í Barnahúsi er sagt mjög vingjarnlegt og heimilislegt. Mikiivægt er tal/ð að börnunum líði sem best en þó benda
sumir á að umhverfið geti verið „of vinsamleg" og þar með ekki nægjanlega hlutlaust.
Sumir hafa nefnt landfræðileg
rök gegn Barnahúsi en Bragi seg-
ir að reynslan fyrsta árið sýni að
eitt Barnahús fyrir allt landið sé
ekki vandamál. Þvert á móti hafi
lögreglumenn vítt og breitt um
landið, starfsmenn barnaverndar-
nefnda og aðrir sem koma að
þessum málum verið afskaplega
ánægðir með þá sérfræðiþekkingu
og þjónustu sem þeir fá hjá
Barnahúsi. „Sem betur fer er það
líka þannig að þessi mál eru ekki
daglegt brauð úti í hinum dreifðu
byggðum og þess vegna safnast
aldrei saman sú reynsla og sér-
hæfing sem er nauðsynleg fyrir
barnaverndarstarfsmenn, lög-
reglu og aðra þá sem vinna að
þessum málum. Þess vegna hafa
þeir verið svo þalddátir fyrir þessa
þjónustu. Dyggustu stuðnings-
menn Barnahússins eru af lands-
byggðinni, við höfum fundið það
á viðbrögðunum núna. Fólk fórn-
ar höndum og spyr hvernig það
eigi að geta unnið þessi mál þar
sem engin sérþekking er fyrir og
engin sérhæfing er til staðar."
Bragi segist ekki trúa því að ís-
lensk þjóð Iáti það gerast að
Barnahúsi verði lokað. „En ef lög-
um verður ekki breytt eða afstaða
dómaranna verður ósveigjanleg í
þessum efnum þá er eins og fé-
lagsmálaráðherrann benti á, ekk-
ert annað að gera en að loka,“
segir Bragi.
Dómarar eru lfka fólk
Sigurður Tómas Magnússon, for-
maður dómstólaráðs, segist
hlynntur hugmyndinni sem
Barnahús hyggi á. Hins vegar
verði að Iíta á dómara sem mann-
eskjur og margir þeirra hafi sótt
sýr apkpa menntun og sérþekk-
ingu varðandi þessi mál. „Dóm-
stólaráð mun hafa forgang um að
koma upp í byrjun næsta árs sér-
stakri vakt fimm dómara, við hér-
aðsdómstólana á Vesturlandi,
Suðurlandi, Reykjanesi og
Reykjavík, til að annast skýrslu-
tökur af börnum á rannsóknar-
stigi,“ segir Sigurður Tómas.
„Ætlunin er að veita þessum
dómurum aukna menntun og
þjálfun í slíkum viðtölum. Þá hef-
ur einnig verið lagður grunnur að
stofnun sérfræðingahóps til að-
stoðar dómurum við skýrslutökur,
einkum á yngri börnum. Hefur
meðal annars verið leitað til
Barnahúss vegna þess og tekið vel
í af hálfu þess. Dómstólar munu í
samráði við dómara og aðra sem
málið varðar vinna að fekari sam-
ræmingu á vinnutilhögun í þess-
um málaflokki, þannig að allir
sem koma að þessum málum geti
vel við unað og viti að hverju þeir
ganga.
Við trúum því að Barnahúsið
hafi stóru hlutverki að gegna í
barnaverndarmálum og það er
ekki ólíklegt f sjálfu sér að dómar-
ar muni nota Barnahúsið áfram,
sérstaklega hvað yngstu börnin
varðar, ef það verður áfram til
staðar. Það eru rök með og á móti
því að nota Barnahúsið. Það sem
dómararnir hafa einkum séð er að
dómhúsið er hlutlausari staður.
Við þessar skýrslutökur er líka
verið að hugsa um þátt hins
kærða.“
Sigurður Tómas segir að ef
markmiðið er að skýrslutaka fari
fram á sem hlutlausustum stað þá
sé dómhúsið æskilegasti kostur-
inn. Hins vegar geti verið réttlæt-
anlegt, sérstaklega þegar yngri
því til verndar hagsmunum barns-
ins. Dómstólarnir vilji alls ekki
leggja stein í götu Barnahússins,
heldur vilji þeir raunverulega hafa
þennan valkost til staðar.
Hagsmunir sakbomings
I Iréttatilkynningu frá dómstóla-
ráði kemur meðal annars fram að
„í þeim sautján yfirheyrslum sem
dómarar í Héraðsdómi Reykjavík-
ur hafa stýrt frá því að yfirheyrslu-
aðstaðan þar var tekin í notkun
hafa þrettán skýrslutökur farið
fram í aðstöðu dómsins en fjórar í
Barnahúsi. I sex af þessum tilvik-
um var barn undir tólf ára aldri.
Dómarar utan Reykjavíkur hafa
yfirheyrt í Barnahúsi utan tveggja
tilvika þar sem skýrslutökur hafa
farið fram í Héraðsdómi Reykja-
víkur. I einhverjum tilvikum hefur
önnur aðstaða verið notuð utan
Reykjavíkur. Reynslan hefur sýnt
að mál þessi eru innbyrðis mjög
ólík og brotaþolar og aðstæður
þeirra sömuleiðis. Augljóst er að
ekki hentar saman íyrirkomulag
við skýrslutöku af þriggja ára
barni og sautján ára unglingi."
Einnig er minnt á í fréttatil-
kynningunni að dómara beri að
gæta að réttarstöðu sakbornings
ekki síður en meints brotaþola.
„Dómarar hafa talið að jafnræði
sé betur try'ggt á þeim hlutlausa
stað sem húsnæði dómstóls óneit-
anlega er en í Barnahúsi sem
leynd á að hvíla yfir og jafnframt
fer fram starfsemi sem lýtur að
velferð meints brotaþola. Til þess
að víkja frá þessari grundvallar-
reglu réttarfars þurfa að. vera
gildar ástæður. Þótt dómarar
treysti vel því starfsfólki sem í
Barnahúsi starfar og það búi yfir
,þekj<ii)gu ,og r.eynslu, á þps^u, sviði
fifiliMÍItófjiií ijöiftidiliMÍUiíÞ.'Þiv.
verður ekld framhjá því litið að
starfsfólkið starfar einnig að
barnaverndarmálum. Slíkt kann að
vekja upp spurningar um hlut-
lægni þegar málið kemur fyrir
dóm.“
Afturför í réttarfari
Freyr Ofeigsson dómstjóri Héraðs-
dóms Norðurlands eystra segir að
eldd þýði að vera að setja lög ef
dómstólunum er ekki sköpuð að-
staða til að fara eftir þeim. „Hitt er
svo annað mál að það eru afskap-
lega skiptar skoðanir meðal dóm-
ara um þessi Iög,“ segir Freyr,
„hvort það er eðlilegt að yfirheyrsl-
ur á rannsóknarstigi mála fari fram
fyrir dómi, sem er hrein afturför
frá þróun í réttarfari undanfarinna
ára.“ Freyr segir viss vandamál til
staðar við það að útbúa umrædda
aðstöðu í Héraðsdómi Norður-
Iands eystra á sama hátt og gert er
í Reykjavík. Aðstaðan á Akureyri
verði því leyst á einhvern einfald-
ari máta. Um fjárveitinguna sjálfa
segir Freyr: „Það kemur kannski
lrekar á óvart að þetta skuli hafa
verið látið ganga fyrir ýmsum öðr-
um fjárlagabeiðnum, en þetta er
hið pólitíska mat.“
Freyr setur landfræðilegu rökin
nokkuð fyrir sig og bendir á að all-
ir dómstólar eigi að vera þannig
búnir að þeir geti framfylgt þeim
lögum scm löggjafinn setur þeim.
„Það er ekki verið að gera með
þessu nema þá fý'rir þessa þrjá
dómstóla. Þá má scgja að minnsta
þörfin væri hjá Héraðsdómi
Reykjaness, því það er stutt fyrir
þá að fara til Reykjavíkur. Það er
meiri þörf fyrir þetta hjá öðrum
dómstólum. Þá meta menn náttúr-
lega málafjöldann en hann er ekki
hluti af því mati hvort þessa að-
stöðu þarf eða ekki. Þessi lög eru
sett til hagsbóta fyrir kærendur,
fórnarlömb afbrota í þessum tilvik-
um, og ég geri ráð fyrir því að það
eigi ekki að meta þá hagsmuni
lægra úti á landi en í Reykjavík.
Þannig að ég sé ýmislegt athuga-
vert við þessa framkvæmd."
Kostir Bamahússins
Ingibjörg Broddadóttir, deildar-
stjóri í félagsmálaráðuneytinu,
segir aðstöðuna sem komið hefur
verið upp í Héraðsdómi Reykjavík-
ur afar ólíka aðstöðuninni í Barna-
húsinu.
„Við sem höfum unnið að barna-
verndarmálum munum sakna
Barnahússins ef það leggst af,“
segir Ingibjörg „en auðvitað viljum
við í lengstu lög að Barnahúsið
haldi starfsemi sinni áfram.“
Helsta kost Barnahúss segir Ingi-
björg vera einstaklega góða sam-
vinnu sem náðst hefur milli hinna
fjölmörgu sem að þessum málum
koma. Markmið hússins sé fyrst og
fremst að varna því að barnið þurfi
að fara til fjölmargra aðila í viðtöl
og rannsóknir. I Barnahúsi fara
m.a. fram rannsóknaviðtöl, lækn-
isskoðun og eftirmeðferð. Þar sé
vinnuaðstaða fyrir þá sem að
vinnslu málsins koma. Við undir-
búning að stofnun Barnahússins
hafi verið höfð víðtæk samráð
m.a. við ríkislögreglustjóra, ríkis-
saksóknara, sérfræðinga barna-
verndarnefnda og Barnaspítala
Hringsins. Hlutverk hússins sé að
samhæfa eins og unnt er hlutverk
barnaverndarnefnda annars vegar
og hins vegar hlutverk lögreglu,
saksóknara og lækna. Þetta hafi
tekist og Barnahúsið bjóði upp á
notalegt umhverfi sem virki róandi
á barnið og auðveldi því að tjá sig.
Spurð um þá skoðun sumra að
Barnahúsið sé ef til vill „of vinsam-
legt“ og því ekki hlutlaust gagnvart
sakborningi, segir Ingibjörg að
Barnahúsinu hafi verið komið á fót
barnanna vegna og með hagsmuni
þeirra í huga. Það sé umgjörð um
starfsemi, sem hafi velferð barna f
fyrirúmi.
Þá má benda á að Barnahúsið er
nýmæli á Norðurlöndum og hefur
vakið verðskuldaða athygli meðal
sérfræðinga í barnaverndarmálum,
sem telja að í Barnahúsi séu
vinnuhrögð til fyrirmyndar.
Sjö eða sautján
Lög skilgreina allt að átján ára
unglinga sem börn en aðstæður,
áherslur og þarfir barnanna, rann-
sakendanna og dómaranna eru
mismunandi eftir því hvort sá sem
beittur er kynferðisofbeldi er sjö
ára eða sautján. Ef til vill er hluti
vandans sá að sömu lög og sömu
reglur gilda um þriggja ára gamalt
barn og stálpaðan ungling. Ung-
lingurinn á ef til vill erindi í dóms-
húsið en þegar allt kemur til alls
virðast flestir sammála um að
barninu er fyrir bestu að fá notið
þess heimilislega andrúmslofts
sem sagt er ríkja í Barnahúsinu.
Barnaverndarstofa hefur skrif-
lega boðið dómstólaráði upp á það
að ef dómstólarnir eru tilbúnir til
að fara með þau mál sem lúta að
yngri börnum en fjórtán ára í
Barnahúsið, þá sé Barnahús tilbú-
ið aö lána dómstólunum sérfræð-
inga, þeim að kostnaðarlausu
hvert á land sem er, til að taka við-
töl við cldri börnin.
Einmitt þessi leið hefur verið í
umræðunni síðan í sumar en þeg-
ar upp er staðið þarf þá ekki bara
að svara þessu erindi játandi?
Haildór Blöndal, forseti Alþingis, tekur við sínu bréfi úr hendi fulltrúa Ljóóahópsins. mynd: gva
„Ör til eilífðar á
ásjónu Islands“
Þiiiginerm fengu allir
bréf frá Ljóðahópn-
um, þar sem þeir eru
hvattir til að þyrma
Eyjahökkum.
Ljóðahópurinn, sem reglulega
hefur flutt ljóð á Austurvelli á
meðan Alþingi hefur starfað síð-
asta eina og hálfa árið, afhenti
öllum þingmönnum í gær mynd-
og Ijóðaskreytt bréf, þar sem þeir
eru hvattir til að íhuga vandlega
ákvörðun sína í Fljótsdalsvirkj-
unarmálinu. Var þessi athöfn
punkturinn yfir i-ið hjá Ljóða-
hópnum í friðsömum mótmæl-
um sfnum gegn virkjunaráform-
um f)TÍr austan.
1 bréfinu segir: „Við biðjum þig
að íhuga vandlega að ef af Fljóts-
dalsvirkjun verður munu fylgja
framkvæmdinni gífurleg um-
hverfisspjöll, ör á ásjónu Islands,
sem munu vara að eilífu.
Upplýsingar sem komið hafa
fram á síðustu mánuðum og
árum bera vott um breytt viðhorf
til náttúrunnar, ekki bara á ís-
landi, heldur um allan heim.
Með aukinni þekkingu hefur
þjóðum heims orðið Ijós ábyrgð
mannsins gagnvart umhverfi
sínu og jörðinni, sem endur-
speglast í breyttu verðmætamati.
Fljótsdalsvirkjun kann að hafa
virst álitlegur kostur fyrir u.þ.b.
20 árum en er það ekki nú. Und-
anfarið hafa komið fram í dags-
ljósið ógrynni upplýsinga um
hinar ýmsu afleiðingar fyrirhug-
aðrar Fljótsdalsvirkjunar. Um-
sagnir færustu hagfræðinga og
náttúruvísindamanna eru rök,
ekki duttlungar. Við minnum á
að það er skylda þingmanna að
virða og nýta þær upplýsingar
sem fyrir liggja og nægir að
benda á upplýsingar um:
Verulegt fjárhagslegt tap sem
hlytist af gerð Fljótsdalsvirkjun-
ar.
Stórfelld náttúruspjöll sem
hlytust af gerð Fljótsdalsvirkjun-
ar.
Menningarlegt og fjárhagslegt
gildi stærsta ósnortna víðernis
Vestur-Evrópu, sem færi í súginn
ef af Fljótsdalsvirkjun yrði.
Misheppnaðar tilraunir ann-
arra þjóða til að viðhalda dreifð-
um byggðum með einhliða stór-
iðju.
Þú varst kosinn á þing í trausti
þess að þú leggðir þitt af mörk-
um til að vinna að heill þjóðar-
innar. Megi virðing fyrir landi
þínu og þjóð verða þér leiðarljós
við ákvarðanatökuna."
A bréfinu var einnig Ijóð sem
Hákon Aðalsteinsson orti á Eyja-
bökkum 4. september á þessu
ári:
lieyr vorar hænir öræfaandi
óspilltra fjalla.
Gefðu oss mátt til að geyma þinn
fjársjóð
um grundir og hjalla.
Laufgaðir bakkar, lágvaxinn
gróður
lindir sem kliða.
Burkni í skoru, hlóm í lautu
biðja sér griða.
Þak á kortaúttekt
á nektarstöðum
VISA ísland grípur til
ráðstafana vegna
kortaviðskipta á nekt-
arstöðum.
Vegna sívaxandi grciðslukorta-
misferlis á næturskemmtistöðum
hefur reynst nauðsynlegt að
hálfu VISA Islands og bankanna
að grfpa til sérstakra aðgerða til
að draga úr óhóflegri eyðslu og
úttektum langt umfram heimild-
ir og greiðslugetu korthafa. Því
taka gildi frá og með kvöldinu
17. desember hertar reglur um
áhættustýringu í kortaviðskipt-
um, sem fcla f sér þrengd við-
miðunarmörk varðandi eyðslu-
heimildir korthafa í viðskiptum
einkum nektardansstöðum. 1
þeim fellst m.a. að ekki verður
hægt að taka út á slíkum stöðurn
rneira en kr. 50.000 á sólarhring
á debetkort eða almenn kredit-
kort og kr. 75.000 á gullkort.
Áður var hægt að taka út á alla
mánaðarheimildina nánast í einu
lagi án tfmamarka og sama gilti
um innstæður á bankareikning-
um og yfirdráttarheimildir.
Mörg mál
Þá hefur reynst óhjákvæmilegt
annað en að rifta greiðslukorta-
samningum við tvo nektardans-
staði í miðborg Reykjavíkur
vegna endurteldnna brota á við-
skiptaskilmálum og falla því við-
skipti með VISA greiðslukortum
niöur hjá þeinr stöðum þegar í
stað. Að undanförnu hefur
hvert málið rekið annað þar sem
korthafar hafa lent í óráðsíu og
cytt fjárhæðum upp á tugi og
jafnvel hundruð þúsunda á einni
nóttu, sem sumir hverjir hafa
ekki reynst borgunarmenn fýrir
og heimilisfriði verið stefnt í
voða. Þá hefur fjölgað mjög á
sama tíma kvörtunum frá kort-
höfum sem ekki kannast við
færslur eða fjárhæðir á sölunót-
um sem borist hafa á kortreikn-
inga þeirra. Ennfremur hafa
komið upp nokkur tilfelli þar
sem öldurhús og nektardansstað-
ir hafa verið staðnir að því að
senda inn á kortakerfin greiðslu-
kortafærslur með fölskum heinr-
ildanúmerum, færslur sem hafa
verið skráðar inn eftir á, þrátt
fyrir synjum um úttektarheimild
eða fyrirmæli um að hringja
handvirkt. Allt ber þetta að sarna
brunni, hreint ófremdarástand
hefur verið að skapast. Þá hef-
ur vaknað sterkur grunur um að
að sumstaðar sé verið að misnota
sér ástand viðskiptamanna í
hagnaðarskyni. Allavega hafa
hafa ýmsir korthafar vaknað upp
við vondan draum þegar kortút-
skriftin berst löngu síðar inn um
bréflúguna.
xrn.'wnrm .