Dagur - 13.01.2000, Qupperneq 2

18 - FIMMTUDAGUR 13. JANÚAR 2000
Tkyptr

>
Vancouver er á vesturströnd
Kanada, rétt norðan Iandamæra
Bandaríkjanna. Þar segja þau
mjög gott að búa, sumarveðrátta
ríki frá apríl til október með um
og yfir 20 stiga hita, svo rignir
mikið hina mánuðina. „Okkur
finnst þetta fi'nt því rigning í
borginni þýðir snjór í skíðabrekk-
unum,“ segja þau. Þijú skíða-
svæði eru í Vancouver auk þess
sem eitt stærsta skíðasvæði Norð-
ur-Ameríku, Whistler, er í eins og
hálfs tíma akstursljarlægð frá
þeim og er opið 9 mánuði á ári.
Þau segja mjög fallegt í
Vancouver og nágrenni, borgin sé
örugg og fólk vingjarnlegt. Þau
segja líka borgina sérlega væna
göngu- og hjólreiðamönnum og
að tillitssemin í umferðinni sé
með eindæmum. Sem dæmi má
nefna að fólk stöðvar iðulega bíla
sína ef það sér gangandi vegfar-
anda á gangstéttarbrún sem gerir
sig líklegan til að fara yfir götuna
þrátt fyrir að á viðkomandi stað
séu hvorki ljós né gangbraut.
Þetta gerist ekkert síður á götum
með mörgum akreinum en á mjó-
um götum. Þau segjast hafa ver-
ið hálf skelkuð fyrst að aka við
þessar aðstæður þar sem fólk
virðist gera ráð fyrir þessari tillits-
semi. „Eg var dauðhrædd um að
keyra einhvern niður en svo
hægði maður bara á sér og hætti
að flýta sér eins mikið og hér
heima,“ segir Hildur.
Sólskinsfélag
Ekki er mikið af íslendingum í
Vancouver en nokkuð um fólk af
íslenskum ættum. Óli og Hildur
segja marga bera eftirnöfn af fs-
lenskum uppruna - t.d.
Thorstensson, Sigurdsson,
Bjarnason og Isfeld. fslendingafé-
lag sé starfandi og íslenskt kven-
félag sem heitir Sólskinsfélagið.
„Fundir félaganna eru í Islend-
ingahúsinu sem er einbýlishús á
tveimur hæðum. Þar er bókasafn
og hluti hússins er gistiheimili,"
segja þau.
Það er auðheyrt að þau hjú
kunna vel við sig þarna vestur við
Kyrrahaf og næsta spurning verð-
ur því: Ætlið þið að vera þarna
lengi?
Hildur: „Formlega tekur
mastersnámið tvö ár hjá okkur
báðum en trúlega verðum við
eitthvað lengur til að ljúka loka-
verkefhum. Eg verð í kúrsum í
sumar og svo byija ég í rannsókn-
um sem ég verð í að minnsta
kosti fimmtán mánuði."
Ólafur: „Ég er í sérhæfingu í
þjóðgörðum og ferðamennsku og
mitt lokaverkefni lýtur að Islandi
svo ég kem heim í sumar til að
vinna að því. Ég geri hins vegar
ráð fyrir að klára á svipuðum tíma
og Hildur."
Aðspurð segist Hildur fá styrk
frá skólanum sínum og borgar
prófessorinn henni laun fyrir
verkeftii sem hún vinnur fyrir
hann. Þessu er öðruvísi háttað
hjá Ólafi en hann er á námslán-
um núna en leitar svo styrkja fyrir
lokaverkefnið sitt.
Ólafur: „Einn af kostum þess
að stunda nám í Kanada er að
skólagjöld eru lág í samanburði
við önnur enskumælandi lönd og
í mfnu tilfelli eru gjöldin t.d. inn-
an við 100.000 krónur á árí.“
Hildur: „En við erum ákveðin í
að koma heim að námi loknu. fs-
Iendingurinn er svo ríkur í okk-
'or»--------------------------
Þau ákváðu að víkka
sjóndeildarhriginn og
fara á slóðirVestur-ís-
lendinga íKanada.
Hann lærirumhverfis-
fræði með áherslu á
þjóðgarða og hún
varma- og straumfræði.
Segjastsamt nokkuð
sammála í virkjunar-
málum.
„Þetta er auðvitað mikill karla-
heimur. Samt ekki á þann hátt að
ég finni mig ekki velkomna, mað-
ur fer bara að hlæja að öðruvísi
bröndurum og segir aðeins aðra
hluti,“ segir Hildur Ingvarsdóttir,
sem stundar mastersnám í véla-
verkfræði við University of British
Columbia í Vancouver í Kanada
og bætir við að hún verði að sitja í
nokkrum saumaldúbbum í fram-
tíðinni til að verða ekki of töff.
Hún segir að það séu nokkrar
stelpur í deildinni hennar úti en
hins vegar er engin stelpa henni
beinlínis samferða í náminu. „Ég
umgengst eintóma stráka svo það
má þakka fyrir að ég stökkbreytist
ekki einhvern daginn!" segir hún
hlæjandi.
Ólafi Arnari Jónssyni, unnusta
hennar, líst greinilega ekkert á
þessa síðustu athugasemd. Hann
er líka í Vancouver við masters-
nám í umhverfis- og auðlinda-
stjórnun við Simon Fraser Uni-
versity. Bæði voru þau búin með
BS nám hér við HÍ, hún í véla- og
iðnaðarverkfræði og hann í landa-
fræði. Hildur Iærir fyrst og fremst
varma- og straumfræði en Ólafur
er á kafi í umhverfisfræöunum. í
Ijósi þess mætti halda að Hildur
væri ákafur virkjunarsinni en
Ólafur harður andstæðingur
virkjana. Hvernig skyldi sam-
komulagið vera?
Ólafur: (brosandi) „Það er al-
veg ágætt. Ég held að við séum
bæði miðjufólk í þessum málum.
Hvorugt okkar er á móti virkjun-
um en okkur finnst stundum far-
ið full geyst í sakimar hér heima.
Eins og við séum að missa af lest-
inni. En auðvitað má heldur ekki
láta eins og það sé eitthvað nýtt
að manneskjan setji mark sitt á
umhverfið. Það hefur hún alltaf
gert og með virkjunum kemur
vonandi ekki bara álver og meng-
un heldur vonandi líka hagsæld.
Það eru svo margar hliðar á mál-
Námuvmnsla
í miðjum þjóðgarði
Sums staðar vestanhafs segja þau
auðlindanýtingu vera í þjóðgörð-
um og Ólafur kveðst hafa komið
á eyju fýrir utan Vancouver þar
sem námuvinnsla sé í miðjum
þjóðgarði. „Þar er unninn málm-
ur úr jörðu en reynt er að láta
eins lítið fara lyrir þessu á yfir-
borðinu og hægt er. Farið er nið-
ur í námuna með lyftu en vöru-
bílar eru í stöðugum flutningum
með efni. En þegar vinnslunni
lýkur verða mannvirki rifin, nám-
’arr fdlr npp 'og nðrtúran látin sjá'
Hildur og Óli heima íjólafríi. Þau eru staðráðin I að koma heim að námi loknu. mvND þúk.
Auðvitað má heldur
ekki láta eins og það sé
eitthvað nýtt að mann-
eskjan setji mark sitt á
umhveifið.
um að hylja svæðið.
Ólafur segir Kanadamenn hafa
sett upp margar vatnsaflsvirkjanir
og hann viti ekki til að styr hafi
staðið um þær. „Skógarhöggið er
hinsvegar mikið í umræðunni þar
sem ég þekki til og nýtingarréttur
frumbyggja á auðlindunum, bæði
skógunum og fiskinum í sjónum.
Þetta er alltaf spurning um hver á
hvað og hver á rétt á hverju.
Hveijir eiga til dæmis rétt á að
rukka túrista sem vilja sjá birni?"
Ólafur hefur starfað sem Iand-
vörður í þjóðgarðinum í Skafta-
felli og kveðst þeirrar skoðunar að
íslendingar eigi að innheimta
gjald af gestum þjóðgarða eins og
'’gert 'sé~ f Uíffl'dáríkju num.' „Það
„Við litum á brekkurnar og þjóðgarðana I kring um Vancouver því við erum
bæði mikið útivistarfólk“
vantar alltaf fé til stígagerðar,
upplýsingaþjónustu og fleiri verk-
efna. Víða vestanhafs er það
þannig að maður kaupir sér passa
við þjóðgarðshliðin og hann gildir
í nokkra daga.“
Rigning í borginni
- snjór í skíðabrekkununi
Þau Óli og Hildur segja Vancou-
ver hafa orðið fyrir valinu sem
námsstað vegna umhverfisins.
Ekki hafi margir staðir komið til
greina þar sem þau gátu bæði
fengið góða kennslu í sínum
greinum og þegar eftir hafi staðið
borgirnar Vancouver og Toronto
hafi valið verið auðvelt. „Við lit-
um á skíðabrekkurnar og þjóð-
garðana í kring um Vancouver því
við erum bæði mikið útivistar-
fólk," scgir Hildur.