Dagur - 21.02.2001, Síða 16

16- MIÐVIKVDAGV R 21. FEBRÚAR 2001
JJML
WHPlNM

Islandsmeistari
íþriðjasinn
Hafnfirðingurinn Vil-
helmína Ósk Ólafs-
dóttir varð nýlega ís-
landsmeistari ífrjáls-
um dönsum í keppni
einstaklinga, þriðja
áriðíröð.Húnerí
dansnámi og setur
markið hátt.
Tónabær var troðíullur og loftið
rafmagnað þegar árleg keppni í
frjálsum dönsum unglinga 13-17
ára fór fram. Vilhelmína Ósk er
14 ára og var að taka þátt í
danskeppni Tónabæjar í íjóröa
skipti. Tvö fyrstu árin kepptí hún
í yngri deild, var í 2. sæti í fyrstu
keppninni en hefur sigrað í sín-
um flokki þrjú ár í röð og þar
með þrisvar hlotið íslandsmeist-
aratitla. Hún varpaði öndinni
léttar þegar úrslit lágu fyrir nú.
„Það er alltaf rosalegt stress
í gangi fyrir keppnina. Ég byrj-
aði nefnilega alltof seint að
undirbúa mig. Maður þarf að
finna búning, velja tónlist,
semja dans og svo auðvitað æfa
grimmt."
- Samdirðu dansinn sjálf?
„Já, ég valdi tvö lög með
spænsku yfirbragði sem ég
blandaði saman, annað rólegt
og hitt fjörugra. Svo bjó ég til
dans með smá salsakeim við
þau lög.“
- Hvar fékkstu búninginn?
„Ég keypti mér búning núna
af því ég var orðin svo sein.
Óneitanlega hefur það áhrif ef
maður dansar í flottum bún-
ingi, þó svo það eigi ekki að
skipta máli. Flestir setjast við
saumavélarnar og sauma sér
búning og það kemur yfirleitt
best út.“
Stefnir á dansnám erlendis
- Ertu búin að stunda dans
lengi?
„Ég byrjaði á að taka þátt í
námskeiði í frjálsum dönsum
fyrir ijórum árum og fékk
áhugann þá. Það var frábær
upplifun. Ég er núna í Djass-
ballettskóla Báru og er búin
að vera þar í tvö ár.“
- Ætlarðu að leggja dansinn
fyrir þig?
„Já, það er markmiðið.
Vissulega er ekki hægt að
komast mjög langt í námi á ís-
landi ef maður ætlar að verða
alvörudansari og eins er at-
vinnumarkaðurinn lítill hér,
nema þá í sambandi við
kennslu. Því fara flestir dans-
arar út og stunda nám við
ballettakademíur erlendis.
- Ertu byrjuð að svipast um
eftir slíkum skólum?
„Já, aðeins. Ég held að
bestu dansskólarnir séu í Sví-
þjóð og Rússlandi og hef
áhuga á að komast til Svíþjóð-
ar í nám. Þar eru margir skól-
ar sem kenna bókleg fög, sam-
hliða dansinum, þannig er inni
í myndinni að taka framhalds-
skólann þar líka.“
- Hvað finnst foreldrunum
um það að þú farir að fara til
útlanda að lœra dans?
„Þeim líst ekkert illa á það.
Þeir styðja vel við bakið á mér.
En þeir vilja auðvitað að ég
læri eitthvað sem ég geti byggt
á þegar dansinum sleppir. Það
er stuttur tími af ævinni sem
maður getur verið í dansinum
þannig að maður verður að
kunna eitthvað annað. Ég er
ekki búin að marka mér neina
ákveðna stefnu í því en mig
langar að læra lögfræði og svo
hefur mér alltaf gengið vel að
læra mál.“
Kort í ljós og llkamsrækt
- Nú hampar þú farandbikar,
blómum og medalíum í tilefni af
íslandsmeistaratitlinum.
Fékkstu eitthvað fleira?
„Já, ég fékk alls konar auka-
verðlaun svo sem kort í ljós og
likamsrækt og ýmis konar fínirí
frá snyrtistofum.“
Pað er sem sagt gert ráð fyr-
ir að þið sem eruð í dansinum
séuð dálitlar pjattrófur!
„Já, einmitt!"
GUN.
„Ég held að bestu dansskólarnir séu i Svíþjóð og Rússlandi og hefáhuga á
að komast til Svíþjóðar í nám, “ segir Vilhelmína Ósk, nýkrýndur íslandsmeist-
ari í frjálsum dönsum i flokki einstak/inga mynd: e.ól.
Nauðsyn drauma
Koss köngulóarkonunnar: Halldór Magnússon og Daníe! Ó.
Viggósson í hlutverkum hommans og róttæklingsins i fanga-
klefa í Argentínu.
Koss köngulóarkonunn-
ar eftir Manuel Puig.
Leikfélag HafnarQarðar
sýnir í Hafnarfjarðar-
leikhúsinu.
Leikstjóri: Gunnar B.
Guðmundsson.
Leikarar: Halldór
Magnússon og Daníel Ó.
Viggósson.
Leikfélag Hafnarfjarðar
er áhugamannaleikhús
sem lengi vel hafði aðstöðu í Bæjarbíói
þar sem nú er til húsa Kvikmyndasafn
íslands. Leikfélagið hefur fengið inni í
Hafnaríjarðarleikhúsinu og þar er nú
sýnt leikritið Koss köngulóarkonunnar,
sem er samið upp úr samnefndri og
margfrægri skáldsögu eftir argentínska
rithöfundinn Manuel Puig. Þessi skáld-
saga hefur tekið á sig ýmsar myndir,
m.a. verið kvikmynduð og sett á svið
bæði sem leikrit og sem söngleikur.
Margir kannast því við söguna af
hommanum Molina og róttæklingnum
Valentin sem sitja saman í fangaklefa á
tímum harðstjórnar í Argentínu. Afstaða
þeirra til lífsins er gerólík, homminn er
dreyminn og vill aðeins sjá fögru hlið-
arnar en róttæklingurinn einblínir á allt
sem miður fer, vill vinna hetjudáðir og
láta gott af sér leiða en óttast um leið að
eigin tilfinningar geti orðið sér Ijötur um
fót. Óhjákvæmilega kemur því til
árekstra milli þeirra, en smám saman
myndast djúpstæð vinátta sem þó er
ekki öll þar sem hún er séð.
Homminn hefur lag á að
gera sér og klefafélaga sín-
um lífíð léttara með því að
riíja upp bandarískar bíó-
myndir sem hann hefur séð,
og er frásögn hans af mynd-
inni Cat People frá 1942 ein
af burðarstoðum leikritsins.
Þar er sagt frá hlébarðakon-
unni, fagurri konu sem áður
en yfir lýkur umbreytist í
hættulegt rándýr. Hún er að
vísu alls óskyld köngulóar-
konunni, sem veiðir karl-
menn og kemur einnig við
sögu í leikritinu, en könguló-
arkonan getur samt ekki síð-
ur reynst bráð sinni skeinu-
hætt en hlébarðakonan.
Hér er það Halldór Magn-
ússon sem fer með hlutverk
hommans og Daníel Ó. Vigg-
ósson leikur hinn róttæka
hugsjónamann, en leikstjóri
er Gunnar B. Guðmundsson
kvikmyndagerðarmaður.
Leikurinn er óneitanlega
frekar flatur, en það er
kannski eins og við mátti
búast af áhugaleikurum og
engin ástæða til að kvarta undan því
enda er þetta mjög smekklega gert af
þeirra beggja hálfu. Þó má segja að ró-
legheitin séu stundum fullmikil og oft
engu líkara en þeir félagar væru að leik-
lesa textann sitjandi í huggulegheitum
einhvers staðar í góðum sófa.
Aðrar persónur sjást ekki á sviðinu,
en stöku sinnum heyrist utan sviðs í
fangaverði og fangelsisstjóra.
Leikmyndin, nöturlegur fangaklefi, er
trúverðug og flott, en heiðurinn af henni
á Huld Óskarsdóttir. Lýsingin er eins
einföld og hugsast getur, en virkar mjög
vel. Tónlist er leikin á milli atriða, mest-
megnis argentínskur tangó, en í leikslok
er flutt ljómandi gott lag eftir m.u.t.e.
Sjálft leikritið er afbragðs gott og tví-
mælalaust þess virði að leggja leið sína í
Hafnaríjörðinn til þess að sjá þessa upp-
færslu, sem greinilega er gerð af metn-
aði ötulla áhugamanna.
Hvernig tekið er á málefnum homma í
leikritinu hljómar reyndar í aðra rönd-
ina býsna gamaldags núorðið, þótt það
hafi vafalaust þótt afar róttækt fyrir fá-
einum áratugum.
Atökin milli draumóramannsins og
róttæklingsins eiga hins vegar fullt er-
indi við samtímann, þótt lítið sé orðið
eftir af marxisma í þjöðfélagsumræðu nú
til dags. Draumóra- og afþreyingarsam-
félagið lifir hins vegar góðu lífi í algleymi
nútímans og um leið eru margir sem
vilja spyrna fótum við þeirri þróun undir
ýmsum og misgáfulegum formerkjum.
Guðsteinn
Bjannason
skrifar