Dagur - Tíminn Akureyri - 13.02.1997, Blaðsíða 8

8 - Fimmtudagur 13. febrúar 1997
|Dagur-'3Rm!mt
PJÓÐMÁL
,3Dagur-®tmtmt
Útgáfufélag: Dagsprent hf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjóri: Stefán Jón Hafstein
Aðstoðarritstjóri: Birgir Guðmundsson
Framkvæmdastjóri: Marteinn Jónasson
Skrifstofur: Strandgötu 31, Akureyri, Garðarsbraut 7, Húsavík og Þverholti 14, Reykjavík
Símar: 460 6100 og 563 1600
Netfang ritstjórnar: ritstjori@dagur.is
Áskriftargjald m. vsk. 1.600 kr. á mánuði
Lausasöluverð kr. 150 og 200 kr. helgarblað
Prentun: Dagsprent hf./lsafoldarprentsmiðja
Grænt númer: 800 70 80
Fax auglýsingadeildar: 462 2087 - Fax ritstjórnar: 462 7639
Bankastjóralaun
í fyrsta lagi
Auðvitað eiga laun bankastjóra að vera góð. Þau eiga
að vera með þeim hæstu. Ef mánaðarlaun bankastjóra
eru kringum 500 þúsund á mánuði er það alls ekki
fráleitt miðað við það sem gengur og gerist í ýmsum
störfum hjá fyrirtækjum í landinu. Menn eru tæpast
keyptir milli sjónvarpsstöðva fyrir minna en Seðla-
bankastjóralaun með öllu þegar stjórastólar eru í húfi.
Bankastjórar verða að vera hæfir í starfi, skila árangri
og bera mikla ábyrgð. Og fá laun samkvæmt því.
~\
Hæfni: Engum dettur í hug að Birgir ísleifur Gunnars-
son, Sverrir Hermannsson og Steingrímur Hermanns-
son hefðu komið til ÁLITA sem bankastjórar nema
vegna stjórnmálatengsla sinna. Eru bankaráðsmenn-
irnir Pálmi Jónsson, Árni Mathiesen og Guðni Ágústs-
son mestu hagspekingar sem völ er á til að gæta hags-
muna almennings í ríkisbönkunum?
Ábyrgð: Tugmilljarða afskriftir, óhagkvæmur rekstur,
hálf þjóðin í ÁBYRGÐ fyrir útlánum!
Árangur: 27-52% hækkun launa meðan almenningi
eru skömmtuð þau heilræði að halda sig innan við 5%!
í þriðja lagi
Það er ekki von að almenningur sé hrifinn af þeim
rökum að brýnt hafi verið á Þjóðarsáttartímanum
að jafna laun bankastjóra upp á við. Um ein eða
tvenn mánaðarlaun verkamanns. Og geta þó vel
verið efnisleg rök fyrir því - útaf fyrir sig. En það
er ekkert „útaf fyrir sig“ - þótt elítan reyni að hafa
það svo. Fólk er fúlt og svekkt vegna þess að
hvergi kemur fram nokkur vilji hjá þeim sem ráða
ferð að hlusta á, vega og meta og koma til móts við
kröfur um að bæta úr hjá þeim sem verst eru
staddir. Okkur munar ekkert um fimmhundruð
þúsund króna kepp í sláturtíðinni. Kannski er
spurning við rúma milljón með sporslum og lífeyr-
isréttindum. En okkur munar bölvanlega um það
pólitíska og siðferðislega gjaldþrot sem loddara-
skapurinn, pukrið og tvöfeldnin leiða af sér.
Stefán Jón Hafstein.
V________________________________I___________________/
daxtöiiiA

Eiga upplýsingar um launahækkanir til ríkisbanka-
stjóra eftir að spilla fyrir kjaraviðræðum?
Friðbert
Traustason
formaður Sambands
ísL bankamanna
*
Eg tel að gagnvart
okkar stéttarfélagi
ætti þetta að leiða
til þess að auðveldara
verði fyrir almenna
bankamenn að sækja sín-
ar launabætur. Almennt
séð finnst mér þetta hins
vegar sýna að ákveðinn
hópur í þjóðfélaginu,
bankastjórar og forstjór-
ar stórfyrirtækja, geta
skammtað sér skammar-
lega háar hækkanir fram
úr öllu hófi.
Þórunn
Sveinbjarnardóttir
form. Starfsmanna
félagsins Sóknar
Þær munu ekki auð-
velda viðræðurnar.
Fólk hefur verið
seinþreytt til reiði gagn-
vart sjálftökuliði í launum
og kannski hafa upplýs-
ingar af þessu tagi sjald-
an legið jafn glögglega
fyrir. Þetta hlýtur að kalla
á viðbrögð.
♦
♦
Sigurður
Jóhannesson
form. Vinnumála-
sambandsins
Auðvitað er þetta
ekki jákvætt inn-
legg í viðræðurnar.
En ég á hins vegar ekki
von á því að þetta hafi
einhvern afturkipp í för
með sér í því ferli sem er
í gangi.
Ögmundur
Jónasson
formaður BSRB
Nei, þvert á móti tel
ég að þetta eigi
eftir að hleypa nýj-
um krafti í viðræðurnar.
Það er greinilegt að góð-
ærið er þegar komið inn á
borð til bankastjóra og
annarra þeirra sem nán-
ast skammta sér launin
sjálfir. Krafan er sú að
allir fái sinn skerf í góð-
ærinu.
I I
s Wfi ÉÉÉÆ
Fjöllin líka suður...?
„Já, það fer að sönnu vel um
landsbyggðarfólk innan um
flettiskiltin. Á sumrin heldur
það heim í átthagana og hlustar
á íjöllin. FjöIIin segja farir sínar
ekki sléttar, nú langi þau suður
líka,“
- segir Rúnar Helgi Vignisson rithöfund-
ur í DV.
Loftleiðir líka.. ?
„í sjálfum sameiningarsamn-
ingnum er hvergi talað um það
að taka upp nafn annars
(flug)félagsins enda er það svo
mikil íjarstæða að engum hefur
dottið það í hug fyrr. Þetta lýsir
í mínum huga skorti á hug-
myndaflugi. Það hlýtur að liggja
beint við að taka nú upp á ný
nafn Loftleiða, það félag átti allt
Ameríkuflugið og um 70% af
Evrópufluginu. Þar með ætti að
teljast eðlilegt að utanlands-
flugið yrði kallað Loftleiðir,“
- segir Kristjana Milla Thorsteinsson
viðskiptafræðingur í DV um uppvakn-
ingu Flugfélags íslands.
Tilfinningahitinn í banni
„Þjóðfélagið er orðið umburðar-
laust gagnvart tilfinningahita.
Ef við förum nokkra áratugi
aftur í tímann þá sjáum við að
greinar voru þá skrifaðar af
miklu meiri tilfinningahita en
nú tíðkast. Þá þorðu menn að
sleppa sér í blöðunum. Nú segir
maður við vin sem kæmi til
manns með grein þar sem hann
sleppti sér: Nei, þetta skaltu
ekki birta.“
- Þorsteinn Gylfason í viðtali í Alþýðu-
blaðinu.
Upp eftir breiðu bökunum
Einu sinni var verkalýðsleiðtogi
sem lét kjósa sig á Alþingi til að
gæta hagsmuna verkalýðsins og
halda uppi merkjum jafnaðarstefn-
unnar. Þaðan lá leiðin í bankastjóra-
stól ríkisbanka þar sem fór vel um
baráttujálkinn til æviloka.
Þetta fallega ævintýri er alveg
hreina satt og sýnir afskaplega vel
hvort það borgar sig ekki að vera köll-
un sinni trúr og vinna að heill og ham-
ingu þeirra sem minna bera úr býtum.
Einstaka öfundsjúk sál hafði eitthvað
við það að athuga að Jón Baldvinsson,
forseti ASÍ, formaður Alþýðuflokksins
og þingmaður jafnaðarstefnunnar
skyldi telja við hæfi, að gera sjálfan sig
að bankastjóra Útvegsbankans.
Hjáróma raddir muldruðu eitthvað
um að hugsjónamaðurinn hafi klifrað
upp eftir baki verkalýðsins, í sinn
hæga og vellaunaða sess.
Fyrirmyndirnar
Nú er komið í ljós að Jón verkalýðs-
leiðtogi vissi vel hvað hann söng þegar
hann klifraði upp eftir bognum bökum
launalýðsins til að gerast ríkisbanka-
stjóri. Auðsjáanlegt er af ummælum
leiðtoganna að verkalýðurinn ætlar að
renna sér upp eftir breiðum bökum
bankastjóranna til að ná eftirsóknar-
verðum kjarabótum.
Svona búa þeir í haginn fyrir launa-
lýðinn með því að láta þingkjörin
bankaráð hækka
kaupið sitt og sporsl-
ur langt fram úr öll-
um vísitölum og
verðbólgum. Launa-
kjör bankastjóranna
eru orðin öðnnn fyr-
irmynd og er það
vel.
Jóhanna Sigurðardóttir neyddi við-
skiptaráðherra til að upplýsa á Alþingi
það sem allir vissu, að kjör ríkisbanka-
stjóranna eru til mikillar fyrirmyndar.
Upp voru gefnar tölur og prósentur
sem sýna að bankarnir hafa vel efni á
að gera vel við sína stjórnendur.
Hér ber vel í veiði fyrir samninga-
menn launþega, að gera samanburð á
launahækkunum tekjuaðalsins og ann-
arra á þjóðarsáttartímabili.
Steingrímur Hermannsson hefur
gumað mjög af sínum mikla þætti í
þjóðarsáttinni og það að verðleikum.
Þar sem þjóðarsáttin felst í því að
hækka eigin laun um 36 af hundraði á
tveim árum, plús ríflegar eftirlauna-
hækkanir, hlýtur stjórn Seðlabankans
að vera sátt við að
aðrir launþegar fái
svipaðar hækkanir.
Þetta skilja allir
nema samninga-
menn Vinnuveit-
endasambandsins.
En þeim er vorkunn,
því þeir flnna hvergi góðærið sem
Kjaradómur og bankaráð ríkisbank-
anna velta sér upp úr, eins og strípuð
jómfrú í miðnæturdögginni á Jóns-
messu.
Sannir jafnaðarmenn
Þegar Kjaradómur og bankaráð eru að
bæta kjör embættismanna er tekið mið
af einhverjum hálaunahópum, sem
gera það gott úti í bæ. Kjör Seðla-
bankastjóra voru bætt til að samræma
þau tekjum bankastjóra viðskipta-
bankanna.
Allt er þetta gert í jöfnunarskyni og
má með sanni segja að jafnaðar-
mennskan á upp á pallborðið hjá
kjaraelítunum. Því er ekkert eðlilegra
en að láglaunaliðið, allt frá prófessor-
um upp í afgreiðslufólk í sjoppum, taki
mið af þeim kjarabótum sem háemb-
ættismenn og ríkisbankastjórar telja
við hæfi. Þar er fólk sem hefur hendina
á púlsi efnahagslífsins og veit öðrum
betur hvað þjóðarsáttin þolir.
Jafnaðarmaðurinn Jón Baldvinsson
ruddi brautina þegar hann klifraði upp
eftir bökum verkalýðsins á sínum tíma.
Nú er komið að verkalýðnum að fara
svipaða leið og klifra upp eftir bökum
bankastjóranna til að sækja sínar
kjarabætur.
Ekki skal dregið í efa að þeir munu
fúslega beygja hné sín til að auðvelda
láglaunaliðinu að ná einnig því tak-
marki að njóta þjóðarsáttar og góð-
æris.
OÓ
Oddur