Dagur - Tíminn Akureyri - 01.03.1997, Qupperneq 3

Ptgur-®mmm
Laugardagur 1. mars 1997 - III
ISLENDINGAÞÆTTIR
Dengsjáping
Ellin þvingar aldin hró
anda slyngir týna;
dauðans fingur dofinn sló
Dengsjáping í Kína.
Að hans liðnu œvikveldi
okkur mœtir spurning sú;
hver mun stýra Kínaveldi,
kommúnismans vígi nú.
Allar spár er best að banna,
bráðum úr því skorið fæst
hverjir þessum milljarð manna
munifá að stjórna nœst.
Fregnir vorum vafa eyða,
veita kvíðnum þjóðum svar,
hverjir muni lýðinn leiða
í landi Konfúsíusar.
Stóran víðan heimsins hring
hellist fréttin yfir.
-Þó að deyi Dengsjáping
drekinn forni lifir.
Búi.
Einræktun
Hryllings frétt var flutt í gœr,
flest er gott á þrotum;
sköpuð var með einrœkt œr
-að ég held hjá Skotum.
Þá er hœgt að þurrka út
þessa gömlu dorra!
Enda þarf nú engan hrút
við œxlun sauða vorra.
Viðsjál eru vísindin,
vondu framtíð spáir.
Heimsins gervalt karla-kyn
kvíðans hrollur hrjáir.
Búi.
Nóbelsvísa
Margir njóta Nóbelsprísa
nú um stundir, til ogfrá.
-Hér á fróni elds og ísa
ekki margir hnossiðfá;
nema þessi Nóbelsvísa
nái því að sigra. - Váá!
Búi.
Það er gamalt blóð okkar
Eins og bóndinn sem
heimtir fé af íjalli gleðst
yfir hverri kind þá fagna
áhugamenn um ættfræði
sérhverri útgáfu í þessari grein.
Eins og hver kind hefur sitt sér-
staka hornlag og yfirsvip, þannig
eru ættfræðibækur ólíkar á ýms-
an hátt. Fimmta bindi af Ættum
Þingeyinga er mislitur gripur, vel
holdfylltur víða en annars staðar
er grunnt á beini. Hér kemur
framhald af ritsafni, voru komin
íjögur bindi og er það því illskilj-
anlegt hvers vegna nýtt brot er
tekið upp. Það telst galli. Hér er
nýr formáli en jafnframt vísað í
formála 1. bindis en þar var
greint það markmið ritsafnsins
að telja Þingeyinga sem fæddir
væru í sýslunni fyrir 1950.
Nú er frá þessu vikið og í
sumum þáttum talið fólk að
hætti niðjatals allt til þessa dags.
En í öðrum er svo sagt að eigi
verði nánar frá fólki greint þareð
það hafi flust burt úr sýslunni.
Skýring þessa hlýtur að vera
misjafn aldur þáttanna og svo
því að fleiri séu höfundar en
einn þótt ekki sjáist nein sérstök
auðkenni þess nema dálítið ólíkt
málfar. Sem dæmi um það má
nefna að hér eru notaðar sagn-
irnar að flytjast og flytja án reglu
(fluttist-flutti). (Orðið talva í for-
mála verður að skiljast sem
tölva.)
Myndir eru í bókinni en þær
eru þar engin skrautfjöður, ein-
tómar “passamyndir” af einstak-
lingum, allar jafn stórar, í röðum
eins og í fyrri bindunum eða
flekkjum og heilum síðum.
Af þessu verða þær ekki sam-
ferða umgetningu viðkomandi
einstaklings en þó á svipuðum
slóðum. Þær eru merktar nafni
án nokkurra tilvísana að tveim
frátöldum sem bera tilvísunar-
Guðmundur Bjarnaon,
ráðherra.
Guðmundur Karl Ásbjörnsson
listmálari.
Eva Ásrún, dagskrárgerðarkona.
Guðlaugur Friðþórsson,
afreksmaður í Eyjum.
Jónas Jónsson, fyrrverandi bún
aðarmálastjóri.
Auður Eir Vilhjálmsdóttir, prestur,
og dætur hennar Dalla og Yrsa
Sigurðardætur.
númer. Hér er enga Qölskyldu-
mynd að finna, ekki brúðkaups-
mynd, enga mynd af fundi,
mannfagnaði, bæjum eða lands-
lagi, en auðir síðubútar verða
milli þáttaskila. Bókin hefði orð-
ið stórum ásjálegri við aukið og
Qölbreyttara myndefni.
Það er þakkarvert að ekki eru
prentvillur í þessari bók að frá-
töldu því skrýtna fyrirbæri að
nær alls staðar í meginmáli vant-
ar punkt þar sem millinöfn eru
skammstöfuð. Þetta lýti hverfur
hinsvegar að mestu í nafna-
skránni.
Galli er það í nafnaskrá hve
blaðsíðutilvísanir eru langt frá
nöfnunum og hún því óþægilegri
aflestrar en nafnaskrá fyrri
binda.
Framanritað má nú kalla
sparðatíning en það er aðalatrið-
ið að hér birtist heilmikið af áður
óbirtum fróðleik og skýrast ætta-
tengsl í Þingeyjarsýslu við það og
það er því góður fengur. Að sjálf-
sögðu skarast þetta bindi víða
við hin fyrri og sá sem villl hafa
af því fullt gagn þarf að hafa þau
öll undir.
Sá er fræðast vill um samlíð-
armenn hefur úr mörgu að moða
og það er fjölbreyttur gróður á
þingeyskum heiðum og dölum
mannlífsins. Hér eru þau
frændsystkinin Guðlaugur Frið-
þórsson afreksmaður í Eyjum og
Eva Ásrún dagskrárgerðarkona
og Guðmundur Karl Ásbjörnsson
listmálari og Guðmundur
Bjarnason ráðherra, öll sömu
ættar en sýnast ólík.
Úr annarri ætt koma þau
Hjálmar Helgi Ragnarsson tón-
skáld, Auður Eir Vilhjálmsdóttir
prestur, Hjálmar Torfason gull-
smiður og Jónas Jónsson fv. bún-
aðarmálastjóri. Þetta verður að
telja ljölbreytt safn úr síðustu
leit.
Áfram, Þingeyingar.
ás.