Dagur - Tíminn Akureyri - 03.04.1997, Page 2

II - Fimmtudagur 3. apríl 1997
JQagur-‘3Snróm
! á lífi af 27
ofnfélöaum
- ' Mý-
vetninga og síðar við Austfirð-
inga, Flateyinga og lið á Norð-
urlandi, Þór og KA, Grenvíkinga

VIKUR
BLAÐIÐ
U. avriln.M^'
félagið Víkingur, en najninu
það horf sem enn er. fnfmdinum en 4 bættust
23 drengir voru “ J Jpað er við hœfi að geta
sv0 við sem stofnfelW1 • Benedikt Bjarkhnd,
frumherjanna en þ jheódorsson, Hjalmar
Jón Bjarklind, Knstj jóhannesson> Sigtryggur
Theódorsson, hgg L Kristjánsson, Gunnar
Flóvent *lbensS2rZ Biarnaton, Númi Knst-
Bjarnason, VernhnJnason> Bjarni Pétursson, Jo-
jánsson, Magnus J Bergmann Jonsson,
iann Gunnar Benedttsso • EngUbert
Georg Jónsson, Asi)jörn Benediktsson, Sig
Valdimar Vigfusson, J Hafstein, Jakob V.
tryggur ^J^Zfstein, Ásgeir Pálsson
Hafstein, Jon Práinn Kristjánsson, Al-
Marteinn Steing n -óren Einarsson.
bert Jóhannesson ogSoren^^^------------
í fótbolta á selí
maður sem uppi hefur verið á
Húsavík!" Og Valdi ætti að vita
það, hefur mætt á völlinn í 70
ár samfleytt og fylgst með kyn-
slóðum knattspyrnumanna
vaxa úr grasi. Og hann er helst
á því að Helgi hefði getað orðið
atvinnumaður í knattspyrnu ef
hann hefði búið í Reykjavík.
Hann hefði t.d. einu sinni spilað
gegn Björgvini Schram, sem þá
þótti einna bestur fótboltamað-
ur á landinu, og Helgi hafði
hann alveg í vasanum.
Helgi gaf lítið út á það að
hann hefði verið svona góður.
En sagðist hafa verið nokkuð
lengi að og verið að spila
svona framundir 1944.
Teiknari og sólóisti
Matti segir að vörnin hafi verið
sterkasti hluti liðsins, menn
eins og Söri, Valdi og Jón Bjark-
lind. „Við gátum alltaf treyst á
vörnina og við framherjarnir
ur og snöggur. Og það
voru traustir leik-
menn meðal andstæð-
inganna einnig. „111-
ugi á Bjargi var firna-
sterkur í liði Mývetn-
inga og harðskeyttur
mjög, en fór reyndar
illa því hann fótbrotn-
aði í fótbolta sem ekki
var algengt þá, a.m.k.
ekki eins og nú,“ segir
Sigtryggur.
Þórsarar grófir
í 70 ár!
Þeir félagar fylgjast
allir vel með fótbolta
og horfa mikið á leiki
í sjónvarpinu. Og Sör-
en þykir harkan í út-
löndum keyra úr hófi
fram og mikil áhersla
lögð á að berja menn
niður og helst koma
Sigtryggur á Melum.
Af þessum 27 stofnendum fé-
lagsins eru 12 á lífi enn og
verður það að teljast nokkuð
hátt hlutfall á 70 ára afmæli fé-
lags. Stafar ugglaust af því að
þetta eru styrkir stofnar, pilt-
arnir búa enn að hollri íþrótta-
iðkun í æsku og e.t.v. ekki síst
vegna þess hve ungir stofnfé-
lagarnir voru.
í tilefni 70 ára afmælisins
bauð Ingólfur Freysson, for-
maður Völsungs, 5 af stofnfé-
lögunum í kaffisamsæti fyrir
skömmu, þeim Marteini Stein-
grímssyni, Sigtryggi Alberts-
syni, Sören Einarssyni, Valdi-
mar Vigfússyni og Helga Krist-
jánssyni, en þeir eru allir bú-
settir á Húsavík. Auk þeirra
voru mættir blaðamaður Víkur-
blaðsins og Þormóður Jónsson,
fyrrum, formaður Völsungs, en
hann er manna fróðastur um
sögu félagsins og hefur viðað að
sér heimildum og skrásett ýms-
an fróðleik um starfsemi Völs-
ungs, sem vonandi verður ein-
hvern tímann komið á þrykk.
Völsungur og
Sameinuðu þjóðirnar
Fimmmenningarnir voru hver
öðrum hressari og þeim leiddist
ekkert að ræða hina gömlu
góðu daga, rilja upp forna
kappleiki, frækna sigra, góða
og gengna félaga og minnisverð
atvik úr íþróttalífi Húsavíkur
s.l. 70 ár.
Þeim bar ekki alveg saman
um hvar stofnfundur Völsungs
var haldinn, enda heimildir um
það á reiki. En Marteinn sagði
að þeir IJafstein bræður hefðu
verið helstu hvatamenn að
stofnun félagsins, enda verið
foringjar í drengjahópi Húsa-
víkur á þeim tíma. Og Helgi
segir að stefnan í alþjóðamál-
um hafi kannski verið mörkuð
með stofnun Völsungs, þ.e. að
gefa mönnum kost á að vera
stofnfélagar, þó þeir væru ekki
á stofnfundi. Þessu fordæmi
ungra Húsvíkinga hef'ðu svo
ráðamenn þjóðanna fylgt þegar
Sameinuðu þjóðirnar voru
stofnaðar á sínum tíma!
Með Björgvin
Schram í vasanum
Á fyrstu árunum var leikið við
lið úr Reykjadal, Tjörnesinga,
Helgi Brasi.
leikið var við lið úr Reykjavík
t.d. Val. Valur kom norður eitt
sumarið og spilaði við KA, Þór
og Völsung. „Og unnu alla leik-
ina en við stóðum okkur best,
töpuðum bara með svona 6
marka mun en Akureyringar
með þetta í kringum 14 marka
mun,“ segir Matti.
En hvaða leikmaður var
bestur á þessum árum? Valdi-
mar er með það alveg á hreinu:
„Það er enginn vafi á því, Helgi
Kristjánsson er besti fótbolta-
þurftum ekkert að
vera flækjast aftur að
ná í boltann, því
vörnin sparkaði svo
fljótt og langt fram.“
Og Söri tekur undir
þetta. „Við vorum
ekkert að tefja leik-
inn með því að vera
þvæla boltanum á
milli okkar þarna aft-
ur.“
Fleiri góðir leik-
menn koma upp í
umræðunni. Jóhann
Hafstein var mjög
góður spilari, en það
kom fyrir að hann
neitaði að hafa
Kobba bróður sinn
með. „Jakob spilaði
eins og þeir gera í
dag, var voðalega
flinkur með boltann
en gaf hann aldrei frá sér held-
ur sólaði um allt og þvældi einn
á eftir öðrum, og þetta vildi Jó-
hann ekki sjá,“ upplýsir Matti.
Og Jakob var ekki síður flinkur
að teikna, því hann teiknaði á
sínum tíma merki Völsungs sem
enn er notað.
Sveinbjörn Helgason var
minnisstæður markmaður og
greip boltann oft vel, enda
„voru þetta svo voðalega stórar
lúkur á manninum." Kristján
Theódorsson var lipur leikmað-
þeim út af. „Enda snýst þetta
allt um peninga og menn eru
hættir að spila ánægjunnar
vegna eins og við gerðum.“
En var aldrei hart barist á
völlum fortíðar?
Jú, það var tekið á en aldrei
reynt að meiða menn. Það voru
helst aðstæðurnar sem gátu
skapað hættu. Einu sinni voru
Völsungar að spila á Akureyri í
slydduhríð og kulda og þá
þurftu nokkrir af yfirgefa völl-
inn vegna vosbúðar. „Þeir voru
búnir að velta Manga Bjarna
upp úr sama drullupollinum
aftur og aftur og nánast búnir
að drepa hann. Og líklega
bjargaði Haraldur á Einarsstöð-
um lífi Magga, því þegar hann
skreið skjálfandi af velli, þá
náði Halli í brennivín og hellti
upp á hann og lífgaði hann við
með því.“
Valdi segist muna eftir leik á
móti Þór, þar sem flestir Völs-
ungar voru meira og minna
lemstraðir í lokin, og m.a.
brotnaði önnur legghlíf Valda
undan fimbulsparki. „Þórsarar
voru grófir og spiluðu fast, en
KA-menn voru alltaf liprari. Og
þetta hefur ekkert breyst á 70
árum, Þórsarar eru enn grófir
en KA-menn spila fínni bolta,"
segir Valdi.
Og bætir því við að það hafi
alltaf verið heldur leiðinlegt að
spila við Akureyringa. „Þegar
við spiluðum við önnur lið, þá
tóku þeir vel á móti okkur og
við eignuðust kunningja og vini
til lífstíðar. En Akureyringum
kynntumst við aldrei, það var
einhver hroki í þeim og þeir
eins og litu niður á okkur og
vildu sem minnst hafa við okk-
ur saman að sælda. Kannski
stafaði þetta af því að þeir
þoldu bara ekki að tapa fyrir
okkur og voru skíthræddir."
Boltanum sparkað
til Flateyjar
En það var spilað við fleiri lið
en Akureyringa, m.a. við Flat-
eyinga, eins og áður sagði. Og
þjóðsagan segir að upphaf
þeirra samskipta hafi verið að
Völsungar misstu fótbolta í sjó-
inn og náðu ekki aftur. Boltann
rak síðan til Flateyjar og eyjar-
skeggjar tóku fegins hendi við
fengnum og hófu umsvifalaust
æfingar og þá var hægt að fara
að spila við þá.
Það var ekki óalgengt að
boltinn færi í sjóinn, enda völl-
urinn skammt frá bjargbrún úti
á Höfða. „Það voru okkar þrek-
æfingar, að hlaupa að heiman
eftir fjörunni og klifra síðan
upp bjargið, og fara svo margar
ferðir niður það til að ná í bolt-
ann,“ segir Matti. Og iðulega
þurfti að fara á bát á eftir bolt-