Dagur - Tíminn Akureyri - 03.04.1997, Page 3

Jlagur-Βmmn
Fimmtudagur 3. apríl 1997-III
VÍKUR
BLAÐIÐ
kínnsskóm fyrir 7 0 árum
Kempurnar Sören Einarsson, Sigtryggur Albertsson og Engilbert Valdimar Vigfússon í aftari röð. Marteinn Stein-
grímsson og Helgi Kristjánsson fyrir framan.
anum og þá teygðist auðvitað á
æfingunum.
Hinir ungu Völsungar spil-
uðu stundum æfingaleiki við
Leynifélag Fjörukalla, sem voru
eldri menn úr ungmennafélag-
inu, sem höfðu gaman af því að
spila við strákana. Ásgeir Krist-
jánsson smalaði þá köllunum
saman og þetta voru menn á
borð við Dodda Geira, Sigurjón
Jónsson, Þórmar Albertsson og
fleiri minnisstæðar kempur.
Fyrir daga Adidas
Vallaraðstæður og ekki síður
staðsetning vallarins var ekki
upp á það besta. En aðrar græj-
ur til knattspyrnuiðkunar?
Boltarnir voru auðvitað reimað-
ir blöðurboltar, stundum býsna
harðir. „Enda var ekki mikið
um að menn skölluðu á þessum
árum.“ Þeir örfáu sem höfðu til
þess hugrekki vöktu aðdáun og
voru nefndir menn á borð við
Gísla Steingrímsson og Árna í
Ásgarði sem áttu það til að
setja höfuðið í boltann með
brúklegum árangri.
En fótboltaskórnir? „Gúmmí-
skór og strigaskór," segir Matti.
„Ég fékk einu sinni lánaða fót-
boltaskó hjá Þráni Mara, en ég
þurfti að rimpa þá saman með
snæri svo þessir skóræflar
héngu utan á löppunum á mér,“
segir Söri.
Og auðvitað var einnig spilað
á selskinnsskóm, sem urðu
reyndar óþægilega harðir í sól-
skini og þurrki en mýkri og
meðfærilegri í bleytu.
En þjálfarar? Þjálfara höfðu
þeir félagar aldrei. Þó man Sig-
tryggur eftir að séra Róbert
Jack kom hér og þjálfaði um
tíma, en það var nokkru síðar á
öldinni.
Með gogginn í hnénu
Þeir félagar voru mislengi í
boltanum, Helgi einna lengst.
Og Helgi þótti gríðarlega fjöl-
hæfur íþróttamaður og hefði ör-
ugglega náð langt ef hann hefði
lagt stund á æfingar. En vinnan
og b'fsbaráttan hafði forgang
eins og eftirfarandi saga Helga
ber vel með sér.
„Jakob Hafstein hafði mikinn
áhuga á að gera mig að íþrótta-
manni, en ég keppti bara einu
sinni í frjálsum iþróttum og þá
fyrir hönd Þingeyinga. Ég var
þá 23 ára og var auðvitað á sjó.
Ég var að koma úr róðri að
kvöldlagi, þegar Jakob kemur
niður á bryggju og segir að nú
eigi ég að keppa í frjálsum dag-
inn eftir, mig minnir við Aust-
firðinga. Ég taldi þetta meina-
laust og mætti daginn eftir og
keppti í 4 greinum og vann til
verðlauna í þrem.
Sfðar ætlaði ég að keppa á
Laugum, en þá kom babb í bát-
inn. Við rérum þetta í viku,
hálfan mánuð í einu og háset-
arnir fóru aldrei heim á kvöldin
þann tíma og varla upp úr
bátnum. Við komum að, hent-
um fiskinum upp á bryggju og
tókum við nestinu sem komið
var með niður eftir og síðan var
farið út aftur. Þetta var kannski
ekki besti undirbúningurinn
undir íþróttamót, en ég ætlaði
sem sé að mæta á eitt slíkt. En í
róðrinum varð ég fyrir því að
reka gogg í hnéð á mér, fékk
blóðeitrun eða eitthvað slíkt, og
var heldur slæmur síðustu dag-
ana með uppblásið hnéð og gat
varla gengið. Þegar Jakob Haf-
stein segir mér frá mótinu, þá
segist ég varla vera til stórræð-
anna því ég geti ekki einu sinni
gengið.
Morguninn eftir var hann þó
mættur snemma til að athuga
hvort ég treysti mér ekki, og
virtist hafa þá trú að ég gæti
spjarað mig á annarri löppinni
á við íþróttamenn með báða
fætur heila. En það varð nú
ekki og ég keppti aldrei aftur í
frjálsum íþróttum.“
„Sjáumst á
einhverju brölti“
Félagarnir fimm gleyma sér við
umræður um forna frægðartíð
og eru þær stórfróðlegu og
skemmtilegu umræður óskráð-
ar, a.m.k. að sinni. Og tími til
kominn að kveðja eftir að veit-
ingum höfðu verið gerð veru-
lega góð skil. Lystin hjá köllun-
um var eins og þeir væru að
koma af erfiðum fótboltaleik
eða úr löngum róðri. Enda hver
öðrum hraustari og sprækari.
Sören sagði að þetta hefði nú
verið heldur ánægjuleg stund,
„enda ekki víst að við komum
saman með þessum hætti aft-
ur.“ Matti hafði ekki verulegar
áhyggjur. „Við sjáumst nú ör-
ugglega karlanir á einhverju
brölti í bænum.“
Væntanlega eiga þessir heið-
ursmenn a.m.k. eftir að hittast
12. apríl n.k. þegar þeir fagna
stórafmæli félagsins sem þeir
stofnuðu fyrir 70 árum. js

M
Þankar þingeyings
Spillti Spaugstofan
feraiingarundirbúningi?
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar
Klerkar og margir aðrir
prýðilega kristnir ein-
staklingar hafa rifið hár
sitt og skegg síðustu daga
vegna meintrar árásar Spaug-
stofupilta á guðs kristni og góða
siði í landinu. Spaugstofan not-
aði sum sé tækifærið að séra
Heimi burtflognum úr Rúv-
hreiðinu og gerði glannafeng-
inn páskaþátt þar sem snúið
var út úr guðspjöllunum og þau
teygð og toguð í ýmsar óvæntar
áttir.
Þjóðarsálin talar um guðlast
í þessu sambandi og helgispjöll.
Og leikir og lærðir benda á að
fermingarbörnum sé hætta bú-
in á afkristnun vegna þessa
þáttar. Og enn aðrir tala um
ábyrgð ríkisútvarpsins sem
hefði aldrei átt að sýna þennan
þátt.
Rushdie og Reykás
Og talandi um ritskoðun. Sal-
man nokkur Rushdie skrifaði
bók þar sem hann m.a. fjallaði
um spámanninn Múhameð með
óviðurkvæmilegum hætti að
dómi réttrúaðra og er Rushdie
réttdræpur fyrir vikið hvar sem
til hans næst. Það er ekki bein-
línis búið að gefa út veiðileyfi á
Spaugstofugengið eins og á Sai-
man kallinn, en það ar a.m.k.
búið að útskúfa þeim víða, all-
tént uppi háværar kröfur um
slíkt.
Allt er þetta dálítið hlægilegt
(nema náttúrlega dauðadómur-
inn yfir Rushdie), og vissulega
mun fyndnara en umræddur
þáttur Spaugstofunnar.
Er boðskapurinn ekki
spaug-heldur?
Kristin kirkja og boðskapur
frelsarans hafa um aldir staðið
af sér árásir, óhróður og of-
sóknir, svo ekki sé talað um
góðlátlegt grín. Kristnin hefur
lifað af níðingsverk í nafni
kirkjunnar, trúardeilur og inn-
byrðist styrjaldir, klofning,
klámhunda á páfastólum og
víðar. Boðskapur Jesúsar stend-
ur óhaggaður, kristnin hefur
aldrei verið öflugri og kirkjan
sjaldan traustari í sessi. En nú
er öllu þessu ógnað af Spaug-
stofunni.
Staðreyndin er auðvitað sú
að ekki er endilega víst að
sannkristinn maður hafi hlegið
af útleggingu Spaugstofuskelma
á guðspjöllunum. En sannkrist-
inn maður hefði varla gert
meira en hrist höfuðið af góð-
látlegu umburðarlyndi og sagt
sem svo: „Ja, ekkert er þeim nú
heilagt þessum blessuðu grín-
isturn."
Sem er auðvitað mergurinn
málsins, því grínistum er ekkert
heilagt, annars væru þeir af-
skaplega lélegir grínistar. Sam-
anber kaþólska spaugarann
Dave Allen sem dró guð, páfann
og kaþólska kirkju sundur og
saman í háði í ríkissjónvarpinu
fyrir nokkrum árum, án þess að
þjóðarsálin steypti verulega
stömpum.
Þeir sem hinsvegar hafa ekki
bjargfasta trú, eru ekki öruggir
um málstaðinn eða boðskapinn,
t þeir þola auðvitað ekki að trúin
sé höfð í flimtingum. Sannkrist-
inn maður veit að ekkert fær
haggað trú hans, og hamr sýnir
umburðarlyndi og vorkunn
þeim sem eru svo óheppnir að
vera ekki frelsaðir. Og sann-
kristinn maður þolir mismun-
andi skoðanir og meðferð skap-
andi listamanna á guðs orði, af
því hann veit að ekkert fær
haggað orðinu.
Siggi Sig og séra Jón
Ef einhverjir klerkar álíta að
einn hálftíma grínþáttur í sjón-
varpi, geti spillt trúarhugmynd-
um fermingarbarna, ja, þá hafa
þeir sömu guðsmenn ekki mikla
trú á mætti orðsins, eða ágæti
eigin uppfræðslu í margra mán-
aða fermingarundirbúningi. Og
þau börn sem hugsanlega
ganga af trúnni fyrir tilstilli
Spaugstofunnar, þau eru örugg-
lega ekki nógu þroskuð til þess
að fermast yfirhöfuð og gera
Jesúm að leiðtoga lífsins. Það
virðist a.m.k. eitthvað hafa
klikkað í uppfræðslunni ef Siggi
Sigurjóns hefur meiri áhrif á
hálftíma en presturinn á mörg-
um mánuðum. Og líti nú hver í
eigi barm og kasti svo fyrsta
steininum.