Dagur - Tíminn Akureyri - 07.06.1997, Blaðsíða 8

VIII - Laugardagur 7. júní 1997
MINNINGARGREINAR
^Dagur-®mttmi
ANDLÁT
Gunnar Ólafsson,
umsjónarmaður eldvarna, Gaut-
landi 15, R., lést á Landspítalanum
að morgni miðvikudagsins 28. maí.
Sigurður S. Hákonarson,
Bergþdrugötu 51 R. Lést þriðjudag-
inn 27. maí.
Ólafur Kristinn Björnsson,
Arnarheiði 8, Hveragerði, lést á
heimili sínu þriðjudaginn 27. maí.
Júiíus Sævar Baldvinsson,
Skagabraut 44, Garði, lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur, þriðjudaginn 27.
maí.
Aðalbjörg Skæringsdóttir,
áður tii heimilis á Óðinsgötu 15,
andaðist á Hrafnistu miðvikudaginn
28. maí.
Sæunn Jónsdóttir
frá Vesturhiíð, Lýtingsstaðahreppi,
Skagafirði, til heimili í Asparfelli 2,
Reykjavík, lést á Sjúkrahúsi Suður-
lands að morgni miðvikudagsins 28
maí.
Bóas Arnbjörn Emilsson,
Reynivöllum 6, Selfossi, lést á
Sjúkrahúsi Suðurlands, miðviku-
daginn 28. maí.
Stefán Óskar Stefánsson,
Sléttuvegi 11, lést á bráðadeild
Landspítalans miðvikudaginn 28.
maí.
Valdimar Jóhannesson,
bdndi í Helguhvammi, lést að kvöldi
mánudagsins 26. maí.
Rósa Magnúsdóttir,
Suðurgötu 17, Sandgerði, lést í
Sjúkrahúsi Keflavíkur 30. maí.
Þorgeir Magnússon, lést í Sjúkra-
húsi Húsavíkur, 29. maí.
Þóra Jónsdóttir,
fyrrum húsfreyja á Hallgilsstöðum,
Brekkugötu 29, Akureyri, lést
fimmtudaginn 29. maí á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri.
Jón Eiríksson,
fyrrv. yfirlæknir í Reykjavík, lést í
Landsspítalanum fimmtudaginn 29.
maí.
Sigurður Haraldsson,
Fögrukinn 15. Hafnarfirði, lést
fimmtudaginn 15. maí sl. Útfórin
hefur farið fram.
Vilborg Heigadóttir,
Eystra Súiunesi, lést á Sjúkrahúsi
Akraness miðvikudaginn 28. maí.
Erna Guðrún Ólafsdóttir (SteUa)
Hagamel 47, andaðist á heimili sínu
aðfaranótt 31. maí.
Grímey Jónatansdóttir,
Garðvangi, lést sunnudaginn 1.
júní.
Jónmundum Einarsson,
stýrimaður, Engjaseli 84, Reykjavík,
varð bráðkvaddur laugardaginn 31.
mai'.
Jón Guðmundsson,
bóndi, Fjalli, lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur, sunnudaginn 1. júní.
Arthúr Vilhelmsson,
Birkilundi, Grenivík, lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsi Akureyrar, 31. maí.
Jón Vilvberg Guðmundsson,
andaðist á heimili sínu í Land-
skrona, Svíþjóð, laugardaginn 31.
maí.
Guðmundur M. Þórðarson,
Laugarásvegi 1, lést á Landsspítal-
anum sunnudaginn 1. júní.
Bertel Erlingsson,
málarameistari lést laugardaginn
17 maí. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Kristín Hannesdóttir
frá Stóru Sandvík, lést á heimili
sínu, Stóragerði 36, þriðjudaginn 3.
júní.
Hclgi E. Eysteinsson,
fyrrv. bflstjóri Öldugötu 3a. Hafnar-
firði, lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
sunnudaginn l.júní.
Þóra Jónsdóttir
Elsku amma. Okkur lang-
ar aðeins til að fá að
minnast þín í örfáum
örðum. Það er svo ömurlegt ef
einhver fer svona snögglega,
þegar enginn á von á. Þú sem
alltaf vars svo hress. Þú varst
alltaf að sauma og föndra eitt-
hvað. Þú sast aldrei auðum
höndum. Og við höfðum svo
gaman af því að koma til þín
og sjá allt sem þú varst búin
að gera. Þú varst alltaf svo
hamingjusöm og mikil ham-
ingja er fólgin í því að gefa af
sjálfum sér. Og það gerðir þú
svo sannarlega. Það er svo
erfitt að hugsa til þess að við
getum ekki farið til þín, talað
við þig og hlegið með þér.
Missir skilur alltaf eftir svo
mikið tómarúm. Það er svo
leiðinlegt að kveðja þig, en við
höfum alltaf minningarnar
um þig í huga okkar og
gleymum þér aldrei. Elsku
amma, takk fyrir allt. Þú varst
einstök.
Vid sjáum, að dýrð á djúpið
slœr
þó degi sé tekið að halla.
Pað er eins og festingin fœrist
nœr
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína
sœng,
að þar heyrast englar tala.
Og einn þeirra blakar bleikum
vœng
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn
blítt og hljótt
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumar-
nótt
og svanur á bláan voginn.
Davíð Stefánsson
Elly, Halldóra, Ása, Jón og
Kristófer
Sigvaldi Kristjánsson
Sigvaldi Kristjánsson var
fæddur á Sultum í Keldu-
hverfi 7. desember 1931.
Hann lést í Reykjavík 11. janú-
ar sl. Foreldrar Sigvalda voru
Kristján Karl Sigvaldason b. í
Sultum, f. 29. maí 1889, d. 11.
desember 1954 og kona hans
Jóhanna Elíasdóttir, f. 21. júlí
1893, d. 19. júlí 1956. Systir
Sigvalda er Guðrún Ingibjrög
Kristjánsdóttir, f. 8. mars
1933, gift Gunnlaugi Halldórs-
syni, f. 19. október 1932.
Sigvaldi kvæntist hinn 29.
ágúst 1958 Ingibjörgu Þuríði
Guðbjörnsdóttur, f. 20. júlí
1928 í Grænumýrartungu. Hún
er dóttir Guðbjörns Benedikts-
sonar, f. 29. ágúst 1989, d. 19.
maí 1990 og Guðrúnar Björns-
dóttur, f. 9. apríl 1906. Synir
Sigvalda og Ingibjargar eru:
1. Guðbjörn, f. 30. aprfl
1958, kvæntur Jónínu M.
Árnadóttur, f. 27. janúar 1959.
Börn þeirra eru Silja Hlín, f.
22. júlí 1987 og Gísli Freyr, f.
6. aprfl 1991.
2. Kristján Jóhann, f. 9. júní
1960.
“Fótmál dauðans fljótt er
stigið”. Þannig byrjar sálmur
eftir séra Björn frá Laufási. Mér
komu þessi orð skáldsins í hug
þegar hringt var til mín og mér
tilkynnt að fyrrverandi ná-
granni minn, Sigvaldi Kristjáns-
son frá Sultum, hefði látist þá
fyrir stundu. Ég átti leið hjá
heimili hans þrem dögum áður
og að sjállsögðu leit ég inn til
hans til að heilsa upp á hjónin.
Bæði komu þau broshýr til
dyra. Jól og áramót voru nýlið-
in, lítil barnabörn veittu gleði
afa og ömmu sem ég fann að
var varanaleg í hugskoti hjón-
anna
Á þessari stuttu samveru-
stund kom mér ekki dauðinn til
hugar og þó, ég vissi að Sig-
valdi, þessi þrekvaxni maður,
gekk ekki heill til skógar. Hjart-
að hafði oft angrað hann, en
hann leit ætíð hress til komandi
tíma. Sigvaldi var frá bænum
Sultum í Kelduhverfi, sonur
bændahjónanna Jóhönnu Elías-
dóttur og Kristjáns Sigvalda-
sonar. Afkoma bænda á þess-
um tíma var ekki þannig að
þeir gætu safnað auði enda
voru þessi hjón ekki rík. Jörðin
var fremur lítil en tæki til tún-
ræktar ekki til staðar, þar til
Búnaðarfélagið keypti kraft-
mikla vinnuvél. Þá var hafist
handa við ræktun varfærnislega
til að byrja með. í Sultum þurfti
mikið að nota orfið bæði á tún
og engjum. Gamli bóndinn var
býsna duglegur en slitin voru
þau hjónin bæði, enda verið öll
sín bestu ár trúir þegnar mynd-
arheimila á þessum slóðum. En
það var einnig þeirra skóli
gegnum árin. Sjá mátti á snyrti-
mennsku bónda og hreinlæti
húsfreyju að þau höfðu tekið
eftir því sem betur mátti fara
og tileinkað sér það. Ef senda
átti niður í Sultu, þurfti ekki að
hvetja börnin mín, heim komu
þau brosandi og þakklát. Faðm-
ur Jóhönnu var hlýr, góðgerðir
hennar ekki við nögl skornar.
Til dæmis var oft minnst á það
að besta kakóið væri hjá henni,
heyrði ég oft vitnað í það. Börn-
in voru þeirra dýrasti Ijársjóö-
ur, þau voru björt og falleg,
einnig vel gefin, til dæmis hag-
mælt, en það var aðeins fyrir
þau sjálf. Því miður nutu þau
ekki skólagöngu sem æskilegt
hefði verið. Barnaskólinn í
Kelduhverfi var mjög góður en
frá lionum luku þau fulinaðar-
prófi með prýði. Eftir fermingu
fór Sigvaldi að vinna fyrir kaupi
utan heimilis, til dæmis á stór-
býlinu Leirhöfn. Hann hafði hug
á að komast í bændaskóla. Það
tókst giftusamlega, Hvanneyri
varð fyrir valinu. Hann lauk
þaðan búnaðarprófi. Systir
hans og foreldrar önnuðust bú-
störfin. Á þessu tímabili voru
þau nokkuð hress. Þegar Sig-
valdi kom heim, var hafist
handa og byggt myndarlegt
steinhús en gamli bærinn tók á
sig náðir. Einnig tók að líða að
starfslokum lijónanna, þau
kvöddu okkur sveitunga sína
þakklát að lokinni kröfulausri
ævi. Einhver ár stunduðu systk-
inin búskap í Sultum. Þá var
Guðrún gift duglegum bónda,
en hugur hans leitaði til átthag-
anna. Að því kom að systkinin
seldu jörðina í hendur góðra
hjóna sem sátu hana vel, en nú
hafa afkomendur þeirra tekið
við og sameinast um að halda
þar öllu vel við.
Ég veit að systkinin héldu
ekki á brott sársaukalaust. Mér
er nær að halda að enginn dag-
ur í lífi Sigvalda hafi liðið svo að
hugur hans hafi ekki verið ein-
hverja stund í Sultum, hann þá
munað gróðurilminn frá lyng-
breiðunum umhverfis bæinn er
forðum fylltu vit hans af ang-
andi ilmi. Einnig rauf kyrrðina
margraddaður fuglakór er boð-
aði vor og tók sér bólfestu um
stund og kom upp ungahópnum
sínum.
Ég veit að þessi yndislega
vorsynrfónia yfirgaf Sigvalda
aldrei eða þá er hann gekk út á
hljóðu vetrarkvöldi er líta mátti
tindrandi stjörnudýrð og leiftr-
andi norðurljósin. Víst hafði
gjafari lífsins séð honum fyrir
fögrum minningum til hinstu
stundar.
Sigvaldi settist svo að hér í
Reykjavík, stundaði margvísleg
störf í fyrstu en var í mörg ár
starfsmaður borgarinnar. Hann
var trúr þegn og þeir sem
greiddu honum laun voru ekki
hlunnfarnir.
í Reykjavík beið gæfa hans.
Hér kynntist hann góðri konu,
Ingibjörgu Guðbjörnsdóttur frá
Grænumýrartúngu. Þau eignuð-
ust tvo syni, sá eldri, Guðbjörn,
starfar hjá Heklu, hann er
kvæntur Jónínu Árnadóttur frá
Fljótstungu. Þau eiga tvö börn.
Yngri sonurinn, Kristján á
heimili í Breiðholti þar sem
móðir hans hefur skjól eins og
er. Báðir þessir bræður eru
mótaðir af foreldrum sínum,
hlýir og hjálpsamir. Sigvaldi og
Kristján unnu hjá Reykjavíkur-
borg og voru mjög samrýmdir.
Oft eftir langan vinnudag sá ég
þá í Laugardal hjá bændunum
þar meðan þeirra naut við.
Veittu þeir þeim oft hvers konar
hjálp ef á lá. Gaman var að
fylgjast með því hvað sveita-
maðurinn var sterkur í vitund
feðganna. Alúðin og ánægjan
var auðsæ. Ilmur úr töðuflekk
færði þá aftur til upprunans.
Ánægjulegt var að Sigvaldi gat
notið slíkra stunda mitt í há-
vaða og ys borgarinnar. Einnig
fangaði hann fyrir bændurna á
haustin hina styggu sauði sem
komu frjálsir af íjalli á haust-
dögum. Nú eru bændurnir
horfnir og heyannir í Laugardal
heyra sögunni til. Sigvaldi hefur
einnig hvatt og sér ijölskylda
hans eftir veitulum sómamanni
sem sá um að aldrei var þurrð í
búi. Ég vil þakka honum langa
vináttu. Síðan við hjónin flutt-
um suður, hefur hann séð fyrir
fréttum með því að færa okkur
Vikurblaðið og Dag svo að
tengslin við Norðurland hafa
ekki rofnað. Alltaf gladdi Víkur-
blaðið okkur sérstaklega með
þáttum þingeyskra hagyrðinga.
Ég endurtek þakkir fyrir tryggð
og hjálp er Sigvaldi veitti okkur
á erfiðu tímabili. Eflirlifandi
ættifólki sendi ég hlýjar samúð-
arkveðjur. IJvíl í friði góði
drengur, allt sem gott er blessi
þig-
Guðrún Jakobsdóttir