Dagur - Tíminn Reykjavík - 24.01.1997, Blaðsíða 4

16 - Föstudagur 24. janúar 1997
Unt&úöaíauót
jHctgur-ÍIImmm
Ekki hjá
Ragnhildur
Vigfúsdóttir
skrifar
Endilega að opna fleiri
leikskóla, bara ekki í
næsta húsi við mig.
Stofnum fleiri sambýli fyrir geð-
ekki við þennan söng sem
minnir um margt á söguna um
litlu gulu hænuna sem fann fræ
- og hver hefur ekki dottið í
þann pytt að hugsa eitthvað á
þessa leið? Við Islendingar er-
um nefnilega lítið prinsippfólk
og lítum vandamálin iðulega
öðrum augum ef þau snúa að
okkur sjálfum og bregðumst þá
harkalega við, en látum okkur
fátt um finnast ef vandamálið
er náungans. Best þykir okkur
Nýjustu dæmin um prinsipp-
leysi okkar eru umræður um ál-
ver á Grundartanga og stofnun
hreyfingar um sameiningu fé-
lagshyggjuaflanna.
Mikill meirihluti kjósenda
kaus í síðustu kosningum
flokka sem voru og eru yfirlýst-
ir hvatamenn þess að reisa eigi
stóriðju á íslandi. Þegar á
hólminn er komið eru menn svo
auðvitað ekki tilbúnir að hafa
iSÉM
lasEáyt

Endilega að opna
fieiri leikskóla, bara
ekki í næsta húsi við
mig. Stofnum fleiri
sambýli fyrir geðfatl-
aða, bara ekki í göt-
unni minni. Reisum
álver, bara ekki í
firðinum mínum.
fatlaða, bara ekki í götunni
minni. Reisum álver, bara ekki í
firðinum mínum. Hver kannast
þó ef vandamálin eru útlensk,
þá koma þau okkur ekkert við,
samanber smánarlega „þróun-
araðstoð" okkar þrátt fyrir fög-
ur fyrirheit og aðild að alþjóða-
samtökum sem hafa slíkt á
stefnuskránni. Okkur finnst
sjálfsagt að allir rísi upp til
handa og fóta og hjálpi okkur ef
eitthvað bjátar á, en að við
opnum pyngjuna til að hjálpa
erlendum systkinum í neyð, nei
ó nei, það er helst að við fáumst
til að opna fataskápinn og gef-
um þeim úreltan tískufatnað,
jafnvel ónotaðan með öllu, enn
í innkaupapokanum frá stór-
versluninni í Glasgow þar sem
gera má sannkölluð reifara-
kaup.
Mönnum er svo yfir-
leitt skítsama hvaða
áhrif starfsemi
þeirra hefur á um-
hverfið, svo fremi
sem það sé ekki
þeirra nánasta
umhverfi.
slíka verksmiðju í eigin ranni.
Það eru ekki mörg ár síðan að
menn börðust fyrir því með
kjafti og klóm að fá stóriðju í
hvern fjórðung, og voru þá
l
\
. búddaiö^estóS
oföótó«rY) — *

Ztrf, £G A9GTAt//C/£> /?F
'/ YETt/F 0066/ A///V/T, E/YD/9
Z/FFÉ6 /V/SSr/V/rMFlYST-
////? V/Ð /J£> f/úFFF /9 /?£/6fýs-
///G/?/? 06 £>/?GSLDÖs!
I
mér
mengunarvarnir miklu minni
en nú og orðið umhverfisáhrif
varla til. Nú vilja allir vera líf-
rænir og ferðamannavænir í
öðru orðinu, en kvarta um leið
yíir því að meirihluti nýrrar
íjárfestingar fari á suð-vestur-
hornið. Það má líka spyrja sig
hvort nágrenni Grundartanga
sé vænlegt lífrænt landbúnað-
ar- og ferðamannahérað aðeins
með eina járnblendiverk-
smiðju, en ekki með hvort
tveggja járnblendi og álver.
Mönnum er svo yflrleitt skít-
sama hvaða áhrif starfsemi
þeirra hefur á umhverfið, svo
fremi sem það sé ekki þeirra
nánasta umhverfi og ekki sé
hætta á að þeir verði hankaðir
fyrir brot á alþjóðasamningum.
Viðbrögð sumra stjórnmála-
manna við stofnun samtaka um
sameiningu stjórnmálaafla sem
kenna sig við félagshyggju voru
líka af svipuðum toga. Umræð-
an er á leiðinni inn í þeirra
eigin garð og þeim finnst stöðu
sinni ógnað. Undir slíkum
kringumstæðum taka jafnvel
fulltrúar pólitískra afla sem
stofnuð eru til höfuðs ríkjandi
skipulagi, sig til og gerast
blaðafulltrúar stéttarfélags
stjórnmálamanna sem finnst
að sér vegið í almennt orðuðum
stjórnmálaályktunum. Jafnvel
Davíð lætur ekki svona þegar
Heimdellingar semja harðorð-
ar ályktanir og reyna að minna
forystu flokksins á að fylgja
þeim grundvallarhugmyndum
sem flokkurinn stendur fyrir,
enda er stöðu hans auðvitað
engin ógnun í kvaki unglið-
anna.
Afrek að taka við
25 milljónuin
Jón Arnar Magnússon er
einhver fræknasti
íþróttamaður sem land-
ið hefur alið lengi. Hreysti
hans og hugdirfska kemur
þó ekki endilega best fram á
íþróttavellinum
þar sem hann þó
hefur sýnt yfir-
burði. Það sem
sérstaklega dreg-
ur fram ótrúlegt
þor hans og æðru-
leysi gagnvart
nánast óyfirstíg-
anlegum verkefn-
um er sú stað-
reynd að hann treystir sér
til að taka við 25 milljónum
króna í afreksmannastyrk,
sem að verulegu leyti er til
kominn af opinberu fé. Arð-
urinn af þessari ijárfestingu
á skila sér í formi góð-
málma, verðlaunapeninga á
Ólympíuleikunum í Sydney
árið 2000. Að vísu eru ekki
samningsbundnar kvaðir
um árangur sem fylgja
þessu framlagi, en þrýsting-
urinn verður nægur samt á
íþróttamanninn, sem þarf
að sanna að þetta hafi verið
réttlætanlegt.
Gagnrýni
í fyrsta lagi er gríðarlega
stór hópur manna sem er
yiir sig hneykslaður á því að
tugum milljóna af opinberu
fé sé varið til keppni og
þjálfunar á einum íþrótta-
manni meira og minna fyrir
einn íþróttaviðburð. Garri
getur t.d. séð fyrir sér for-
eldra og aðstandendur fatl-
aðra barna eða sjúkra sem
ekki hafa getað fengið við-
unandi úrræði fyrir börnin
sín vegna íjárskorts hins op-
inbera. Eða skólamenn sem
sjá fram á að geta ekki
staðið undir því sem þeir
telja lágmarks kennslu eða
sálfræðiþjónustu vegna þess
að fjárveitingar duga ekki
til. Og Garri man ekki betur
en að í frétt í sjónvarpinu
um síðustu helgi hefi verið
viðtal við ungan mann sem
var að þróa forrit til að
hjálpa fólki að
læra heyrnleys-
ingjamál. Sú upp-
finning var á
heimsmæli-
kvarða, mikið af-
rek, og fól í sér
von um víðtæka
efnahagslega
ávinninga fyrir
land og þjóð.
Hann þurfti bara eina millj-
ón til að klára málið! í öðru
lagi mun íþróttamaðurinn
Jón Arnar þurfa að sýna og
sanna það fyrir öðrum
íþróttagreinum að hann hafi
átt þetta skilið. Hvað með
handboltalandsliðið? Fót-
boltamennina? Og alla
hina? Áttu þeir ekki rétt á
þessu frekar?
Bannfæring?
Það þarf því kjarkmann til
að taka við þessum pening-
um því væntingarnar um
árangur eru nánast yfir-
náttúrulegar. Og það sem
endanlega sýnir og sannar
að Jón Arnar er hrein hetja
er að hann skuli taka við
öllum þessum peningum vit-
andi um stuðning Qöl-
margra íþróttaáhuga-
manna. íþróttaáhugamenn
eru nefnilega sérkennilegur
hópur. Þó þeir styðji „sinn
mann“ núna er sá stuðning-
ur skilyrtur því að hann
skili árangri. Nái Jón Arnar
ekki árangri í Sidney mun
hann verða útskúfaður,
bannfærður af íþrótta-
áhugamönnunum sem áður
studdu hann. Það þarf af-
reksmann til að taka þá
áhættu að taka við 25 millj-
ónum króna. Garri.