Dagur - Tíminn Reykjavík - 22.02.1997, Síða 8

8 - Laugardagur 22. febrúar 1997 ^agur-'ðlúmrm
PJÓÐMÁL
JDagur- (Hmxtmt
Útgáfufélag: Dagsprent hf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjóri: Stefán Jón Flafstein
Aðstoðarritstjóri: Birgir Guðmundsson
Framkvæmdastjóri: Marteinn Jónasson
Skrifstofur: Strandgötu 31, Akureyri, Garðarsbraut 7, Húsavík og Þverholti 14, Reykjavík
Simar: 460 6100 og 563 1600
Netfang ritstjórnar: ritstjori@dagur.is
Áskriftargjald m. vsk. 1.600 kr. á mánuði
Lausasöluverð kr. 150 og 200 kr. helgarblað
Prentun: Dagsprent hf./lsafoldarprentsmiðja
Grænt númer: 800 70 80
Fax auglýsingadeildar: 462 2087 - Fax ritstjórnar: 462 7639
Elskuvinir
Stundum þurfa menn að klóra sér einu sinni og svo
aftur til að átta sig á órannsakanlegum vegum kerfis-
ins. Til dæmis núna: hvers vegna er kostnaður vegna
íþróttameiðsla á fjárlögum ríkisins, meðan allir aðrir
verða að borga iðgjöld til að standa straum af kostn-
aði við öll hugsanleg óhöpp daglegs lífs, heima og í
vinnu? Um er að ræða nokkra tugi milljóna - svona
eftir því sem óhöppin gerast - og þeim er alltaf að
fjölga í íþróttum. Gamla fólkið sem fótbrotnar í hálku
og börnin sem detta á róluvellinum þurfa slysatrygg-
ingu. Ekki íþróttamenn.
~\
íþróttamenn eru alls góðs maklegir, sérstaklega á
hátíðisdegi bikarúrslita þegar unnendur góðrar
skemmtunar bíða eftirvæntingarfulhr eftir sigur-
stund. En þetta slysatryggingamál er af allt öðrum
toga. Það snýst um framgangsmáta mála og vinnu-
brögð. Upphaflega átti íþróttahreyfingin að borga ið-
gjöld, en sveikst um það. Þá verður ekki betur séð en
elskuvinir, póhtískir hrossakaupmenn og spottatog-
arar hafi komið málum snyrtilega fyrir bakvið tjöld-
in, séð um að skattborgararnir fengju reikninginn í
stað þess að fara eftir leikreglum sem öllum öðrum
var gert að hh'ta. Við getum ímyndað okkur samtölin.
í þriðja lagi
Það er auðvitað harmsefni að íþróttaslys hafi tvöfald-
ast á íjórum árum, meðan tekist hefur að stórfækka
vinnuslysum. Slasaðir íþróttamenn eru nú næstum
helmingur þeirra einstaklinga sem njóta slysatrygg-
ingar Tryggingastofnunar! Er eitthvert óútskýrt sam-
hengi þarna á milli? Spyr sá sem ekki veit. Hitt er
ljóst að hér höfum við lítið dæmi um vitlaus vinnu-
brögð, enn einn feluleikinn í kerfinu og möndl með
hagsmuni. Styrkir til íþróttamanna eiga að heita því
nafni. Ekki „E og F hður 24. greinar." En athugið
þetta með morgunkaffinu góðir hálsar: úr því að
faldir eru nokkrir tugir milljóna í styrkjum elskuvin-
anna í pólitík og íþróttum, hvernig haldið þið að mál-
in séu þar sem enn meira er í húfi?
Stefán Jón Hafstein.
Gerirðu eitthvað fyrir konuna þína
á konudaginn?
Gísli S.
Einarsson
alþingismaður
Já, alla jafna færi ég
henni blóm og elda
eða færi henni
morgunmat f rúmið,
kannski baka ég pönnu-
kökur á sunnudaginn.
Annars er engin föst
regla á þessu, þetta
snýst stundum við. Til
dæmis kemur fyrir að
konan dekrar við mig á
konudaginn og ég við
hana á bóndadaginn. En
það er mikið jafnræði
með okkur hjónum.
, Vilhelm
Ágústsson
viðskiptamaður
á, ég færi henni
undantekningar-
laust blóm en að
öðru leyti er ég svo gam-
aldags að ég er ekkert
að rétta henni sérstak-
lega hjálparhönd við
húsverkin eða neitt slíkt.
En blómin eru alltaf á
sínum stað.
♦

i, ég nenni ekki
að vera með í
svona.
Páll
Magnússon
fréttastjóri
Stöðvar2
s
Eg geri eitthvað fyr-
ir konuna mína á
hverjum degi og
það á við um konudag-
inn eins og aðra daga.
En það eru engar sér-
stakar hefðir hjá okkur á
þeim degi.
Gefið þeim grið
„Fólk ætti ekki að eyða orku í
svona vitleysu og hugsa heldur
um að hækka hin launin. Ég
segi: Hækkið verkalaunin, niður
með tollana, en látið banka-
stjórana í friði.“
- lesendabréf í DV í gær.
Nautnaseggur
„Það er mikil og heilbrigð
nautn að naga bein og eykur
lífshamingju manna.“
- Jón Stefánsson í Helgarpóstinum
Ekki enn
„Við, sem nú erum farin að eld-
ast, erum ekki búin að segja
okkar síðasta orð. Ef ekkert
verður gert til að leiðrétta þær
skerðingar sem við höfum orðið
að þola síðustu ár, þá munum
við grípa til róttækra ráðstaf-
ana fyrir næstu kosningar.“
- Margrét H. Sigurðardóttir í Morgun-
blaðinu í gær.
Pótintáti stígur fram
„Enn er stiginn fram pótintáti á
Alþingi íslendinga, sem vill að
Reykjavíkurflugvöllur verði
lagður niður og fluttur til Kefla-
víkur. Hann telur jafnframt að
einungis sé spurning um tíma
hvenær það verður gert.“
- Leiðari Alþýðublaðsins í gær.
Á morgun er það Buchenwald
Húmið var sigið á landið einn
kaldan vetrardag og pistilhöf-
undur ornaði sér við heitan
kaffisopa og ódýrt koníak á vínstúku
hótels skammt frá landamærum Pól-
lands og gamla Austur-Prússlands.
Við barinn stóðu nokkrir unglingar
framan við sjónvarpið og vöktu for-
vitni pistilhöfundar enda á hann ekki
önnur áhugamál en fólk, bæði lifandi
og látið.
Hann hafði tekið eftir þessum
krökkum fyrr um daginn að skrá sig
til gistingar í afgreiðslu hótelsins en
kom hópnum ekki fyrir sig. Helst Ukt-
ust þeir einhvers konar sólbakaðri
blöndu af Suðurálfum og sumir gátu
verið komnir vestan frá Suður-Amer-
íku. En samt var einhver Norðurálfu-
blær á krökkunum og agaður kraftur
sem stakk mjög í stúf við hangandi
kæruleysið sunnan Alpa og Mexíkó-
flóa.
Álengdar heyrðust þeir tala saman
með hvössu kokhljóði sem vel gat ver-
ið einhver útgáfa af hollensku.
Kannski voru þetta síðbúnir Móhikan-
ar frá gömlu nýlendum Hollendinga.
En einn piltanna
grét í hljóði yflr tíu-
fréttunum og þurrk-
aði framan úr sér
með handarbakinu.
Þegar betur var að
gáð voru þau öll
með tár niður kinn-
arnar. Pistilhöfundi brá í brún við
þessa sjón en ástæðan blasti við í tíu-
fréttunum.
Á skjánum voru svipmyndir frá
átökum fyrir botni Miðjarðarhafsins
og þurfti nú ekki fleiri vitna við.
- Arabarnir eru að ráðast á okkar
fólk! sagði pilturinn og barðist við
grátinn: - Og ég er ekki nema sautján
ára gamall!
- Sautján ára gamall? hváði pistil-
höfundur og skildi ekki samhengið.
- Já, því miður, þeir taka mig ekki í
herinn fyrr en ég verð átján ára! hélt
stráksi áfram og brosti hreykinn í
gegnum tárin: - En
sem betur fer er
bróðir minn orðinn
átján og fær að berj-
ast fyrir okkur
báða!
- Já, sagði stelp-
an við hlið stráks-
ins: - Ekkert okkar er orðið átján svo
við verðum bara að fylgjast með í
sjónvarpinu!
- Vilt þú líka fara að berjast, heill-
in? spurði pistilhöfundur sautján ára
stelpuna.
- Auðvitað! sagði stelpan og leit
undrandi á þennan sveitamann: - Við
erum öll Júðar!
- Þú verður að passa upp á stelp-
una, hún er herská! sagði pistilhöf-
undur við strákinn.
Auðvitað pössum við upp á okkar
kvenfólk! svaraði strákurinn hissa: -
Það gerir það enginn fyrir okkur!
Pistilhöfundi þótti samræðurnar
merkilegar og staðfesta að ekki verð-
ur vandi Palestínumanna leystur
nema við samningaborðið. Arabarnir
sigra aldrei ísrael þrátt fyrir ofureflið.
Júðarnir mega við margnum. Enginn
her sigrar fólk sem bíður grátandi eft-
ir að verða nógu gamalt til að deyja
fyrir landið sitt.
- Á hvaða ferðalagi eru þið annars
um gömul riddarahéröð? spurði pist-
ilhöfundur svo þegar veðrið birtist á
skjánum og tár þornuðu á hvörmum.
- í dag heimsótti ég gröf ömmu
minnar! sagði strákurinn og stelpan
bætti við:
- Á morgun förum við til Buchen-
wald!
Mannes