Dagur - Tíminn Reykjavík - 12.04.1997, Blaðsíða 8

Laugardagur12. apríl 1997 - VIII
MINNINGARGREINAR

ANDLÁT
Antony Leifur Estcourt Boucher
lést af slysrórum 6. apríl
Auöunn Þorsteinsson
húsgagnasmíðameistari, Lönguhlíð 23, Reykja-
vík, lést á heimili sínu að kvöldi annars páska-
dags.
Aslaug Axelsdóttir
kennari, Einilundi 4F, Akureyri, andaðist í Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri fóstudaginn 28.
mars. Útförin hefur farið fram.
Birkir Huginsson
Áshamri 3 F, Vestmannaeyjum, lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja þann 7. apríl.
Björg Bjarnadóttir
Klapparási 11, Reykjavík, lést á heimili dóttur
sinnar í Bandaríkjunum þann 29. mars.
Björn Kári Björnsson
Háaleitisbraut 22, andaðist 2. apríl.
Brynjólfur Bragi Jónsson
fyrrv. leigubflsstjóri, Vanabyggð 3, Akureyri, lést
að kvöldi 29. mars á dvalarheimilinu Hlíð.
Brynjólfur Ketilsson
Njörvasundi 33, Reykjavík, er látinn.
Eiríkur Eyleifsson
Nýlendu 2, Sandgerði, lést á Vífilsstöðum þriðju-
daginn 1. aprfl.
Elínrós Hermannsdóttir
Holtsgötu 23, lést á Elliheimilinu Grund 31.
mars.
Erlendur J. Sæmundsson
Hátúni 10, Reykjavík, lést á heimili sínu aðfara-
nótt 30. mars.
Eyjólfur Ágústsson
bóndi, Hvammi, Landsveit, lést sunnudaginn 30.
mars.
Eyjólfur Ágústsson
bóndi, Hvammi, Landsveit, lést sunnudaginn 30.
mars.
Fannar Þorlákur Sverrisson
Hlíöarbyggð 16, Garðabæ, lést afslysförum 5.
aprfl sl.
Friðrik Sigtryggsoson
Meltoigi 26, Kefiavík, lést 30. mars.
Guðmundur Bcrgmann Þorsteinsson (Muggur)
Hjaltabakka 2, lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 6.
aprfl.
Guðmundur Kristófer Georgsson
Túngötu 24, Álftanesi, Bessastaðahreppi, lést á
heimili sínu þann 8. aprfl.
Guðmundur Stefánsson
frá Hólkoti, Reykjadal, Fífurima 44, Reykjavík,
lést þriðjudaginn 1. aprfl.
Hallgrímur Hansson
húsasmíðameistari, Skaftahlíð 9, Reykjavík, er
látinn. Útforin hefur farið fram.
Hallgrímur Tryggvason
prentari, Hátúni 12, andaðist á Landspítalanum
1. aprfl.
Haraldur Ágúst Snorrason
Gnoðarvogi 28, lést á Landspítalanum 31. mars.
Hulda Guðmundsdóttir
hjúkrunarkona, Vogatungu 41, Kópavogi, lést
miðvikudaginn 26. mars. Jarðarförin hefur farið
fram í kyrrþey.
Ingibjörg Jakobsdóttir
Efstasundi 71, lést á Landakotsspítala 6. aprfl.
Ingvar Björnsson
lögmaður, Skeljagranda 4, Reykjavík, lést á
Landspitalanum 7. aprfl sl.
Jcnsína María Karisdóttir
Framkaupstað, Eskifirði, lést á hjúkrunardeild
Hulduhlíðar, Eskifirði, hinn 7. aprfl.
Jón Halldórsson
húsgagnabólstrari, Njálsgötu 86, Reykjavík, lést
á heimili sínu föstudaginn langa.
Jón Þorgeir Jónsson
vélstjóri frá Birnhöfða, Hrafnistu, Reykjavík, lést
18. mars. Útför hans hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Karl Jónatansson
Nípá, lést á Sjúkrahúsi Húsavíkur fimmtudaginn
3. aprfl.
Kristín Markúsdóttir
lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði þann 31.
mars.
Kristín Sigurðardóttir
Eyri, Siglufirði, andaðist á Sjúkrahúsi Siglufjarð-
ar 6. aprfl
Kristján Atli Sigurjónsson
Vallargötu 29, Þingeyri, lést á heimili sínu annan
páskadag.
Kristján Þórir Ólafsson
fyrrv. vörubflstjóri, Erluhrauni 3, Hafnarfirði, lést
á heimili sínu 6. aprfl sl.
Lára Lárusdóttir
frá Heiði á Langanesi, tilhcimilis í Borgarnesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness að morgni 8. aprfl.
Margrét Lúðvíksdóttir
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Seljahlíð, andaðist
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 6. aprfl.
Óskar ögmundsson
Kaldárhöfða, lést á Sjúkrahúsi Suðurlands 6.
aprfl.
Pálína Þórunn Thcodórsdóttir
frá Bæjarskerjum, Stafnesvegi 2, Sandgerði, lést
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 20. mars. Jarðarförin
hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ragnheiður Jónsdóttir
fyrrv. talsímavörður, lést á Dvalarheimilinu Dal-
bæ, Dalvík, þann 6. aprfl.
Reynir Guðmundsson
l.jósheimum lOa, Reykjavík, lést á Landspítalan-
um 6. aprfl.
Sigjón Páll Guðiaugsson
fyrrv. skipstjóri, frá Miðkoti lést á mánudaginn
31. mars á Dvalarhcimilinu Dalbæ, Dalvík.
Sigrún Bcrgstcinsdóttir
Ilringbraut 28, Rcykjavfk, lést á Landspítalanum
6. aprfl sl.
Sigrún Ingóifsdóttir
fyrrum skólastjórafrú, Hólum, Hjaltadal, lést á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur 1. aprfl.
Sigurður Runólfsson
fyrrverandi kennari, Kleppsvegi 22, lést á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur 7. aprfl.
Sigurður Sigurðsson
fyrrv. íþróttafréttamaður, Espigerði 2, Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 3. aprfl.
Sigurður Sigurðsson
Gnoðarvogi 66, Reykjavík, lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur fimmtudaginn 27. mars.
Sigurjón Pálsson
bóndi, Galtalæk, Rangárvallasýslu, lést á heimili
sínu 30. mars.
Stcfanía Sveinsdóttir
frá Arnarbæli, Markarfiöt 49, Garðabæ, lést á
Vifilsstaðaspítala 27. mars.
Stefán Davíðsson
Haugi, lést á sjúkrahúsinu á Hvammstanga, laug-
ardaginn 29. mars.
Stcfán Þorsteinsson
frá Ólafsvík lést á elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund 1. aprfl.
Vilhjálmur Halldórsson
Brekku, Garði. lést þann 1. aprfl.
Sigfnður Einarsdóttir
Elsku amma mín.
Nú ertu farin frá okkur og ég
hef verið að rifja upp góðar minn-
ingar. Þá er mér minnistæðast,
þegar þú spilaðir við mig og þú
lést mig alltaf vinna því ég var svo
tapsár. Og þegar þú last sögur fyr-
ir mig, Gilitrutt var alltaf mitt upp-
áhald. Ég man sögurnar úr sveit-
inni og allar ferðirnar í Kofann. Ég
get enn heyrt hláturinn þinn og
man enn brosið þitt. Ég man hvað
mér fannst grjónagrauturinn þinn
góður, og að fá soðið kjöt hjá þér
var alltaf með því besta sem ég
fékk.
Ég veit ekki hvort þú vissir af
mér þegar ég kom stundum, til þín
á Sunnuhlíð og hélt utan um þig.
Ég lagði höfuðið í fangið á þór, og
talaði við þig. Stundum tókst þú í
hárið á mér og straukst það eins
og þú gerðir þegar þú burstaðir
hárið mitt fyrir mörgum árum. Þú
varst mér svo dýrmæt, og sérstök.
Ekta amma.
Mér finnst sárt að geta ekki
komið til íslands og kvatt þig. Þú
lifir í minningu minni.
Guð geymi þig amma mín.
Saknaðarkveðja, þín Halla.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grœnum grundum lœtur hann
mig hvílast,
leiðir mig að vötnum þar sem ég
má nœðis njóta.
Þessar hendingar úr sálmi Davíðs
komu aftur og aftur upp í hugann
daginn sem vinkona mín og íyrr-
verandi nágrannakona Sigfríður
Einarsdóttir lést, eftir erfiða sjúk-
dómslegu. Og hún veitti huggun,
fullvissan um að nú nyti hún hvfld-
ar þeirrar, sem sálmurinn gefur
fyrirheit um, en hvfldarinnar var
orðin þörf.
Ég er þess fullviss að Sigfríður
hefði kosið að um hana yrði ekki
skrifað að henni látinni, svo hljóð-
lega sem hún vildi lifa lífi sínu, en
ég veit hins vegar að hún virðir
mér það til vorkunnar að vilja
minnast hennar með nokkrum fá-
tæklegum orðum, svo lengi var
samfylgd okkar sem aldrei bar
skugga á.
Kynni okkar Sigfríðar hófust
fyrir rúmum 50 árum þegar hún
og maður hennar fluttu frá Akra-
nesi hingað í Ölfus, en þar höfðu
þau búið um tíma.
Með komu Sigfríðar og Krist-
jáns í Ölfusið hófst merkilegur
þáttur í lífi þeirra. Það að byggja
upp á jörð sem hafði verið í eyði
nokkur ár kostaði mikið átak við
uppbyggingu á mannvirkjum á
jörðinni, sem framkvæmt var á
fáum árum með mikilli vinnu og
eljusemi.
Við aukin kynni okkar Sigfríðar
kom í ljós að hún var mörgum
góðum kostum búin. Hún var
ákaflega listræn og listfeng eins og
hún átti ætt til og hafði þann hæfi-
leika að geta búið til fallega hluti
úr nánast öllu.
Sigfríður var hlédræg í allri
framkomu. Hún var fámál, allt að
því þögul stundum, en lagði þó sitt
til málanna og hafði ákveðnar
skoðanir, enda greind kona.
Hún sá ekki ástæðu til að hafa
sig mikið í frammi og taldi það
ekki vera í sínum verkahring að
segja öðrum til, hvorki um orð né
athafnir. En þrátt fyrir þessa hlé-
drægni og látlausa framkomu
hennar, sem mjög svo mótaði sam-
skipti okkar, var hún samt alltaf
tilbúin til að veita aðstoð ef hún
hélt að einhversstaðar væri að-
stoðar þörf. Þannig var Sigfríður,
fyrir það ber að þakka alveg sér-
staklega. Við nágrannar hennar
urðum þess oft vör. Þetta heitir að
eiga góða nágranna.
Þau Sigfríður og Kristján voru
mjög samhent í að koma búskapn-
um í sem best horf. Byrjunarerfið-
leikar hentu þau eins og oft vill
verða, en dugnaður og þrautsegja
þeirra beggja yfirunnu erfiðleik-
ana.
Fljótt fóru börnin að létta undir
sem auðveldaði þeim hjónum að
stækka búið, sem þýddi betri fjár-
hagsafkomu.
Snemma á þeirra búskaparár-
um urðu þau veitendur, og urðu
þar að leiðandi traustir einstak-
lingar í sveitarfélaginu. Sú ákvörð-
un þeirra að flytja burt úr sveitinn
var tekin vegna heilsubrests Krist-
jáns. Það var árið 1963. Það var
ekki sársaukalaust því bæði voru
þau hjón þeirrar gæfu aðnjótandi
að fæðast og alast upp og lifa sín
manndómsár í faðmi blómlegra
byggða.
Sigfríður sýndi það í verki að
hún trúði á mátt gróðurmoldar-
innar, hún var snjöll garðyrkju-
kona, þess sjást glögg merki á
hennar fyrrum bújörð hér í ná-
grenni.
Sigfríður var svo lánsöm að
njóta góðrar umönnunnar barna
sinna í erfiðum veikindum, sem öll
sýndu henni mikla umhyggju og
ástúð. Þar voru þau að endur-
gjalda henni þá miklu umönnun
og móðurást, sem hún hafði ávallt
sýnt þeim í bernsku.
Ég þakka Sigfríði langa og góða
samfylgd og vináttu.
Fjölskyldunni sendi ég innilegar
samúðarkveðjur og þakka alla vin-
semd í okkar garð.
Ragnheiður Jóhannsdóttir
Bakka.
llallgnimir Trvggvason
Hallgrímur Tryggvason
fæddist á Akureyri 16. maí
1936. Hann lést 1. apríl á
Landspílalanum í Reykjavík. For-
eldrar hans voru Tryggvi, skip-
stjóri á Akureyri, f. 15. mars
1897, d. 9. apríl 1968, Haligríms-
sonar bónda í Höfðahverfl, Ind-
riðasonar, og kona hans, Pálína,
f. 7. febrúar 1896, d. 3. nóvember
1958, Tryggvadóttir bónda á Kol-
grímsstöðum í Eyjaflrði Pálsson-
ar.
Hallgrímur kvæntist ekki og
átti ekki afkomendur. Síðustu
árin átti hann sér góða vinkonu,
Ólöfu Sigurlásdóttur, ættaða frá
Vestmannaeyjum.
Hallgrímur hóf prentnám í
POB á Akureyri 1. október 1953
og tók sveinspróf í setningu 1957.
Hann sótti námskeið í sctningu í
Landsdelsskolen í Álaborg 1957
og innritaðist 1961 í London
School of Printing and Graphic
Art. Eftir heimkomuna starfaði
hann víða að iðn sinni og tók
meðai annars að sér útlitsteikn-
ingar á dagblaðinu Mynd í
Reykjavík og mun þá vera fyrsti
maður hér á landi til að gera full-
komnar vinnuteikningar að upp-
setningu dagblaðs. Haustið 1964
ferðaðist HaUgrímur um Banda-
ríkin og kynnti sér verkalýðsmál,
prentskóla og prentsmiðjur í boði
bandarískra aðUa. Stundaði
1969-70 nám í Folkstone School
of Art í Englandi. Námsgrein
Graphic design. Hallgrímur tók á
sínum tíma allnokkuð af frétta-
ljósmyndum. Þá teiknaði hann
allnokkuð af félagsmerkjum,
meðal annars Félags bókagerðar-
manna og Ölfusborga, svo eitt-
hvað sé nefnt.
Haddi minn. Þú ert þá farinn á
feðranna fund. Lífsgöngunni sem
hófst á Eyrinni á Akureyri fyrir
rúmum sextíu árum er lokið. Éyr-
arpúkar vorum við báðir tveir en
höfðum lengi vel lítt saman að
sælda. Ég sparkaði bolta öllum
stundum en þú lékst Harrison Dill-
ard á hlaupabrautinni. Ég í KA, þú
í Þór.
Kynni tókust ekki fyrr en þú
hafðir lokið landsprófi einu ári á
undan mér enda árinu eldri. Ein-
hver daginn urðum við af tilviljun
samferða niður Strandgötuna og
er við kvöddumst fyrir utan Hrfs. 6
sagðirðu: „Á ég ekki að lána þér
glósur frá því í fyrra?“ Þar sýndir
þú mér fyrst þinn innri mann full-
an af greiðvirkni, hugulsemi og
hlýju.
Upp frá því vorum við kunn-
ingjar. Þú hafðir að loknu lands-
prófi hafnað þeirri sjálfsögðu leið
(að margra mati) að ganga MA-
veginn. I staðinn hófst þú prent-
nám í POB. Var það lífsþorstinn
eða hvað? Var nokkur ástæða til
að liggja yfir latínuskruddum með
Álþýðuhúsið handan við hornið?
Bráðger maðurinn með ólgandi
írskt blóð í æðum. Tilbúinn í slag-
inn og hann tókstu svo sannar-
lega. Enda var hann írskur snill-
ingurinn Óskar Wilde sem sagði:
„Ég get staðist allt nema freisting-
ar.“
Vinir urðum við um tvítugt og
mörg árin milli tvítugs og þrítugs
hittumst við nánast daglega. Margt
var brallað, sprellað og spekúler-
að. Lífsnautnamaður varstu. Mað-
ur samveru og samræðu. Lífsgleð-
in mögnuð. Einstakur húmoristi og
vífinn varstu, það fór ekki leynt.
Þú vildir svo sannarlega lifa lífmu
lifandi. Oftast líka líf í kringum
þig. Fagurkeri og smekkmaður og
einstaklega athugull. Ekkert var
þér óviðkomandi. Fannst fegurð-
ina jafnt í því smáa sem stóra.
Á kvöldgöngu upp Strandgöt-
una með stórbrotna sýn yfir logn-
bjartan Pollinn og upp yfir bæinn
gat fuglinn í fjörunni eða fótspor í
sandi orðið þér mótív og yndis-
auki. Varðst enda prýðis ljósmynd-
ari með næmt auga, frumlegur og
kröfuharður. Hagur varstu í þinni
grein, prentlistinni og ekki síður
skyldum greinum. Sfleitandi að
nýjungum og íjölbreytni. En bóka-
merkið góða dagaði uppi.
Manstu er við sátum með Helga
magra á Klöppunum eftir vornæt-
urstund með Bakkusi og nutum
tignarlegs sólrissins við ijörðinn
eina, fjörðinn okkar. Þá gat nú
andinn komið yfir menn, ekki síst
ef enn leyndist dreytill í giasi.
Engum hefi ég kynnst lundbetri
né ljúfari. Oft vildi nú kastast í
kekki öls við teit en að þú ættir
hlut að máli, það var af og frá.
Efnishyggja fannst ekki í þinni
orðabók. Eftir situr þó ríkust í
huga mínum minningin um þitt
andlega ríkidæmi sem þú miðlaðir
svo óspart af.
Engin áttir þú afkvæmin en
börn og unglingar áttu hug þinn
og löðuðust að þér. Ógleymanleg
er hún mínum börnum heimsókn-
in til Exceter og ekki síður okkur
Aðalbjörgu fimmtugsafmælisveisl-
an í Barbican Center í London. í
þessu forljóta steinsteypuferlíki
fannst þú notalega veitingastofu
sem skrýddist í tilefni dagsins og
hver forláta rétturinn rak annan.
Þú áttir staðinn.
Með árunum fækkaði samveru-
stundunum. Ég á Blönduósi, þú í
Reykjavík. Það var hörmuleg grá-
glettni örlaganna, að þegar þú
varst kominn heill í höfn hjá
sómakonunni Ólöfu Sigurlásdóttur,
sem var þér svo kær, þá skyldi
fyrsta höggið 'ríða. Þau urðu fleiri
og síðustu árin varstu bundinn
hjólastól að mestu.
En h'fið hélt áfram og lundin
jafnlétt. Þú fylgdist með og hélst
þræðinum á undraverðan hátt
jafnvel svo að er ég kvaddi þig síð-
ast, viku fyrir andlátið, fannst mér
þú vera að ganga í endurnýjun h'f-
daganna. Svo kom lokahöggið.
Rómverska ljóðskáldið Virgill
segir einhversstaðar: „Lífið er of
stutt fyrir alla og ekki hægt að
endurtaka það.“ Ástkærri vinkonu
þinni, Ólöfu Sigurlásdóttur, færi ég
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Vertu sem best kvaddur gamle
svend. Þú varst drengur góður.
Þinn vinur.
Vignir Einarsson (Viggi)