Dagur - Tíminn - 14.12.1996, Blaðsíða 8

Laugardagur 14. desember 1996 -
■■
iD.-tgnr-©nrátn
MINNINGARGREINAR
Iiirgir Kristjánsson.
vistmaður á Kópavogshæli, er lát-
inn. Jarðaríorin hefur farið fram.
Bjarni Jónsson
byggingameistari, Laugateigi 5,
Reykjavík, er látinn.
Bjarni Jónsson
tæknifræðingur, Lymwood.Wa.
98037, lést í Arizona miðvikudaginn
4. desember.
Einar Ingi Friðriksson
lést af slysförum þann 7. desember.
Elín Birgitta Þorsteinsdóttir
lést af slysförum þann 7. desember.
Fjóla Jónsdóttir,
Sólheimum 10, Reykjavík, lést
sunnudaginn 8. desember.
Guðjóna Guðjónsdóttir
frá Hafnarhólmi, Kleppsvegi 54,
Reykjavík, lést á Sjúkrahúsi Rcykja-
víkur miðvikudaginn 20. nóvembor.
Guðlaug Bjarnadóttir.
Mávahlíð 22, Reykjavík, andaðist á
Hvítabandinu að morgni 9. des.
Guðmundur Einarsson,
fyrrv. verkstjóri, Furugrund 73,
Kópavogi, andaðist á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð 25. nóvember
sl. Jarðarförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Guðný Björnsdóttir
frá Eskifirði, Grænuhlíð 16, Reykja-
vik, er látin.
Guðrún Bjarnadóttir
frá Grímsey lést á dvalarheimilinu
Hornbrekku, Ólafsfirði, 8. des. sl.
Gunnar Kárason,
Sólheimum í Grímsnesi, lést 4. des-
ember. Hann var jarðsunginn frá
Skálholtskirkju 10. des. sl.
Gunnar Bergmann Oddsson,
Dalalandi 16, lést 23. nóvember sl.
Útförin hefur farið fram.
Halldór Fannar EUertsson
er látinn. Jarðarförin hefur farið
fram í kyrrþey.
Hannes Pálsson
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, mið-
vikudaginn 4. desember.
Inga Karlsdóttir,
fædd Ilse Inge Wagner, Framnesvegi
63, lést 26. nóvember sl. Útförin
hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ingiberg Ólafsson,
Nýlendugötu 7, andaðist 24. nóvem-
bcr sl. Jarðarfórin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Jón S. Iljartarson,
Allheimum 70, Reykjavík, lést á
Landspítalanum 9. desember.
Jón Gunnar Kragh,
Árskógum 8, er látinn.
Jón Sigbjörnsson,
fyrrv. deildarstjóri tæknideildar
RÚV, lést í Landspítalanum aðfara-
nótt 9. desember.
Karl Pálsson,
Birkivöllum 26, Selfossi, lést á Land-
spítalanum 5. desember.
Knútur Skeggjason,
Kvisthaga 16, lést á heimili sínu 3.
desember.
Kristín Högnadóttir,
hjúkrunarheimilinu Eir, er látin. Út-
forin hcfur farið fram.
Laufey Árnadóttir
lést 6. desember.
Níels Bjarnason
frá Gervidal, Markholti 20, Mosfells-
bæ, lést á heimili sínu að morgni 6.
desember.
Ólafur Guðmundsson
stýrimaður andaðist laugardaginn
30. nóv. Jarðarlörin hefur farið fram
í Williamsport, Pennsylvaníu.
5. Bragi Vídalín Kristjánsson,
Breiðagerði 35, lést á dvalarheimil-
inu Eir þriðjudaginn 3. desember.
Sigríður Helga Skúladóttir,
Arahólum 2, Reykjavík, andaðist á
Landspítalanum mánudaginn 9.
desember.
Sigurvin Jóhannesson,
Ási, Ilveragerði, lést á Sjúkrahúsi
Selfoss þriðjudaginn 3. desember.
JarðarfÖrin hefur farið fram í kyrr-
þey.
Snorri Gunnlaugsson,
Aðalstræti 83, Patreksfirði, lést
þriðjudaginn 3. desember.
Steinunn Ágústsdóttir
andaðist í Landspítalanum 4. des-
ember. Hún verður jarðsett frá Sæ-
bólskirkju í dag, laugardag, kl. 14.
Sveindís Ósk Guðmundsdóttir,
Engihjalla 11, Kópavogi, lést af slys-
fórum 7. desember.
Þorvaldur Ari Arason
hæstaréttarlögmaður er látinn. Út-
fórin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Bryndís Kristjánsdóttir
Fædd 11. descmber 1964
Dáin 2. desember 1996
oreldrar: Kristján Sigurðs-
son frá Lundarbrekku í
Bárðardal, f. 22. júlí 1942,
og fyrsta kona hans, Ragnhild
Hansen frá Haildórsstöðum í
Laxárdal, S.-Fing., f. 19. apríl
1943. Kristján og Ragnhild
skildu. Hann er nú bifvélavirki í
Borgarnesi, kvæntur Ragnhildi
Guðrúnu Guðmundsdóttur frá
Brjánslæk, f. 5. júlí 1943. Ragn-
hild Hansen býr í Reykjavík.
Systkini: Sigurður, f. 1961. K.
Sigríður Einarsdóttir, eiga 3 börn
og búa í Reykjavík. Kristjana, f.
1969. M. Örn Árnason, eiga 1
barn, búsett í Reykjavík. Páll Þór,
f. 1972, ókvæntur, býr með móður
sinni í Reykjavík.
Maður Bryndísar var Gísli
Rafn Jónsson, f. 20. apríl 1964.
Foreldrar hans: Jón Árni Sigfús-
son, f. 23. október 1929, bifreið-
arstjóri, Víkurnesi, Vogum í Mý-
vatnssveit, og kona hans Þor-
björg Sigríður Gísladóttir, f. 27.
nóvember 1930, d. 4. júh' 1996,
frá Helluvaði í Mývatnssveit.
Bryndís og Gísli Rafn eiga tvo
syni: Arnar Rafn, f. 26. desember
1991, og Fannar Rafn, f. 11. maí
1996.
Bryndís og Gísli Rafn höfðu
byggt sér íbúðarhús, Arnarnes í
Vogahverfi í Mývatnssvcit. Hann
er í samstarfi við föður sinn í
rekstri langferðabíla og þau
hugðust byggja afkomu sína á
þeim rekstri og ferðaþjónustu.
Bryndís lærði félagsráðgjöf og
var búin að starfa sem félagsráð-
gjafi á Akureyri.
Áratugurinn 1960-1970 var tími
framfara og bjartsýni í Bárðardal.
Undir lok þess áratugar áttu
heima á Lundarbrekku milli 20-30
manns. Elst af þessu fólki voru
annars vegar hjónin Marína Bald-
ursdóttir frá Lundarbrekku og Sig-
urður Sigurgeirsson frá Stafni í
Reykjadal. Hins vegar tengda-
mæðgurnar Jónunna Jónasdóttir
og Guðrún Kristjánsdóttir frá
Húsavík. Einkasonur Jónunnu og
eiginmaður Guðrúnar var Sigurð-
ur Baldursson, synir þeirra eru
Kristján og Jónas. Sigurður lést af
slysförum 1955. Hann var hálf-
bróðir Marínu og þau voru jafn-
framt systrabörn.
Næsta kynslóð voru börn og
tengdabörn þeirra systkina Mar-
ínu og Sigurðar Baldursbarna.
Þriðja kynslóðin voru barnabörnin
þeirra. Tólf voru þau, sem sam-
tímis áttu heima á Lundarbrekku,
fædd á árunum 1958-1969. Mikill
samgangur og tengsl voru milli
fjölskyldnanna og barnahópurinn
stóri lék sór stöðugt saman, ekki
árekstralaust alltaf. En innan
hópsins mynduðust sterk vináttu-
bönd, sem aldrei hafa rofnað.
Mér hefur orðið minnisstæður
Þorláksmessudagur 23. desember
1971. Yngsta dóttir mín, Guðrún,
var þá 5 ára. Á Þorláksmessu var
venja á þessum árum að þvo allt
og þrífa eftir föngum og skreyta
svo að kvöldinu. Mér þóttu þetta
einatt langir og lýjandi dagar. En
nú brá útaf vananum. Litla heima-
sætan 7 ára gamla, hún Bryndís
sem átti heima „uppi á Hól“, bank-
aði upp á strax að morgni. Hún
var að heimsækja Guðrúnu frænku
sína og fá hana til að syngja með
sér jólalög sem hún var búin að
læra. Sú yngri kunni miklu minna,
en hún var fljót að læra og þessar
litlu söngkonur eltu mig herbergi
úr herbergi og sungu jólalög allan
daginn. Sú eldri skrapp heim í mat
og drykk, en kom jafnharðan aftur
því sönggleðin var ótakmörkuð. Satt
að segja varð ég heldur ekki leið á
að hlusta og er ekki viss um að ég
hafi hlustað á skemmtilegri söngskrá
um dagana. Fyrr en varði var dagur
að kvöldi kominn og allt orðið hrcint
og fágað. Bryndís litia fór heim með
þakklæti okkar fyrir vel heppnaðan
dag.
Næsta vor, 1972, fluttu svo Ijöl-
skyldur frændanna Kristjáns og
Hjartar til Húsavíkur. Fundum fækk-
aði og fólkinu á bæjunum líka.
Nú ríkir sorg og söknuður í hug-
um okkar. Framundan eru þó jólin,
hátíð ljóss og friðar, en það voru
einmitt þau sem voru kveikjan að
söngnum, sem Bryndís leiddi á Þor-
láksmessudag 1971.
Góður guð, léttu byrðarnar,
sefaðu sorgina,
mildaðu sársaukann.
Gefðu trú, von og kœrleika.
Eiginmanni, litlu drengjunum,
tengdaföður, fóður og móður, systk-
inum og öðrum aðstandendum vott-
um við Sigurgeir og dætur okkar,
Friðrika, Marína og Guðrún, dýpstu
samúð.
Hjördís Kristjánsdóttir.
Þegar skammdegismyrkrið er sem
svartast, lýsum við upp í kringum
okkur með birtu aðventuljósanna og
búum okkur undir komu hátíð ljóss
og friðar. Annan desember síðastlið-
inn, þegar mér bárust fregnir af láti
frænku minnar Bryndísar Kristjáns-
dóttur, lagðist dimmur skuggi myrk-
urs og sorgar yíir og bjarmi
ljósanna náði ekki að lýsa inn í
huga minn. Ég eins og fleiri spyr:
hvers vegna er hún hrifin burt svo
hastarlega frá ungum sonum og
ástríkum eiginmanni? Ég veit að
svara er ekki að vænta, trúin og
minningarnar verða að lýsa upp
hugann og með tímanum verða
þær bjartar og ýta myrkrinu á
braut.
Elsku Bryndís. Þann 11. desem-
ber var afmælið þitt, þá ríkti gleði
og tilhlökkun í hugum okkar barn-
anna á Lundarbrekku, þegar við
vorum að alast upp. Þá var fyrsti
laufabrauðsdagurinn á Lundar-
brekku og við komum öll saman
og skárum í kökurnar og sungum
jólalögin. Minningarnar frá glöð-
um æskuárum birtast mér hver af
annarri, fullar af gleði og miklum
söng. Fyrstu átta æviárin þín ól-
umst við upp hlið við hlið og áttum
saman sælar og sárar stundir æsk-
unnar. Þannig voru mynduð vin-
áttu- og frændsemisbönd, sem
voru sterkari en svo að fjarlægð og
aðskilnaður næði að slíta þau. Við
vorum nánar á þann hátt sem
uppruninn tengdi okkur.
Síðastliðið vor átti ég því láni
að fagna að vera samtíða þér á
fæðingardeild FSA, þegar Fannar
Rafn fæddist. Þær stundir sem við
áttum þá voru mór dýrmætar, dýr-
mætari en þig grunaði.
Á erfiðum stundum sast þú hjá
mér og hlustaðir, þú miðlaðir til
mín kjarki og hlýju á þann sér-
stæða, hreinskilna hátt sem ein-
kenndi þig. Fyrir þessa daga vil ég
sórstaklega þakka, sem og allar
aðrar samverustundir.
Elsku frænka, megi minningin
um dugnað þinn, kjark og æðru-
leysi létta þunga sorgar og myrk-
urs úr hugum ástvina þinna.
Góður guð styðji og styrki ykk-
ur, Gilli, Arnar og Fannar.
Kristján, Stjana, Siggi, Palli,
Ragga og fjölskyldur, aðrir ástvinir
allir, innilegar samúðarkveðjur.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, Ijós, og lýstu mér,
kom, líf, er œvin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Valdiraar Briem)
Marína Sigurgeirsdóttir.
Sverrir Sigurðsson
Sverrir Sigurðsson, húsasmíða-
meistari á Akureyri, var fædd-
ur 4. febrúar 1916 á Arnar-
vatni í Mývatnssveit. Hann lést 5.
desember s.l.
Foreldrar bans voru lijónin
Málmfríður Sigurðardóttir, hús-
freyja á Arnarvatni, f. 15. júní
1878, d. 15. ágúst 1916, og Sigurð-
ur Jónsson, bóndi og skáld á Arn-
arvatni, f. 25. ágúst 1878, d. 24.
febrúar 1949.
Alsystkini Sverris eru: Freydís,
húsfreyja í Álftagerði, Mýv., f. 11.
apríl 1903, d. 3. mars 1990: Ragna,
húsfrcyja Hamri, Reykdælahr., Eg-
ilsstöðum, Viilingaholtshr. og síðar
í Kópavogi, f. 19. mars 1906; Heið-
ur, húsfreyja á Ilúsavík, f. 24.12.
1909, d. 22. mars 1987; Arnijótur,
bóndi á Arnarvatni III, f. 23. júní
1912; Huld, húsfreyja á Húsavík, f.
20. okt. 1913.
Hálfsystkini Sverris, börn Sig-
urðar og seinni konu hans, Hólm-
fríðar Pétursdóttur, húsfreyju á
Arnarvatni, f. 17. des. 1887, d. 1.
febr. 1974, eru: Þóra, húsfreyja á
Arnarvatni, f. 16. febr. 1920; Arn-
heiður, magister í Reykjavík, f. 25.
inars 1921; Jón, f.v. vegavcrkstjóri
á Húsavík, f. 26. sept. 1923; Málin-
fríður, bókavörður og f.v. alþingis-
maður á Akureyri, f. 30. mars
1927; Eysteinn Arnar, bóndi á Arn-
arvatni, f. 6. okt. 1931.
Sverrir kvæntist 19. maí 1951
eftirlifandi ciginkonu sinni, Ingu
Björnsdóttur lækni, f. 24. júní 1922
á Eiríksstööum á Jökuldal. Foreldr-
ar hcnnar eru Björn Jónsson bóndi
á Stuðlafossi á Jökuldal, síðar póst-
ur á Seyðisfirði, og kona hans Árný
Stígsdóttir, húsfreyja Stuðlafossi,
Seyðisfirði og á Akurcyri.
Sverrir og Inga bjuggu á Bakka-
gerði, Borgarfirði eystra, 1951-
1959, lluttu þá til Akureyrar og
bjuggu þar síðan. Börn þeirra eru:
1) Björn, kennari á Akureyri, f.
12. okt. 1952, maki Aðalbjörg Sig-
marsdóttir héraðsskjalavörður, f.
16. maí 1952. Þeirra sonur er
Sverrir Sigmar, f. 15. jan. 1987.
Fósturbörn Björns, börn Aðalbjarg-
ar, eru: Margrét Ása Jóhannsdóttir,
f. 17. febr. 1976, og Þórarinn Jó-
hannsson, f. 26. apríl 1980.
2) Ármann, viðskiptafræðingur
á Akureyri, f. 25. okt. 1956, maki
Kristín Ingibjörg Sigurðardóttir
meinatæknir, f. 22. júlí 1949. Börn
þeirra eru: Sverrir Ingi, f. 30. nóv.
1981; Rakel Bjarnveig, f. 23. júlí
1985, og Kristín Nanna, f. 22. scpt.
og Viðari li/f og síðast A. Finnsson
h/f.
Útför Sverris fer fram frá Akur-
éyrarkirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 13.30.
1988.
3) Sólveig Hólmfríður, hjúkrun-
arfræðingur í Reykjavík, f. 17. des.
1962.
í Mývatnssveit starfaði Sverrir
aðallega að landbúnaðarstörfum.
Hann fór í Laugaskóla, nam þar
smíðar í sérstakri smíðadeild og
fór eins og flciri í sctuliðsvinnu í
Reykjavík á stríðsárunum. Á Borg-
arfirði stundaði hann vélgæslu
framan af, síðan húsasmíðar og á
Akureyri stundaði hann húsasmíð-
ar, fyrst mcð Einari Eggertssyni,
síðan hjá Haga b/f, þá hjá Aðalgeiri
OkFkur langar að minnast með
nokkrum orðum Sverris tengdaföður
okkar, sem nú er látinn.
Upp í hugann koma ótal minn-
ingar um þcnnan ljúfa mann. Það
sem einkenndi hann helst var hóg-
værð, skörp greind og endalaus um-
hyggja. Eftir að um fór að hægjast
hjá honum í amstri hins daglega lífs
urðu barnabörnin hans helsta á-
hugamál, ásamt umhirðunni um
garðinn hans í Goðabyggð 11 í ná-
býli við góða granna. Þar kom það í
ljós að í honum blundaði bóndinn,
er hann stráði áburði á lóð sína til
að íá sem mesta uppskeru, þó svo
að uppskeran væri honum einungis
til ama, því að enginn var bústofn-
inn.
Ófáar ferðir kom hann til að gæta
barnabarnanna og taldi þá ekki eftir
sér að leika við þau, tefla og spifa og
eiga þau dýrmætar minningar um
þessar samverustundir.
Sverrir var ótrúlega laginn og
vandvirkur smiður og fátt var það
sem hann ekki gat lagfært. Jafn-
framt miðlaði hann börnum sínum
af verkkunnátlu sinni og lagði sig
fram um að leiðbeina sonum sínum
við smíðar, jafnvel svo að stundum
þótti þeim nóg um. En samt var það
svo að löngum var hann kallaður til,
ef eitthvað þurfti að framkvæma á
þeirra heimilum.
Sverri lá afskaplega vel orð til
fólks og hallmælti yfirleitt ekki
nokkrum manni. Vissi hann af ein-
hverjum sinna nánustu á ferðalagi,
stuttu eða löngu, var hann ekki í
rónni fyrr en allir voru komnir heim
í hús.
Síðustu vikurnar voru honum
erfiðar og sárt fann hann til þess
hve atgervi hans dvínaði.
Við þökkum Sverri fyrir samver-
una árin sem við áttum með honum,
og alla hans elsku og umhyggju fyrir
okkur og börnum okkar. Góður Guð
leiði hann á nýjum vegum. Blessuð
sé minning hans.
Kristín og Aðalbjörg.