Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.1984, Blaðsíða 12

12
DV. ÞRIÐJUDAGUR 28. ÁGUST1984.
Spurningin
Leggur þú stund á íþróttir?
Herluf Clausen, vinnur á vörubifreiða-
stöð: Ég stunda engar íþróttir sjálfur.
Ég aftiir á móti fylgist vel með
íþróttum og þá aðallega knattspyrnu.
Halldóra Traustadóttir nemi: Ég er
frekar lítiö í íþróttum. En til gamans
má geta þess að forfaðir minn,
Brynjólfur gamli, var mikill íþrótta-
maður og flestir af ætt hans eru það,
nema ég.
Guðmundur Gunnlaugsson lækna-
nemi: Ég fer í sund og hleyp dálítið.
Mér finnast iþróttir ágætar í hófi.
Sigurður Stefánsson skrifstofumaður:
Eg geri nú lítið að því að iðka íþróttir
því ég hef nóg annað aö gera. Þó
stunda ég badminton á veturna.
Kristjana Þorgeirsdóttir nemi: Ég var
í fimleikum en er hætt því núna. Ég er
byrjuö í jassballet og finnst það mjög
gaman.
Margrét Jónsdóttir nemi: Ég æfi blak
með IS og fótbolta með Völsungi. Mér
finnast íþróttir jafnmikilvægar í lífi
mannsins og að borða og sofa.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Hér hefur lögreglan stöðvað drukkinn
ökumann. 1 þessu tilviki var eltingar-
ieikur sá er Einar talar um í bréfi sínu
óþarfur.
Eltingar-
leikir
lögregl-
unnar
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
Lesendum dagblaöanna berast
annaö slagið fréttir af heldur
óskemmtilegum leikjum sem ósjaldan
fara fram á vegum úti, þ.e. eltingarleik
lögreglunnar við ölvaða ökumenn.
Oskemmtilegum segi ég vegna þess að
leikir þessir enda oft með ósköpum.
Það er ekki nóg með að hinum
ölvaða ökumanni sé komið í óþarfa
uppnám og lifi hans sé stofnaö í hættu,
heldur er lífi hins almenna borgara
ógnað í hvert sinn sem löggæslumenn
reyna aö hafa afskipti af ölvuðum öku-
mönnum undir stýri.
Allt of oft hafa eltingarleikir þessir
endaö með stórslysum þegar heil vakt
brunar æöandi um götur og stræti viö
aö gera tilraun til að stöðva þann
ölvaöa. ökumennirnir hafa velt bílum
og klessukeyrt þá. Dæmi: Ungur
maður missti fótinn er hann
klemmdist fastur í bíl sínum eftir að
hafa keyrt á staur með lögregluna á
hælunum eöa réttara sagt í skottinu.
Annar klessukeyrði sinn eigin bíl og bíl
óviðkomandi svo af hlaust stórslys.
Er ekki kominn tími til að linni
þessum glæfraleik lögreglunnar áöur
en ennþá verri slys hljótast af? Það er
min skoöun.
Hringið
I kl. 13—15eða
ISKRIFIÐ
Askorun til
sjónvarpsins:
Látið ekki
undan
þrýstingi
Kona hringdi:
Eg skora á sjónvarpið að láta ekki
undan þrýstingi frá nokkrum valin-
kunnum borgurum. Það virðist heldur
betur hafa hlaupið fyrir hjartað í þeim
að skemmtileg lög skuli vera leikin
milli táknmáls og frétta í sjónvarpinu
en ekki sinfóníur og gaul. Það væri
óskandi að það kæmist ekki á að lesa
upp ljóð í sjónvarpinu. Að planta ein-
herjum í stól með krosslagða fætur
fyrir framan vélamar og rembast við
að vera andríkur, passar ekki fyrir
fjölmiðil eins og sjónvarpið en getur
alveg gengið í útvarpinu. Þeir sem
standa fyrir þessari áskorun eru það
miklir menningarvitar að það er því
miður trúlegt að þetta hafist í gegn.
I lokin langar mig til að þakka sjón-
varpinu fyrir bæöi fróðlega og
skemmtilega þætti að undanförnu.
„Upp meó fjölskyldu-
pólitíkina!ff
Eiginkona skrifar:
A Islandi virðist nú yera úr tísku
að reka fjölskyldupólitík. Það er t.d.
alveg órannsakað af hverju fólk er
einstæðir foreldrar. Manni dettur oft
í hug að einstæðir foreldrar séu þetta
margir vegna þess að ekki sé hlúð aö
f jölskyldunni í þessu landi.
Ungt fólk í dag á við mikla erfið-
leika að etja ef það vill koma sér upp
þaki yfir höfuðið og leigumarkaður-
inn hefur aldrei verið eins erfiður og
nú. Enda hafa fæstir efni á aö vera
eina fyrirvinnan og hjón verða að
vera bæði úti á vinnumarkaðnum
hvort sem þeim líkar betur eða verr.
Börnin fara í gæslu, allir skulu út úr
þessu fokdýra húsnæöi sem fólk
þrælar sér út fyrir löngu fyrir aldur
fram. Notist aðeins á kvöldin og um
helgar (ef þáþað).
En þaö sem þó aðallega vakir
fyrir mér meö þessum skrifum eru
umræöurnar um hækkuð barnsmeð-
lög.
Það vill svo til aö ég er gift manni
sem borgar með þrem börnum
sínum frá fyrra hjónabandi og eitt af
þessum börnum er í fullri vel
launaðri vinnu.
Við hjónin eigum tvö börn saman
og höfum verið að reyna aö koma
þaki yfir höfuðið en það hefur ekki
tekist. Einnig fékk maðurinn minn
allar lausaskuldir af húsakaupunum
úr fyrra hjónabandi í sinn hlut og
þeim neyddist hann til að breyta í
verðtryggingarlán. Fyrri konan býr í
einbýlishúsi sem keypt var fyrir
verðtryggingu, losnar við verstu
skuldirnar (þ.e. skammtímalánin)
og fær auk þess barnsmeðlög. Eg
veit um karlmenn sem labba út meö
fötin sín undir hendinni og kona situr
eftir í húsi eöa íbúð.
Þessi dæmi vantaöi í skýrsluna
sem Þjóðviljinn birti um daginn og
var niðurstaða úr könnun á högum
einstæðra foreldra, gerð samkv.
beiöni Svavars Gestssonar, þá-
verandi félagsmálaráðherra.
Einnig vantaði í skýrsluna tölur
um hlutfall milli fjölda barna ein-
stæðra foreldra og hjóna á barna-
heimilum og leikskólum. En eins og
allir vita fá börn einstæðra foreldra
umsvifalaust pláss á slíkum
stofnunum á meðan hjón verða að
bíöa von úr viti.
Það er ekki heldur hægt að
einangra svona könnun við hagi ein-
stæðra foreldra eingöngu. Vanda-
málið er miklu stærra og viðameira.
I sambandi viö þetta allt mætti
einnig skrifa heila ritgerð um siö-
ferðið í landinu. Þar kæmu upp
spurningar sem þessar: Hve margir
eru einstæðir foreldrar af einnar
nætur eða nokkurra nátta ævintýri?
Hve margir af ótrúnaði og slælegri
frammistöðu í hjónabandi?
Eg hætti mér ekki lengra út í þá
sálma hér, það yrði of langt mál. Það
mætti kannski vera næsta skref aö
rannsaka aðstæður fjölskyldna.
Og að lokum. Upp með f jölskyldu-
pólitíkina. Hefjum hjónabandið til
vegs og virðingar svo hægt sé að tala
um raunverulegt heilagt hjónaband.
Er það ekki öllum fyrir bestu?
Lyf handa sykursjúkum:
OFT EKKITIL í APÓTEKUM
P.P. hringdi:
Þannig er mál með vexti aö ég næ
oft í lyf fyrir sykursjúka konu mína í
apótek. Og ástæðan fyrir því að ég læt í
mér heyra nú er sú að það hefur iðu-
lega komið fyrir að viðkomandi lyf
hafa ekki verið til í apótekunum. Eg
hef því þurft að fara á milli apóteka til
að fá lyfin. Þetta er gjörsamlega
óþolandi ástand þegar tekið er tillit til
þess að sykursjúkir eru algerlega
háðir þessum lyfjum. Ekki er mér ná-
kvæmlega kunnugt um hverjir eiga
hér sök á. Afgreiðslufólk apótekanna
vísar a.m.k. á innflytjendur lyfjanna.
En hvort sem þeir eru sökudólgarnir
eða ekki þá finnst mér þetta mál þaö
viðamikið að landlæknir ætti aö hafa
afskipti af því og er ég í rauninni hissa
á aö það skuli hann ekki þegar hafa
gert. Allavega eins og málum er háttað
í dag er aðgerða þörf. Það er alveg
ljóst.
Bruðlið hjá Rafmagnsveitunni
O.B. hringdi:
Nú nálgast haustið óðfluga og farið er að dimma á
kvöldin. Á dögunum átti ég leið að kvöldi til eftir Suöur-
landsbrautinni og á horni hennar og Grensásvegar
blasti við mér stórfengleg sjón. Uppljómaö hús Raf-
magnsveitunnar lýsti upp næturhimininn. Og húsiö var
ekki þaö eina sem var upplýst, heldur var öll lóðin lýst
upp með litlum lömpum. Eins og ég sagði fyrr var þessi
sjón stórfengleg en sennilega og eiginlega án nokkurs
vafa rándýr. Það er furðulegt nú á tímum sparnaðar í
þjóðfélaginu aö Rafmagnsveitan skuli leyfa sér slíkan
munað. Og á hverjum bitnar þetta bruöl? Jú, einmitt, á
hinum almenna skattborgara.
Mér finnst lágmark að Rafmagnsveita ríkisins leggi
sitt af mörkum til aö þetta þjóðfélag okkar fari nú að
rétta úr kútnum fjárhagslega. Þaö gera flestir aðrir.
Hús Rafmagnsveitunnar. „Of mikið bruðlað með iýsingu,” segir O.B.