Alþýðublaðið - 20.06.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞVÐUBLAÐIÐ
Stúlku
vantar að Vífilstöðum nú þégar.
Upplýsingar hjá yfirhjúkrunar
konunni. — Sími ÍOI.
Munið að matvöruverzlunin
Von hefir ávalt mikið af vöru-
birgðum útlendum og innlendum,
nú kominn ekta rauður kandis.
Alt er selt stórum ódýrara í sekkj-
um og kössum heldur en vanaiega
þekkist hér í smákaupum. Talið
við roig sjálfan um viðskifti, úg
gerið hin hagfeldu kaup á meðan
birgðir endast hjá Gunnari S.
Sígurðssyni. — Von. Simi 448.
Herpinöt,
130 faðma, í góðu standi, er
til sölu fyrir mjög lágt verð.
Semja ber við
Emanuel J. Bjarnas.
Bergststr. 33 B.
©f ódýrasta, fjðlbreyttast» og
bezta dagblað landsins. Kanp-
lð það og lesið, þá getið
plð aldrei án þess rerið.
er blað jaínaðarmanna, gefinn út
á Akureyri. Kemur út vikulega
i nokkru stærra broti en „Vísir".
Ritstjóri er Halldór FrlðjónssoD
V erkamaðurinn
er bezt ritaður allra norðlenzkra
biaða, @g er ágætt fréttablað.
Aiiir Norðlendingar,
víðsvegar um landið, kaupa hann.
Vsrkamenn kaupifl ykkar blöðl
Gerist áskrifendur . frá nýjári á
/Ijgreitsla ^lþýðnbL
Rafmagnsieiðsluv.
Straunmum hefir þegar verið
hleypt á götuæðainar og men'n
ættu ekki að draga iengur að
íáta okkur leggja rafleiðslur um
hús sín. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið i tfma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hitl & lijós.
Símar 830 og 322.
Lánsfé til bygglngar Aiþýöu-
hússlns er veitt móttaka f Al*
þýðubrauðgerðinnl á Laugaveg 61,
á afgreiðslu Alþýðublaðslns, i
brauðasölunnl á Vesturgötu 29
ag á skrjfstofu samnlngsvlnnu
Qagsbrúnar á Hafnarbakkanum.
Styrklð fyrlrtæklðl
Alþbl. er blað allrar alþýflu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður;
Öiafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenbere.
f&ch Lcndon: Æfiutýri.
heila hans og umsneru og truíiuðu allar hugsanir hans,
þangað til alt, sem hann í bili fann til, sameinaðist í
tilfinningum í sambandi við þessa skældu undirskrift.
Fáeinir algengir bökstafir, og þó fyltu þeir hann þrá,
sem særði hann þægilega, fyltu hann ósegjanlegum and-
legum rikdómi og unaðslegri gleðitilfinningu. Jóhanna
Lackland! í hvert skifti sem hann leit á þetta nafn, sá
hann hana fyrir sér i ýmsum stellingum — eins og hún
sté á land úr úðanum og rokinu, sem braut skip henn-
ar; eins og þegar hún setti fram hvalabátinn, þegar
hún fór að fiska; sá hana drifvota koma upp úr sjón-
um og hlaupa með flaksandi rennblautt hár og bullvot
klæði heimleiðis; sá hana hræða heilan hóp mannæta
með tómu meðalaglasi; þegar hún kendi Ærufiri að
baka kökur; þegar hún hengdi upp barðastóra hattinn
og skothylkjabeltið á kiókinn í setustofunni; þegar hún
talaði alvarleg um það að vinna fyrir sér, eða spjallaði
barnaleg um æfintýri með glampandi augum af áhuga
og eldmóði. Jóhanna Lackland! Hann sökti sér niður
í þetta skrifaða undur, unz upp fyrir honum laukst dul-
ræni ástarinnar, og hann fékk samúð með elskendum,
sem skera nöfn sín í trjáboii eða hripa þau í sand. Alt
í einu sneri hugur hans sér aftur að veruleikanum og
svipur hans varð ákveðinn. Hún var á þessu augnablikj
stódd á hinni hættulegu strönd Malaita, og við Poonga-
Poonga. sem var allra hættulegasti staðurinn, bygður
mannætum, ræningjum og morðingjum. Honum datt í hug
að kalla á bátshöfnina og fara samstundis til Poonga-
Poonga. En hann hætti brátt við það. Hvað gat hann
þar gert? Fyrst og fremst mundi henni þykja við hann;
svo mundi hún hlæja að honum og kalla hann kjána;
og loks bættist ekki nema einn rifiill við með honum,
en hún hafði áður nóg af þeim. Hann haíði aðeins
þrent upp úr því að fara. Hann gat skipað henni að
snúa aftur; hann gat tekið Flibberty af henni; hann gat
slitið félagsskap þeirra — en alt þetta vissi hann að
mundi verða til einskis og heimskulegt. Hun gat með
.völdum orðum lýst þvf, að hún/væri lögráð, og að eng-
nn hafi rétt til að segja henni að koma eða fara. Nei,
til Poonga-Poonga gat hann ekki farið, þó hjarta hans
segði honum, að honum mundi enginn boðskapur kær-
ari en sá, að hún bæði hann að koma og rétta sér
hjálparhönd, og í huganum sá hann hana biðja sig
utn það.
Honum féll margt illa í framkomu hennar. Hann
skelfdist við þá tilhugsun, að hún væri undir sama þaki
og fyllisvínin frá Guvutu. Ungum manni gat verið slíkt
hættulegt; það hlaut að vera hryllilegt fyrir unga stúlku.
Það lá við að hann hefði gaman af þjófnaðinum á
Flibberty, þó honum félli ekki sem bezt við hvernig
hann var framkvæmdur. Honum var þó fróun í því, að
þrælbeinunum þremur hafði verið falið, að drekka Olson
í hel. En rétt á eftir sá hann hana eina með fyllibyttun-
um, á Emily, þegar hún lét í haf. Þá mintist hann
Adamu Adam og Noa Noah og allra hinna Tahiti-
mannanna, og honum létti; hann langaði helzt til að
ergja sig yfir því einu, að hún hefði komið svona fram.
í þessu skapi var hann, þegar haun gekk inn, settist
niður og fór að stara á krókinn sem hatturinn og beltið
höfðu hangið á. Hann óskaði að það héngi þar enn.
VIII, KAFLÍ.
Nókkrar vikur liðu. Alt varð aftur kyrt á Beranda
eftir hinar óvenjulega mörgu skipakomur. Sheldon hélt
áfram daglegu starfi sínu, reið til skógar, gróðursetti
kokospálma, þurkaði kopra, bygði brýr og reið milli
vinnustöðvanna á hestinum sem Jóhanna hafði keypt.
Engar fregnir komu af henni. Skip, sem réðu menn á
Malaita sigldu langt frá Poonga-Poonga-ströndinni, og
Clausman, sem sigldi til Samoa, lagðist einu sinni við
sólsetur á höfninni, svo yfirmennirnir gætu fengið sér
knattleik, leitað frétta og sagt kviksögur sem gengu
milli svertingjanna á Sio, um að orusta heíði staðið
við PoongaÆoonga. Vegna þess að fregnin hafði borist