Dagblaðið Vísir - DV - 28.05.1985, Side 12

12
DV. ÞRIÐJUDAGUR 28. MAl 1985.
MULTIPLAH
FRAMHALD5MAM5KEIÐ
með CHART viðauka
5TAÐUR: Síðumúli 23
flMI: 31. maí 1985
kl. 9.00 - 16.00
LEIÐBEI/IAHDI: Páll Qestsson
STJORNUNARFÉLAG
ISIANDS liS®23
I#S
I SBF (#71
Sænskir
bremsuborðar
í vörubíla og
m.a. Volvo 7-10-12,
framhj. kr. 1.790,
afturhj. kr. 2.340,
búkkahj. kr. 1.680.
Scania 110—141
framhj. kr. 1.710,
afturhj. kr. 2.490,
búkkahj. kr.
1.710.
TANGARHOFÐA 4
sími 91-686619
Verslun
með varahluti
vörubíla og vagna
Menning Menning Menning
— sýning Kjartans Guð jónssonar að Kjarvalsstöðum
Þaö sætti nokkrum tíöindum í
islensku myndlistarlífi fyrir
nokkrum árum þegar tveir af hinum
gömlu septembermönnum, þeir
Valtýr Pétursscm og Kjartan
Guöjónsson, sneru baki viö þeirri
afstraktlist sem þeir höfðu iökaö i
aldarfjórðung og hófu aö mála hús,
báta og fólk.
Hvað þann síðarnefnda snerti voru
þetta e.t.v. ekki eins mikil umskipti
og ætla mætti. Meðan Kjartan
málaöi og sýndi litrík afstrakt-
málverk vann hann jöfiium höndum
að ýmiss konar Iýsingum fyrir bækur
og baddinga, sem voru að stofni
hlutbundnar. Einna þekktastar
þeirra eru teikningar hans við
Þorpið eftir Jón úr Vör sem út kom
1979.
Ólík lögmál
Margir, þ.á m. undirritaður, veltu
því hins vegar fyrir sér hvernig
Kjartani mundi ganga aö samræma
hinn harða, illústratífa stíl sinn og
olíumálverkið, en sem kunnugt er
lúta lýsingar og málverk oftast
ólíkum lögmálum. Lýsingin þarf að
vera auðlæsileg og auðskiljanleg, má
gjaman hafa á sér einhvers konar
frásagnarsnið. Sá sem lýsir, eða
illústrerar, verður því ævinlega að
byggja myndir sínar upp hreint og
klárt. Og til að gera þær
aögengilegar sem flestum kemur
hann sér upp vissum tipum af
andlitum, húsum o.s.frv. sem
auðvelt er að átta sig á. Fyrir vikið
verður lýsingin ekki langlíf því hún
er öll á yfirborðinu.
Myndlistarmaðurínn leitast hins
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
vegar viö aö tjá hiö sértæka og
óræða, á svo djúpfærinn hátt að
áhorfandinn skynji ávallt eitthvað
nýtt í verkum hans, hversu oft sem
hann grandskoðar þau.
Sömu típurnar
Kjartan hefur nú haldið a.m.k.
tvær stórar einkasýningar á fígúra-
tífum eða hálf-fígúratifum verkum
frá þvi hann gekk af trúnni á
afstraktið.
Ef marka má tilraun mína til
skflgreiningar hér á undan, þá
mundu þessi verk, og þ.á m. sýning
hans að Kjarvalsstöðum, flokkast
undir eins konar illústratífa málara-
list. Hvert og eitt þeirra er hreint og
klárt í uppbyggingu, og fjallar um
augnablik eða atvik sem lista-
manninum finnst ómaksins vert aö
f jalla um. I hverri mynd er lagt út af
sömu tipunum, hvort sem þær eru að
verka fisk, afgreiða brauð, vaska
upp eða rabba saman yfir kaffibolla.
Áhorfandinn hefur á tilfinningunni
að þetta fólk skipti minna máli en
það sem það aðhefst hverju sinni —
aksjónin sem listamaðurinn notar til
að knýja áfram sveiflu pentskúfsins
og spuna litanna. I þessari sveiflu og
í þessum spuna er eins og sálarlíf og
sérstakar aðstæður fólksins verði út-
undan.
ímynduð fortíð
Það sem sérstaklega hnykkir á
þessum illústratifa frásagnarhætti
myndanna er að þær gerast nær allar
í fortíð, ímyndaðri fortíð liggur mér
við að segja, þegar lifið var fá-
brotnara, innihaldsríkara og e.t.v.
„heilbrigðara” en það er í dag. Þá
var ekkert videó í þorpinu.
Kjartan hefur vissulega fullan rétt
á sinni eftirsjá. En stundum langar
mann að sjá hann nýta sína feiknar-
legu hæfileika til aö vekja áhorf-
andann tfl meðvitundar um eigin
samtíð.
-AI.
Kjartan Guðjónsson — Hjólið (nr. 2).
LÍF í FORTÍÐ
Duo Concertante
Tónlelkar Duo Concertante frá Danmörku i
Norrœna básinu 22. maí.
Efnlsskrá: Nlccolo Paganlni: Centone di
Sonata: nr. 1, nr. 2, nr. 4 og Cantabile;
Feraando Sor: Tllbrigðl um stef eftir W.A.
Mozart; Maria Theresia von Paradis:
Sicilienne; Jacques Ibert: Entr’acte; Erik
Satfe: Johann Sebastian Bacb: Einielks-
sónata i E-dár f. fiðlu; Georg Frledrlch
Handel: Larghetto; Emile Pessard:
Andalouse; Butch Lacy: Opus Pocus;
Emlle Desportes: Pastourelle og Pastorale
Joyeuse.
Þeir sem standa fyrir tónleikum
þessa dagana eru vist meöal þeirra
fáu sem ekki prísa blessaö góðviðrið.
Voriö er ætið töluverður áhættutími
til tónleikahalds og góða veðrið
eykur fremur áhættuna en hitt. Svo
held ég nú f því tilviki sem um ræðir,
tónleika Duo Concertante, að fólk
hafi almennt ekki vitaö um þá og enn
síður hverjir voru þar á ferð. Duo
Concertante skipa Kim Sjögren,
fiðluleikari og konsertmeistari
Konunglegu hljómsveitarinnar, og
félagi hans, gítarleikarinn Lars
Hannibal. Þeir hafa unnið saman um
fimm ára skeið og leika jafnt gömul
verk í upphaflegum búningi,
umritanir ýmsar og ný verk, sum
samin sérstaklega fyrir þá.
Verkefnaval þeirra var
skemmtilegt og einna mestur fengur
var í því að heyra þá laka Paganini.
Það vita fáir að Paganini var ekki
aðeins snjall fiðluleikari heldur
einnig gítarleikari og Samdi öllu
fleiri tónverk fyrir gítar en fiðlu.
Tónlist
Eyjólfur Melsted
Mörg þeirra voru fyrir fiðlu- og
gítardúó. Ekki þurfti lengi að hlýða á
leik þeirra félaga til aö komast aö
því að Kim Sjögren er leiftrandi
rómantíker. Margir eru þeir sem
hafa tækni og getu til að spila
Paganini en engir geta spilað hann
vel nema þeir sem geta lagt róman-
tískar tilfinningar í leikinn. Samspil
þeirra félaga var með ágætum en í
einleiksverkum kom berlega í ljós að
þeir voru ekki jafningjar. Það kom
hins vegar lítt f ram í samleiknum.
A seinni hluta tónleikanna léku
þeir meðal annars ýmsar umritanir,
til dæmis Gymnopedíur Saties og
Larghetto úr sónötu sem uppruna-
Iega er fyrir flautu eftir Handel. Eitt
verk, sérsamið fyrir þá, léku þeir,
Opus Pocus, eða Music for Dancing
for Magic Shoes eftir Butch Lacy, en
sá ágæti maður hefur helst unnið sér
það til frægöar að hafa verið fasta-
pianisti hjá Söru Vaughan um ára-
bil! Það var því stutt niður á „jass-
fílinguna” þó ekki teldist þaö
jassstykki og svo var einnig um
umritanir Laurenzos Almeida á
Andalouse eftir Pessard, sem var
kennarí Ravels, og frönsk þjóölög
sem Desportes hafði skrifað upp
fyrir kammerhljómsveit á sinum
tíma. Aö lokum gaukuðu þeir að
áheyrendum nokkrum smellnum
aukalögum og með þvi sendi þetta
ágæta dúó alltof fáa áheyrendur sína
ánægða heim.
EM