Alþýðublaðið - 01.07.1921, Blaðsíða 4

Á L DUBLAÐIÖ
'4
Herpinót, 30 faðma, í góðu standi, er til sölu fyrir mjög lágt verð. Semja ber við Bmánuel J. Bjarnaa. Bergststr. 33 B. Askorun. Samkvæmt samþykt síðasta fulltrúaráðsfundar, er skorað á félaga verklýðsfélaganna, sem er bannlögunum fylgjandi, að taka þátt í skrúðgöngu bannmanna á sunnudaginn. FramkYæmdastjórn fulltrúaráðsins.
Komlð og kynnið ykkur hin hagfeldu viðskifti í Matvöru- verzl. „Voa". Nýkomið hangikjöt, ekta saltkjöt, snojör, reyktur rauð- magi, kæfa, egg og miklar birgð ir af kornvörum, kaffi, sykri, ex porti, kartöflum og margt fleira. Virðingarfylst Gunnar S. Sigurðsson.
Mysuostur í heildsölu og smásölu Kaupfélagið í Gamla bankanum. Sími 10 2 6.
K aupid A lþýðublaðið!
Mjólkurostar og sæt mjólk nýkomið í Kaupfélagið í Gamia bankanum. - Sim! 10 26.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr: óiafur Friðrikssoa.
Frentimiðjan Gutenberg.
y*ck LondoH'. Æflntýrl.
kemst að pví að við erum eigendur Martkdr sagði hún
hlæjandi. „Hugsaðu pér — ef hann finnur ekkert af
þeirri leirtegund, sem borgar sig, þá verður hann að
kaupa sér farmiða til þess að komast burtu frá Salo-
monseyjunum aftur."
Hún hélt áfram að hlæja meðan þau fóru út um hlið-
ið. En alt í einu þagnaði hún og stöðvaði hestinn.
Sheldon leit framan í hana og sá að andtitið var eins
og blettótt, brá fyrir á því ýmist gulum eða grænum
lit meðan hann var að virða hana fyrir sér.
„Það er köldusóttin" sagði hún „Eg verð víst að snúa
við aftur.“
Þegar þau voru komin til baka skalf hún svo mikið,
að hann varð að hjálpa henni af baki.
„Þetta er einkennilegt, eða finst þér það ekki?" sagði
hún og það glamraði 1 tönnunum um leið. „Það kemur
alveg eins og sjósótt — það er ekkert hættulegt, en
manni líður afskaplega illa á meðan það stendur yfir.
Eg verð að fara í rúmið. Sendu Noa Noah og Viaburi
inn til mín. Segðu Ornfiri að útvega heitt vatn. Eftir
fimm mínútur verð eg ekki með fullu ráði. En mér
verður farið að batna 1 kvöld. Köldusóttin tekur mig
æfinlega geyst en er fljótt liðin frá aftur. Það er
leiðinlegt að við skyldum verða að hætta við veiðiförina
Þakka þér nú fyrir — þetta er ágættt." —
Sheldon hlýddi skipunum hennar, sendi inn til hennar
tvær flöskur af heitu vatni, svo settist hann á vegg-
svölunum og reyndi að lesa í tveggja mánaða gömlum
Sidneyblöðum en hann gat það ekki. Hann gat ekki
haft augun af strákofanum beint á móti. ©g hann
styrktist í þeirri skoðun, sem allir hvítir menn á þessum
slóðum hafa, að Salomonseyjarnar séu ekki staður fyrir
kvenmenn.
Hann klappaði saman höndunum og Lalaperu kom
stökkvandi.
„Heyrðu” sagði hann í skipunarróm. «i'arðu f alla
hermannakofana og láttu svertingjastúlkurnar koma
hingað, allar samanl"
Nokkrum mínútum seinna stóðu þessar tíu svertingja-
stúlkur á Beranda frammi fyrir honum, Hann virti þær
vel fyrir sér og valdi svo seinast eina, sem var ung og
svo lipurleg, sem slíkar manneskjur geta frekast verið,
og sem var gjörsamlega laus við alla hörundsveiki.
„Hvað heitir þú?“ spurði hann. „Er það Sangui?"
"Mahua," var svarið.
„Gott. Heyrðu þá, Mahua. Hættu að matreiða fyrir
verkamennina og vertu hjá hvltu stúlkunni altaf. Skil-
urðu það?“
„Eg skil,“ tautaði hún og hlýddi strax merki hans
um það, að hún ætti að fara yfir til strákofans.
„Hvað segir þú?“ spnrði hann Viaburi, sem í sama
bili var að koma að handan.
„Þetta er vont kast" svaraði hann. „Hvíta stúlkan er
altaf að tala, og ekki um nokkuð annað en stóru
skonnortuna."
Sheldon kinkaði kolli. Hann skildi þetta vel. Hún
hafði fengið þetta kast af því að hún misti Martha,
Hann vissi það að vísu að það hefði komið hvort sem
var; en þessi vonbrigði höfðu flýtt fyrir þvf.
Hann kveikti 1 vindlingi og í reykjarskýjunum frá
honum sá hann myndina af sinni ensku móður og
spurði sjálfan sig, hvort hún myndi skilja það, að sonur
hennar gæti elskað konu, sem gréti út af þvf, að hún
mætti ekki vera skipstjóri á skonnortu við Mannætu-
eyjarnar.
XX. KAFLI.
jaínvel þolinmóðasti maður í heiminum er óþolín*
móður, þegar um ást er að ræða — og Sheldon var
ástfanginn. Hann þuldi skammirnar yfir sjálfum sér hvað
eftir annað þennan dag og reyndi að halda valdinu
yfir sjálfum sér með þvl að hugsa um eitthvað aunað,