Dagblaðið Vísir - DV - 30.05.1989, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 1989.
Fréttir
Fáskmðsfjarðartogari:
Gert að af la við bryggjuna
Ljósafell, sem er togari í eigu
Kaupfélags Fáskrúösfiröinga, var
bundinn við bryggju á meðan
áhöfn hans var aö ljúka við aö gera
að afla úr einni veiöiferð skipsins.
Skipið kom úr umræddri veiðiferð
fóstudaginn 28. apríl. Bannað er að
gera að fiski inni á höfnum.
„Það er rétt að nokkru leyti. Það
var gert að fiski við bryggju í smá-
tíma. Togarinn kom að bryggju eft-
ir að hafa fengið stórt hal í lok
veiðiferðarinnar. Þegar í land kom
hafði þeim ekki tekist að gera að
öllum fiskinum. Þeir komu að
bryggju og það var gert til þess að
við þyrftum ekki aö stoppa frysti-
húsið. Til að fylgja öllum reglum
tókum við vatn úr landi til að þvo
fiskinn," sagði Eiríkur Ólafsson,
útgerðarstjóri Kaupfélags Fá-
skrúðsfjarðar.
- DV hefur heimildir fyrir því að
vatn úr landi hafi ekki dugað til
og gripið hafi verið til þess ráðs aö
dæla sjó úr höfninni til að þvo fisk-
inn.
„Það dugði alveg til. Hver segir
þér þetta?“
- Ég get ekki sagt þér það.
„Eg tel það lítilvægt ef menn geta
ekki nafngreint sig. Ég get ekki séð
að það saki meira að skola fiskinn
einu sinni upp úr sjó úr höfninni
en að vera með fiskeldi í höfnum.
Þessi eldisfiskur étur alla tíð þaö
sem frá okkur kemur og úr okkur
fer. Auðvitað má ekki nota sjó inn-
an ákveðinna marka inni á fjörð-
unum. Sennilega er það rétt að það
megi ekki henda slóginu í höfnina.
Þegar mikið fiskirí er þá vilja hlut-
imir æxlast öðruvísi en menn helst
hefðu viljað. Við höfum reynt að
gera okkar besta til að vera með
sem besta vöru. Við höfum stytt
alla túra hjá togurunum niður í
fimm daga,“ sagði Eiríkur Ólafs-
son.
„Við notuöum vatn úr landi við
að þrífa fiskinn. Ef sjór hefur verið
notaður þá hefur það verið í sára-
htlum mæli. Það átti bara að nota
vatnið. Það er ekki sama hvernig
firðir eru hvað strauma, fjölda íbúa
og fleira varðar,“ sagði Eiríkur
Ólafsson.
-sme
Eggert ísberg framkvæmdastjóri í stafni nýja bátsins. DV-mynd Magnús
Blönduós:
Þriðji samlokubáturinn
seldur til Drangsness
Magnús Ólafsson, DV, A-Húnavatnssýslu:
Nýr 17 lesta bátur, sem smíðaður
var hjá Trefiaplasti hf. á Blönduósi,
var sjósettur í síðustu viku og var
hann seldur til Drangsness í Stein-
grímsfirði á Ströndum. Þetta er þriðji
báturirin sem smíðaður er hjá fyrir-
tækinu af þessari stærð en sá fyrsti
þeirra sem er að fullu frágenginn hjá
því. Áður höfðu innréttingar og fleira
veriö unnar á Siglufirði. Nú unnu
iðnaðarmenn í Húnaþingi að þeim
verkþætti.
Þessir bátar er svokallaöir sam-
lokubátar. Aðferðin við smíðina er í
því fólgin að léttkjamaefni er lagt á
trégrind, sem myndar útlínur báts-
ins, og hún síðan klædd trefiaplasti
að utan sem innan. Með þessari aö-
ferð er hægt að breyta lögun hvers
báts að óskum kaupenda og þykja
þeir mjög sterkbyggðir. Þeir eru með
svoköÚuðu perustefni eins og mörg
stærri skip og þykja góð sjóskip.
Að sögn Eggerts ísberg, fram-
kvæmdasfióra fyrirtækisins, kostar
þessi bátur fullbúinn 14 milljónir. í
honum eru fullkomin tæki og góður
búnaður. Stöðugt er unnið að því að
leita markaða erlendis fyrir þá, enda
fyrirtækinu mikilvægt að ná þar
sölu. Búið er að leggja í mikinn
kostnað við hönnun.
íþróttamálaráðherrar Evrópu funda í Reykjavík:
Fyrsti ráðherrafundur
Evrópuráðsins hér á landi
„Þetta er fyrsti ráðherrafundurinn
sem haldinn er hérlendis á vegum
Evrópuráðsins og þar verða rædd
mörg málefni,“ sagöi Svavar Gests-
son menntamálaráðherra í viðtali
við DV í gær. Svavar mun á miðviku-
dag sefia fund íþróttamálaráðherra
aðildarríkja Evrópuráðsins á Kjarv-
alsstöðum. Fundurinn hefst klukkan
9.00 á miðvikudagsmorgun og stend-
ur í tvo daga.
Forseti íslands mun verða viðstödd
setningu fundarins.
„Meðal mála sem þarna verða
rædd eru efnahagsleg áhrif íþrótta,“
sagði menntamálaráðherra, „reglur
sem beita á til að koma í veg fyrir
ofbeldisverk á íþróttaleikvöngum,
nýr sáttmáh um misnotkun lyfia
meðal íþróttamanna, íþróttir fatl-
aðra og hlutur kvenna í íþróttum."
Reynir G. Karlsson, íþróttafulltrúi
ríkisins, sem hefur yfirumsjón með
undirbúningi og framkvæmd fund-
arins, sagði í gær að á Kjarvalsstöð-
um væri búið að setja upp stærsta
fundarborð sem hér hefði verið sett
upp. „Það er venja á fundum þessum
að hvert þátttökuríki fái tvö sæti við
hringborð," sagði Reynir. „í þetta
sinn koma fuhtrúar frá tuttugu og
fiórum aðilarríkjum Evrópuráðsins.
Fundarborðió stóra á Kjarvalsstöðum, hið stærsta sem hér hefur verið
sett upp. DV-mynd KAE
Auk þess koma fuhtrúar frá Ung-
verjalandi og Póhandi en þetta er í
fyrsta sinn sem þau ríki taka þátt í
ráðstefnu af þessu tagi. Loks kemur
svo áheyrnarfuhtrúi frá Kanada en
Kanadamenn senda fuhtrúa einkum
vegna áhuga á því sem lýtur að lyfia-
misnotkun í íþróttum." HV
I dag mælir Dagfari
Atvinnubótavinna
Það er ekki ahar þjóðir eins láns-
amar og íslendingar að búa við það
sfiómarfar að hafa galdramenn í
ríldssfióm. Það er mikil guös bless-
un aö þjóðin skuli eiga töframenn
í póhtíkinni og vera svo heppin að
þegar verst stendur á skuh bestu
töframennimir einmitt sifia í
sfióm.
Þegar opinberir starfsmenn vora
orðnir auralausir gengu ráðherr-
amir til samninga við BSRB og
sömdu um myndarlega kauphækk-
un til starfsmanna sinna og Ólafur
Ragnar galdraði fram peninga og
sagði að það væri ekkert mál fyrir
ríkissjóð að greiða þessa kaup-
hækkun. Þá komu kennarar í Há-
skólanum og vildu kauphækkun
og ríkissfiómin sagði: ekkert mál
og töfraöi fram peninga í sérstakan
sjóð, þar sem háskólakennurum
verður borgað sérstaklega fyrir að
mæta th vinnu.
Alþýðusambandið og hin al-
menni launamaður heimtaði auð-
vitað sömu hækkun og opinberir
starfsmenn fengu og atvinnurekst-
urinn í landinu sagðist ekki geta
borgað eins ogríkissjóður, en töfra-
mennimir í sfióminni ypptu öxlum
og kæra sig kohótta þótt atvinnu-
reksturinn sé rekinn með tapi og
eigi ekki pening. Enda fór þaö svo
að vinnuveitendur gengu til samn-
inga um aö borga laun, sem þeir
hafa ekki efrii á að greiða, vegna
þess að töframennimir í ríkis-
sfióminni era þeirrar skoðunar að
þaö sé aukaatriði hvort fyrirtækin
græða eða tapa.
Verst gekk að semja við háskóla-
menntaða ríkisstarfsmenn enda
brúkaði fólkið munn og fór í verk-
fah og fiandskapaðist við fiármála-
ráðherra sem var þó allur af vhja
gerður tíl hækka kaupið hjá
BHMR.
Niðurstaðan varð sú að ríkið gaf
eftir gagnvart kröfum kennara og
annarra háskólamenntaðra starfs-
manna sem vUdu meira heldur en
aðrir af því að þeir em merkUegri
starfsmenn heldur en aðrir. Og
ekki nóg með það. Kennarar fengu
sérstakar stríðsskaðabætur fyrir
óþægindin af því að hafa verið í
verkfalh og mun það í fyrsta skipti
sem það er viðurkennt að fólk eigi
að fá borgað fyrir aö vera í verk-
falli. Ríkissfiómin töfraði fram
peninga tíl aö greiða veslings fólk-
inu sem hafði lent í verkfallinu og
mun það fordæmi verða gott vega-
nesti fyrir verkfallshópa framtíðar-
innar sem nú þurfa ekki lengur að
hafa áhyggjur af því að vera kaup-
lausir í verkfaUi, þökk sé skUnings-
ríkri ríkissfióm.
Þegar galdramennimir í ríkis-
sfióminni em búnir að töfra fram
peninga handa öhu þessu fólki
kemur í ljós að þúsundir náms-
manna og annarra starfskrafta í
þjóðfélaginu sjá fram á atvinnu-
leysi í sumar. Það er auðvitað ófært
að fólk hafi ekkert að gera, jafnvel
þótt ekkert sé að gera. Menn, sem
geta töfraö fram peninga án þess
að peningar séu tU, geta auðvitað
töfrað fram vinnu sem ekki er tU.
Og aUra helst geta þeir töfrað fram
atvinnu sem ekki er tU og borgaö
fyrir það laun sem ekki eru tU.
Ríkisstjómin hefur sem sagt
ákveðið að búa til atvinnubóta-
vinnu fyrir aUt aö þúsund manns,
já, fyrir aUa þá sem ekki hafa at-
vinnu og ríkissfiórnin ætlar að
borga fyrir þessa vinnu með pen-
ingum, sem ekki eru til, með því
að búa þá tíl. Hókus, pókus,‘nóg
af vinnu, nóg af aur.
Engu máli skiptir hvaða vinna
þetta er. Atvinnubótavinna er
venjuleg einhvers konar klepps-
vinna, þar sem menn moka sand í
poka og hella svo sandinum niður
aftur til að geta byijað að moka upp
á nýtt. Manni skUst að æska lands-
ins eiga að gróðursetja trjáplöntur
fyrir austan, en eins og allir vita
hafa tré ekki þrifist á íslandi frá
því land byggðist og engin von til
þess að trén lifi veðurfarið af á
okkar dögum frekar en á fyrri öld-
um. En ríkisstjórnina varðar ekk-
ert um það hvort skógræktin lifir
eða deyr. Aðalatriöið er að útvega
fólki vinnu og borga fyrir það laun,
enda spretta pemngar á trjágrein-
unum í ríkissjóöi eins og ekkert sé.
Vonandi situr þessi ríkisstjom
lengi við völd. Við þurfum á töfra-
mönnum aö halda, við þurfum á
því að halda að galdra fram pen-
inga sem ekki em tíl, þegar þjóðin
situr uppi með atvinnurekstur sem
ekki borgar sig. Því meira sem við
töpum því fleiri peningar eru til
hjáríkissjóði. Dagfari