Dagblaðið Vísir - DV - 09.09.1989, Blaðsíða 3

LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 1989.
25
BOar
við borð og sofið í almennilegu rúmi.
Afturámóti eru þau töluvert þung-
lamalegri og virðist sem öflugri bíla
þurfi til að draga þau. Svo er maöur
aUtaf að heyra sögur um að þau fjúki
þar sem menn eru með þau á ferð.
Samt veit ég um nokkur hjólhús
sem komin eru talsvert til ára sinna
og eru ófokin enn.
Ég skal játa að ég hef verið að líta
í kringum mig upp á síðkastið eftir
einhvers konar ferðabústað sem ger-
ir ferðamanninum kleift að lifa aö
mestu eða öllu leyti eins og uppréttri
veru þó hann láti fyrirberast úti í
náttúrunni. Ég hef skoðað nokkra.
tjaldvagna og meira að segja nokkur
hjólhús. En allt kostar þetta nokkuð
og ég hef ekki orðið var við að pen-
ingar spretti í vösum mínum. Rétt
svo að ég hafi við Ólafi Ragnari og
hans nótum.
Þessar tvær myndir sýna mismun á dag- og næturfrágangi. Annars vegar er borðið uppi og tveir tveggja manna bekkir báðum megin við. Hins vegar
hefur borðplatan veriö færð niður og myndar þá rúmbotn en púðarnir úr bekkjunum mynda prýðilegt tveggja manna rúm, nægilega langt fyrir fullorðna.
„Uppáþína
ef það fýkur"
Þess vegna var ég ekki seinn að
samþykkja þegar það bar á góma við
einn hjólhúsinnflytjandann að
skreppa í smáferð með hjólhús frá
honum í eftirdragi. „01ræt,“ sagði
ég. „Ég skal gera það - upp á þína
ef það fýkur.“
Hann bara hló að þessum bama-
skap.
Fyrsta tilfinningin af því aö aka af
stað þegar búið er að tengja svona 6
fermetra sumarbústað aftan í bílinn
er að maður sé ofsóttur af Landleiða-
rútu eða einhverri frænku hennar.
Manni bregður í brún þegar Utið er
í baksýnisspegilinn og það er eins og
eitthvert farartæki sé svo að segja
að mola mann undir sér. Ekki er
stórum betra aö líta í útispeglana.
Þeir ná engan veginn út fyrir herleg-
heitin.
En þetta venst á fyrstu þrjúhundr-
uð metrunum. Maður lærir að draga
gluggatjöldin frá gluggunum framan
á og aftan á hjólhúsinu og horfa í
gegnum það í baksýnisspeglinum.
Þannig er í stórum dráttum hægt að
vita hvort löng bílalest er að safnast
upp á eftir manni og þar með hleypa
henni fram úr þegar færi gefst. Raun-
ar má geta þess strax að margir sem
á eftir fóru vantreystu mér út í æsar
þó ég gæfi þeim merki með stefnu-
ljósinu um að þeir gætu farið fram
úr núna - fóru hvergi heldur lötruðu
á eftir kílómetrum saman. - Þetta var
með því óþægilegasta við að ferðast
með hjólhús.
Hnökralaust í drætti
Hjólhúsið sem ég fór með í dálitiö
ferðalag á dögunum er af gerðinni
Predom N-126, pólskt að uppruna.
Það er eitthvert allra ódýrasta húsið
á markaðnum. Yfirbyggingin er öll
úr plasti en undirvagninn úr galvan-
húðuðu jámi og afar traust að sjá,
hjól eru 13 tommu á snerilfjöðrum.
Að því best varð séð er fjöðrunin á
húsinu fjarska góð og ég varð aldrei
var við að það skoppaði hið minnsta
eða kastaðist til, og voru þó ekki all-
ir vegir, sem ég fór með, það kjörveg-
ir. Hemlabúnaður er í beislinu þann-
ig að þegar húsið leggst að bilnum
sem dregur það, svo sem þegar heml-
að er á honum, verkar það átak á
hemlabúnað á húsinu sjálfu þannig
að það hemlar og ýtir aldrei á bfiinn
sem dregur það. Þessi búnaður hefur
líka dempandi áhrif á tengshn við
bíhnn (kúluna og kúluhaldið) þannig
að þau heyrðust aldrei gjögta. ,
Eigin þyngd þessa húss er um 600
kíló. Megnið af þeirri þyngd er í beisl-
inu og hjólabúnaðinum, svo og gólf-
inu og þeirri innréttingu á því stend-
ur - en það er mestur hluti hennar.
Það þýðir að þyngdarpunktur hlýtur
að vera lágur í húsinu sem aftur ger-
ir það ónæmara fyrir vindi. Plastyfir-
byggingin er fremur straumhmilög-
uð með ávölum brúnum til að taka
sem minnst á sig veður.
Bætti ekki
við meðaleyðslu
Engu að síður varð ég þess var
undir eins að eitthvað hékk aftan í
bílnum mínum. Lada Niva (sem hér-
lendis gengur undir dulnefninu Lada
Sport) er ekki nema 78 DIN hestöfl
Plasteign á hjólum. Húsið er ekki
stórt en furðu haganlegt fyrir litla
fjölskyldu.
Eldhúsið er ekki stórt en nýtist vel.
Annars vegar er vaskur en hins
vegar tveggja hólfa gaseldavél.
Meðfylgjandi eru hlífar til að reisa
allt umhverfis eldavélina til að taka
við ýringi af steikinni. - Þegar ekki
er verið að nota eldhúsið leggjast
lok yfir vaskinn og eldavélina.
Rúmgott áhaldabox á beisiinu fram-
an við húsið geymir rafgeymi þess
og gasbrúsann og er samt aflögu-
fært um rými.
samkvæmt skoðunarvottorði, og
þegar ég lagði upp í jómfrúferð mina
með hjólhús í eftirdragi, í svo sem
3-4 stiga mótvindi, tókst mér ekki að
aka nema í fjórða þar sem ég fer
venjulega létthega í fimmta.
Þegar ég fór í alvöru að ferðast kom
enn betur í ljós að vindur hefur
áhrif. Það þarf ekki nema strekkings-
kalda á móti th að þess gæti greini-
lega í drætti. Það er hins vegar marg-
faldlega bætt upp á lensinu. Á nærri
600 khómetra akstri gekk það ekki
nær Lödunni að hafa plasteign á hjól-
um í eftirdragi en svo að meðaleyðsl-
an varð aðeins lægri en í ferðalaginu
sem ég fór næst á undan. Þá vorum
við að vísu fjögur í bílnum (tvö núna)
og með meiri farangur í bílnum og á
toppgrind, en meiri akstur á óvegum
heldur en nú.
Að jafnaði átti ég mjög auðvelt með
að halda leyfðum 70 km hámarks-
hraða (nei, hann er ekki meiri með
svona lagað í eftirdragi) - og vel það.
Það var ekki fyrr en á heimleiðinni
að það fór að taka í hnúkana.
Farið hægt
í hliðarvindi
Hluta af þeirri leið lenti ég í ah-
verulegu hvassviðri. Ég veit ekki um
vindstigin, en tré svignuðu uggvæn-
lega og fánar við bensínstöðvar
sýndu svo ekki varö um vihst að
vindurinn var að minnsta kosti
næsta stig ofan við stinningskalda.
Það kom líka fram á húsdrættinum.
Brekka, sem ég renni upp húslaust í
fimmta með fimm í bílnum ásamt
farangri á toppgrind, kostaði mig
annan gír í þetta sinn með vindinn
skáhaht í fangið og hjólhúsið aftan í.
Ég neita því ekki að ég var minnug-
ur sagna um fokin hjólhús. Þess
vegna fylgdist ég mjög vel með hús-
inu. Aht í einu tók ég eftir að það var
farið að shngra aftan í bhnum, slaga
th á götunni. Ég var á 50. Ég snar-
hægði á mér. Á mihi 35 og 40 hætti
það að shngra. Ég gætti að rokinu -
það var núna beint á hhð. Meðan
þannig stóð á fór ég ekki upp fyrir
35 km hraða og aht fór vel. Þessi
reynsla bendir th þess að hægt sé að
varast hjólhúsafok, að éinhveiju
verulegu leyti að minnsta kosti, með
því að fara ekki of geyst með þau
þegar einhver vindur er, og fylgjast
vel með.
Ég myndi því varast að vera á ferð
með hjólhús eftir að dimmt er oröið,
nema í thtölulega kyrru veðri. í
myrkri er engin leið að fylgjast með
því svo vel sem ég tel nauðsynlegt
að gera þegar kominn er stinning-
skaldi eða meira.
Prýðileg gisting
Hvað aðbúnað snertir er hjólhús
prýðheg gisting. Með það er hægt að
fara út fyrir veg ótrúlega viða og
finna sér góðan næturstað. Hand-
bremsa á húsinu tryggir að það
stendur kyrrt, og svo er sinn tjakkur-
inn undir hveiju horni svo auðvelt
er að rétta það af þangað th það
stendur rétt. Rafgeymir sér fyrir
notalegri innhýsingu og gas frá kút
er eldsneyti tveggja hólfa eldavélar.
Gasloginn hitar líka ahvel upp húsið,
en hepphegra er þó að hafa hita-
skerm á gasbrúsa, sem hægt er að
láta standa á gólfinu, eins og við
gerðum. Annars er hætt við mishitun
- miklum hita uppi við loft en kulda
niðri við gólf.
Sá sem ferðast með hjólhús þarf
ekki annað en stansa á útskoti, stíga
út úr bh sínum og upp í hjólhúsið.
Hann getur samstundis hitað sér
kaffi og drukkið það sitjandi í mjúku
sæti við þæghegt borð eins og siðaður
maður. Hepphegast er að fmnalsér'
góðan gististað, koma húsinu þar
fyrir og fara í skoðunarferðir þaðan.
Þegar háttatiminn kemur eru borðin
lögð niður og í staðinn kemur mjúk
hvha og óþarft að hafa áhyggjur þó
hann rigni. Afturámóti er dynur
dropanna á plastinu ákaflega svæf-
andi og notalegur þegar maður kúrir
undir hlýrri sæng.
Ekki til að spana með
Ef ég ætlaði að spana hringveginn
eða ljúka skoðun einhvers lands-
hluta sem hraðast myndi ég velja
mér annan gistimáta en hjólhús.
Hins vegar sýnist mér þau afar girni-
legur kostur í ferðalög þar sem
manni er ekki á móti skapi að hafast
við tvær eða fleiri nætur á sama stað
þó dagamir séu notaðir th annars.
Góð aðferð væri að hafa dagleiðir svo
stuttar aö hægt væri að koma húsinu
fyrir um miðjan dag og skoða sig svo
um th kvölds. Og fyrir þann sem vhl
vera um kyrrt á fogrum stað ein-
hvem tíma er þetta kjörið - og þá
myndi maður líklega slá upp fortjald-
inu sem fylgir Predom N-126 - en því
nennti ég ekki á þeirri stuttu ferð
sem farin var í þetta sinn.
Ég get ekki dæmt um þetta hjól-
hús, hvort það var gott eða vont mið-
að við önnur, því þau þekki ég ekki.
Hitt get ég sagt að mér féh húsið vel
og fannst það haganlegt að flestu
leyti. Það er lítið um sig, aðeins tveir
metrar á breidd og þrír á lengd (gróft
mælt), sem gerir það líka meðfæri-
legra og auðveldara að fara með það
um hálfgerða tröllavegu.
En þetta var bara fyrsta vers. Nú
verð ég ekki í rónni fyrr en ég hef
líka prófað fellihús og tjaldvagn.
Nokkrar upplýsingar:
Tegund: Predom N-126.
Eigin þyngd: 600 kg.
13 tommu dekk.
Hemlun í beish.
Tjakkar undir öllum hornum.
Rafgeymir (fyrir inniljós og vatns-
dælu) og gaskútur í sérstökum kassa
á beislinu, utan við húsið.
Opnanleg lúga á þaki og þrír
gluggar af fimm. Tveggja hólfa gas-
eldavél og vaskur með rennandi
vatni (rafmagnsdæla og vatnskútur).
Fataskápur og margir minni skáp-
ar, skúffa.
Góð rúm fyrir þijá.
Fortjald sem kemur alveg fyrir
aðra hhðina og út frá henni.
Umboö: Vélar og þjónusta.
Verð: Kr. 260 þúsund. S.H.H.
Honda Preluda árg. '86, ekinn
62.000, hvítur, verö 850.000.
Galant GL 2,0 árg. ’87, hvítur,
ekinn 23.000, verö 880.000.
Toyota Corolla GTi árg. ’88,
rauöur, ekinn 40.000, verö
930.000.
M. Benz 190 árg. ’86, blár
metal, ekinn 76.000, verö
1.210.000.

Audí 200 turbo árg. ’84, stein-
grár, ekinn 112.000, verð
1.250.000.
Mazda 323 4wd turbo árg. ’87,
rauður, ekinn 25.000, verð
1.050.000.
VW Jetta CL árg. ’87, grænn,
ekinn 19.000, verð 695.000.
Ford Econoline 150 árg. ’81,
Ijósblár, ekinn 30.000, verö
850.000.
(5).
'-t/Það brosa allir
- bílasalarnir líka
Ríla-
QAN
ANKINN
Hamarshöföa 1
sími 673232 og 673300.