Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.1990, Qupperneq 22

22
LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 1990.
er minn farmiði um heiminn
Reynir Traustason, DV, Flateyri:
Trúbadúrinn á danska pöbbnum
spilar hefðbundin kráarlög. Enska
og danska slagara í bland. Það er
stemmning eins og hún gerist best.
Gestirnir syngja með, komnir óra-
vegu frá amstri hversdagsins.
Nokkrir íslendingar slangra inn
uppfulhr af þjóðarrembu og sann-
færðir um skilningsleysi danskra
kráargesta á íslenskri tungu. Þeir
eru ósparir á athugasemdir um
gömlu drottnarana dönsku. Þeir
sitja við borð næst trúbadúrnum
og láta sér vel líka fram eftir kvöldi
undir söng og hljóðfæraslætti. Þeg-
ar líður að brottför varpar einn
þeirra fram þeirri uppástungu að
þeir gefi spilaranum þjórfé að hætti
innfæddra. Það þótti félögum hans
tilvalið og var ákveöið að kóróna
kvöldið með því að fíflast í hinum
danska söngfugli.
Reyndist
vera togarajaxl
Varð úr að þeir smöiuðu saman
íslenskum smáaurum og létu í þar
til gerða skál við hliö söngvarans.
Sú athugasemd fylgdi gjöílnni að
hann mætti vel og lengi njóta þess-
ara auðæfa. Það færðist skelfingar-
svipur yfir andlit þessara fulltrúa
íslensku þjóðarinnar þegar meint-
ur Dani þakkaði fyrir sig á íslensku
og með greinilegum vestfirskum
framburði.
Fyrrum togarajaxl frá Flateyri,
Siggi Björns, reri þarna á miö
danskra kráargesta í stað Hala-
miöa áður. „Ég hef aldrei ætlað að
gera spilamennskuna að lifibrauði.
Maður horfði til þess sem púki að
veröa skipstjóri eða eitthvað í þá
áttina. Enda var það almennt við-
horf þegar strákar voru að alast
upp á Flateyri með bryggjuna sem
þungamiöjuna í tilverunni," segir
Sigurður Björnsson í viðtali við
DV.
Upphaf atvinnumennskunnar
má rekja til þess að Guðmundur
Rúnar Lúðvíksson var að spila á
Fógetanum og það tókust kynni
með honum og Sigga sem leiddu til
þess að þeir spiluðu saman nokkr-
um sinnum.
Með þeim félögum tókst góður
kunningsskapur enda báðir
sprottnir úr sama jarðvegi og báðir
togarasjómenn. Það var svo fyrir
þremur árum að Siggi sagði upp
góðu togaraplássi á Gylli ÍS, hinum
aflasæla togara Flateyringa, pakk-
aði niöur, þurrkaði rykiö af gítarn-
um og hélt út í heim. Síðan hafa
spor hans víða legið. Hann hefur
skemmt gestum á Nýja-Sjálandi, i
Danmörku, Noregi og víðar.
Undirbýr Japansferö
Þegar þessi grein kemur lesend-
um fyrir sjónir er hánn í Dan-
mörku og undirbýr ferö til Japans.
Kvótakerfið
allt að drepa
Með kvótakerfinu er kerfisbund-
ið verið að leggja niður ákveðnar
byggðir á íslandi. Dæmi upi áhrif
kvóta á afkomu manna sá ég þegar
ég var að spila á krá einni. Þar
voru samankomnar áhafnir
tveggja síðustu laxveiðibátanna
dönsku.
Gítarinn er farmiði Sigga um heiminn.
Siggi, sem er fyrrverandi sjómað-
ur, telur að kvótakerfið sé að
leggja landsbyggðina í auðn.
DV-myndir Reynir Traustason
Þegar sjómennirnir áttuðu sig á
því að ég væri íslendingur og þar
af leiðandi þátttakandi í að svipta
þá atvinnunni gerðu þeir sig líklega
til að hjóla í mig. Ég náði þó að róa
þá niöur þegar ég hafði gert þeim
grein fyrir því að ég væri í raun í
sömu sporum. Minnkandi kvóti og
pöbbunum alltaf að fjölga, það
ástand hefði orðið til þess að ég
hætti á sjónum og hellti mér út í
þennan bransa.
Eftir þessa röksemdafærslu var
ég orðinn þjáningabróðir þeirra og
kaupið mitt þetta kvöldið fór í að
splæsa á þá bjór.“ /
- rætt við Sigga Björns, farandsöngvara frá Flateyri
„Ég byrjaði að spila 14 ára með
hljómsveitum.aðallega á sumrin á
sveitaböllum. í þá daga var aðalat-
riði að spila og vera stjarna í ein-,
hverju sveitarfélaginu.“
Fyrir átta árum hætti Siggi allri
neyslu áfengis og hefur ekki bragð-
að það síðan. Hann er þó fordóma-
laus gagnvart annarra drykkju
eins og kemur fram í máli hans.
„Tölfræði segir að 15 til 20% fari
illa út úr brennivíni, þá eru heil
80% eftir sem kunna með það að
fara. Þó að ég sé einn þeirra sem
komið hafa óorði á brennivín þá
breytir það ekki tölfræðilegum
staðreyndum. í bransanum nú orð-
ið er lítiö um sukk miðað við það
sem áður var. Blóminn af íslensk-
um poppurum lifir nú reglusömu
lífi.“
Ekki hefur gengið alveg þrauta-
laust hjá Sigga að skapa sér nafn í
bransanum. Hann hefur þurft að
leggja ýmislegt á sig til að koma sér
á framfæri.
„Fyrst þegar ég byrjaði að spila
úti í Noregi þurfti ég aö spila úti á
götu til að ná sambandi annaðhvort
við tónlistarmennina eða eigendur
pöbbanna. Það er alltaf einhvers
staðar lykilpersóna sem hefur áhrif
er nægja til aö koma manni aö ein-
hvers staðar."
211 tónleikar á árinu
Nú er svo komið að hann er einn
af 10 trúbadúrum í Danmörku sem
næg verkefni hafa. Eins og sjá má
af því að hann er búinn að spila
opinberlega 211 sinnum á árinu.
Þá er hann kominn með umboðsað-
ila í Noregi. Hann er búinn að gefa
út tvær kassettur með lögum, sem
hann er með á dagskrá sinni, og
svo á hann lög á svokallaöri Vest-
fjarðaplötu.
Hnignun íslenskrar landsbyggð-
ar er Sigga mikið áhyggjuefni.
Hann segist finna breytingar til
hins verra í hvert sinn er hann
kemur heim eftir fjarvistir erlend-
is.
„Mér finnst mjög svipað að koma
heim og tala við fólk hér og aö koma
til Borgundarhólms. Það er talað
um það sama. Bátar eru aðgerðk-
lausir.
Heima vegna kvótans en þarna
úti vegna þess að Eystrasaltið er
aö fúlna. Þetta fólk á það sameigin-
legt að hafa lifað og starfað við fisk
kynslóð fram af kynslóð. Það þekk-
ir ekkert annaö.
Svo allt í einu eru komnir þeir
tímar að lokað er á afkomumögu-
leika þessa fólks að miklu eða öllu
leyti.
Hér heima sé ég fyrir mér aö flot-
inn kemur til með að raöast á ör-
fárra hendur á næstu árum.
Reyndar hefur þetta þegar gerst í
nokkrum mæli, þaö nægir að benda
á fyrirtæki á borð við Samherja.
Hræddurvið
kvöldið sem klikkar
Siggi er ekkert á leiðinni að hætta
á næstunni spilamennskunni og
flökkulífinu. Þ6 fylgir þessu ákveð-
ið óöryggi eins og kemur fram í
orðum hans.
„Maður er alltaf hræddur viö
kvöldið sem khkkar. Þó að allt
gangi upp núna er kannski allt
annað uppi á teningnum á morgun.
Á meðan fólk vill hlusta á það sem
ég hef fram að færa þá held ég
áfram.
Þetta gefur mér kost á að sjá mig
um í heiminum. Gítarinn er minn
farmiði."