Alþýðublaðið - 23.07.1921, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUEL AÐIÐ
Skófatriaður
í dag og aæstu viku selja
Kaupfélögia á Laugav. 22
og í Gamia bankanum skó-
fatnað með 20% afslætti:
Kvenstigvél, Karlmannastfg-
vél, Verkamannastfgvél,
Orengjastigvél, Barnaskór.
Alt er þetta mjög góður vam-
icgur og með betra verði en
menn e'ga að venjast hér. —
er ðdýrasta, íjölbreyttasta og
toszta dagblað iaadsins. Kaap-
Ið það og leslð, þá getið
Pið aldrel án þess verið.
3—3 herbergi og eldhns
óskast til leigu bú þegar eða frá
1. ágúst. — Abyggileg greiðsla,
Uppl. á afgreiðslu Alþýðublaðsins.
Hjálparkokkur
og 2 drengir geta fengið atvinnu hjá
brytanum á Lagaríossi nú þegar.
Libby’s mjólk
er marg viðurkend.
Stærri dósirnar kosta kr. 1,10,
Kaupf élögin
— Laugaveg 22 A og Gamla bankanum. —
Sjómannafél. Rvíkur
heldur fund i Bárunni niðri, sunnudaginn 24. þ rn. kl. 2 e. h. —
Mjög þýðingarmikið mál er til umræðu, Engan féhga, sem staddur
er hér i bænum, má vanta á fundinn. Áríðandi að sem flestir mæti.
S t j ö r n i n.
,Tack LondcM'. Æfintýri,
manna. Sheldon skipaði mönnum sínum að nota riflana.
Örvadrlfan hætti um leið; seinasti skógarbúinn hvarf,
og”orustan var á enda, áður en hún var byrjuð.
Enginn hafði særst af leiðangursmönnum, en sex skóg-
arbúar voru fallnir. Þeir sem flýðu tóku þá særðu með
sér. [Menn Sheldons voru orðnir ákafir og vildu reka
fióttann, en Sheldon bannaði það. Honum þótti vænt um
að Jóhanna studdi hann, en hann var dálítið hissa, þv£
er||honum hafði orðið litið framan í Jóhönnu meðan
stóð á bardaganum, hafði hann tekið eftir fölva and-
lits hennar, þöndum nösunum og skærum, rólegum
augunum.
„Veslings dýrin“, sagði húu. „Þeir lifa samkvæmt eðli
slnu. Þeir hafa ekkert út á þennan sið að sitja, að éta
hvor annan, það er þeirra siðfræði".
„En við skulum kenna þeim, að þeir megi ekki taka
höfðuð hvítra manna", mælti Sheldon..
Hún kinkaði kolli samþykkjandi:. „Ef við finnum
eitt einasta höfðuð brennum við kofana. Komdu hérna,
Charley! í hvaða kofa eru höfuðin geymd„?
„Ef þau eru til, eru þau í djöflahúsinu", svaraði Binu-
Charley. „Stóra húsið þarna er djöflahúsið".
Kofinn, sem hann benti á var stærsti kofinnn f þorp-
inu; hann var skreyttur fléttuðum ábreiðum og stoðum,
sem voru skornar út með allskonar viðbjóðslegum
myndum. Þau fóru inn og hrösuðu í myrkrinu um rúm-
flet piparsveina þorpsins, og ráku sig á Ieyfar af hin-
um helgu fórnum, sem héngu niður úr rjáfrinu. Alls-
staðar á veggjunum héngu illa skomar guðamyndir,
sumar voru hræðilegar útlits, en aðrar ekki annað en
trékubbar yafðir innan i grútskítugar stráábreiður,
Loftið var þrungið myglulykt og rotnunarlykt, og langar
raðir af fisksporðum og illa verkuðum hunda- og krókó-
dílahauskúpum bætti ekki loftið.
í miðjum kofanum sat eldgamall karl í kút í ösku-
hrúgunni og deplaði augunum til þeirra sem inn komu.
Hann var ævagamall — svo gamall, að hrukkótt húð
hans hékk í löngum fellingum á beinunum og var
ekkert Uk mannhúð. Hendur hans voru kræklóttar klær,
og tært andlitið eins og á dauðum manni. Svo var að
sjá, sem honum væri ætlað það verk að gæta eldsins,
og meðan hann drap titlinga framan í þau hélt hann
eldinum við með því að kasta spýtum áhann.
Þau fundu það sem þau leituðu að hangandi í reykn-
um. Jóhanna snéri sér undan og þreifaði sig áfram til
þess að komast út; hún var dauðveik og gleypti and-‘
ann.
„Gáið að, hvort þeir eru þar allir," sagði hún með
veikri röddu og hljóp fram og aftur og dró andann
djúpt til þess að ná sér eftir það sem hún hafði séð.
Sheldon varð að taka að sér það leiðindaverk að
telja höfuðin. Þau voru þar öll, höfuðin af níu hvítum
mönnum, og þekti hann andlitin ágætlega frá því hann
sá þau, er þeir fóru um Beranda og ráku þar saman
báta sína.
Binu-Charley, sem þótti gaman að þessu, rétti honum
hjálparhönd og snéri við höfðunum svo hann gæti þekt
þau; hann skoðaði hvernig höggín hefðu komið á háls-
inn og athugaði andlitsdrættina.
Poonga-Poongamennimir gutu til augunum eins og
þeirra var siður, og Tahitimennirnir voru svo reiðir og
illir, að þeir gnlstu tönnum og æddu um. Matapuu var
svo reiður, að hann stökk alt í einu á karlinn sem sat
í öskustónni og sparkaði í hann; karlinn rak upp ógur-
legt öskur og féll á nasirnar ofan í öskuna, þar sem
hann Iá skjálfandi og bjóst við dauða sínum.
Fjöldamörg önnur höfuð héngu á stoðunum, en þau
voru öll af svertingjum nema tvö. — Þannig eru þá
veiðarnar, sem eiga sér stað hér inni í skógunum. Þó
loftið væri ekki sem bezt, gat Sheldon þó ekki gert að
sér að athuga einn fund Binu-Charley
Hann skoðaði hann nákvæmlega. Þó það væri gam-
alt og hrukkótt og svart orðið af þvl að hanga í mörg
ár í reyknum í djöflahúsinu, var þó hægt að sjá, að
höfuðið var af Kínverja. Það var óskiljanlegt hvemig
það var komið þarna. Það var af konu, og hann hafði