Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.1993, Blaðsíða 4

28
MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ1993
Tónlist
Mezzoforte úr híðinu
- spilar á djasshátíð og hyggur á plötuupptöku
fórum í vikuferð til Noregs og gekk
bara ágætlega. Ef af því verður að
við gerum nýja plötu í haust fylgjum
við henni væntanlega eftir með
hljómleikaferð á næsta ári.“
Með Shakatak
Síðustu ár hefur Friðrik Karlsson
haft það að aukastarfi að leika á gítar
á plötum bresku hljómsveitarinnar
Shakatak jafnframt því að fara með
henni í hljómleikaferðir um heim-
inn. Friðrik spilaði einmitt inn á
nýja plötu hljómsveitarinnar í síð-
ustu viku. Hann reiknar hins vegar
ekki með því að spila með henni á
hljómleikum.
„Shakatak á traust fylgi víða um
heim en er samt langvinsælust í Jap-
an,“ segir Friðrik. „Hún hefur verið
að breyta tónlistarstefnunni þannig
að einbeita sér aö djass-fónki en láta
poppið eiga sig. Ég hef hins vegar
hreinlega ekki gefið mér tíma til að
spila með Shakatak á hljómleikum.
Læt mér plötumar nægja.“
Friðrik hefur líka haft nóg að gera
með hljómsveitinni Stjórninni upp á
síðkastið, samið lög og spilað á dans-
leikjum. Stjórnin sendir frá sér nýja
plötu í lok vikunnar og ferðast síðan
um landið í sumar. Meðan hún verð-
ur í fríi í september snúa Friðrik og
Jóhann sér að Mezzoforte og halda
síðan áfram til áramóta.
-ÁT-
Hljómsveitin Mezzoforte vaknar til
lífsins að nýju með haustinu. Þá
kemur hún fram á tveimur djasshá-
tíðum í Indónesíu og síðan eru fjór-
menningamir að bræða það með sér
að taka upp plötu og fylgja henni
jafnvel eftir á næsta ári.
„Indónesíudænúð er svo sem ekk-
ert nýtt fyrir okkur,“ segir Friðrik
Karlsson gítarleikari. „Okkúr berast
nokkrar fyrirspurnir á hveiju ári um
hvort við getum spilað á hátíðum
hingað og þangað um heiminn. Oft-
ast er það fjárhagslega ókleift að taka
þátt í þeim en að þessu sinni var til-
boðið svo gott að við gátum tekið því.
Þessi Indónesíufór er á döfinni í
september. Okkur langar síðan til að
hljóðrita plötu í framhaldi af henni,"
bætir Friðrik við. „Það hefur safnast
fyrir dálítið af lögum sem við þurfum
að koma frá okkur. Ef af þessari
plötu veröur höfum við hana hrárri
en oftast áöur, tökum hana upp á tíu
dögum til hálfum mánuði og reynum
að hafa hlutina einfalda."
Fjórmenningamir í Mezzoforte em
önnum kafnir í ýmsum verkefnum
mestan hluta ársins. Allt sem við-
kemur hljómsveitinni þarf því að
skipuleggjast langt fram í tímann.
Friðrik og Jóhann Ásmundsson spila
með Stjórninni, Gunnlaugur Briem
trommar með GCD og Eyþór Gunn-
arsson er á kafi í ýmiss konar verk-
efnum svo sem að spila með Djass-
hljómsveit Reykjavíkur. Hans næsta
stóra verkefni verður að hafa yfir-
umsjón með nýrri plötu Bubba Mort-
hens.
„Fólk er sífellt að spyija að því
hvort við séum hættir, jafnt hér á
landi sem erlendis," segir Friðrik.
„Það er hins vegar ekkert svo langt
síðan við spiluðum síðast saman. Við
Mezzoforte lék siðast saman á hljómleikaferð í Noregi í ársbyrjun.
Hljómplötuganrým
Ýmsir flytjendur -
Rock Stars:
★ ★ ★
Meðal-
vegurinn
Rock Stars er fyrsta geislaplatan
af mörgum í útgáfuröð frá Time-Life
sem nefnist The Rock Collection.
mjómplötufyrirtækið Steinar býður
upp á þessa röð í áskrift í tengslum
viðplötuklúbbsinn.
Eins og nafn plötunnar gefur til
kynna er á Rock Stars teflt fram
stjömum rokksins. Satt best að
segja kemur fátt á óvart í lagavali.
Þeir sem velja tónlist á plötima
þræða hinn gullna meðalveg. Velja
vel þekkt lög og í sumum tilvikum
þekktustu lög flytjendanna svo sem
Bohemian Rhapsody með Queen,
Kayleigh með MariIIion og With a
Little Help From my Friends með
Joe Cocker.
Þetta er þó ekki algilt. Þannig hef-
ur Tusk verið valið með hljómsveit-
inni Fleetwood Mac. Afar ódæmi-
gert með þeirri sveit. Promises er
sýnishomið með Eric Clapton og
gamla Blind Faith-lagið Well Alright
er hér með hljómsveitinni Santana.
Svona ævintýramennska eykur
gildi útgáfunnar. Hins vegar er afar
vafasamt að hljómsveitin Boom-
town Rats eigi heima í rokkstjama-
safni. Hljómsveitin náði aldrei
stjömunafnbótinni og átti raunar
aðeins eitt lag semfjöldinn lagði
eyrun við. Það var I Don’t Like
Mondays sem einmitt er á plötunni.
Á markaðinum er mikill fjöldi af
alls konar safngeislaplötum. Rock
Stars er ósköp keimlík öðmm. En
hún er aðeins fyrsta sýnishom af
stórri útgáfuröð og þ ví kannski ekki
sanngjarnt að dæma hana eina. Þá
má benda á að hljómurinn er betri
en á mörgum öðrum safnplötum.
Útgefandinn er vel þekkt og virt fyr-
irtæki og sendir ekkert frá sér nema
frágangurinn sé fyrsta flokks.
Ásgeir Tómasson
The Money or the Gun -
Stairway to Heaven:
, ★ ★ ★
Otrúleg
fjölbreytni
Led Zeppelin lagið Stairway to Hea-
ven er af mörgum talið eitt fallegasta
popplag sem samið hefur verið. Og
eins og með mörg falleg lög hefur
flöldi listamanna spreytt sig á laginu
um dagana en hver hefði trúað því
að hægt væri að útsefla eitt og sama
lagiö á 22 mismunandi vegu! Það er
samt hægt eins og samsafn ástr-
alskra listamanna sannar á þessari
einstöku plötu sem inniheldur 22 út-
■WfMOtinOfllHEMN
STilRWBföro hlA\fN
:
It
gáfur af Stairway to Heaven.
Og flölbreytnin er ótrúleg og bók-
staflega bráðfyndin; lagið er hér út-
sett fyrir allar mögulegar og ómögu-
legar tónlistarstefnur- og stila, það er
rokkað, jassað, bítlað, pönkað, rapp-
að; útsett fyrir óperu og kórsöng, sin-
fóníuhljómsveit, söngleikjaform,
gleði- og sýrupopp, þjóðlaga- og
sveitatónlist, soul, reggae, í Elvisút-
gáfu og upplestur!.
Við fyrstu sýn gæti þessi plata virst
vera óskaplegt rugl og vitleysa en það
er hún alls ekki því þótt stutt sé í
grínið er vandað til verka í hvívetna
og hver útsetningin annarri betri.
Einna þekktust er kannski útsetning
Rolf Harris sem náði um daginn alla
leið inn á topp tíu á breska vinsælda-
listanum. Stairway to Heaven er
hreinlega ómissandi plata.fyrir alla
Led Zeppelin-aðdáendur sem og aðra
þá sem hafa gaman af flölbreytni og
gríni. Sigurður Þór Salvarsson
GCD - Svefnvana:
★ ★★
Þétt karma
Hljómsveitin GCD er trú þeirri
stefnu sem hún markaði sér á fyrri
plötu sinni. Að rokka og róla í anda
Stones, Faces, Creedence Clearwat-
er Revival og fleiri góðra sveita.
Svefnvana er þéttari og „hljómsveit-
arlegri” en fyrri plata. Að auki hefur
hljóðblöndun heppnast mun betur
en síðast. Þar af leiðandi kemst
söngur Rúnars Júlíussonar til skila
að þessu sinni. Síðast hljómaði hann
sem muldur. Einnig hefur gítar-
hljómurinn verið lagaður og er nú
orðinn eins og hjá öðrum almenni-
legum rokkhljómsveitum. Bergþór
er þó nokkuð spar á sólóin en það
er bara kærkomin tilbreyting.
Hvað efnið varðar býður GCD upp
á rokk í sinni einfóldustu mynd.
Eitthvað sem jafnvel skátastúlkur
og fóstrunemar geta spilað með svo-
lítilli æfingu. Fyrsta lag plötunnar
hefst á trommuslögunum úr Rock
And Roll lagi Led Zeppelin. Og víða
bregður fyrir hljómum, steflum og
slögum sem fá mann til að renna
huganum til öflugustu rokkhljóm-
sveita síðustu áratuga. Stundum
hvarflar það meira að segja að
manni hvort GCD sé ekki í raun og
veru týndi hlekkurinn milli Creed-
enceogStatusQuo!
Textar GCD á Svefnvana eru með
hæfilegri blöndu ádeilu, karlrembu
og erótíkur. Sums staðar er ort und-
ir rós, að því er virðist um dóp og
djarfar meyjar. Höfundar hafa leyft
textum að fylgja með á blaði að
þessu sinni. Síðast var því ekki til
aðdreifa.
Svefnvama er talsverð framför frá
fyrri plötu GCD. Hvort eitthvert lag-
anna á eftir að ná viðlíka vinsældum
og Mýrdalssandur og Kaupmaður-
inn á horninu verður að koma í ljós.
Líklegir kandídatar eru Hótel Borg,
Sumir fá allt og Nútímamaður. Litli
prinsinn er ágætur líka. í hann
vantar hins vegar munnhörpuna.
Ásgeir Tómasson
Candy Dulfer-
Sax-a-go-go:
★
Fáttum
fína drætti
Það eru ekki margar stúlkur sem
leggja fyrir sig saxófónleik og ná
góðum árangri. Hollenska stúlkan
Candy Dulfer er nánast undantekn-
ing. Þessi tuttugu og flögurra ára
saxófónleikari hefur á undanförn-
um flórum árum, allt frá því fyrsta
platahennar, Saxuality, kom út,
verið að vinna sér nafn og nú er svo
komið að tónlistarmenn á borð við
Prince, Van Morrison og Aretha
Franklin sækjast eftir kröftum
hennar. Sax-a-go-go er önnur plata
hennar og ekki í sama gæðaflokki
og Saxuality sem hafði þó sína galla.
Saxuality var þó mjög áheyrileg en
sama er ekki hægt aö segja um Sax-
a-go-go sem er fónkuð blanda af
djassi og poppi. Það sem kemur
kannski mest á óvart er að platan
er tekin upp í Hollandi með þarlend-
um tónlistarmönnum, ástæðan er
að tónlistin er mjög amerísk.
Candy Dulfer er góður alt-saxó-
fónleikari en enginn snillingur. Það
er tvennt sem hefur gert hana vin-
sæla. Hún er ung og fögur og það
gerir hana eftirsótta og svo lék hún
inn á plötu lag Dave Stewarts, Lily
Was Here, sem komst inn á allflesta
vinsældalista. Lögin á Sax-a-go-go
eru ekki líkleg til vinsælda, fremur
einhæfar útsetningar á taktföstum
dansryþma og lítil skemmtun til
hlustunar. Sérlegaleiðigjörneru
þau lög sem Ulco Bed semur en
hann er upptökustjóri Dulfer. Dul-
fer tekst mun betur upp í eldri lög-
um á borð við Compared to What
og I Can’t Make You Love Me og svo
nýju lagi eftir Prince, Sunday Aft-
emoon. En þegar á heildina er litið
er fátt um fína drætti á Sax-a-go-go.
Hilmar Karlsson