Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.1993, Blaðsíða 4

30
FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 1993
I t@nlist
►T
Steve Vai stofnar hljómsveit og sendir frá sér plötu:
Kornungur Kanadamaður
fékk söngvarastöðuna
Gítarleikarinn Eddie Van Halen
heldur þvi fram að allt sem stéttar-
bróðir hans, Steve Vai, leikur sé frá
honum komið. Steve spili bara hrað-
ar. Svona skoðunum mega menn eiga
von á þegar þeir ná árangr i í list sinni.
Steve Vai brosir aðeins að þess háttar
fullyrðingum, segist bera mikla virð-
ingu fyrir Eddie en það vilji bara svo
til að eitt og annað hafi hann verið
búinn að læra áður en hann heyrði í
Eddie í fyrsta skipti.
íslendingar áttu þess kost að heyra
í Steve Vai þegar hann kom hingað
til lands með hljómsveitinni White-
A-ha - Memorial Beach:
★ ★ ★
A-ha spilar tónlist á heldur þyngri
nótum heldur en sveitin er þekkt fyrir
en á Memorial Beach er samt sem áður
vönduð og metnaðarfull tónlist -SMS
Deep Purple_The Battle Rages On:
★ ★ ★ ★
Besta plata Deep Purple í mörg ár.
Jafnvel sú besta síðan veldi hljómsveit-
arinnarreissemhæstáárunuml970 73.
-ÁT
Billy Joel _ River of Dreams:
★ ★ ★
Góðar lagasmíðar Billy Joels og það er
léttara yfir honum en á tveimur síðustu
plötum hans. -ÁT
Josefin Nilsson _ Shapes:
★ ★ ★
Gullfallegar melódíur í anda hljóm-
sveitarinnar Abba enda eru höfundar
laganna engir aðrir en Bjöm Ulvaus og
Benny Anderson. -SÞS
UB 40 - Promises and Lies:
★ ★★
Frægasta reggísveit veraldar með
afskaplega áheyrilega tónlist en text-
amir eru ekki eins beittir og áður. -SMS
U2-Z00R0PA
★ ★★ ★
í safni frábærra platna U2 verður
ZOOROPA vafalaust talin með hinum
athyglisverðari. -SMS
4 Non Blondes _ Bigger, Better,
Faster, More:
★ ★ ★
Frekar hrátt blúsrokk undir áhrifum
frá'þjóðlagatónlist, misgóð lög eftir
atvikmn. Aðallag plötunnar þó hið afar
vinsæla What’s Up. -SÞS
JamesTaylor
_ Live:
★ ★ ★ ★
Fyrsta tónleikaplata gamla snillings-
ins og jafnframt ein albesta tónleika-
plata síðari ára. -SÞS
snake í september 1990. Á hljóm-
leikum hljómsveitarinnar fór hann á
kostum. Sumt sem hann fram-
kvæmdi með hljóðfæri sínu ætti
fremur heima í fjölleikahúsi en á
rokktónleikum. Síðan þá hefur Steve
Vai haft fremur hljótt um sig
Whitesnake var lögð niður skömmu
eftir að hún kom hingað. En nú er
hann búinn að stofna nýja hljómsveit
og senda frá sér plötuna Sex and
Religion.
EQjómsveitin heitir stutt og laggott
Vai. Með gítarleikaranum spila í
henni bassaleikarinn T.M. Stevens og
Terry Bozzio trommuleikari. T.M.
hefur víða komið við á ferlinum,
meðal annars spilað með Miles Davis
og the Pretenders. Terry hefur leikið
með Frank Zappa, Jeff Beck og
mörgum fleirum. Þá er ógetið leyni-
vopns hljómsveitarinnar. Það er
söngvarinn Devin Townsend, tuttugu
og eins árs Kanadamaður sem þreytir
frumraun sína á Sex and Religion.
Frammistaða hans á plötunni er
rómuð og einn gagnrýnandi komst
meira að segja að því að eftir að hafa
heyrt i Townsend hljómaði Axl Rose
eins og Johnny Mathis!
Grimmsævintýri
„Það er eins og lítið Grimms-
ævintýri, Öskubuska eða eitthvað
svoleiðis, hvernig ég fann Devin,“
sagði Steve Vai nýlega í blaðaviðtali.
„Hann sendiplötiifyrirtækinusem ég
vinn hjá kassettu með tónlistinni
sinni. Forstjóri þess varð agndofa
þegar hann heyrði hana. Hann sendi
kassettuna áfram til mín og ég varð
agndofa. Nú, ég var að velta því fyrir
mér að stofna hljómsveit og bauð
stráknum að vera með. Hann var til
í það.“
Enginn vafi er á að fyrir rúmlega
tvítugan strák er það mikil upphefð
að vera boðið að ganga í hljómsveit
með Steve Vai. Hann er í hópi virt-
ustu gítarleikara heims eftir að hafa
leikið með Frank Zappa, Whitesnake,
Alcatrazz og fleiri þekktum hljóm-
listarmönnum og hljómsveitum.
Ekki má gleyma honum í hlutverki
djöfulsins sem fer hamfórum á gitar-
inn í kvikmyndinni Crossroads.
Steve Vai segir að vissulega sé gaman
að njóta álits sem gítarleikari en hann
vilji heldur vera flokkaður sem
tónlistarmaður en „bara“ gítarleik-
ari.
„Ég hef alltaf haft gaman af að
semja tónlist," segir hann. „Það er
alltaf jafn furðulegt að geta sett litla
punkta á pappírsörk og fullt af fólki
skilur nákvæmlega hvað maður er að
meina.“ Hann hefur fengist við ýmiss
konar tónlistarstefnur um ævina og
platan Passion and Warfare, sem var
einmitt í góðri sölu þegar hann kom
hingað til lands, er gott dæmi um
fjölhæfni hans. Steve Vai segir þó að
rokkið eigi hug sinn allan.
„Það er dálítið leiðinlegt að fólk
heldur að ef maður hefur hlotið góða
tónlistarmenntun geti maður ekki
verið rokkari. Ég er ekki sáttur við
þá skoðun. Auðvitað eru til alls konar
rokkarar. Ég sest stundum niður og
ætla að semja einfalt rokklag sem
getur höfðaö til allra. Áður en ég veit
af er ég farinn að bæta inn í þaö einu
og öðru sem mér finnst að verði að
vera með. Það mega ekki allir vera
að gera það sama. Þannig verður
tónlistin min til og ég vona að ekki
verði sagt að hún sé eftirlíking. Hvað
svo sem menn segja um gítarleikinn,"
segir Vai.
Steve Vai, einn virtasti gitarleikari í heimi.
4>j@tugagnrýni
Van Morrison -
Too long In Exile
». ★ ★ ★
Örlítil lægð
Van Morrison er fyrir þónokkru
kominn í hóp þeirra listamanna hjá
hverjum er hægt að ganga að
gæðunum vísum. Plötur hans eru
nánast undantekningarlaust i háum
gæðaflokki þó þær tróni ekki hátt á
vinsældalistum.
Engu að síður á Morrison sínar
hæðir og lægðir og vitanlega er
ekki allt jafngott sem frá honum
kemur. Þannig er til dæmis með
þessa nýju plötu hans, Too Long In
Exile, að hún nær ekki sömu
hæðum og tvöfalda platan hans,
Hyms To The Silence, sem kom út
fyrir tveimur árum. Enda er varla
hægt að kreijast þess að jafnvel
maður á borö við Van Morrison
geti endalaust sent frá sér
úrvalsefni.
Too Long In Exile er þó fjarri því
að vera misheppnuð, síður en svo.
Hún tapar bara samanburðinum
við Hymns To The Silence. Margt
er þó líkt með skyldum og
tónlistarlega er ekki mikill munur
á þessum tveimur plötrnn.
HöfuðviðfangseM Morrisons er nú
sem fyrr blanda af blús- og
soultónlist með léttum djasskeim.
Blúsinn fær þó heldur meira rými
hér en oft áður enda aðalgestur
Morrisons á plötunni enginn annar
en gamla blúsbrýnið, John Lee
Hooker. Hann syngur meðal annars
með Morrison í nýrri útgáfu gamla
Morrison lagið Gloria, sem Them
gerði vinsælt fyrir einum 28 árum
eða svo.
Morrison gerir fleiri gömlum
lögum góð skil á plötunni og
reyndar eru nýjar útgáfur á
gömlum lögum fyrirferðarmeiri á
þessari plötu en oft áður. í hópi
þessara laga má nefna þekkt lög
eins og Good Moming Little
Schoolgirl og blúslagið Lonely
Avenue.
Það sem einkum fellir þessa plötu
lítillega í gæðum, miðað við nokkr-
ar undanfamar plötur Morrisons,
er að mínu mati skortur á sterkum
trompum frá honum sjálfum. Lögin,
sem hann leggur til sjálfur á
plötunni, ná sum hver ekki alveg.
sama gæðaflokki og þau hafa gert á
síðustu plötum. Sem heild er platan
samt vel yfir meðallagi og
tvímælalaust eigulegur gripur.
Sigurður Þór Salvarsson
...K^s
..■
m
Boo Radleys - Giant Steps:
★ ★ ★ ★
Frábært
Fj órmenningamir frá Liverpool
stofnuðu Boo Radleys árið 1988. Á
fimm ámm hefur hljómsveitin sent
frá sér fjórar plötur og sú nýjasta
breytir Boo'Radleys úr efnilegri
sveit i góða. Áfangi sem hefur
reynst margri hljómsveitinni
torfarinn. Nafn plötunnar, Giant
Steps, lýsir kannski best hvemig
Boo Radleys stika nú í átt til
frægðar og metorða.
Hún bíður upp á ferðalag um
dýragarð rokksins þar sem flest
rokkafbrigði em geymd. Létt, hrá,
þung, feit, hávær, sýrð. Lögin eru af
öllum stærðum og gerðum og
andstæðunum er teflt saman svo úr
verður heillandi spilverk og heild-
stætt verk. Þannig hefur Boo
Radleys tekist að skapa ögrandi
plötu sem er pakkfull af spennandi
þreifingum, enda segjast hljóm-
sveitarmeðlimir ekki vilja að fólk
geti gengið að verkum Boo Radleys
sem gefnum. Sú ætlan heppnast því
hljómsveitin veður úr einu í annað
án þess að missa fótanna.
Samlíking við Bítlana hefur sést í
erlendum blöðum enda fáar
hljómsveitir komið jafn víða við og
með jafn miklum stæl og Bítlamir.
Boo Radleys em háværir og kraft-
miklir eina stundina en detta svo
niður á rólegri nótur. Á báðum
vígstöðvum er bullandi melódía
sem gerir tónlistina eymavæna
með afbrigðum. Þeir nota óhefð-
bundin meðul til töfranna. Selló,
klarínetta og hom gefa tónlistinni
meiri breidd.
Hér er komin ein af betri plötum
ársins 1993 og ómögulegt að gera
upp á milli laganna 17 sem prýða
Giant Steps. Sem dæmi má nefna að
Lazarus, sem kom út í fyrra og
breska pressan taldi til bestu laga
ársins 1992, fellur í skuggann af
mörgum öðrum frábærum smíðum
Giant Steps.
-Snorri Már Skúlason