Dagblaðið Vísir - DV - 17.02.1994, Page 4

FIMMTUDAGUR 17. FEBRÚAR 1994
30 VÁ
>
Úr kvikmynd - Philadelphia:
★ ★ ★
Heilsteypt
plata
Tónlist í bandarískum afþreying-
armyndum hefur á síðari árum
einkennst af samsafni popplaga með
misþekktum hljómsveitum og ein-
staklingum. Sumt af þessu poppi
hefur verið gamalt, annað nýtt eins
og gengur og gerist en blandan oft á
tíðum afskaplega misjööi svona ein
og sér án myndarinnar.
Við fyrstu sýn virðist tónlistin úr
kvikmyndinni Philadelphia vera
steypt í þetta mót en samt er þar
munur á - munur sem lyftir þessari
plötu langt upp úr meðalmennsku
þessa kvikmyndapopps yfirleitt. Það
sem gerir gæfúmuninn fyrir þessa
plötu er í fyrsta lagi það einvalalið
listamanna sem lagt hafa til efni á
' plötuna og í öðru lagi sú staðreynd að
tveir frábgerir rokkarar leggja til lög
sérstaklega samin fyrir myndina og
plötuna. Þetta eru þeir Bruce
Springsteen og Neil Young og það er
skemmst frá því að segja að þessi lög.
þeirra eru gullfalleg. Þó erfitt sé að
gera upp á miili tveggja frábærra laga
verð ég að segja að lag Neil Young
finnstYnér hafa vinninginn enda
einfaldlega með þeim betri sem hann
hefur samið á síðari árum. Sama má
reyndar segja um lag Springsteens.
Aðrir frábærir listamenn, sem
koma hér við sögu, eru Peter Gabriel
með nýtt lag, Lovetown sem er ekta
Gabriel lag; Sade sem sýnir á sér nýja
hlið með blúsklassíkemum Please
Send Me Someone to Love; Spin
Doctors sem rokka upp gamla
Creedence Clearwater Revival lagið
Have You ever Seen the Rain; Indigo
Girls sem flytja nýja útgáfu af laginu I
Don’t Wanna Talk about It sem Rod
Stewart gerði eitt sinn frægt; Ram sem
flytur Afríkupopp i laginu Ibo Lele;
María Callas sem syngur óperuaríu úr
óperunni Andrea Chenier. Til viðbótar
er svo gulifallegur klassískur lokakafli
saminn af Howard Shore.
Philadelphia er sérstaklega góð og
heilsteypt plata af kvikmyndatónlist
að vera og nú er bara að bíða og sjá
hvort myndin er eins góð og platan.
Sigurður Þór Salvarsson
The Cross of Changes - Enigma II:
Pælt og kýlt
Nafni þýsk/rúmenska tónlistar-
mannsins Michaels Cretus skaut fyrst
upp um miðjan síðasta áratug þegar
Sandra kona hans sló í gegn með lag-
inu ril Never Be Another Maria
Magdalena. Um nokkurt skeið á eftir
lét Cretu lítið fyrir sér fara eða þar til
hann stofnaði Enigma sem er að hans
sögn hvorki hljómsveit, söngvari né
hljóðfæraleikari heldur hugtak. The
Cross of Changes er önnur stóra
platan sem Cretu sendir frá sér í
nafiii Enigma.
Plata þessi er hljóðrituð á eyjunni
Ibiza. Eyjan er þrátt fýrir yfirráð
Spánveija ákaflega arabísk, alltént
húsin í elsta hluta höfuðstaðarins. Og
tónlistin á Cross of Changes hefur
yfir sér svipuð áhrif og húsin á Ibiza.
Seiðandi tóna sem minna einna helst
á það sem ber fyrir eyru þegar maður
dettur niður á arabíska úvarpsstöð í
viðtækinu sínu á dimmu vetrar-
kvöldi. Retum to Innocence er það
lag plötunnar sem hefúr slegið í gegn
og það er einmitt dæmigert fyrir
þessi áhrif sem eru næsta fágæt í
vestrænu poppi.
Það er vissulega gaman að leggja
nokkrum sinnum við hlustimar og
leyfa The Cross of Changes að snúast
á fóninum og blaða gegnum texta
Cretus. En eftir dáfitla hlustun er
eins og yerkið verði tilgerðarlegt. Það
hljómi ólíkt því sem við eigum að
venjast til þess eins að vera ólíkt.
Pælingamar um lífið og tilveruna em
dálítið útvatnaðar. Hins vegar fer
ekki á milli mála að Michael Cretu
kann mairf fýrir sér í tónlist og er
leikinn í að fara með allt tölvudótið
sem hann fremur hana á.
Ásgeir Tómasson
Tripping Daisy- Bill:
★★★
Indí-lndí
Á tímabili héldu margir að ekkert
kæmi frá Dallas nema sjónvarps-
þættimir, olía og kántrítónlist. Nú
virðist hins vegar ferskir vindar
tónlistarinnar vera að koma einmitt
þaðan. Það era þeir Tim Delaughter
(söngur), Wes Berg Gren (gítar),
Mark Pirro (bassi) og Brian Wake-
land (trommur og ásláttur) sem skipa
hljómsveitina Tripping Daisy. Þessir
Dallasdrengir hafa tekið upp tón-
listarstíl sem virðist falla vel í
kramið þessa dagana. Þetta er
kraftmikið gítarrokk sem inniheldur
melódískar sönglinur og gæti fallið
öllum í geð. Fyrri hluti plötunnar
verður þó að teljast meira grípandi og
era það lögin „My Umbrella", „One
trough Four“ og „Lost and Found"
sem gera það að verkum. Dallas-
drengimir era samkvæmir sjálfúm
sér á þessari fýrstu plötu sinni og ef
þeir halda áfram á þessari braut er
engin leið að segja hvað gæti gerst.
„Bill“ er rífandi rokk með melódisku
ívafi frá Dailas (þarf að segja meira).
Guðjón Bergmann
DV
Kraft-
miklar
melódíur
- Alice in Chains með nýja sjö laga plötu
Eftir að hafa gefið út aðeins tvær
stórar plötur verður Alice in Chains
að teljast eitt stærsta nafniö í rokk-
heiminum í dag. Fyrir nokkrum
vikiun kom út ný sjö laga plata með
hljómsveitinni sem ber nafnið „Jar
of Flies“.
Platan var tekin upp í september á
síðasta ári á aðeins sjö dögum sem
voru milli Lollapolloza og heimstúr'
hljómsveitarfrmar. Öll lög plötunnar
eru samin af þeim Lane Stanley
(söngur), Jerry Cantrell (gitar), Sean
Kinney (trommur) og Mike Inez
(bassi), en þetta er frumraun hans í
lagasmíðum með hljómsveitinni. Á
„Jar Of Flies“ ér að finna nýjan keim
frá hljómsveitinni. Þetta er kassa-
gítarrokk með kraftmiklum meló-
díum og má með sanni segja að
hljómsveitin hafi þroskast heilmikið
í sínum lagasmíðum.
Pakkaútgáfa
í tilefni af útgáfu þessarar sjö laga
plötu sem „Jar of Flies“ er, hefur
Columbia fýrirtækið ákveðið að gefa
hana og fjögurra laga plöfima SAP út
í pakka þannig að myndist heild.
Pakki sem þessi verður í takmörkuðu
upplagi og því tilvalin bónus fyrir
hörðustu aðdáendur þessarar kraft-
miklu sveitar.
GBG
Nú getur Snoop Doggy Dogg lagt sig í fangaklefanum meðan milljónimar rúlla
inn.
Snoop Doggy Dog:
Seldi 2 milljónir
eintaka af plötunni
áður en hún kom út!
Snoop Doggy Dogg er um þessar
mundir ein heitasta afurð Banda-
ríkjanna. Þessi ungi rappari hóf
feril sinn með Dr. Dre árið 1990 í
laginu Deep Cover af plötunni
Niggers With An Attitude. Hversu
skrýtið sem það má virðast var
Snoop Dogg í næstum því hverju
einasta lagi á plötunni The Chronic
með Dr. Dre og þá var sér í lagi tekið
eftir honum í laginu Nuthin But
A’G’Thang sem gerði góða hluti á
vinsældalishun Bandaríkjamanna.
Nú er komin út sólóplata þessa
rappara og ber hún nai'nið Doggy-
style.
Plötunnar var beðið með
ótrúlegri eftirvænt^gu en hún var
seld í 2 milljónum eintaka áður en
hún kom út.
Skotárásir og fangelsi
Hvemig fer maður svo að því að
selja plötu í tveimur milljónum
eintaka áður en nokkur lifandi sála
hefur heyrt hana? Það sakar að
sjálfsögðu ekki að hafa rappað með
Dr. Dre en Snoop sló naglann ræki-
lega á höfuðið þegar hann tók þátt
í skotárás sem hann játaði síðan á
sig eftir að hafa afhent hljómsveit-
inni En Vogue verðlaun á MTV
verðlaunahátíðinni. Strax ogfólkið
frétti af þessu byrjaði ótrúleg
eftirspurn sem var eins og áöur
segir komin í 2 milljónir eintaka
áður en platan kom út. Nú getur
Snoop sem sagt bara lagt sig í
fangaklefanum meðan milljónfrnar
rúlla inn. GBG