Dagblaðið Vísir - DV - 02.06.1994, Blaðsíða 4

30
FIMMTUDAGUR 2. JÚNÍ 1994
Kanadíska hl jómsveitin Crash Test Dummies flytur eitt eftirtektarverðasta lag ársins:
Barþjónar og útkastari
- stofna hljómsveit
Crash Test Dummies: Barhljómsveitin sem sló nánast óvart í gegn.
Crash Test Dummies hefur slegið
í gegn á íslandi. Síðustu fjórar
vikurnar sat þessi óvenjulega
kanadíska hljómsveit í efsta sæti
íslenska listans með eitt
eftirtektarverðasta lagið sem hefur
komið fram á þessu ári. Lagið Mmm
Mmm Mmm Mmm um þrjá unglinga
sem allir eru á einhvem hátt öðmvisi
en fólk er flest. Nú er Mmm Mmm
Mmm Mmm reyndar fallið af
toppnum en þá er annað lag af
nýjustu plötu hljómsveitarinnar
farið að láta til sín taka. Það heitir
Aftemoons And Coffeespoons og eru
í textanum tilvísanir í T.S. Elliot.
Sannarlega hljómsveit sem vert er að
skoða nánar.
Barband
Crash Test Dummies varð til fyrir
hálfgerða slysni. Dimmraddaður
nemandi við háskólann í Winnipeg,
Brad Roberts, shmdaði nám í ensku
og heimspeki á daginn en vann á bar
á kvöldin. Brad hafði í æsku reynfað
syngja með vinsælustu lögunum i
útvarpinu en án árangurs. Hann hélt
því að hann væri laglaus þar til
honum var bent á að röddin lægi á
dýpra raddsviði en hjá flestum
öðrum. Hann væri með barítonrödd,
jafnvel bassa og yrði því að beita
röddinni öðravísi en flestir þeir sem
syngju poppmúsík.
Einhverju sinni ákváðu Brad
Roberts og nokkrir félagar hans að
stofna húshljómsveit á barnum.
Hljómsveit sem átti raunar að
skemmta sjálfri sér jafn vel og
gestunum. Æfð vom upp fáein skrítin
Alice Cooper-lög, stef úr
auglýsingum, nokkur keltnesk
þjóðlög, músík með Mariu McKee og
annað í þeim dúr. Hljómsveitina
vantaði nafn. Eitthvert kvöldið sat
Brad Robert með vini sínum,
læknanema úr háskólanum, eftir að
barnum hafði verið lokað og þeir
reyndu að láta sér detta eitthvað
sniðugt í hug. Læknaneminn hafði þá
um daginn skoðað myndir af
bílslysum með skólafélögum sínum
og þeir fengu einnig að kíkja á eitt og
annað sem bílaffamleiðendur höfðu
gert við rannsóknir á slysum. Þar var
meðal annars sýnt hvemig dúkkur
hentust til þegar bílar óku á.
Læknaneminn stakk upp á þremur
nöfnum: Chemotherapists, Skin
Graft og Crash Test Dummies
(Árekstraprófanadúkkur). Brad
valdi hið síðastnefnda, aðallega
vegna þess að hin tvö vom að hans
mati vita vonlaus.
Frægðin
Þetta var árið 1987. Tveimur árum
síðar hafði Crash Test Dummies
vaxið svo fiskur um hrygg að
hljómsveitin fór í hljóöver og tók þar
upp nokkur lög til reynslu. Þær
upptökur voru kynntar á
tónlistarráðstefnu í Kanada og
afleiðingin varð sú að hljómsveitin
fékk plötusamning. Þá var
söngkonan og harmoníkuleikarinn
Ellen Reid aðeins ein eftir af
upprunalegu barhljómsveitinni auk
Brads. Hún þjónaði einmitt til borðs
á barnum með Brad í upphafi. í
hópinn höföu bæst Benjamin Darvill
munnhörpu- og banjóleikari og Dan
Roberts, bróðir Brads, sem haföi
unnið á barnum sem útkastari en
reyndist liðtækur á bassagítar þegar
betur var aö gáð. Þessi hópur tók upp
plötuna The Ghosts That Haunt Me
ásamt trommuleikara sem nú hefur
reyndar lögsótt hljómsveitina fyrir
að hafa aldrei fengið það sem honum
bar fyrir vinnu sína við plötuna.
The Ghosts That Haunt Me sló í
gegn í Kananda og seldist einnig
þokkalega í Bandaríkjunum. Af
henni varð lagið Superman’s Song
einna vinsælast. Það þótti reyndar
svo óvenjulegt að fyrst í stað fóru
kanadískir útvarpsmenn ákaflega
varlega í að spila það. Þegar
áheyrendur fóm að hringja og heimta
lagið leikið tóku þeir við sér. Fyrir
þessa fyrstu plötu hlotnaðist Crash
Test Dummies margs konar
viðurkenning í Kanada og henni var
síðan fylgt eftir með plötunni God
Shuffled His Feet. Þegar hún var
hljóðrituð var trommuleikarinn
Mitch Dorge kominn í hópinn.
Brad Roberts sagði þegar hann hóf
að semja lög fyrir God Shuffled His
Feet að eina reglan sem hann setti sér
væri sú að reyna ekki að skilgreina
hvers vegna fyrri platan sló í gegn.
Með því móti vildi hann tryggja aö
lagasmíðar sínar féllu ekki í eitthvert
ákveðið far. Enda er ekki hægt með
góðu móti að segja að nein ákveðin
lína sé fyrir hendi á plötunni. Engin
formúla sem unnið er út frá. Platan
hefur slegið rækilega í gegn vestan
hafs og austan. Lagið Mmm Mmm
Mmm Mmm er búið að ná efsta
sætinu í Bretlandi og hefur sést á topp
tíu víðar í Evrópu. Brad Roberts er
hins vegar enn ekki búinn að ljúka
lokaprófunum í ensku og heimspeki.
Hann tekur því hins vegar með
heimspekilegri ró og segist hafa
nógan tíma síðar. Engu sé að treysta
í heimi hér og sér í lagi ekki
vinsældum hljómsveita. Það geti því
allt eins gerst áður en mjög mörg ár
líða að hann setjist á skólabekk á ný
og ljúki prófúm. Hins vegar dregur
Brad í efa að hann eigi nokkum tíma
eftir að vinna á bar aftur. Þeim tíma
er áreiðanlega lokið í lifi hans.
Crash Test Dummies -
God Shuffled His Feet:
★ ★ ★ 'i
Þa er ekki annað hægt en aö láta sér
líka vel við tónlist Crash Test Dummies
sem er vönduð og áheyrileg. -ÁT
Tori Amos-
Under The Pink:
★ ★ ★
Á plötunni fæst gott sýnishom af því
aö Tori Amos ræöur hvort heldur sem
er við léttpoppaö rokk og torræðar
tónsmiðar með skrítnum textum. -ÁT
Elvis Costello -
Brutal Youth:
★ ★ ★ ★
í heildina litið er hér um að ræða eina
af betri plötum Costellos síðustu ár.
-SþS
ZZ-Top-
Antenna:
★ ★ ★ ★
Antenna sýnir að ZZ Top er í fullu tjöri
og heldur stöðu sinni fyhilega sem ein
áheyrilegasta blús-rokkhljómsveit
samtímans. -ÁT
Beautiful South -
Miaow:
★ ★ ★
Miaow er plata fyrir fólk sem vill
hlusta á vandað popp og frábæran söng.
-SÞS
Terron/ision-
How To Make Friends and
Influence People:
★ ★ ★ ★
Strax við fyrstu hlustun ber
hljómsveitin með sér einkennUegan
húmor og létUeika en jafiiframt þétUeUra
í spUun. -GBG
Sissel
- Gift Of Love:
★ ★ ★
Gift Of Love býður upp á popp í
klassískum dúr, eins áferöarfaUegt og
hægt er að hafa þaö og tyrsta flokks söng.
-SþS
★ A

pKútugagnrýni
►T4
Jet Black Joe - You Ain't Here
★★★★
Hljómurinn
fullkomnaður
Það kom engum á óvart hversu
góðar viðtökur hljómsveitin Jet
Black Joe fékk strax við útgáfu
sinnar fyrstu plötu. Hljómsveitin
stóð fyrir nákvæmlega það sem
vantað hafði í tónlistarbransanum.
Piltarnir voru ungir, rokkaðir,
síðhærðir með viðhorf og gáfu
erlendum hljómsveitum ekkert eftir
í lagasmíðum. Fyrsta plata þeirra
seldist geysilega vel. Onnur plata
þeirra kom út fyrir síðustu jól og fékk
heldur misjafnar viðtökur. Hún
seldist ekki jafn vel og sú fyrri enda
töluvert tormeltari. Að öllu jöfnu
fékk hún góða dóma og þóttu
strákarnir hafa þroskast í
tónsmíðum.
Nú hefur þessi sama plata verið
endurútgefin á erlendum markaði
með örlitlum breytingum. Lögunum
This Side Up og Fly Away hefur verið
bætt við, önnur lög hafa verið
endurhljóðblönduð og umslagi
plötunnar hefur verið breytt.
Breyting til batnaðar á öllum sviðum.
Sveitin sýnir enn aukinn þroska í
tónsmíðum auk þess sem hún
stílhreinsar hljóminn fyrir erlendan
markað.
Aðalsprautur hljómsveitarinnar
em enn þær sömu. Gunnar Bjami
tónsmiður og Páll Rósinkranz
textasmiður, auk þess að vera einn
besti rokksöngvari sem þjóðin hefur
eignast. Hljóðfæraleikur annarra
meðlima virðist með öllu lýtalaus og
ber platan þess merki að lengi hefur
verið við hana unnið. Eyþór Amalds
á skilið lof fyrir einstakan hljóm
plötunnar auk þess að vera
hljómsveitinni dyggur stuðnings-
maður.
Það eru hljómplötuútgáfurnar
Spor hf. og CNR Music sem hafa
sameinast um útgáfu plötunnar
erlendis og eiga þeir einnig lof skilið.
Fylgjum strákunum út í leit sinni að
frægð og frama, þeir hafa svo sann-
arlega imnið fyrir þvi.
Guðjón Bergmann
Pink Floyd -The Division Bell
★★★
Vinaleg
risaeðla
Pink Floyd er ein af risaeðlum
rokksins. Hljómsveit sem búin er að
vera til í aldarfjórðung, hafði
óafmáanleg áhrif fyrstu fimmtán
árin en hefúr haldið sig nokkuð til
hlés á undanfómum árum. Gamla
risaeðlan minnir þó á sig öðm hvom.
Mis kröftuglega en er fæstum til ama.
The Division Bell er fyrsta plata
Pink Floyd síðan 1987. Hún virkar
vel. Tónlistin er hóflega létt, þó alltaf
dæmigerð Pink Floyd-músík nema í
laginu Take It Back. Þar er engu
líkara en Bono og félagar í U2 blundi
í þeim Gilmour, Mason og Wright.
Varla geta þessi áhrif verið
ómeðvituð en kannski er verið að
minna á að U2, Simple Minds og fleiri
kraftasveitir hafa eflaust lært eitt og
annað af gömlu Pink Floyd
tónlistinni. Þótt Take It Back sé það
lag sem mest hefur heyrst af plötunni
er það jafnframt lagið sem dregur
hana einna mest niður. *Útvarps-
stöðvar mættu að skaðlausu leika
oftar lög eins og Poles Apart og Lost
For Words sem eru ágætlega
útvarpsvæn.
The Division Bell er engin
tímamótaplata á borð við Dark Side
Of The Moon og The Wall. En það er,
skrambinn hafl það, varla hægt að
ætlast til að ein hljómsveit sendi þrjá
slíka gripi frá sér á aðeins
aldarfjórðungi. En það má auðveld-
lega hafa gaman af plötunni hvort
sem menn vOja láta hana malla í
bakgrunninum eða sökkva sér niður
í lög og texta, söng og spO.
Ásgeir Tómasson
Ýmsir-ATribute
To Curtis Mayfield
★★★
Eigulegt safn
Curtis Mayfield er einn af r isunum
í sögu soul- og blústónlistarinnar.
Eftir hann liggur aragrúi af lögum,
mörg hver í hópi þekktustu
dægurlaga heimsins síðustu áratugi.
Lög Mayfields höfðu mikO áhrif á
breska blúsrokkið upp úr 1970 og
meðal þeirra sem tóku lög hans tO
flutnings voru Eric Clapton, Jeff
Beck, Rod Stewart og margir fleiri.
Mayfield er enn að semja tónlist en
síðustu ár hefur hann haft frekar
hægt um sig eftir slys sem hann varð
fyrir en hann er að mestu lamaður
eftir það. Ég þykist vita að þetta slys
hafi sett strik í reikninginn hjá
Mayfield og þess vegna hafl aht það
ágæta listafólk, sem samankomið er
á þessari plötu, ákveðið að sýna
Mayfield þakklæti sitt í verki. Þetta
er ekkert slorlið sem hér flytur mörg
þekktustu laga Mayfields, meðal
þeirra þekktustu em Steve Winwood,
Lenny Kravitz, Whitney Houston,
Bruce Springsteen, Eric Clapton,
Aretha Franklin, B.B. King, Rod
Stewart, PhO CoOins, Elton John og
Stevie Wonder!
' SkOjanlega er frammistaða þessa
fólks vel yfir meðaOagi en þau lög
sem mér finnst standa upp úr á
plötunni era It’s Allright með Steve
Winwood, Gypsy Woman með Brace
Springsteen, You Must Believe in Me
með Eric Clapton og People Get
Ready með Rod Stewart. Meðal laga
sem ég varð fyrir vonbrigðum með
er útgáfa þeirra Isley-bræðra á laginu
I’m so Proud en það helgast kannski
af því að tO er aldeOis frábær útgáfa
af laginu með Jeff Beck, Tim Bogert
og Carmine Appice frá árinu 1973.
Annars er þessi plata kannski fyrst
og fremst merkOegur gripur fyrir
þær sakir að þama er saman komið
meira stjömuiið en gengur og gerist
á einni plötu. Svo er auðvitað fengur
í því að hafa öU lög Curtis Mayfields
saman á einum stað.
Sigurður Þór Salvarsson