Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1994, Blaðsíða 4

44
FMMTUDAGUR 16. JÚNÍ 1994
*kM<<
I ffúnlist
Rafn Jónsson og Magnús Þór Sigmundsson vinna saman plötu með íslenskum þjóðlögum:
Lífdagar íslenskra
platna eru allt of fáir
Rafii Jónsson og Magnús Þór Sig-
mundsson voru búnir aö velta sama
hlutnumnokkuðlengifyrirsér-hvor
í sínu lagi: aö hljóðrita vandaða þjóð-
lagaplötu. Ekki dægurlagaplötu í
þjóðlagastíl með kassagíturum. flaut-
um og þess háttar. Heldur plötu sem
byggðist á aldagamalli hefð íslenskra
þjóðlaga, þessu samblandi keltneskra
og norrænna rythma sem við höfúm
kastað eign okkar á. Einhveiju sinni
þegar þeir voru að ræða saman kom
í ljós að þeir voru að bijóta heiiann
um sama hlutinn og því var náttúr-
lega einfaldast aö vinna hann saman.
„Fyrir nokkrum árum unnum við
saman að bamaplötunni „Ég ætla að
syngja" og kynntumst þá,“ segja þeir.
„Kunningsskapurinn hefur þróast
síðan og okkur lætur vel að vinna
saman. Því ákváðum við að drífa i því
að gera þjóðlagaplötu eftir okkar
höfði."
Og til að flana ekki að neinu hitt-
ust þeir Magnús Þór og Rafn reglu-
lega í heilan mánuð áður en hafist
var handa. Á þessum fundum skipt-
ust þeir á skoðunum og skipulögðu
verkið sem framundan var, veltu fyr-
ir sér lögum, söngvurum og hljóð-
færaleikurum, köstuðu fram hug-
myndum og hentu öðrum. Þessi und-
irbúningur segja þeir að hafi skipt
sköpum.
„Það leiddi eitt af öðru þegar aö
samstarfsmönnunum kom,“ segja
þeir. „Okkur var bent á að Eggert
Páisson í Voœs Thules væri hafsjór
af fróðleik um íslensk þjóðlög fyrri
alda og hann þekkti fleiri sem komu
með sínar hugmyndir. Ef þær
pössuðu við það sem við höfðum í
huga var það notað. Og í raun og veru
hentum við bara tveimur lögum.
Verkið rann ótrúlega vel og við erum
sammála um að það sé eitt hið léttasta
sem við höfum tekið þátt í þótt heil-
mikill timi hafi farið í að ljúka plöt-
unni.
Fáar þjóðlaga-
plötur lifa
Platan fékk nafhið íslandsklukkur
og vísar nafiiið til skáldsögu Laxness.
Á henni eru tuttugu og þijú lög, bæði
íslensk þjóðlög, rímur og lög sem
þjóðin heftir tekið ástfóstri við í gegn-
um tíðina. Jafhframt eru á plötunni
funm ný eða nýleg lög. Stór hópur
söngvara og hljóðfæraleikara kemur
við sögu: söngvaramir funm í Voces
Thules sem mikið mæðir á, Bergþór
Pálsson, Steinunn Ólína Þorsteins-
dóttir, Kristjana Stefánsdóttir, Egill
Ólafsson og Magnús Þór og hljóðfæra-
leikaramir Símon Kuran, Martial
Nardeau, Jens Hansson, Hjörtur
Howser, Egill öm Raftisson, Eggert
Pálsson, Birgir Bragason og Sigurð-
ur Halldórsson.
Með lögunum á íslandsklukkum er
að finna skýringartexta á nokkrum
erlendum tungumálum. Enda er plat-
an ætluð erlendum ferðamönnum.
Tvö aukalög á plötunni em meira að
segja höfð með til að útlendingar geti
hljóðskreytt myndböndin sem þeir
taka hér af íslenskri náttúm.
„Platan var svo dýr í vinnslu að við
urðum að miða hana við útlendinga
ekki síður en íslendinga," segja þeir
Rafn og Magnús Þór. „Hér á landi em
lifdagar hverrar plötu ótrúlega fáir.
Kannski hálft ár þegar best lætur.
Menn keppa auðvitað að þvi að ná til
sem flestra með tónlist sinni og því
var sjálfgefið að reyna að ná til er-
lendra kaupenda líka.
Við leynum því ekkert að okkur
þykir lítið koma til sumra platna sem
sérstaklega em gerðar til að höfða til
erlendra ferðamanna. Kassagítarar
Magnús Þór Sigmundsson og Rafn Jónsson: Ferðamennimir sem koma hingað til lands em hugsandi fólk með sjátfstæðan
smekk. DV-mynd BG
pl@tugagnrýni
eiga ekkert skylt við íslenska þjóð-
lagahefð. Hún byggist á fimmundar-
söngnum. En auðvitað tapaðist mik-
ið niður eftir að Jörvagleðin var
bönnuð á átjándu öld en með rann-
sóknum hefúr verið hægt að grafa eitt
og annað upp og Voces Thules hafa
lagt sig eftir öllum þeim fróðleik um
þessa tónlist sem tiltækur er.“
En hvað vill hinn almenni erlendi
ferðamaður sem leggur leið sína hing-
að til lands yfir hásumarið? Er fom-
legur fimmundarsöngur ekki full
framandi fyrir hann? Magnús Þór
Sigmundsson og Rafh Jónssqn eru
ekki á því. Þeir benda á að á íslandi
séu ekki bara sólbjartar sumamætur
heldur einnig langir, kaldir og harð-
ir vetur og þeim vilja þeir meðal ann-
ars koma tH skila á íslandsklukkum.
„Það sýnir sig hvaða smekk ferða-
menn hafa því að í raun og vem hafa
aðeins þijár plötur í þjóðlagastíl selst
svo að einhveiju nemi, það em plata
íslandicu, íslensk alþýðulög og Viki-
vaki og við vonumst til að íslands-
klukkur komist í þann hóp,“ segja
þeir. „Það er staðreynd að þeir túrist-
ar sem hingað koma era flestir hugs-
andi fólk sem ekki þarf að matreiða
allt upp í hendumar á. Þeir hafa sjálf-
stæðan smekk og þegar þeir leita að
íslenskri tónlist til að hafa með sér
heim vilja þeir hafa hana með íslensk-
um sérkennum en ekki engilsaxnesk-
um eða ítölskum. Við erum að reyna
að höfða til þessa fólks með plötunni
okkar.“
Ýmsir flytjendur — íslandslög 2:
★ ★ ★
Fagmennsk-
an uppmáluð
Gott eyra fyrir smáatriðum og fag-
mannleg vinnubrögð í hljóðverinu
era aðalsmerki Björgvins Halldórs-
sonar. Platan íslandslög 2 er dæmi-
gerð fyrir hann. Allt er vandað og
nostursamlegt. Maður fær á tilfinn-
inguna að stjómandinn hafi alltaf
fengið tíu í smíði í gamla daga.
Lögin á plötuna era lika vel valin.
Flest era þau reyndar úr dægurlaga-
geiranum. Venjan hefúr verið sú
hingað til aö velja gömul þjóðlög og
sönglög á túristaplötumar en það er
vel tilraunarinnar virði að athuga
hvort þeir hafa kannski líka áhuga á
gömlu dægurlögunum okkar. Söngv-
aramir gera þeim líka góð skil en
einhvem veginn falla þeir allir í
skuggann þegar Sigrún Hjálmtýsdótt-
ir hefur upp raust sína og syngur
perlu plötunnar, Heyriö vella á heið-
um hveri eða íslandslag eins og það
heitir víst réttu nafiii.
Tvennt er ég ósáttur við á íslands-
lögum 2. Eitt lagið er einfaldlega ekki
íslenskt þótt Skagfirðingar hafi gert
það að sínu. Þetta er lagið Undir blá-
himni. Hins vegar þykir mér útsetn-
ingin á Dagnýju eftir Sigfús Halldórs-
son fullstórkarlaleg. Maður hefúr
vanist nettum útsetningum lagsins en
sú sem hér er kynnt myndi hæfa við
Brennið þið vitar eða önnur álíka á-
takalög. Og svo er það spumingin:
Falla erlendir ferðamenn fyrir plötum
eins og Islandslögum 2? Það verður
að koma í ljós. En mér virðist reynd-
ar að íslendingar hafi teláö nokkra
ástfóstri við plötuna. Að minnsta
kosti hljóma mörg lög hennar í út-
varpi um þessar mundir.
Ásgeir Tómasson
Infectious Grooves
-Groove Family Cyco:
★ ★
Frábær spila-
mennska
Fyrst skal tekið fram að hljóm-
sveitin Groove Family Cyco er bræð-
ingshljómsveit og þetta er ekki henn-
ar fýrsta plata. í hljómsveitinni er að
finna Mike Muir (söngur), Robert
Trajillo (bassi), Dean Pleasants (gít-
ar), Adam Siegel (gítar) og Brooks
Wackerman (trommur) eða Pa, Ma,
Uncle Ervil, Cousin Randy og Lil’jr,
eins og þeir hafa nefiit sig innan
sveitarinnar. Allt era þetta fantagóðir
spilarar og á plötunni er ekkert til
sparað, nema kannski þegar kemur
að lagasmíðum og söng. Fyrsta lag
plötunnar heitir Violent & Funky og
strax í byrjun er maður gripinn fóst-
um tökum af „slap“-bassa á fleygiferð
með gott „grúv“ sér til aðstoðar. En
takið helst ekki lengi. Sami frasinn er
endurtekinn í sífellu og þrátt fyrir
framúrskarandi spilamennsku er
platan uppfull af sömu khsjunum,
sem við fýrstu hlustun náðu athygli,
en svo ekki söguna meir. Groove
Family Cyco hafa mikið til að bera en
einhæfúr söngur Mike Muir og end-
urtekningamunstur gerir „Infectious
Grooves" aö grip sem heldur ekki at-
hygli lengi í einu. Þó getur verið gam-
an að eiga þennan sjaldgæfa grip og
d -* ' v' . , < ~'• ••
*•#
S ,- ,,í)
> -1 * y j> M.r.ll- ’Æt ■ •
skella honum annað slagið í spilar- ann, þ.e. þegar maður vfil heyra frá- bæra spilamennsku. í heild er platan, hins vegar ekki fyrir stóran markað fólks, þessi er fyrir pælara.
Guðjón Bergmann
Erasure -1 Say I Say I Say:
★ ★ ★
Fyrsta flokks
danspopp
Þeir félagar Vince Clarke og Andy
Bell hafa um langan aldur verið í for-
ystusveit breskra danspoppara meö
hljómsveit sína, Erasure. Og ef marka
má þessa nýju plötu frá hljómsveit-
inni era þeir ekkert á því að láta
þessa forystu af hendi. Ef eitthvað er
bæta þeir heldur við en hitt. I Say I
Say I Say er tvímælalaust jafnbesta
plata þeirra Erasure-manna og inni-
heldur margt af því besta sem
danspoppið býður upp á. Tónlistin er
ákaflega tölvuvædd, lögin yfirleitt
skreytt með allra handa fiu-ðulegum
tölvuhljóðum en munurinn á henni
og til dæmis harða diskópoppinu er
sá að hér leggja menn meira upp úr
sterkum laglínum og söngur og
raddútsetningar era á allt öðra og
hærra plani. Þá er trommutakturinn
hér alls ekki jafháberandi. í sumum
lögum, sérstaklega þeim rólegri, má
segja að nálgunin við hefðbundið
melódíupopp sé algjör. Þetta á til að
mynda við í lögum eins og hinu vin-
sæla Always, Man in the Moon og
Because You’re so Sweet. Þrátt fyrir
að plata einsog I Say I Say I Say sé
ættuð úr þeim tónlistargeiranum sem
yfirleitt höfðar meira til fótanna en
höfúðsins er þetta tvímælalaust plata
sem má njóta í rólegheitum heima í
stofú.
Sigurður Þór Salvarsson