Alþýðublaðið - 13.05.1967, Side 9

rrir Guðmundsson,
ur það meðal annars sér til ágæt-
is að víkja frá hefðbundnu rev-
íuformi okkar með samfelldum
„söguþræði” að nafninu til,
gríni um 1 stjórnmál og stjórn-
málamenn að meginefni ásamt
með tilheyrandi eftirhermum. At-
riði revíunnar, fjórtán talsins eða
svo, eru nokkurn veginn sjálf-
stæð hvert fyrir sig, eða minnsta
kosti mjög laustengd innbyrðis.
Og þótt pólitíkin sé óhjákvæmi-
BITTINÚ
legt viðfangsefni öðrum þræði
er minnsta kosti reynt að taka
hana nýjum tökum. Hins vegar
er því ekki að neita að höfundi
(eða höfundum) kann að verða
fultmikið niðri fyrir í lengstu
og metnaðarmestu atriðunum þar
sem stjórnmál koma mest við
sögu, iánast ekki að gera ádeilu
sínu nógu fyndna og fjarstæðu-
fengna til að hún heppnist full-
komlega. En hnyttilega er farið
með þá hugmynd að láta kosn-
ingabaráttuna gerast á barna-
heimili, og martröð borgarans,
löguð eftir Marat/Sade Þjóðleik-
hússins, hefur minnsta kosti öðr-
um þræði paródiskan tón sem lof-
ar góðu. En Jón Sigurðsson og
samverhamenn hans eru enn
ekki nógu liprir að skrifa, ekki
nógu fyndnir til að semja sér
alveg fullnægjandi texta þó þeim
detti ýmislegt gott í hug; þess
vegna hopa þeir öðru hverju út
gamaldags brandarasmíð, en í
Æiíii-um tilfellum (Hamborg —,
hugsað heim) bregzt textinn al-
veg. Raunar bera ýms atriði rev-
íunnar með sér að efni þeirra sé
viðað héðan og þaðan, eftirstælt
ef ekki aöfengið með öllu, og
með eftirtakanlegri líkingu við
„sick” eða „mad humour” amer-
ískan. Þetta er ekki sagt þeim
revíusmiðum til áfellis, þeir eru
að leita fyrir sér um nýjungar
sem þeim lánast' misjafnlega að
notfæra sér ennþá; en sjálf við-
leitni þeirra lofar góðu og gæti
vel orðið upphaf annars meira.
Og skemmtun má sem sagt hafa
af henni eins og hún kemur fyr-
ir. En það segir sitt um sýn-
inguna að skemmtilegasta atriði
hennar, Dansmeyjarnar, er texta-
laust, tómur látbragðsleikur sem
slær sama paródiska tón og ann-
að sem bezt lánast í sýningunni.
Og revíuleikhúsið hefur það
fram yfir ýmsa fyrirrennara sína
að vanda til sýningar sinnar sem
er nosturslega unnin, fjörleg og
álitleg; leikbrögðin, tilburð-
ir og tiltæki einatt skemmtilegri
en orðbragðið. Þátttakendur eru
sjö talsins, Arnar Jónsson, Bjarni
Steingrímsson, Nína Sveinsdótt'-
ir, Oktavia Stefánsdóttir, Sig-
Frh. á 10. síðu.
: VERÐA VONDIR AÐ VERA
þeirra fjögur, foreldra hans og
íoreldra konu hans.
Hamelmann er nú lyfsali í Bre
men og á fjögur börn í hjóna-
bandi sínu með hjúkrunarkon-
unni sem hjúkraði honum eftir
blóðbaðið. Hann er strangtrúaður
maður og bað jafnvel við réttar-
höldin um miskunn til handa
þeim úr hópnum, sem ekki tóku
beinlínis þátt í skothríðinni.
Meðal þeirra voru fangarnir
þrír, sem enn sitja í fangelsi í
Hamborg, Godlewski, Stroki og
Oboza. Ríkisfang Godlewskis er
nokkuð flókið, því að hann fædd-
ist nálægt Vilna í Litháen, sem
var innlimað í Pólland á árun-
um milli 1920 og 1930, en er nú
höfuðborg sovétlýðveldisins Lit-
háen. Hinir eru hins vegar al-
pólskir. Tilraunir til að fá að
enda þá heim, Godlewski til
Sovétríkjanna eða Póllands, o>g.
hina til Póllands, hafa ekki borið
árangur.
Glæpurinn var sannarlega einn
af þeim hryllilegustu er framdir
voru í þeirri öldu ofbeldisverka
er flæddi yfir Vestur-Þýzkaland
í stríðslokin. Fjórir úr hópnum
voru dæmdir til dauða og teknir
af lífi, en rétturinn féllst á þá
staðhæfingu verjenda, að þeir
þrír, sem nú sitja í fangelsi hefðu
ekki tekið þátt í morðunum, og
því voru þeir dæmdir til ævilangs
fangelsis. Slíkur dómur hefur
vafalaust verið réttlætanlegur
þá, en er það tæpast lengur, er
fjölmargir stríðsglæpamenn
hljóta miklu vægari dóma fyrir
miklu hræðilegri afbrot.
í júlí næstkomandi eru tíu 'ár
liðin síðan fyrst var mælt með
því af amerísk-þýzkri náðunar-
nefnd, að Godlewski yrði látinn
laus með því skilyrði, að hann
yrði sendur til heimaiands síns.
Það tókst ekki og ástandið er
enn óbreytt tíu árum síðar, þó
að miklar tilraunir hafi verið
'gerðar til að fá lausn á málinu.
Það er talið vitað, að menn-
irnir þrír vilji helzt fá að vera
áfram í Þýzkalandi er þeim hef-
ur verið sleppt og virðist það
ekki ósanngjörn ósk, því að þótt
glæpurinn, sem þeir tóku raunar
ekki beinan þátt í, væri óhugnan-
legur, þá er á hitt að líta, að þeir
höfðu verið þvingaðir til að vinna
í Þýzkalandi Hitlers og það virð-
ist siðferðlega réttmætt, að Þjóð
verjar veiti þeim nú leyfi til að
búa þar — frjálsir.
*
¥
Kornvömmar frá General Mills fáiÓ þér í
hverri verzlun. Ljúffeng og bœtiefnarík
fæða fyrir alla fjölskylduna.
]iDD) SMTElIi E
HEILDSÖLUBIRGÐIR
M'S ARNARFELL
lestar í Antwerpen 30. maí Rotterdam 1.
júní, Hull 5. júní.
KL 2 E.H.
Hestamannafélagið FÁKUR.
13. maí 1967
ALÞÝÐUBLAÐIÐ $