Alþýðublaðið - 13.05.1967, Qupperneq 10

Mmningarorð:
LILJA HELGADÓTTIR
í DAG verður til moldar borin
frú Lilja Helgadóttir, sem andað
ist á sjúkrajjúsi hér í borg hinn
28. apríl sl. Hún var fædd að
Kirkjubóli í Innri-Akraneshreppi
27. okt'. 1907 og var því tæplega
sextug er hún lézt. Foreldrar
hennar voru hjónin Guðrún Sæ-
mundsdóttir ög Helgi Jónsson,
bóndi að Krikjubóli, Innri -Akra
neshreppi.
Lilja ólst upp í góðum for-
eldrahúsum og í stórum systkina
hópi og mótaðist þar í hæga og
prúða stúlku. 9. september 1928
giftist hún eftirltfandi manni
sínum, Jóni Kjartanssyni, skó-
smið. Heimili þeirra var lengst
af hér í borg og voru fyrstu nánu
kynni mín af henni þau, að við
bjuggum í sama húsi og æ síðan
héldust trygg fjölskyldu og vina-
bönd með fjölskyldum okkar.
Þau Lilja Qg Jón eignuðust 3
börn, Guðrúnu, ekkju Sveins
Bergmanns Benediktss., Viðar
vélstjóra, kvæntan Katrínu
Karlsdóttur og Gylfa, kvæntan
Elínu Jöhönnu Guðmundsdóttur.
Bamabörnin eru orðin 10 og
bamabarnabörnin eru 4. Lilja
var sérstaklega fómfús húsmóðir
og helgaði allt sitt líf heimili
sínu og síðan heimilium bama
og bamabarna. Hún var gestris-
in enda var oft gestkvæmt á
f
LIUA -HEL6ADÓTTIR
Fædd 27. október 1907. — Dáin 28. apríl 1967.
KVEÐJA FRÁ ÖMMUBÖRNUM.
Er vorið hlær og fagrar grundir gróa
og geislar himins leika um hæð og mó,
er syngur „dírrindí” í lofti lóa
og ljóssins englar dansa um strönd og sjó,
við komum, elsku amma, til að kveðja
með ástarþökk og bænarljóð á .vör;
þín æðsta sæla var að gefa og gleðja
og góðir englar voru í þinni för.
Við munum ávallt muna þínar bænir,
og mildu brosin, hjartans amma mín,
og hvað sem kaldur heimur rænir,
þá kært við geymum minjagullin þín.
Hve oft við sátum alein út við glugga,
ef áttum við þess von að kæmir þú.
Með þér í för við eygðum engan skugga,
þú ávallt veittir gleði, von og trú.
Þótt dagar komi og æviárin líði,
mun aldrei fenna þín í gengin spor.
C Og bros þín veita blessun lífs í stríði
og breyta vetrarnótt í sól og vor.
► Þótt aldrei framar ómi röddin kæra
og aldrei heyrist fótatakið þitt.
Frá draumsins löndum líður Ijóðið skæra,
er ljóssins börn þér flytja lagið sitt.
Ó, hjartans amma, öll þín heitt við söknum,
því engin var eins góð á okkar braut.
i Á angursnótt og vonarmorgni, er vöknum,
þá vakir andi þinn í gleði og þraut.
Og „Gleym mér ei” að þínu lága leiði
við leggjum hljótt og brosum gegnum tár.
Sem maísól, er brosir blítt í heiði
þú blessar okkar stundir og ár.
10 13. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
heimili þeirra hjóna og hafði hin
káta og glaðværa skapgerð Lilju
þar sitt að segja þar sem hún
var hrókur alls fagnaðar.
Lilja átti við erfiðan sjúkdóm
að stríða síðustu mánuðina sem
hún lifði og tók hún því með
einstakri ró en vonaðist þó ávallt
eftir að batinn kæmi. Oft var
hún sárþj'áð á sjúkrahúsinu er
hún háði sitt dauðastríð, tók hún
þó ávallt brosandi á móti þeim
er að sjúkrabeði hennar komu.
Á sjúkra'húsi Hvíta bandsins
þar sem Lilja lá, fékk hún sér-
staklega ígóða hjúkrun og um-
önnun og hefði hún viljað þakka
læknum, hjúkrunarliði og öðru
starfsfólki þar fyrir.
Hjónaband þeirra Lilju og
Jóns var með afbrigðum gott,
enda studdu þau hvort annað í
baráttunni og ekki voru þær fá-
ar stundirnar er Lilja vann við
hlið manns síns á skóvinnustofu
hans.
Aldrei brást umhyggja hans
heldur í blíðu né stríðu til hinztu
stundar.
o
Lilja mín, við hjónin og börn
okkar þökkum þér allar ánægju-
stundimar og trúum að þú eigir
bjarta framtíð í landinu helga.
Samhryggjumst við eftirlif-
andi manni þínum og börnum,
tengdabörnum og öðrum ástvin-
um.
Albert Imsland.
Bækur
Frh. af bls. 7.
að ástæðulaust sé að Bók-
menntafélagið sé a'ð fást við „út-
lend efni”; en af þessari máls-
grein er að ráða, að einhver hafi
ætlað félaginu þvílík störf. En
þótt Bókmenntafélagið sé ef til
vill ekki réttur aðili málsins
breytir það ekki þeirri staðreynd,
að hér væri fullkomin þörf fyrir
sérstakt rit sem eingöngu helg-
aði sig erlendum bókmenntum.
Eins og háttað er þýðingu og út-
gáfu erlendra bókmennta á ís-
lenzku væri megintilgangur
slíks rits, sem gæti komið út t.
d. tvisvar á ári, mætti jafnvel
vera ársrit, að birta í íslenzkri
þýðing erlend b4kmenntaverk
sem til þess þættu fallin, en auk
þess mundi ritið' fjalla um er-
lendar bókmenntir á íslenzku
fyrr og síðar, gagnkvæm áhrif
erlendra bókmennta og íslenzkra,
kynna erlendar bókmenntir og
einstaka höfunda og fjalla að
staðaldri um nýjar þýðingar
enda veitir ekki af að þýðend-
ur og útgefendur hafi nokkurt
aðhald. Áreiðanlega gæti slíkt
rit sem þetta reynzt áhrifamik-
ið og þarflegt bókmenntunum
ef réttilega væri að því staðið,
annað mál er það hvort almenn-
ur áhugi lesenda reyndist næg-
ur, ef til kæmi, til að gera slíka
útgáfu .kleifa fjárhagslega. En
ekki virðist ástæða til að ætla
fyrirfram að rit sem þetta yrði
ýkja kostnaðarmeira en ýms þau
rit sem nú koma út nokkurn veg-
inn tilgangslaust, svo sem And-
vari sem Menningarsjóður gefur
út, eða Eimreiðin sem er einka-
f&SL..-
fyrirtæki. Hvort þetta rit sem
væri mætti iixiega aunoa upp
til a'ð gegna þessu nýja hiut-
verki ei anugt væn a pvi, og
Menningarsjoour væri UKlega
tiivaiinn aðiii tii ab taKast slika
útgafu á henaur. En eKKerc virð-
ist heidur þvi tii íyrirsioou að
Bokmenntafeiagio yroi tu pess
ef iiagir þess ieyiöu.
| Skírni ber þaö til nýlundu
í ár að birtar eru skyrslur
og reikningar tíokmenntaielags-
ins ásamt' félagatali en þetta
efni heíur vantaö í ritið noKkur
undanfarin ár. Af aðalfundar-
gerðum sem birtar eru ma ráða
að ósamþykkis hafi gætt í fé-
laginu undanfarið, einkum að
því er virðist af þeirri ráðstöf-
un að fela Almenna bókafélag-
inu umboðssölu á bókum félags-
ins; mun sá ágreiningur hafa
orðið til þess að Einar ÓI. Sveins-
son sagði af sér forsetadómj á
aðalfundi 1966, og það með all-
mikium styttingi;
Ég þarf ekki að þakka
því ég fékk ekki að smakka
utan vatnið tæra
og moldina að hræra,
i -
kveður hann við félagsmenn að
skilnaði, eins og draugurinn
forðum; og er leitt til þess að
vita, ef ágreiningur innanfélags
verður því að meini. En ekki
verður annað sagt en Einar*
skiljist myndarlega við féiagið
því að ársbók þess í fyrra var
ritgerð hans um Ritunartíma
íslendingasagna sem áður var
einungis til á ensku, verk sem
Bókmenntafélaginu hæfir bezt
að gefa út og sjálfsagður hlutur
er að til sé á íslenzku.
Á hinn bóginn er þeim vandi
á höndum sem taka eiga við fé-
laginu, en Sigurður Líndal
hæstaréttarritari er í kjöri til
forseta nú í vor og mun njóta
til þess trausts og stuðnings
hinna beztu manna; hann hefur
áður haft framsögu á félagsfundi
um starfsemi og hagi félagsins.
Því miður er sú fundargerð ekki
birt í bKirni svo ekki verður
séð hveri umræour leiddu. En
augljóst' er ao eíia parf hagi
Bókmenntafeiagsins og færa út-
gáfu þess í iastari farveg en
verið hefur unaanfarið ef vel á
að fara, vekja að nýju áhuga á
félaginu og ritum þess. Bók-
menntafélagið á enn hlutverki
að gegna, og það ætti að vera
sjálfsagður félagsskapur öllum
áhugamönnum um íslenzkar bók-
menntir; bezta ráðið til að svo
verði hygg ég sé efling og end-
urnýjun Skírnis. En ástæðulaust
er að gera þá kröfu til Bók-
menntafélagsins á breyttum tím-
um að það miðli árlega svo og
svo miklu „alþýðlegu" lesmáli
gegn svo og svo vægu árgjaldi.
Þvert á móti mætti tvöfalda og
jafnvel þrefalda árgjald félags-
manna, að öðru óbreyttu; en fyr-
ir þetta gjald fengju félagsmenn
endurnýjaðan Skírni ásamt a.
m. k. einu riti bókmenntalegs
efnis ár hvert ásamt forkaups-
rétti að öðrum rit'um sem félag-
ið kynni að gefa út, t. a. m. með
sérstökum áskriftujn. Auknu til-
lagi félagsmanna fylgdi að sjálf-
sögðu tilkall til að félagi’ð vand-
aði verk sín til hins ýtrasta;
og félagsmönnum þyrfti engu
að síður að fjölga heldur en
fækka. Ælli það sé óhæfileg
bjartsýni að ætla að nógu marg
ir meti Bókmenntafélagið svo
sem á við eitt dagblað? — Ó.J.
Leikhús
Frh. úr opnu.
urður Karlsson, Sverrir Guð-
mundsson og Þórhildur Þorleifs-
dóttir, og skal ég ekki gera upp
ú milli frammistöðu þeirra sem
er mjög svo jöfn og að jafnaði
ánægjuleg. En áreiðanlega eiga
þátttakendur allir, og svo höfund-
arnir, mikið að þakka samstarf-
inu við Kevin Palmer leikstjóra,
samfellt spaug sýningarinnar og
hinn nýstárlega brag sem á henni
er; og svo látlausri, haganlegri
umgerð hennar sem Una Collins
hefur annazt. En bezt af öllu væri
ef verk þeirra yrði upphaf þess
að revíur'kæmust hér í gagn að
nýju. — Ó. J.
Kastljós
Frh. úr opnu.
skiptin við erlend ríki munu
sennilega ekki bíða hnekki,
nema því aðeins að nokkur
NATO-ríki segi upp samningum,
t. d. um vopnaaðstoð. En Nato
hefur farið hægt í sakimar, og
Brosio framkvæmdastjóri kom
jafnvel í veg fyrir að málið
yrði tekið fyrir að tillögu Dana
á fundi i f.astaráði NATO, senni
lega til þess að varðveita heim
ilisfriðinn. Mál þetta hefur
gríska fréttastofan túlkað sem
sigur fyrir Grikkland.
Evrópuráðið hefur rætt á-
standið og gert ályktun í mál-
inu. Byltingin verður á dagskrá
fundar þingmannasamkundu
Efnahagsbandalagsins síðar í
vikunni, en vafasamt er að EBE
aðhafist nokkuð frekar en að
samþykkja harðorð mótmæli,
enda þótt bandalaginu væri í
lófa lagið að beita nýju stjórn
ina í Aþenu efnahagslegum
þvingunum, en Grikkir eru auka
aðilar að EBE, Alþjóðasamband
jafnaðarmanna hefur ákveðið að
senda nefnd til Grikklands undir
forsæti Austurríkismannsins
Bruno Pitterman, og á nefndin
að leggja fast að yfirvöldunum
að sleppa pólitískum föngum úr
haldi.
Einræðisstjórn hersins í Grikk
landi reynir að festa sig í sessi
til að geta ríkt til frambúðar.
Hún getur beitt öllum tiltæki
legum ráðum til að kúga and-
stæðinga sína. Ef almennings-
álitið i heiminum kærir sig koll
ótt' um það sem er að gerast
i landinu mun það styrkja nýju
valdhafana. Þess vegna bíða
margir í ofvæni eftir fundi
ráðherranefndar NATO í næsta
mánuði. Margir velta því fyrir
sér hvort utanríkisráðherrar
aðildarlandanna verði eins við
kvæmir og Brosio framkvæmda
stjóri, jafnvel þótt gríski utan-
ríkisráðherrann hóti að ganga
af fundi í mótmælaskyni.
i
ALÞÝÐUBLAÐIÐ